ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΙΣ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΜΠΟΡΕΙ κανείς νά πιστέψει ὅτι τά τῆς Ἐκκλησίας ἀποίμαντα κάποια ἡμέρα θά βελτιωθοῦν; Μπορεῖ κανείς νά βάλει ὅραμα γιά τήν Ἐκκλησία; Εἶναι δυνατό νά ἀλλάξουν τά κακῶς κείμενα; Εἶναι πιθανό νά ἀρθοῦν οἱ Μητροπολίτες στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί νά μελετήσουν τά προβλήματα τῶν κληρικῶν καί τοῦ λαοῦ; Θά μπορέσει ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας νά ἀναδιοργανώσει τίς διοικητικές της ὑπηρεσίες καί νά ἀσχοληθεῖ μέ τήν ἀναβάθμιση τοῦ πνευματικοῦ ἐπιπέδου τῶν ἱερέων; Σέ ὅλα αὐτά τά ἐρωτήματα ἀπαντῶ ἀπερίφραστα: ΟΧΙ. Τίποτα δέν θ᾽ ἀλλάξει στήν Ἐκκλησία. Ὅσοι οἱ ἰθύνοντες εἶναι ἀδιάφοροι καί δέν πονοῦν γιά τήν ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό, ἀλλά μοναδική τους ἔγνοια εἶναι ἡ περαιτέρω ἀνάδειξή τους, προκειμένου νά ἱκανοποιήσουν τήν φιλοχρηματία καί φιλοδοξία τους, κανείς δέν μπορεῖ νά εἶναι αἰσιόδοξος. Εἰδικότερα τήν κύρια εὐθύνη ἔχει ὁ ἑκάστοτε Ἀρχιεπίσκοπος. Δυστυχῶς, οἱ τρεῖς τελευταῖοι Ἀρχιεπίσκοποι στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος κινήθηκαν χωρίς ὅραμα γιά τήν Ἐκκλησία.
Ἀλήθεια, τί ὅραμα εἶχε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ; Ποιά ἦταν τά πεπραγμένα του; Τόν θυμοῦνται μόνο οἱ Μητροπολίτες, πού εὐεργετήθηκαν ἀπ᾽ αὐτόν. Καί κράτησε ἡ ἀρχιεπισκοπεία του 24 ὁλόκληρα χρόνια! Μιά μακρά περίοδος ἀπραξίας καί ἀπαξίωσης τῶν ἱερῶν καί ὁσίων. Μετά ἦλθε ὁ χαρισματοῦχος Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Θορυβώδης ἡ κάθοδός του ἀπό τόν Βόλο. Ἦλθε, γιά νά σώσει τήν ᾽Εκκλησία καί τόν κόσμο! Καθημερινά μεθόδευε τήν προβολή του. Ἤθελε νά εἶναι πάντα στήν ἐπικαιρότητα, νά κάνει συνεχῶς δηλώσεις καί νά ἐξοργίζει πολλούς. Τό 2005 ὅμως μπῆκε στό περιθώριο. Τά φοβερά ἠθικῆς φύσεως σκάνδαλα, πού ξέσπασαν καί κανείς δέν μποροῦσε νά φανταστεῖ, κλόνισαν τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ στό πρόσωπό του. Ἀκολούθησαν πολλές ἐκδηλώσεις γιά παραπλάνηση τοῦ λαοῦ. Ἀρχιεράτευσε μιά δεκαετία περίπου καί ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ, χωρίς νά ἀφήσει κάτι οὐσιαστικό στήν Ἐκκλησία. Δυστυχῶς τό κοσμικό του φρόνημα δέν ἐπέτρεψε νά ἀκολουθήσει τήν παράδοση καί νά πάρει πρωτοβουλίες, προκειμένου νά βελτιωθοῦν τά χρονίζοντα προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας. Τόν διεδέχθη ὁ ἀντίπαλός του Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ὁ Β´. ὁ ὁποῖος ἀγωνίστηκε, γιά νά ἐκλεγεῖ, χωρίς ὡστόσο νά καλοσκεφτεῖ ἐάν οἱ δυνάμεις του θά ἐπαρκοῦσαν γιά ἕνα τέτοιο σπουδαῖο ἀξίωμα. Τό γεγονός αὐτό συνετέλεσε στό νά μπεῖ ἡ Ἐκκλησία σέ μιά ἀθόρυβη περίοδο ἀπραξίας. Ἡ Ἱερά Σύνοδος μέ βραδύ τρόπο διεκπεραιώνει τά ὑπηρεσιακά θέματα, κάτι πού θά μποροῦσε νά φέρει εἰς πέρας καί ἕνας ἁπλός κληρικός. Κανείς δέν μπορεῖ νά διακρίνει κάποια οὐσιαστική προσπάθεια γιά κάτι σπουδαῖο καί ἀνώτερο. Ὁ χρόνος κυλάει, τά στελέχη τῆς Ἐκκλησίας ἀδρανοῦν καί ἡ πνευματική χαλάρωση στούς κληρικούς εἶναι ἐμφανής. Θά πρέπει ὅμως νά ἀναγνωρίσω τήν «ἐπιμέλεια» τῶν τριῶν προαναφερθέντων Ἀρχιεπισκόπων στό νά ἐκλέγονται νέοι Μητροπολίτες οἱ ἡμέτεροι ἀρχιμανδρίτες, πολλές φορές τοῦ ἰδίου φυράματος. Δυστυχῶς, στήν Ἐκκλησία μας εἶναι πολύ δύσκολο, σχεδόν ἀδύνατο, νά ἐκλεγεῖ Μητροπολίτης ἕνας ἐνάρετος καί ζηλωτής κληρικός, καί ὅταν ἀκόμα τόν θέλει ὁ λαός καί τόν ζητάει ἐπίμονα. Τόν προσπερνοῦν αὐτοί πού ἀνεβοκατεβαίνουν τά σκαλοπάτια τοῦ συνοδικοῦ μεγάρου καί αὐτοί πού ἔχουν εὐλύγιστη σπονδυλική στήλη καί ἀναπτυγμένο τό φαρισαϊκό ἦθος. Χρόνια τώρα δέν μπόρεσα νά καταλάβω γιατί οἱ Μητροπολίτες πειθαρχοῦν στίς ὑποδείξεις τοῦ ἑκάστοτε Ἀρχιεπισκόπου καί ψηφίζουν –τουλάχιστον μία μερίδα– ἀντίθετα μέ τήν συνείδησή τους. Ὅπως πάλι χρόνια περιμένω νά ἀκούσω ἕνα Ἀρχιεπίσκοπο νά δηλώσει ὅτι ἐπί τῶν ἡμερῶν του δέν θά ἐκλεγεῖ κανένας γνωστός του ἀρχιμανδρίτης Μητροπολίτης, ἀλλά μόνο ἐκεῖνοι, πού ἔχουν φόβο Θεοῦ καί εἶναι ἱεραποστολικοί. Στίς δύσκολες μέρες μας δέν ἀκούγονται φωνές διαμαρτυρίας γιά ὅσα δέν γίνονται στήν Ἐκκλησία καί γιά τά κακῶς κείμενα. Σέ ἐκείνους πού δέν γνωρίζουν πρόσωπα καί πράγματα δημιουργεῖται ἡ ψευδαίσθηση ὅτι ὅλα θά πᾶνε καλά. Ὅμως ἡ πραγματικότητα εἶναι διαφορετική. Μοιάζει μέ τέλμα, ὅπου οἱ κοασμοί τῶν βατράχων εἶναι οἱ κυρίαρχες φωνές. Ἡ ἀπογοήτευσή μου δέν μειώνεται ἀπό τήν παρουσία στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας γνωστῶν Μητροπολιτῶν μέ λογιοσύνη καί τίτλους. Τούς φοβοῦμαι αὐτούς τούς ἀνθρώπους, γιατί εἶναι φιλόδοξοι, ἐπίμονοι καί τολμηροί νά προκαλέσουν βαθύτερες πληγές. Ὅμως ὁ Θεός δίνει κατά καιρούς καί μερικούς ἄξιους καί στοργικούς Μητροπολίτες, στούς ὁποίους μποροῦν νά στηρίζονται οἱ χειμαζόμενοι κληρικοί καί λαϊκοί. Αὐτοί ἴσως στό μέλλον νά μᾶς ἀφαιρέσουν τήν πικρή ἀπογοήτευση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: