ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΡΙΖΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΚΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ -- Νικολάου Πανταζή, θεολόγου

https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/08/blog-post_38.html#more

Αγαπητέ μου αδελφέ Ιωάννη,
 Σου μιλώ στον Ενικό, σου γράφω με αγάπη. Απίστευτο; Κριτά Δικαιότατε Χριστέ, Εσύ μόνο γνωρίζεις!
 Εσύ όμως, Ιωάννη, θέλοντας να υπερασπιστείς την ενορχηστρωμένη και συστηματική διαφθορά της Πατερικής Παραδόσεως καθώς και τον πληγωμένο σου εγωϊσμό, καταφεύγεις σε ειρωνείες και στην ανεπίτρεπτη εκ μέρους σου δολιοφθορά των λόγων μου. Ομολογώ, δεν το περίμενα, ιδίως από σένα.

 Δηλώνω ευθύς εξ΄ αρχής στους αγαπητούς μας αναγνώστες πως δεν γνωριζόμαστε προσωπικώς ούτε είχαμε τίποτε να μοιράσουμε μεταξύ μας. Μοιραστήκαμε την ίδα πίστη, τον ίδιο ενθουσιασμό και αγωνιστικό παλμό της Αγιοπατερικής Αποτειχίσεως. «Πολύ καλό παιδί, ο Ιωάννης» μου δήλωναν αυτοί που σε γνωρίζουν και σε αγαπούν. Και εγώ σ΄ αγαπώ χωρίς να σε γνωρίζω.
 Ξαφνιάζομαι όμως και συνεχίζω να μαθαίνω από τα λάθος μου να πιστεύω στην ομοψυχία των ομοπίστων – υποτίθεται – αδελφών μου. Μόλις «τολμήσεις» θεολογικώς να διαφωνήσεις μαζί τους σε κάποια θέση τους την οποία εκφράζουν δημοσίως, αμέσως το εκλαμβάνουν σαν επίθεση, ύβρι και προσβολή στο άτομό τους, λες και πρόκειται για το άτομό τους. Όμως «περί πίστεως πρόκειται…» (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος).
 Εν πρώτοις, θλίβομαι για το ότι και εσύ πέφτεις τόσο χαμηλά να απαντάς σε κάποιον χωρίς να γίνεται πρωτίστως και απαραιτήτως η δίκαιη ανάρτιση της αρχικής του θέσεως ώστε να δύναται επί ίσοις όροις να φανεί η πιθανή ορθότητα και δικαιότητα της δικής σου αντι-θέσεως.
  Έτσι, το δήθεν «αντικειμενικό και αμερόληπτο» ιστολόγιο «Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση» υφαρπάζει την κρίση των αναγνωστών και προδιαθέτει την διαίσθησή τους, κατευθύνοντάς τους εκεί που θέλεις να καταλήξεις εσύ με την δική σου απάντηση, στην παραπλάνηση και διαστροφή των λόγων μου, χωρίς αυτοί οι λόγοι μου να έχουν πρωτίστως αναρτηθεί.
 Θα μου πεις, αυτό είναι θέμα του ιστολόγου και είναι εκτός δικού σου ελέγχου. Είσαι όμως συνεργάτης του και όπως ο άλλος λίαν αγαπητός και σεβαστός, ο Λαυρέντιος, ήσκησε έλεγχο δριμύτατο και δικαιότατο, όφειλες και εσύ να επικαλεστείς την ίδια αυτή δικαιότητα και δεοντολογία ώστε να μην καταντάς εμπλεκόμενος στην δέσμευση και φίμωση συναποτεισθέντων σου εν Χριστώ αδελφών.
 Πριν όμως απαντήσω σε σένα, θα απαντήσω πρώτα στον ίδιο τον ιστολόγο ο οποίος παιδιαρίζει και υποβαθμίζει επαίσχυντα τον εαυτό του. Κλαίγεται (πάγεια η τακτική του) στην απάντησή του στο ελεγκτικό σχόλιο του σεβαστού και αγαπητού μας αδελφού Λαυρεντίου (τον οποίο ευχαριστώ δημοσίως διότι ενήργησε αυτοβούλως και ενσυνειδήτως), και διαμαρτύρεται ο Παναγιώτης Σημάτης πως δεν δημοσιεύω καμία από τις δικές του αναρτήσεις. Γράφει λοιπόν στο μοιρολόϊ του αυτό:
 «Αγαπητέ Λαυρέντιε, Ο κ. Πανταζής ΟΧΙ μόνο δεν δημοσιεύει καμιά δική μας ανάρτηση…» (ήθελες;)….
 Ο «δίκαιος» ιστολόγος απολογείται: Δεν αναρτεί το κείμενό μου επειδή εγώ δεν δημοσιεύω δικές του αναρτήσεις. Μάλιστα με στόμφο, πετάει κι ένα «ΟΧΙ» με γράμματα κεφαλαία για να΄ ναι το «ΟΧΙ» πιο ηρωϊκό, εκδικητικό και αποκαλυπτικό συνάμα.

Δεν αποκαλύπτει τίποτε άλλο όμως παρά την δική του ρηχότητα και φτώχεια. Θέτει παιδιαριώδη προϋπόθεση, πλάθει απαραιτήτους αλληλοδιαφημιστικούς όρους. Σαν να μας λέει: «Βάλε και συ δικές μας αναρτήσεις για να δημοσιεύουμε και μεις τα δικά σου άρθρα!»

Ξέρει πολύ καλά όμως και θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το ιστολόγιό μου δεν δημιουργήθηκε για δική μου διαφήμηση ή υποστρήριξη, ούτε για αποθέωση σχολιαστών και σχολίων. Δεν λειτουργεί καθόλου ως χώρος φιλοξενίας διαφόρων αρθρογράφων, αλλιώς θα επέλεγα άλλους σπουδαιοτέρους από αυτόν «τον οδυρόμενο μετά σπουδής»…

Το ιστολόγιό μου στήθηκε ως ελεύθερο και αδέσμευτο Αρχείο δικών μου μόνο άρθρων, πολλών των οποίων ο ίδιος απέρριπτε συστηματικώς (και πάλι δικαίωμά του) τα οποία ήταν «αυστηρώς ακατάλληλα» για το «επίπεδό του» και την δική του υπερκόσμια ανωτερότητα.

Και συνεχίζει ο Παναγιώτης Σημάτης:

«αλλά έχει και άδικες και υβριστικές αναρτήσεις στο ιστολόγιό του εναντίον μας, και μάλιστα μας συκοφαντεί ως βλάσφημους και αιρετικούς, ως δεχομένους μυστήρια στους Παπικούς!!! Εδώ: http://www.wallingoff.com/1002

Αδέλφια μου αγαπητά, δεν είναι αλήθεια αυτά που λέγει. Εγώ μίλησα για «απαράδεκτο, βλάσφημο και αιρετικό άρθρο» το οποίο δεν ήταν καν «δικό του» αλλά το πήρε από εδώ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2018/04/blog-post_95.html, το διαφήμισε και το προώθησε. Έβαλε στο τέλος και ένα σύνδεσμο «Πηγή», μία τόση δα μικρή λεξούλα, μικροσκοπική, σχεδόν αόρατη η λέξη (και αυτό πάλι σκοπίμως). Ω της σκοπιμότητος!

Το άρθρο εκείνο μιλάει για το Ορθόδοξο Μυστήριο του Ευχελαίου και το συγκρίνει με αυτό των Λατίνων, με μόνη διαφορά ότι το Παπικό τελείται σε διαφορετικό χρόνο:

“Οἱ Λατίνοι τὸ μυστήριο τοῦ Εὐχελαίου τὸ κάνουν μόνο σὲ ὅσους εἶναι βαριὰ ἀσθενεῖς καὶ ἑτοιμοθάνατοι.” 

Το δέχεται αυθύπαρκτα ως έγκυρο με μόνη διαφορά την διαφορετική στιγμή τελέσεώς του. Η θέση μου λοιπόν (η οποία θέλω να πιστεύω ότι είναι και δική σου θέση, φίλτατε Ιωάννη, αλλά και όλων των Ορθοδόξων) ήταν ότι οι Λατίνοι δεν έχουν έγκυρα μυστήρια, ούτε αγιαστικό και ιαματικό «Ευχέλαιο», οπότε δεν έχει καμία σημασία σε ποιά χρονική στιγμή το τελούν, μιας και είναι ευθύς εξ΄αρχής άκυρο. Δεν μας ενδιαφέρει πότε το κάνουν. Η χρονική στιγμή τελέσεως δεν έχει καμία σημασία. Αίρεση και διαίρεση σε όλο της το μεγαλείο…

Οι Παπικοί (και οι αιρετικοί Οικουμενιστές οι οποίοι κοινωνούν μαζί τους) είναι αιρετικοί. Η ίδια η δημοσίως κηρυσσομένη αίρεσή τους αλλά και αυτή η Αποτείχισή μας, τους καταδικάζει ως αιρετικούς. Εάν δεν είναι αιρετικοί, τότε κακώς Αποτειχιστήκαμε από αυτούς. Απλά τα πράγματα.

Ο αιρετικός δεν έχει Άγιο Πνεύμα. Δεν έχει «το Πνεύμα της Αληθείας» αλλά Πνεύμα ψεύδους, πνεύμα πλάνης και αιρέσεως. Εάν ο αιρετικός έχει «Άγιο Πνεύμα» τότε βλασφημούμε το Άγιο Πνεύμα, βλάπτουμε ακριβώς την φήμη του Αγίου Πνεύματος, διότι έχει αποκλειστική φήμη να επαναπαύεται και να κατοικεί στην Αλήθεια, όχι στην αίρεση!

Εάν ο Παναγιώτης Σημάτης (όχι Π.Σ.) είχε την στοιχειώδη ευγένεια και το παραμικρό ταπεινό φρόνημα ώστε να παραμένει στον ασφαλή χώρο της «Πατερικής Παραδόσως», θα συμφωνούσε αντικειμενικώς μαζί μου ως προς την σύγκριση του Ευχελαίου, θα αποδεχόταν τον αναγκαίο έλεγχό μου και θα σεβόταν την οποιαδήποτε διαφωνία. Επί τέλους εάν δεν κατέβαζε το άρθρο, τουλάχιστον θα έπρεπε να διαχώριζε την θέση του έναντι της θέσεως του άρθρου, για την οποία συνεχίζει να σιωπά. Τώρα, υποχωρεί και αποχωρεί στο αποχωρητήριο της ανασφάλειάς του, εκ του ασφαλούς: «Οπότε δεν έχουμε κάτι να συζητήσουμε μαζί του.»

Υπεκφυγή, διαφυγή, μεταστροφή. «Στρίβειν διά του αρραβώνος…» Συναδελφικός διπλωματικός ελιγμός με στόχο τον αποκλεισμό προσώπου, περιορισμό αντιδράσεων και απάληψη διαφωνιών. Όλα στο «δι΄ ευχών» της αποθεώσεως του πείσματός μας να επιμένουμε πως οι αιρετικοί έχουν Άγιο Πνεύμα, επειδή αυτή η διδασκαλία μας καλύπτει, μας βολεύει και αποτρέπει το διωγμό. Κουκουλώνει τον κατατρεγμό των οικείων. Προλαμβάνει διαζύγια.

Οπότε… δαίμονας και αποδιοπομπέος τράγος ο Πανταζής, ο οποίος ξεσκεπάζει το λάθος μας. Κάτσε να βρούμε και κάνα άρθρο από το Γεροντικό να αναρτίσουμε με ειδική αφιέρωση και να του κάνουμε κάνα κήρυγμα ηθικής αφ΄ υψηλού ώστε να του τσακίσουμε «την επηρμένην οφρύν…»

Και επειδή ο Παναγιώτης Σημάτης απαξιεί να απαντήσει στα ερωτήματά μου, «καλύπτεται» και δικαιολογείται λέγοντας:

«Αναρτήσαμε το άρθρο του κ. Ρίζου, επειδή εθίγετο έμμεσα και αυτός από όσα γράφει, ενώ εγώ προσωπικά δεν απαντώ, παρότι απαντά σε μένα, χωρίς εγώ δια των άρθρων μου να αναφέρομαι σ’ αυτόν. Και απαντά ΟΧΙ μόνο σε αυτά που γράφω αλλά σε αυτά που υπονοεί ότι γράφω.»

Δηλώνει ότι θίγεσαι ιδιατέρως, θα το δούμε και αυτό. Σιχαμερή νοοτροπία να θίγεται κάποιος από θεολογικές τοποθετήσεις συναδέλφων και ενδεχόμενες (πως τολμούν!) διαφωνίες μαζί του. Εδώ πετάει κι άλλο ένα δεύτεο «ηρωϊκό» ΟΧΙ ώστε να αυτοαναδειχθεί η «Μπουμπουλίνα» νοοτροπία του ως θριαμβευτής (του κάκου) και κακίστου αντιπάλου. Βαράτε με διά ροπάλου, να ξεθιμάνετε.

Παρεπιπτόντως, ευχαριστώ πολύ τον αγαπητό Τηλέμαχο Τσακαλίδη για την Αγιοπατερική του διαύγεια, αφοπλιστική απλότητα και ορθότη τα διατυπώσεως στο σχόλιό του εδώ: tilemaxos tsakalidis18/8/18, 12:36 π.μ. «δεν μπορούμε δογματικα να αποδεχτούμε μυστήρια έγκυρα από μη καθηρημένους συνοδικά διότι έτσι βλαστημούμε τον Τριαδικό Θεό μας . Αν αποδεχτούμε τα λεγόμενα του κ. Ρίζου, γινόμαστε βλάσφημοι του Αγίου Πνεύματος, δεν μπορεί ένας ιερωμένος να κοινωνεί με αιρετικούς, να τους αποδέχεται συνοδικώς και να έχει έγκυρα μυστήρια, είναι αδύνατο. Εκκλησία – ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝΑ, άρα όλοι αυτοί είναι εκτός Εκκλησίας και δεν έχουν ούτε μηστήρια έγκυρα, ούτε ιερωσύνη, δεν μπορεί να δεσμευτεί η χάρη του Θεού.»

Δυστυχώς λοιπόν, συναποτειχισθέντες αδελφοί επιδίδονται στην διαβολή, διαβάλουν την Αλήθεια, προκειμένου να προωθηθεί η δική τους διαβρωμένη ιδέα και κατευθυνόμενη γραμμή. Αλήθεια, θεωρείτε το αναγνωστικό κοινό τόσο ηλίθιο, ώστε να μην δύναται να αντιληφθεί την υπουλότητα και διαστροφή σας;

Φοβάμαι ότι έχει δίκαιο τελικώς ο π. Σάββας Λαυρεώτης για «δαιμονικής εμνπεύσεως συκοφαντία.» Αυτήν διαβλέπω και εδώ, κατάδηλη και διάσπαρτη στο κείμενό σου, αδελφέ Ιωάννη!

Βάζεις λόγια στο στόμα μου ώστε να εξασφαλίσεις την ανατροπή καθοδηγώντας τους αναγνώστες στο δικό σου συμπέρασμα. Καλύτερο και αντικειμενικότερο είναι να αφήνουμε τους αναγνώστες να φτάνουν στον δικό τους συμπέρασμα, όπως ακριβώς κάνουν. Νουν και ηλικίαν έχουν.

Θα απαντήσω λοιπόν σε όλα τα θέματα που θίγεις και σε όλες τις διαστροφές της αληθείας εκ μέρους σου, είτε εσκεμμένες, είτε όχι. Ο Θεός κι η ψυχή σου.

Ξεκινάς την απάντησή σου λέγοντας ότι το άρθρο μου «καταφέρεται εμμέσως εναντίον μου, αλλά  και συνολικά κατά της «Πατερικής Παράδοσης».

Αυτά δεν είναι ορθά και αληθινά. Μην τα παίρνετε όλα τόσο προσωπικά. Πρώτον, δεν καταφέρθηκα εναντίον σου. Ήσκησα κριτική στην προσωπική, δική σου δημόσια διδασκαλία (και όχι των Αγίων Πατέρων όπως διατείνεστε) ότι οι αιρετικοί «έχουν έγκυρα μυστήρια.»

Δεν καταλαβαίνω γιατί δηλαδή απαγορεύεται η οποιαδήποτε θεολογική διαφωνία στις θέσεις σας και όταν κάποιος «τολμήσει» να το κάνει, αμέσως τον δαιμονοποιείτε και συκοφαντείτε ως υβριστή και χυδαιολόγο…

Ευτυχώς, οι αναγνώστες μας είναι δίκαιοι και αντικειμενικοί. Παρουσιάζω λοιπόν ακριβώς τί είπα:

«Ξάφνου, του κάκου, γινόμαστε εμείς οι «ληστές της Θείας Χάριτος» κι ας γράψαμε κάποτε βιβλία για τους κλέπτες και τους λωποδύτες της χάριτος Αυτού «εν τω ηγαπημένω γέροντι».

Αναφέρθηκα, όχι «εμμέσως» όπως γράφεις, αλλά άμεσα στον τίτλο του λίαν αξιόλογου και ομολογιακού σου βιβλίου: «Οι ληστές της Θείας Χάριτος». Το βιβλίο σου ομολογώ, μου άρεσε πολύ. Ωφέλησε πολύ πάρα πολλούς πιστούς και δεν σε κολακεύω.

Στηλιτεύω την μετατόπιση και μεταφορά των εννοιών. Στιγματίζεις τους αιρετικούς οικουμενιστές ως «κλέπτες και ληστές» της Θείας Χάριτος (λόγια του Χριστού) αλλά δυστυχώς και συ τώρα, «κλέβεις» – αρπάζεις την Θεία Χάρη και την αποδίδεις άπλετα και απλόχερα πάλι στους αιρετικούς.

Αυθαιρέτως διατείνεστε ότι «δεν έχουμε εμείς δικαίωμα να θεωρούμε άκυρα τα μυστήρια των αιρετικών», ενώ παράλληλα εσείς έχετε το δικαίωμα να τα θεωρείτε έγκυρα και να «μουτζουρώνετε» εμάς (εκ του ασφαλούς βέβαια) ως δήθεν «βλασφήμους του Αγίου Πνεύματος», δηλαδή μας αποκλείετε και εξωκλείετε της σωτηρίας διότι διαπράττουμε την ασυγχώρητη εις τον αιώνα βλασφημία…

Μακάρι, αδέλφια μου, να κολαστούμε εμείς προκειμένου να σωθείτε εσείς. Δεν το λέγω με ειρωνικά, μιλάω σοβαρά και εύχομαι να το ακούσει ο Θεός. Λέγοντας και εμείς αυτό το Αποστολικό «ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου» (Ρωμ. 9, 3) δεν σημαίνει ότι εξισώνουμε τον αμαρτωλό και αχρείο εαυτό μας με τον Απόστολο Παύλο, αλλά ομολογούμε ότι έχουμε απόλυτη συναίσθηση της αναξιότητός μας και αναγνωρίζουμε την μηδαμινότητά μας. «Και οι λίθοι κεκράξωνται!»

Μην κράζετε όμως υπέρ των αιρετικών από τους οποίους αποτειχιστήκαμε και τους οποίους διά της Αποτειχίσεώς μας αναθεματίζουμε και καταδικάζουμε ως αιρετικούς.

Ανάθεμα σημαίνει χωρισμός από Θεού και εκτός Εκκλησίας Χριστού. Εσείς, γνώστες ικανοί των Πατέρων, δεν δικαιολογείστε να συγχέετε την Εκκλησία του Χριστού με την «εκκλησία του Βαρθολομαίου!»

Με το να αποδίδετε έγκυρα μυστήρια στους αιρετικούς Οικουμενιστές, όχι μόνο φάσκετε και αντιφάσκετε, αλλά επιτελείτε το άκρον άωτον της Εκκλησιολογικής υποκρισίας και αυτοσυνειδησιακής σχιζοφρενείας.

Με την Αποτείχισή σας τοποθείτε τους αιρετικούς Οικουμενιστές εκτός Εκκλησίας, αλλά με απόδωση εγκύρων μυστηρίων και κατοχής Αγίου Πνεύματος, τους επανατοποθετείτε εντός πάλιν Εκκλησίας. Δεν μπορεί κάποιος να είναι «εκτός» και να έχει «έγκυρα μυστήρια», ούτε πάλι να είναι «εντός» και να εκτοπίζεται αυτομάτως «εκτός» διά της Αποτειχίσεώς μας.

«Τυχεράκιας» ο κάθε αιρετικός οικουμενιστής. Είναι «εντός», είναι και «εκτός». Το «παίζει δίπορτο» με ουσιαστική αναγνώριση και επίσημη εξουσιοδότηση από Αποτειχισμένους. Εντός, εκτός και επί ταυτά! Λόγια όμορφα και παρδαλά, για ν΄αγαπιόμαστε. Και τρωγόμαστε και τσακωνόμαστε και δεν ξέρουμε για ποιόν τελικά λόγο αγωνιζόμαστε.

Μου θυμίζετε το ανέκδοτο (είμαστε για γέλια και για κλάματα) με εκείνον το μεθυσμένο που έλαβε μέρος σε διαμαρτυρία εναντίον της Χούντας του Παπαδόπουλου κι όταν έπιασαν τον Παπαδόπουλο και τον χειροκλωτσούσαν κάτω στο έδαφος, έριχνε καμία μπουνιά και ο μεθυσμένος με λόξιγκα ασυγκράτητο κι όταν τον ρώτησαν οι άλλοι «Εσύ γιατί βαράς;» Αυτός απήντησε: «Μπισκότα είν΄ αυτά που φτιάχνει;;;!!»

Υπερασπίζοντας λοιπόν κι εσύ τον Παναγιώτη Σημάτη, λέγεις: «Ο κ. Σημάτης ισχυρίστηκε ότι, αφού η  Δ΄ Οικουμενική απέδιδε ιεροσύνη (άρα έγκυρα μυστήρια) στον Διόσκορο προσφωνώντας τον «θεοφιλέστατο και ευσεβέστατο επίσκοπο» στα επίσημα γράμματα πριν την καταδίκη του…»

Αυτά δεν είναι αλήθεια αλλά ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ. Ας το δούμε αυτό ξανά:

«αφού η  Δ΄ Οικουμενική απέδιδε ιεροσύνη (άρα έγκυρα μυστήρια) στον Διόσκορο».

Αυτό το άρα, το λέτε εσείς, έτσι το συμπεραίνετε εσείς. Και σας το είπε ο αγαπητός Λαυρέντιος: «η απόδοση τίτλων δεν σημαίνει αυθύπαρκτα και εγκυρότητα μυστηρίων!» Αλλιώς και τον «Πάπα», δεν θα πρέπει ποτέ να τον λέμε «Πάπα» διότι προσφωνώντας τον με τον τίτλο, αναγνωρίζουμε το Πρωτείο και το Αλάθητο ως «Πατήρ, Πατέρων» και «Πρώτου της Οικουμένης» με «έγκυρα μυστήρια.»

Και αποφαίνεσαι και εσύ, Ιωάννη: «Ο κ. Πανταζής όμως με δριμύτητα  και βαριές κατηγορίες αντέτεινε ότι οι περιπτώσεις είναι ανόμοιες και η παράθεση τους από τον κ. Σημάτη είναι «πλάνη»

Βαριές και όμως αληθινές. Δεν θα μετατρέψω το βαρύτατο αδίκημα της δολιοφθοράς της Διδάσκαλίας των Οικουμενικών Συνόδων σε ελαφρούτσικο σφαλματάκι, απλά επειδή τον αγαπώ… (σας φαίνεται παράξενο ε; Και όμως τον αγαπώ αλλά όπως λέγει ο Χρυσόστομος «καλύτερα τα χτυπήματα του φίλου παρά τα φιλήματα του εχθρού!) Δεν θα τον κολακέψω λοιπόν για να τα΄ χω καλά με τον αδελφό, τον γέροντα, τον πνευματικό, την σύζυγο ή τα τέκνα.

Είναι ΠΛΑΝΗ να αποδίδεις εγκυρότητα μυστηρίων σε ΗΔΗ καταδικασμένο από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικό (όπως ο Πάπας) και ταυτοχρόνως να τον συγκρίνεις με εθιμοτυπικούς τίτλους και προσφωνήσεις των Αγίων Πατέρων σε αιρετικό ΠΡΙΝ από την καταδίκη του ή έστω κατά την διάρκεια των διεργασιών της Συνόδου (υπ΄ όψιν οι δειργασίες αυτές σε μερικές περιπτώσεις κράτησαν ολόκληρες εβδομάδες και μήνες ακόμη και έτη, όπως η Αγία Έκτη Οικουμενική).

Είναι ΠΛΑΝΗ και μάλιστα τιτάνια και εωσφορική να επιστρατεύεις τους Αγίους Πατέρες, για το πώς αντιμετώπισαν κάποιον αιρετικό ΠΡΙΝ αυτός καταδικαστεί από την Οικουμενική Σύνοδο και το πώς να αντιμετωπίσουμε εμείς έναν Αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο ο οποίος κοινωνεί και αναγνωρίζει ως «Εκκλησίες του Χριστού» αιρέσεις οι οποίες είναι ΗΔΗ (μετά, όχι πριν) αναθεματισμένες και καταδικασμένες από Οικουμενική Σύνοδο, όπως ο Αρειανισμός, ο Νεστοριανισμός, ο Μονοφυσιτισμός, ο Παπισμός και οι Εικονομάχοι Πρωτεστάντες.

ΤΙ ΔΕΝ καταλαβαίνετε από αυτό και ΤΙ ΔΕΝ θεωρείτε αίρεση από αυτές τις προαναφερθείσες αιρέσεις οι οποίες αποτελούν τις επί μέρους ουσιαστικές και «ακρογωνιαίες» αιρέσεις του Οικουμενισμού; Και έχετε την αξίωση να συγκληθεί για χάρη σας άλλη μία Σύνοδος, να σας πει τί;

Και για να σας το πω ΠΙΟ ΑΠΛΑ:

Ο Διόσκορος, πριν να καταδικαστεί, βεβαίως είχε έγκυρα μυστήρια.
ΜΕΤΑ όμως από την Συνοδική του καταδίκη, είχε έγκυρα μυστήρια;;; 
Αναμφισβήτητα όχι.

Όσοι δεν δέχτηκαν την Απόφαση της Δ΄ Οικουμ. Συνόδου
και συνέχισαν να διατηρούν κοινωνία με τον Διόσκορο
και να τον θεωρούν ακόμη και «ΑΓΙΟ» και να απορρίπτουν
και να βλασφημούν ως ΑΚΥΡΗ και ΛΗΣΤΡΙΚΗ την Αγία
Δ΄ Οικουμ. Σύνοδο, ΑΥΤΟΙ, είχαν έγκυρα μυστήρια;;; 

Και ο διάδοχος του Διόσκορου, είχε έγκυρα μυστήρια;;; 
Ή έπρεπε και με αυτόν ΠΑΛΙ να συγκληθεί και ΑΛΛΗ ΜΙΑ
Οικουμ. Σύνοδος να ξανακαταδικάσει και αυτόν
και τον μεθεπόμενο από αυτόν;;;

Και ο διάδοχος του διαδόχου Διόσκορου, είχε και εκείνος
έγκυρα μυστήρια;;;  Ή έπρεπε και με αυτόν ΠΑΛΙ
να συγκληθεί και ΑΛΛΗ ΜΙΑ Οικουμ. Σύνοδος
να ξανακαταδικάσει και αυτόν και κάθε βλασφημο
ο οποίος αρνούνταν την Ανωτάτη Θεϊκή Αρχή
και ασπαζόταν την αίρεση του Μονοφυσιτισμού;;;

Ή μήπως υπάρχει σοβαρός και λογικότατος λόγος που
η Οικουμ. Σύνοδος καταδίκασε όχι μόνο τα πρόσωπα
αλλά και την αίρεση, ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΣΥΝΕΥΔΟΚΟΥΣΙΝ ΑΥΤΟΙΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΝΤΑΣ ΑΥΤΗ;

Μήπως υπάρχει λόγος που η Σύνοδος αναφέρεται και σε μελλοντικούς
βλαμμένους και μανιασμένους Λύκους βαρείς, και λέγει ότι ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ
«ὑποκείσθωσαν τῇ ἀποφάσει τῆς ἁγίας ταύτης καὶ οἰκουμενικῆς συνόδου·
ὥστε δηλονότι, τὸν μὲν ἐπίσκοπον, ἁπαλλοτριούσθαι τῆς ἐπισκοπῆς,
καὶ εἶναι καθῃρημένον· τὸν δὲ κληρικόν, ὁμοίως ἐκπίπτειν τοῦ κλήρου·
εἰ δὲ λαϊκός τις εἴη, καὶ οὗτος ἀναθεματιζέσθω, καθὰ προείρηται.»

ΠΟΙΟΣ αφαιρεί εδώ, η ΣΥΝΟΔΟΣ ή εγώ; ΤΙ ΔΕΝ καταλαβαίνετε από αυτό; Γιατί σας αρέσει να «κάνετε τον κουτό» για να μην σας καταλάβουν αυτοί που δεν κατάλαβαν και έτσι είστε όλοι «ανεύθυνοι;» από αυτήν την εσχάτη προδοδία του Αγώνος;

Ώστε λοιπόν, «οι θέσεις του κ. Πανταζή κουτσαίνουν και από τα δύο πόδια;»

ΠΡΩΤΟΝ δεν είναι θέσεις δικές μου! Σας παραθέτω Αγίους Πατέρες και Οικουμενικές Συνόδους και σεις μου παραθέτετε φιλοφρονήσεις, προσφωνήσεις και τίτλους!

Σας παρακάλεσα να μας παρουσιάσετε ΕΝΑ Άγιο Πατέρα, έστω και ΜΙΣΟ, ο οποίος να λέει ότι
«Οι αιρετικοί έχουν Άγιο Πνεύμα και έγκυρα μυστήρια…»

Και σεις μου απαντάτε «κουτσαίνω!» Σας ευχαριστώ πολύ! Καλύτερα λοιπόν να κουτσαίνω από τα δύο πόδια ΠΑΡΑ να είμαι τυφλός όχι μόνο από τα δύο μάτια αλλά και από «τα ώτα, τον τε νουν και τα όμματα» επίσης!

Προτιμώ να ακούσω τον Μέγα Βασίλειο ο οποίος μας λέει «ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΟΥΚ ΕΧΟΥΣΙΝ ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟΝ» παρά να ακούσω τον Ιωάννη Ρίζο που ριζώνει και στεριώνει στην πλάνη λέγοντας ότι:
«Ναι, βεβαίως έχουν! Μας το είπε ο Παναγιώτης και ο π. Ευθύμιος! Αυτοί ξέρουν!»

Τότε ας πετάξουμε τους Πατέρες κι ας διαγράψουμε την «Πατερική Παράδοση» την οποία τόσο πολύ επικαλείσθε! Ας ξεκινήσουμε νέα Παράδοση Γεροντιακή, Σηματική, Ριζοϊκή. Παράδοση Οικονομιακή. Ας ακούσουμε εσάς με τα «συνεπώς» και «συμπερασματικώς» στις προσφωνήσεις έναντι των αιρετικών.

Κι έρχεσαι στην αντεπίθεση, διότι ο Παναγιώτης Σημάτης παριστάνει τον κωφάλαλο και δεν μπορεί να μιλήσει. Και μιλάς εσύ και με κατηγορείς μετά πάσης «μαθηματικής ακριβείας» για «νοητικό πνιγμό!»

Και πάλι, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Εύχομαι για σένα, την οικογένειά σου, τα αγαπητά και συγγενικά σου πρόσωπα, ευημερία, πρόοδο, υγεία και κάθε ευλογία Θεού! Ευχαριστώ με όλη μου την ψυχή για την δοκιμασία αυτή. Επίσκεψη και ευλογία Θεού.

Παρ’ όλο που με θεωρείς “διανοητικώς πνιγμένο” και μάλιστα «με μαθηματική ακρίβεια» (αυτή μας κατάστρεψε διότι αντικαταστήσαμε την Αγιοπατερική Ακρίβεια με την «μαθηματική ακρίβεια» και πουλάμε εντυπώσεις), παρ΄ όλα αυτά, δεν απέδειξες τον «διανοητικό πνιγμό μου.»

Αναφέρθηκες στην άρση των Αναθεμάτων το 1965. Έκανες αράδα διαφόρων ενδεχομένων συλλογισμών: «Κάποιος άλλος θα πει ότι επήλθε το 1920, άλλος το 1922, άλλος το 1902 κι άλλος το 1629». Την Εκκλησιολογική Κολοκυθιά θα παίξουμε τώρα; Ο κάθε σεβαστός και έντιμος συζητητής  ας θέσει οποιαδήποτε χρονολογία θέλει, αρκεί να την υποστηρίξει με επιχειρήματα και γεγονότα.

Εσύ, Ιωάννη, δεν υποστηρίζεις τίποτε παρά στηρίζεσαι στον ορθολογισμό σου: «Δεν χρειάζεται νομίζω να συνεχίσω για να φανεί, το που οδηγεί το τμήμα της σκέψης του που μας παρουσίασε ο κ. Παντατζής.» Όσο για «το τμήμα της σκέψεώς μου», ας το κρίνει ο Θεός και ο Πιστός Λαός του Θεού.

Δεν επιβάλλω τις θέσεις μου σε κανέναν. Δεν καταδικάζω κανέναν. Δεν είναι όμως «δικές μου» θέσεις. Είναι Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων. Σε αυτήν παραπέμπω και όταν δω ότι καταπατείται η Αγιοπατερική Παράδοση με κρυφή αιτία τις διαπροσωπικές φοβίες, τους συμβιβασμούς συνδειδήσεως και τις γεροντολατρευτικές τάσεις, τότε μιλώ παρρησία και ξεσπώ αυθορμήτως.

Στην συνέχεια, αγαπητέ Ιωάννη, με κατηγορείς για «πράγματα πολύ επιβαρυντικά…» και ότι έγραψα για την αίρεση του Διοσκόρου ότι δεν ήταν κατεγνωσμένη.  Πετάς και το βεγγαλικό φθηνού εντυπωσιασμού: «Ουδέν ψευδέστερον τούτου.» Ρίχνεις άδεια για να πιάσεις γεμάτα. Δεν αποδεικνύεις όμως το «ψευδέστερον..»

Αναφέρεσαι στην πατριαρχική σύνοδο του 448 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη όπου «καταδικάζεται ο Μονοφυσιτισμός και ο εκφραστής του Ευτυχής, στενός φίλος και ομοϊδεάτης του Διοσκόρου καθαιρείται.» Και επιμένεις πολύ πεισματικά και αποτυφλωτικά ξανά στις προσφωνήσεις ΠΡΙΝ από την Συνοδική καταδίκη του Διοσκόρου!!!

Γράφεις και πάλι:

«Παρόλα αυτά, η Δ΄ Οικουμενική σε τρείς επιστολές της που προσκαλούσαν τον Διόσκορο να προσέλθει στη Σύνοδο (επειδή αρνούνταν να παραστεί), τον ονομάζει «θεοφιλέστατο και οσιότατο επίσκοπο», πράγμα που αποδεικνύει ότι κατά τους θεοφόρους Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής, δεν είχε εκπέσει της ιεροσύνης και τα μυστήρια  που τελούσε ήταν έγκυρα.»

Όχι, Ιωάννη, οι προσφωνήσεις δεν αποδεικνύουν τίποτα! Αλλά ΓΙΑΤΙ επιμένεις στα ΠΡΙΝ από την καταδίκη λόγια;;

ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ διότι γίνεται πλέον φανερό, κάτι (αυτό το «κάτι») δεν σου επιτρέπει να καταλάβεις την απλή λογική και Συνοδική, Αγιοπατερική Αλήθεια:

Δεν χρειάζεται να διακυματίζετε πανηγυρικά τις προσφωνήσεις τίτλων! «Θεοφιλέστατο…. Θεοφιλέστατο και Θεοφιλέστατο!» Κόλλησε η βελόνα σας εκεί! ΔΕΝ είναι όμως το θέμα μας εκεί! Ο Διόσκορος, πριν να καταδικαστεί, είχε βεβαίως έγκυρα μυστήρια.

ΜΕΤΑ όμως από την Συνοδική του καταδίκη, είχε έγκυρα μυστήρια;;;  Αναμφισβήτητα όχι! Είναι αυτό το ΜΕΤΑ που έχει σημασία. Είναι αυτό το ΜΕΤΑ που αφορά την «ταμπακιέρα» για την οποία… ΟΥΔΕΙΣ ΛΟΓΟΣ!

Ο άσχετος λόγος δεν έχει λόγο να λέγεται και στην προκειμένη περίπτωση ματαιοπονείτε. Και συ, Ιωάννη, πάλι επιμένεις λέγοντας:

«Η Σύνοδος έγραψε στα πρακτικά της ότι την ιεροσύνη του Διοσκόρου την αφαίρεσε «ο Δεσπότης Χριστός και η πληθύς των επισκόπων …δια ειδικής ψήφου» (Σ. Μήλια, Πρακτικά , τ. Β΄, σελ. 130-131, εκδ. Ι. Σκήτη Αγίας Άννης). «Η πληθύς των επισκόπων …δια ειδικής ψήφου»· τότε χάθηκε η ιεροσύνη κ. Πανταζή, κι όχι όποτε κρίνετε εσείς και ο μοναχός Μακάριος. 

Αδελφέ μου, αυτό λέγεται εμπάθεια και κακοήθεια! Λέγεται δολιότητα και διαφθορά. Λέγεται ΑΤΙΜΙΑ. Μη γίνεσαι άτιμος, τίμιε Ιωάννη. ΠΟΤΕ δεν είπα ούτε καν διανοήθηκα ότι «η ιεροσύνη χάνεται όποτε το κρίνω εγώ!»

ΣΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ που πιστεύεις, πες μου σε παρακαλώ, ΠΟΥ και ΠΟΤΕ ΕΙΠΑ εγώ κάτι τέτοιο; Θέλω ακριβώς αυτά τα λόγια, λέξη προς λέξη! Αν τα είπα, υπόδειξέ τα. Εάν δεν τα είπα, ΜΗΝ βάζεις λόγια στο στόμα μου! ΔΕΝ είναι καθόλου τίμιο αυτό!

Θα ήμουν δαιμονικότερος από τον ίδιο τον Εωσφόρο εάν πίστευα κάτι τέτοιο! Ανατριχιάζω που το λες και το πιστεύεις κιόλας! Δεν με γνωρίζεις καθόλου. Εάν δεν με προδίκαζες από τα γραπτά και μόνο, τα οποία ερμηνεύεις εσύ όπως εσύ νομίζεις, εάν είχες την στοιχειώδη ευγένεια να επικοινωνήσεις μαζί μου, δεν θα έφτανες ποτέ στα εμπαθή σου και προεξοφλημένα σου συμπεράσματα.

ΒΕΒΑΙΩΣ και αφαιρείται η ιεροσύνη από τον Θεό και από Συνόδους και ΟΧΙ από μένα! Ίσα ίσα αναφέρθηκα σε Συνόδους και μάλιστα Οικουμενικές. Επικαλέστηκα αυτές και όχι την δική μου αρμοδιότητα ή την πεπερασμένη κρίση. Κρίση συνειδήσεως θα έπρεπε να έχεις με αυτήν την δεινοτάτη και κακοηθεστάτη συκοφαντία.

ΔΕΝ ΥΦΑΡΠΑΖΩ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! ΔΕΝ ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΩ ΤΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΘΕΣΜΟ! ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΠΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΚΑΛΩ ΝΑ ΤΟ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ – ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΙΣ ΠΑΡΑΥΤΑ.

Και είναι μεγάλο λάθος σου, ταλαίπωρε και ταλαιπωρημένε από την εμπάθεια Ιωάννη, αποτελεί παραπληροφόρηση και ανευθυνότητα ανεπίτρεπτη να με συμψηφίζεις με τον μοναχό Μακάριο, ασχέτως εάν κάπου συμφωνούμε…

Ο μοναχός Μακάριος δεν έχει να κάνει τίποτε με μένα, με θεωρεί πλανεμένο και ΚΑΘΟΛΟΥ δεν με ενδιαφέρει η διδασκαλία του. Μία μόνο φορά μίλησα μαζί του τηλεφωνικώς και έκτοτε παραιτήθηκα. Δεν επικοινωνούμε πλέον και ούτε διατηρούμε κάποια εκκλησιολογική κοινωνία. Δεν έμαθα να τιμώ ιερείς και μοναχούς οι οποίοι από τη μια παρουσιάζονται συναγνωιστές και από την άλλη αρέσκονται να σε μαχαιρώνουν πισόπλατα

Η μεαλύτερη όμως ΑΤΙΜΙΑ σου, η βαρύτατη αδικία σου και απανωτή ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ είναι αυτό το οποίο ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ επαναλαμβάνεις, ΧΩΡΙΣ να είναι αλήθεια, ΧΩΡΙΣ να έχω πει κάτι τέτοιο, ΧΩΡΙΣ να έχω καν ευπονοήσει κάτι τέτοιο. Γράφεις:

«Σύμφωνα με τον κ. Πανταζή, πολύ κακώς οι άγιοι Πατέρες της Γ΄ Οικουμενικής προχώρησαν στη σύγκλιση αυτής της Συνόδου, αφού η αίρεση του Νεστορίου ήταν ήδη καταδικασμένη. Επιπλέον, ο Νεστόριος απέρριπτε ότι ο Χριστός ήταν ομοούσιος του Πατρός κατά την θεότητα κάτι προφανώς αρειανικό. Ο Αρειανισμός όμως είχε καταδικαστεί από την Α΄ Οικουμενική.

Σύμφωνα με τον κ. Πανταζή πολύ κακώς οι άγιοι Πατέρες της Γ΄ Οικουμενικής προχώρησαν στη σύγκλιση αυτής της Συνόδου, αφού η αίρεση του Νεστορίου εμπεριείχε κακοδοξία που ήταν ήδη καταδικασμένη από την Α΄ Οικουμενική. Η Β΄ Οικουμενική καταδίκασε την αίρεση του Απολλινάριου, η οποία ήταν θεωρητικό τμήμα και βάση του μονοφυσιτισμού με εκφραστή τον Διόσκορο.

Άρα, (αυτό το «άρα» είναι κατάρα) κατά τον κ. Πανταζή, πολύ κακώς οι άγιοι Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής προχώρησαν στη σύγκλιση αυτής της Συνόδου, αφού η αίρεση του Διοσκόρου ήταν ήδη καταδικασμένη.»

Τελικώς, δεν είσαι μόνο συκοφάντης, είσαι και συστηματικός ΚΑΚΟΗΘΗΣ! Η εμπάθειά σου δεν έχει όρια! Ξεπερνάς τα περιθώρια ντροπής και πέφτεις πολύ μα πάρα πολύ χαμηλά, απλά και μόνο για να αυτο-αναδειχθείς «θριαμβευτής» κακόβουλος και κακεντρεχής.

Διάβασα και ξαναδιάβασα προσεκτικά το άρθρο μου. ΠΟΥΘΕΝΑ δεν βρήκα αυτήν την φράση: «πολύ κακώς οι Άγιοι Πατέρες…». Εσύ όμως εκεί, τρεις φορές δίχως ντροπή, το επαναλμβάνεις και το υπογραμμίζεις: «Σύμφωνα με τον κ. Πανταζή, πολύ κακώς οι Άγιοι Πατέρες…».

Τέτοια ΚΑΚΟΤΗΤΑ και μοχθηρία δεν την περίμενα από συναποτειχισμένο αδελφό! Να βάζει λόγια στο στόμα μου και θηλειά ασυγχωρήτου βλασφημίας στο λαιμό μου! Να με παρομοιάζει, ΘΟΥ ΚΥΡΙΕ, με τον βλασφημότατο και αισχρότατο Βαρθολομαίο ο οποίος και αυτός κατηγόρησε τους Αγίους Πατέρες ότι είναι ένοχοι και θύματα του αρχεκάκου όφεως, οι οποίοι μας κληρονόμησαν την διάσπαση και κακώς προέβησαν σε αλληλοαφορισμούς…

Εάν τολμούσα και επέτρεπα στον εαυτό μου να ξεστομίσει αυτή την κατά πάντα ΒΛΑΣΦΗΜΗ φράση «πολύ κακώς οι Άγιοι Πατέρες…», τότε καλύτερα να έβαζα τεράστιο λίθο στο σβέρκο μου και να πηδούσα από τον υψηλότερο ουρανοξύστη της Μελβούρνης!

Όποιος τολμήσει και ξεράσει τέτοια κόλαση από το αδηφάγο στόμα του ότι «πολύ κακώς οι Άγιοι Πατέρες μίας Οικουμενικής Συνόδου…» είπαν αυτό ή έκαναν εκείνο, αυτός δεν θα συγχωρεθεί εις τον αιώνα τον άπαντα ποτέ, διότι βρίζει και βλασφημεί ολόκληρη την Αγία Τριάδα και την Ανωτάτη Εξουσία στην Ορθοδοξία!

Δεν με λυπεί τόσο, που έβαλες τέτοια αισχρή και πολύ βρώμικη ρετσινιά στο στόμα μου και έτσι έντεχνα και λογοτεχνικά μουτζούρωσες θανασίμως τον αδελφό σου, όσο με λυπεί το ότι πιστεύεις ότι πράγματι θα μπορούσα τόσο εύκολα να ξεστομίσω κάτι τέτοιο…

Ιωάννη, ΔΕΝ τρελάθηκα! ΔΕΝ δαιμονίστηκα! Σύνελθε Ιωάννη! Σοβαρέψου και ξεπέρασε την προσωπική σου προσβολή. Δείξε ανωτερότητα και μην πέφτεις στα χαμηλά και χαμερπή για να κερδίσεις εντυπώσεις.

Κάνω λοιπόν ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ όχι της τιμής μου αλλά της τιμής των Αγίων Πατέρων και διαφθοράς της διδασκαλίας των Οικουμενικών Συνόδων! Διαβάζω ξανά και μετρώ στο άρθρο μου, ξεκινώντας μάλιστα ακόμη στο Τίτλο:

«Ο ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ… δεν χρειάζεται άλλη μία νέα Συνοδική Καταδίκη!»

ΔΕΝ ΕΙΠΑ «ο ήδη καταδικασμένος από τοπική σύνοδο αιρετικός… δεν χρειάζεται άλλη μία νέα συνοδική καταδίκη» αλλιώς θα ήταν όντως αληθινή και υποστατή η κατηγορία σου.

Το ξανατονίζω ιδιαιτέρως: «ο ήδη καταδικασμένος ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ αιρετικός…» Πάνω από 20 φορές το γράφω και τα επαναλαμβάνω διάσπαρτα στο κείμενό μου: «ο ήδη καταδικασμένος ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ αιρετικός…»

Η όλη ουσία του κειμένου μου, βρίσκεται στην παράγραφο αυτή:

«Η διαφωνία μας έγκειται στην άκρως κρίσιμη στιγμή μετά (όχι στα λόγια τα πρωτινά, στους τίτλους τους εθιμοτυπικούς) αλλά ΜΕΤΑ από την Συνοδική τους καταδίκη καθώς και η υποτιθέμενη “εγκυρότητα μυστηρίων” όσων αρνούνται να αναγνωρίσουν την Συνοδική καταδίκη και παραμένουν πεισματικά σε κοινωνία με ήδη καταδικασμένους από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικούς!»

Για πολλοστή και εικοστή φορά τα ξαναλέγω: «με ήδη καταδικασμένους από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικούς!»

Εσύ, περισπούδαστε Ιωάννη, ανέφερες δύο-τρεις τοπικές και είπες ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ και ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΑ ότι εγώ είπα τάχα ότι αυτές οι τοπικές είναι αρκετές και «πολύ κακώς» έλαβαν χώρα οι Οικουμενικές Σύνοδοι:

«Σύμφωνα με τον κ. Πανταζή, πολύ κακώς οι άγιοι Πατέρες της Γ΄ Οικουμενικής προχώρησαν στη σύγκλιση αυτής της Συνόδου!»

Μήπως πάσχεις από σχιζοφρένεια και αμέλησες τα πάρεις τακτικά τα ψυχοφάρμακά σου;

Θα κάτσω να τολμήσω εγώ να κατηγορήσω, να βλασφημίσω και να καταδικάσω τον Θεό, το Άγιο Πνεύμα και πλειάδα Αγίων Θεοφόρων Πατέρων ότι «πολύ κακώς προχώρησαν στη σύγκλιση αυτής της Συνόδου;;;» Μήπως εξέστημεν; Και ΠΟΙΟΣ είμαι εγώ που θα πώ «πολύ κακώς»;

Εγώ μίλησα και είπα καθαρά και ξάστερα:

«Ο ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ… δεν χρειάζεται άλλη μία νέα Συνοδική Καταδίκη!»

Και επειδή κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις, θα σου το ΕΞΗΓΗΣΩ, αν και δεν θα΄ πρεπε…

Όταν μία ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ, πρόσεξε, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ Σύνοδος καταδικάζει κάποιον Διόσκορο και όσους κοινωνούν μαζί του, εμείς δεν είναι φρόνιμο και φιλότιμο να λέμε, ότι πρέπει να συνέλθει και άλλη μία ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ Σύνοδος να ΞΑΝΑ-καταδικάσει ένα ΗΔΗ καταδικασμένο από ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ;  Το κάταλαβες, Ιωάννη; Και για να το καταλάβεις καλύτερα, θα μετατρέψω τον Τίτλο σε ερώτηση:

Ένας αιρετικός ο οποίος είναι ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ, χρειάζεται αυτός άλλη μία νέα Συνοδική Καταδίκη;;;

ΑΥΤΗ είναι η αλήθεια η απλή την οποία επί τούτου περιφρονεί ο Ιωάννης Ρίζος, ο Παναγιώτης Σημάτης αλλά και ο π. Ευθύμιος, τους οποίους παρεκάλεσα πολλές φορές να μου παρουσιάσουν παραδείγματα προσώπων τα οποία απαρνήθηκαν την απόφαση μίας Οικουμενικής Συνόδου και συνέχισαν να κοινωνούν με ήδη καταδικασμένο από Οικουμενική Σύνοδο αιρετικό και να τον τιμούν ακόμη και ως «Άγιο» και αυτοί να έχουν «έγκυρα μυστήρια!»

ΠΟΤΕ και ΠΟΥΘΕΝΑ δεν είπα ότι «δεν χρειάζεται να συνέλθει Οικουμενική Σύνοδος, εφ΄ όσον μία τοπική καταδίκασε μία αίρεση!» ΑΥΤΑ, εμπαθέστατε Ιωάννη, είναι λόγια ΔΙΚΑ ΣΟΥ, δολιοφθορά ΔΙΚΗ ΣΟΥ, ατιμία ολόδική σου! Ντροπή σου!

Και εάν θέλεις να ξέρεις ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ λόγο δεν ήταν αρκετές (ενώ θα έπρεπε πάντως να ήταν ΥΠΕΡ-αρκετές) οι Τοπικές Σύνοδοι τις οποίες ανέφερες, δεν ήταν λοιπόν ικανές διότι κάποιοι βλάσφημοι, τρελλοί και αμετανόητοι ΔΕΝ αποδέχτηκαν τις αποφάσεις αυτές των τοπικών συνόδων (τις οποίες ανέφερες) και συνέχισαν να ασπάζονται την εκάστοτε κατεγνωσμένη αίρεση και συνέχισαν πεισματικά να διατηρούν κοινωνία με τον αιρετικό αυτό!

Στην ουσία, οι εκάστοτε αιρετικοί (όπως ο Νεστόριος και ο Διόσκορος που ανέφερες) ήταν αληθώς χωρίς ιεροσύνη και χωρίς έγκυρα μυστήρια από εκείνη ακριβώς την στιγμή της καταδίκης τους από Τοπική Σύνοδο.

Αλλά η ΕΩΣΦΟΡΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ μερικών οι οποίοι δεν αναγνώριζαν την όντως επαρκή και καθοριστική καταδίκη των τοπικών συνόδων, με την άρνησή τους αυτή, έκαναν αναγκαία την Σύγκληση Οικουμενικών Συνόδων!

Αλλά ούτε και αυτές τους ήταν αρκετές. Πολλοί αρχιερείς και ιερείς περιφρόνησαν την απόφαση Οικουμενικής Συνόδου και την καταδίκη ενός αιρετικού αλλά συνέχισαν να έχουν εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του, όπως στην περίπτωση του Αρείου με τον οποίο ασχολήθηκε και η Β΄ Αγία Οικουμενική Σύνοδος. Ασχολήθηκε με τον Άρειο διότι ο Αρειανισμός συνέχισε να επεκτείνεται από αυτούς οι οποίοι αρνήθηκαν τις αποφάσεις της Α΄Οικουμ. Συνόδου.

Οι Αρειανοί ήταν αυτομάτως καταδικασμένοι και δεν χρειαζόταν να ξανασχοληθεί μαζί τους άλλη μία νέα Σύνοδος και να τους ξανακαταδικάσει έναν-έναν, κάθε φορά. Κατακλείδα σου κουφή, «εν νεφέλη κούφη» κι η καραμέλα σου αυτή, σταματημό δεν έχει:

«Συμπέρασμα:  (άσε καλύτερα τα συμπεράσματα για τους ακροατές μας…)

Ναι μεν η αναγνώριση της κακοδοξίας –και ειδικά της «κατεγνωσμένης»– μας επιτρέπειασφαλώς και χωρίς την ανάγκη συνόδου (προ συνοδικής διαγνώμης) να αποτειχιστούμε, αλλά η αναγόρευση της ακυρότητας της ιεροσύνης και των μυστηρίων των κακοδόξων γίνεται μόνο συνοδικά.»

Στέκομαι λιγάκι σε αυτό το περίεργο «μας επιτρέπει ασφαλώς και χωρίς την ανάγκη συνόδου (προ συνοδικής διαγνώμης) να αποτειχιστούμε…» Πως το είπες; «Μας επιτρέπει;»

Μπα; Έχει ο καιρός γυρίσματα…. Κάποτε διαλαλούσες για το «υποχρεωτικόν» του ΙΕ΄ Κανόνος… Τώρα «αλλάζεις δίσκο…» Σαν άλλος Μανωλιός, «βάζεις «την κάπα σου αλλιώς…» Το γυρίζεις τώρα στο δυνητικό και στο «επιτρέπει». Μένω εκεί. Δεν θα ρωτήσω «γιατί».

Επικεντρώνομαι στο «συμπέρασμά σου»:

«η αναγόρευση της ακυρότητας της ιεροσύνης και των μυστηρίων των κακοδόξων γίνεται μόνο συνοδικά.»

Δεν μου λες, Ιωάννη, «έστιψες το νου σου πολύ για να καταλήξεις σε αυτό το «συμπέρασμα;» Είμαι απολύτως σίγουρος ότι οι αγαπητοί αναγνώστες μας το ξέρουν πάρα πολύ καλά αυτό και δεν είναι καθόλου «νέο» ούτε συμπέρασμα επίπονο και επιγνωστικό, καινούργιο και αποκαλυπτικό.

Από την νειότη μας γνωρίζουμε πως μόνο μία Οικουμενική Σύνοδος έχει εξουσία να ακυρώνει μυστήρια. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ: επικαλούμαστε διαχρονικές αποφάσεις Αγίων Οικουμενικών Συνόδων!

ΒΕΒΑΙΩΣ, ΙΩΑΝΝΗ, ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ, Η ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΙΡΟΣΥΝΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΑ!

Θα σε ρωτήσω όμως κάτι πάρα πολύ σημαντικό, απολύτως καθοριστικό και αποκαλυπτικό της τραγικά λαθεμένης σας εκκλησιολογίας:

ΕΑΝ, λέγω, ΕΑΝ γίνει τελικώς αυτή η «Σύνοδος Αποτειχισμένων» (ΕΧΕΤΕ ΜΕ ΠΑΡΗΤΗΜΕΝΟΝ), η Σύνοδος αυτή, την οποία τόσο πολύ και κατά κόρον (συνάμα δίχως κορεσμόν) επικαλείσθε, η περίφημη, πολυπόθητη και περισπούδαστη αυτή «Σύνοδος των Αποτειχισμένων», η «Σύνοδος των Αποτειχισμένων», η «Σύνοδος των Αποτειχισμένων» και η «Σύνοδος των Αποτειχισμένων» και η «Σύνοδος Αποτειχισμένων»….. ΑΜΑΝ ΠΙΑ μας τρελάνατε με αυτήν την «Σύνοδο Αποτειχισμένων», πείτε μου, ειλικρινά:

  • έχετε την αξίωση και την οίωση την εωσφορική ότι θα αντικαταστήσετε κάποια Αγία Οικουμενική Σύνοδο;

  • έχετε την κρυφή υπερηφάνεια ότι αυτή η «Σύνοδος των Αποτειχισμένων» θα υφαρπάσει την εξουσία της Ανωτάτης Αρχής στην Ορθοδοξία η οποία είναι ΜΟΝΟ μία Οικουμενική Σύνοδος, και θα προβείτε σε «αναγόρευση της ακυρότητας της ιεροσύνης και των μυστηρίων των κακοδόξων η οποία γίνεται μόνο συνοδικά;;;» Πάτε καλά;;;; Και μετά σας φταίει ο Πανταζής; «Μή σώσετε να μας δείτε συνοδικούς και συνοδοιπόρους σε μία τέτοια εξευτελιστική ΠΑΡΩΔΙΑ συνόδου!

  • Έφ΄ όσον μία Οικουμενική Σύνοδος, σύμφωνα με την Δογματική, αποτελείται μόνο από Θεούμενους ανθρώπους (οι οποίοι έφθασαν στην Θέωση), από Θεοφόρους και Θεοφωτίστους Αγίους Πατέρες, μπορείς σε παρακαλώ να μας πεις («για να΄χουμε καλό ρώτημα») ΠΟΙΟΣ από όλους σας θα τολμήσει να ορθώσει το ανάστημά του και να πεί το «ιδού εγώ και ακολουθάτε με όλοι;;;;;;;;;;;»

  • Μπορείς να προτείνεις έναν (έστω και μισό) Θεωμένο και Θεόπνευστο «γέροντα» ο οποίος θα σταθεί εν μέσω συνοδικών μελών ως «Πρόεδρος» της Συνόδου;

  • Και…. «δε μου λες;»… Ποιός αυτοκράτορας θα την συγκαλέσει; Ο ΣΑΤΑΝΟΠΡΟΒΛΗΤΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ; η Χρυσή Αυγή ή η 17 Νοέμβρη; Καλύτερα βάλτε τον Λεβέντη για να΄ στε σίγουροι. Θα πρότεινα τον Στέφανο Χίο μιας και μ΄έχετε «βαφτίσει» υβριστή… Σας βολεύει αυτή η ρετσινιά… Αλλά, ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ, δεν έχω ενδόμυχες τάσεις για πρωτεία ούτε με ενδιαφέρουν οι αποκλειστικές εκπροσωπήσεις της παραφθαρμένης «Πατερικής Παραδόσεως». Σας την χαρίζω. Δεν αναγνωρίζω Άγιο Πνεύμα σε αιρετικούς. ΑΠΑΓΕ!

Τελειώνω με το «συμπέρασμά σου». Αλλάζω, επεκτείνω και διορθώνω το συμπέρασμά σου και κλείνω εδώ με αυτό:

«Η αναγόρευση της εγκυρότητος της ιεροσύνης και των μυστηρίων των ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ (ΟΧΙ «των κακοδόξων» σα πολύ ελαφρυντικά τους δίνεις…. ύποπτο και αυτό!) γίνεται μόνο Συνοδικά και τέτοια Συνοδική Απόφασις ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ διότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ εκ μέρους των αιρετικών οικουμενιστών, ούτε υποφραφή Λιβέλλου Μετανοίας, ούτε καταδίκη εκ μέρους τους των προκατόχων τους ως αιρετικών!

Οπότε ΚΑΜΙΑ Οικονομία δεν δικαιούνται ΟΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ!

Εφ΄ όσον οι αιρέσεις οι οποίες συναποτελούν τον Οικουμενισμό (όπως ο Αρειανισμός, ο Νεστοριανισμός, ο Μονοφυσιτισμός και ο Παπισμός» είναι ΗΔΗ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΕΣ, τότε είναι μάταιο να κοπτόμαστε για νέα Σύνοδο «Αποτειχισμένων», «Καινότερη Διαθήκη» διότι η Καινή «πεπαλαίωται» και μεις οι «οι νεοαποτειχισθέντες», οι νέοι, είμαστε πιό ωραίοι και συγκαλούμε Συνόδους πέντε αστέρων!

Αστέρες κακόφωτοι του παρανοϊκού στερεώματος να αποδίδουμε ύπαρξη Αγίου Πνεύματος στους αιρετικούς και συνάμα να φεύγουμε από αυτούς αλλά όχι από τους οίκους τους, (ε ρε ταλαίπωρε Άγγελε, που πας, μη φεύγεις, μην εγκαταλείπεις τον οίκο, ο Ένοικος είναι ακόμη μέσα, δεν τον βλέπεις, τόσο αλλήθωρος είσαι και τρέχει το μάτι σου στης Ακριβείας τον κατήφορο;

ΕΜΕΙΣ τον βλέπουμε, να΄ τος πετιέται στης Οικονομίας το Στερέωμα, να΄τος ο Παράκλητος, παρακαλεί τους αιρετικούς να Τον αποδεχτούν και να Τον επιτρέψουν να κατοικήσει και να εμπεριπατήσει ανάμεσά τους. Λαός Του, το Π.Σ.«Ε» και μεις οι λαϊκοί θεολόγοι, πως τολμούμε να αφαιρούμε την ιεροσύνη από τους αιρετικούς;

ΩΣ ΑΦΡΩΝ ΕΛΑΛΗΣΑ. ΑΦΡΟΣΥΝΗ ΑΛΛΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ: ΝΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΕΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΟΛΛΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΩΣΤΙΚΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΤΗΣ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ…


2 σχόλια:

ΠΟΛΥΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ είπε...

Η απώλεια της Χάριτος σε μια Εκκλησιαστική Κοινότητα και μάλιστα τοπική Εκκλησία, λόγω εμφάνισης και σταδιακής αποδοχής Αιρέσεως δεν είναι ένα τόσο απλό γεγονός, όπως εννοούν ορισμένοι, ούτε και αυτομάτως γίνεται, όπως το να σβήνουμε ή να ανάβουμε τον διακόπτη με το ηλεκτρικό ρεύμα. Είναι Μυστήριο και Απόφαση Του ίδιου Του Θεού και ως τέτοιο δεν δυνάμεθα εμείς να είμαστε ούτε εύκολοι ερμηνευτές, ούτε πολύ περισσότερο σύμβουλοι Του Θεού, γενόμενοι πολλάκις βασιλικώτεροι Του Βασιλέως. Η αποδοχή της Αίρεσης από την Κοινότητα, η επίγνωση αυτής από τα Εκκλησιαστικά μέλη, ο βαθμός της αποδοχής και άλλα πολλά που είναι περισσότερο εσωτερικό θέμα του κάθε ανθρώπου και ως τέτοιο καλύτερα από όλους ο Θεός το γνωρίζει, πιστεύω ότι βαρύνουν την δίκαιη Κρίση Του Θεού στην Απόφασή Του να άρει την Χάρι Του. Γι αυτό μέχρι την ημέρα όπου μία αληθινά Πανορθόδοξη Σύνοδος ή έστω Μεγάλη Σύνοδος των Αληθινών Ορθοδόξων αποφασίσει τον Αφορισμό των Αιρετικών και φιλαιρετικών ας είμαστε περισσότερο διστακτικοί στο να αποφαινόμαστε ότι κάποιοι είναι, ως Κοινότητα, εκτός Εκκλησίας και έχουν Άκυρα Μυστήρια, με την έννοια των Μυστηρίων που δεν έχουν την Χάρι, χωρις αυτό να σημαίνει ότι οι αληθινοί Ορθόδοξοι δεν θα πράξουν το καθήκον τους να χωριστούν από τους φιλαιρετικούς αποτελούντες την Ακρίβεια Της Ορθόδοξης Εκκλησίας, Της Αγαπημένης, Της Περιστεράς. Δεν είναι ορθό οι δούλοι με λόγους και πράξεις να αντιμάχονται την Φιλανθρωπία Του Κυρίου τους.

Ανώνυμος είπε...

Κάνεις λάθος παλαιοημερολογίτη Διονύσιε Πολυμενόπουλε.
Άφησε το παλαιοημερολογίτικο σχίσμα και επέστρεψε στην Εκκλησία που δεν ταυτίζεται με τους κακούς μητροπολίτες.