Στην εποχή μας ἡ ἁμαρτία ἔχει ἐξαπλωθεῖ παντοῦ. Ὁ Θεός ἀπουσιάζει
ἀπό τή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Ἐκκλησία δέν συγκινεῖ. Ὁ διάβολος κάνει κουμάντο
στούς περισσότερους. Γι᾽ αὐτό καί οἱ ἀληθινοί κληρικοί δέν μποροῦν νά ἡσυχάσουν.
Στενοχωροῦνται για ὅσα συμβαίνουν καί σκέφτονται τρόπους προσέλκυσης τῶν ἀνθρώπων
στήν Ἐκκλησία καί περιορισμοῦ τῆς δράσης τῶν ὀργάνων τοῦ ἀντιχρίστου. Τά ἀποτελέσματα
ὡστόσο εἶναι πενιχρά. Παρόλο πού στη μικρή μας πατρίδα ὑπάρχουν πάνω ἀπό ὀγδόντα
Μητροπολίτες και ἀρκετοί βοηθοί ἐπίσκοποι, δέν ἔχει γίνει κάτι σπουδαῖο. Σέ αὐτό
μερίδιο εὐθύνης ἔχουν καί οἱ ἐφημέριοι κληρικοί, οἱ ὁποῖοι μεριμνοῦν μόνο γιά
τούς ἐκκλησιαζόμενους, ἐνῶ ἔχουν ξεχάσει τό δυσεξαρίθμητο πλῆθος τῶν λεγόμενων
χριστιανῶν, πού βρίσκεται ἐκτός τοῦ Ἱ. Ναοῦ. Γενικά τό παράδειγμα τῶν Μητροπολιτῶν
καί τῶν κληρικῶν δέν φωτίζει πιά. Οὔτε καί ἡ Ἱ. Σύνοδος γίνεται σεβαστή.
Παρατηρεῖται παντοῦ μιά ἁμαρτωλή ἐκκοσμίκευση καί ἕνας ἀπαράδεκτος συμβιβασμός.
Το ἦθος τῶν κληρικῶν εἶναι ὑποβαθμισμένο.
Οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου δέν οἰκοδομοῦν πάντα. Ὑπάρχουν πολλές περιπτώσεις ὅπου «οἰκονομοῦν» τό κοσμικό φρόνημα τῶν ἀνθρώπων καί ἐκφράζουν μιά ἀδικαιολόγητη ἀνοχή. Θά ἔλεγα ὅτι ἡ Σύνοδος εἶναι ὄργανο τῶν καταφατικῶν ἀπαντήσεων. Δέν τολμᾶ νά πεῖ «ὄχι», γιατί ὑπολογίζει τό θόρυβο, πού θά ξεσηκώσουν οἱ δημοσιογράφοι καί οἱ πολιτικοί. Λείπει ἡ ἀρετή τῆς παρρησίας. Λείπει ἀκόμα καί τό πνεῦμα τῆς ὁμολογίας. Ἀλήθεια, σκέφτηκε κανείς πόσο δειλοί εἶναι οἱΜητροπολίτες μας ἀπέναντι στόν Οἰκ. Πατριάρχη, πού πρωτοστατεῖ στόν Οἰκουμενισμό καί ἐξισώνει την Ὀρθοδοξία μέ τόν Παπισμό καί Προτεσταντισμό; Εἶναι πολλά τά κακῶς κείμενα στην Ἐκκλησία μας. Πιό ἐνοχλητική ὅμως εἶναι ἡ ἀδράνεια γιά τή διόρθωσή τους. Δέν ὑπάρχει τό ἕνα πρόσωπο, πού μέ τήν ἁγιότητα βίου καί τήν κατά Θεόν σοφία, θά μποροῦσε νά βοηθήσει ἤ καλύτερα νά ἐμπνεύσει τούς ἀξιωματούχους τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τόν ἁπλό κλῆρο. Στήν συνέχεια παραθέτω μιά σύντομη ἐπιστολή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου πρός τόν Μέγα Ἀθανάσιο ἐπίσκοπο Ἀλεξανδρείας, ἡ ὁποία εἶναι χρήσιμη καί στίς μέρες μας καθώς ἀναφέρεται σέ ἕναν Ἅγιο, πού μποροῦσε νά βοηθήσει στή θεραπεία πολλῶν ἀρρωστημάτων, γιατί διέθετε τελειότητα, δύναμη στίς προσευχές του καί κατά Θεόν σοφία. Γράφει λοιπόν ὁ Μ. Βασίλειος: «Ὅσο τά ἀρρωστήματα τῶν Ἐκκλησιῶν γίνονται βαρύτερα, τόσο περισσότερο στρεφόμαστε ὅλοι πρός τήν τελειότητά σου, διότι ἔχουμε πιστέψει ὅτι μόνο μία παραμυθία γιά τά δεινά μᾶς ἔχει μείνει, ἡ δική σου προστασία. Πράγματι ὁμοφώνως ὅλοι ὅσοι γνωρίζουν τήν τελειότητά σου, ἔστω καί λίγο, εἴτε ἐξ ἀκοῆς εἴτε ἐκ προσωπικῆς συναντήσεως, πιστεύουν ὅτι ἐσύ μπορεῖς νά μᾶς διασώσεις ἀπό αὐτή τήν τρικυμία καί λόγῳ τῆς δύναμης τῶν προσευχῶν σου καί λόγῳ τῆς ἱκανότητάς σου νά δείχνεις τά καλύτερα στίς δύσκολες περιστάσεις. Γι᾽ αὐτό μή παύεις νά προσεύχεσαι ὑπέρ τῶν ψυχῶν μας καί νά μᾶς διεγείρεις μέ τά γράμματα. Ἐάν γνώριζες πόση εἶναι ἡ ὠφέλεια ἀπό τά γράμματα, δέν θά ἄφηνες καμιά εὐκαιρία νά μᾶς γράφεις. Ἐάν δέ ἀξιωθοῦμε, μέ τή βοήθεια τῶν προσευχῶν σου, νά σέ δοῦμε καί νά ἀπολαύσουμε τά ἀγαθά σου καί να προσθέσουμε στήν ἱστορία τῆς ζωῆς μας τή συνάντηση μέ την πραγματικά μεγάλη καί ἀποστολική σου ψυχή, θά θεωρήσουμε ὅτι λάβαμε παραμυθία ἀπό τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ ἀντίρροπο για ὅλες τίς θλίψεις, πού δοκιμάσαμε στή ζωή μας». Μακάρι νά βρεθεῖ καί γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἕνα πρόσωπο, μέ τίς ἀρετές τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, γιά νά στηρίξει τούς κληρικούς καί λαϊκούς στίς δύσκολες μέρες πού περνᾶμε.
Οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου δέν οἰκοδομοῦν πάντα. Ὑπάρχουν πολλές περιπτώσεις ὅπου «οἰκονομοῦν» τό κοσμικό φρόνημα τῶν ἀνθρώπων καί ἐκφράζουν μιά ἀδικαιολόγητη ἀνοχή. Θά ἔλεγα ὅτι ἡ Σύνοδος εἶναι ὄργανο τῶν καταφατικῶν ἀπαντήσεων. Δέν τολμᾶ νά πεῖ «ὄχι», γιατί ὑπολογίζει τό θόρυβο, πού θά ξεσηκώσουν οἱ δημοσιογράφοι καί οἱ πολιτικοί. Λείπει ἡ ἀρετή τῆς παρρησίας. Λείπει ἀκόμα καί τό πνεῦμα τῆς ὁμολογίας. Ἀλήθεια, σκέφτηκε κανείς πόσο δειλοί εἶναι οἱΜητροπολίτες μας ἀπέναντι στόν Οἰκ. Πατριάρχη, πού πρωτοστατεῖ στόν Οἰκουμενισμό καί ἐξισώνει την Ὀρθοδοξία μέ τόν Παπισμό καί Προτεσταντισμό; Εἶναι πολλά τά κακῶς κείμενα στην Ἐκκλησία μας. Πιό ἐνοχλητική ὅμως εἶναι ἡ ἀδράνεια γιά τή διόρθωσή τους. Δέν ὑπάρχει τό ἕνα πρόσωπο, πού μέ τήν ἁγιότητα βίου καί τήν κατά Θεόν σοφία, θά μποροῦσε νά βοηθήσει ἤ καλύτερα νά ἐμπνεύσει τούς ἀξιωματούχους τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τόν ἁπλό κλῆρο. Στήν συνέχεια παραθέτω μιά σύντομη ἐπιστολή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου πρός τόν Μέγα Ἀθανάσιο ἐπίσκοπο Ἀλεξανδρείας, ἡ ὁποία εἶναι χρήσιμη καί στίς μέρες μας καθώς ἀναφέρεται σέ ἕναν Ἅγιο, πού μποροῦσε νά βοηθήσει στή θεραπεία πολλῶν ἀρρωστημάτων, γιατί διέθετε τελειότητα, δύναμη στίς προσευχές του καί κατά Θεόν σοφία. Γράφει λοιπόν ὁ Μ. Βασίλειος: «Ὅσο τά ἀρρωστήματα τῶν Ἐκκλησιῶν γίνονται βαρύτερα, τόσο περισσότερο στρεφόμαστε ὅλοι πρός τήν τελειότητά σου, διότι ἔχουμε πιστέψει ὅτι μόνο μία παραμυθία γιά τά δεινά μᾶς ἔχει μείνει, ἡ δική σου προστασία. Πράγματι ὁμοφώνως ὅλοι ὅσοι γνωρίζουν τήν τελειότητά σου, ἔστω καί λίγο, εἴτε ἐξ ἀκοῆς εἴτε ἐκ προσωπικῆς συναντήσεως, πιστεύουν ὅτι ἐσύ μπορεῖς νά μᾶς διασώσεις ἀπό αὐτή τήν τρικυμία καί λόγῳ τῆς δύναμης τῶν προσευχῶν σου καί λόγῳ τῆς ἱκανότητάς σου νά δείχνεις τά καλύτερα στίς δύσκολες περιστάσεις. Γι᾽ αὐτό μή παύεις νά προσεύχεσαι ὑπέρ τῶν ψυχῶν μας καί νά μᾶς διεγείρεις μέ τά γράμματα. Ἐάν γνώριζες πόση εἶναι ἡ ὠφέλεια ἀπό τά γράμματα, δέν θά ἄφηνες καμιά εὐκαιρία νά μᾶς γράφεις. Ἐάν δέ ἀξιωθοῦμε, μέ τή βοήθεια τῶν προσευχῶν σου, νά σέ δοῦμε καί νά ἀπολαύσουμε τά ἀγαθά σου καί να προσθέσουμε στήν ἱστορία τῆς ζωῆς μας τή συνάντηση μέ την πραγματικά μεγάλη καί ἀποστολική σου ψυχή, θά θεωρήσουμε ὅτι λάβαμε παραμυθία ἀπό τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ ἀντίρροπο για ὅλες τίς θλίψεις, πού δοκιμάσαμε στή ζωή μας». Μακάρι νά βρεθεῖ καί γιά τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἕνα πρόσωπο, μέ τίς ἀρετές τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, γιά νά στηρίξει τούς κληρικούς καί λαϊκούς στίς δύσκολες μέρες πού περνᾶμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου