Στο μοναστήρι του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς στο Μπάραγιεβο (Σερβία – Ενορία Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας) πραγματοποιήθηκε η πανορθόδοξη εκκλησιαστική και λαϊκή Σύναξη.

https://synaksiorthodoxon.blogspot.ca/

Τ
ην Κυριακή των Μυροφόρων (στις 9/22 Απριλίου), στο μοναστήρι του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς στο Μπάραγιεβο, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης στην Εξορία κ. Αρτεμίου, πραγματοποιήθηκε η πανορθόδοξη εκκλησιαστική και λαϊκή Σύναξη. Συγκεντρώθηκαν περίπου 700 αγωνιστές για την καθαρότητα της Πίστεως (αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί και κοσμικοί) από τη Σερβία, την Ελλάδα, τη Ρωσσία, τη Ρουμανία, την Ελβετία (ειδικότερα οι μοναχοί από το Άγιο Όρος), οι οποίοι, σύμφωνα με τον κανόνα ΙΕ της Πρωτοδευτέρας Συνόδου του Αγίου Φωτίου του Μεγάλου, διέκοψαν την λειτουργική και γραφειοκρατική κοινωνία με τους επισκόπους, τους ιερείς και τους κοσμικούς οικουμενιστές.


Ο Σύναξη άρχισε με τη Θεία Αρχιερατική Λειτουργία (προϊστάμενος ήταν ο Θεοφιλέστατος Χωρεπίσκοπος Νόβομπρδο και Πανονίας κ. Μάξιμος). Μαζί του συλλειτουργούσαν ο Θεοφιλέστατος Χωρεπίσκοπος Μπαραγιέβου και Χβόσνου κ. Ναούμ και οι εννέα ιερείς της Ενορίας. Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης στην Εξορία κ. Αρτεμίου, ο Χωρεπίσκοπος Μάξιμος τέλεσε την εις Πρεσβύτερο χειροτονία του Διακόνου π. Βίκτορ (Παβλόφ) από την πόλη Βορόνεζ (Ρωσία) και την εις Ιεροδιάκονο χειροτονία του Πατέρα Διονυσίου (Μόρατσανιν), μοναχού του παραπάνω αναφερόμενου μοναστηριού. Ο π. Βίκτορ θα λειτουργεί ως ιερέας στο Βορόνεζ.

Μετά τη Θεία Λειτουργία και το ταιριαστό κέρασμα, μπροστά από το ναό, πραγματοποιήθηκε η ημερίδα με τίτλο “Η Σύνοδος της Κρήτης – Αγία Και Μεγάλη ή αιρετική και ληστρική“. Η ημερίδα άρχισε με την προσευχή, δηλαδή με το Αναστάσιμο Απολυτίκιο που ψαλλόταν στην εκκλησιαστική σλαβική, στα ελληνικά και στα ρουμανικά.

Στην ημερίδα είχαν λόγο: οι Θεοφιλέστατοι Χωρεπίσκοποι κ. Μάξιμος και κ. Ναούμ, ο πρωτοιερέας κ. Κυπριανός Στάϊκου από την Ρουμανία, ο μοναχός Αγιορείτης π. Σάββας Λαυριώτης, ο αδελφός Γεώργιος Βλαμάκης (πρόεδρος της Συνάξεως των Ορθοδόξων Κρητών) και ο Κωνσταντίνος Στέφος από την Ελβετία (εκπρόσωπος της κοινότητας των Ορθοδόξων Ελλήνων από την Ελβετία).


Την Σύναξη την χαιρέτισε στην αρχή ο Θεοφιλέστατος Χωρεπίσκοπος Νόβομπρδο και Πανονίας κ. Μάξιμος, ο οποίος επίσης απάντησε σε κάποιες ερωτήσεις κατά τη διάρκεια της Συνάξεως. Στην σύντομη του ομιλία, ο Χωρεπίσκοπος Μάξιμος πρώτα μετέφερε την ευλογία του Επισκόπου Αρτεμίου και μετά εξέφρασε την χάρη του εξαιτίας της επίσκεψης των αδλεφών από την Ελλάδα, την Ρουμανία, την Ρωσία, την Ελβετία και το Άγιο Όρος. Ευχαρίστησε τους Ορθόδοξους αδελφούς που αποφάσισαν να έρθουν, προκειμένου όλοι εμείς μαζί να παρηγορηθούμε δια της κοινής Πίστεως (Ρωμ. 1,12). Μετά, ο Χωρεπίσκοπος ανακοίνωσε τα ονόματα των ομιλητών.


Ο αδελφός κ. Γεώργιος Βλαμάκης
 μίλησε για τις δραστηριότητες της Συνάξεως των Ορθοδόξων Κρητών (στην οποία ο ίδιος προεδρεύει) στο πλαίσιο του αγώνα εναντίον του οικουμενισμού, μέσω της διοργάνωσης των Ορθοδόξων Συνάξεων και των Διασκέψεων, της υποστήριξης κάθε είδους στους διωκόμενους μοναχούς και τους ιερείς.


Ο αδελφός Κωνσταντίνος Στέφος,
 ο Έλληνας που μένει στην Ελβετία, διάβασε την επιστολή που στάλθηκε από τους Έλληνες της Ελβετίας στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ελβετίας κ. Ιερεμία (ανήκει στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως). Στην επιστολή αναφέρεται ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι αιρετικός που ξεπέρασε όλους τους αιρετικούς στην ιστορία της Εκκλησίας και ο Μητροπολίτης παροτρύνεται να διακόψει την κοινωνία με τον αιρετικό Πατριάρχη. Οι πιστοί, μέχρι τώρα, δεν πήραν τις απαντήσεις στις πολλές ερωτήσεις που απεύθυναν στον Μητροπολίτη.


Ο πρωτοιερέας κ. Κυπριανός Στάϊκου από την Ρουμανία μίλησε για την τωρινή κατάσταση στη Ρουμανία. Υπογράμμισε ότι στη Ρουμανία υπάρχουν τρεις γραμμές:
Αυτοί που λένε ότι δεν υπάρχει πια η Θεία Χάρη στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας.
Αυτοί που γύρισαν στο μνημόσυνο των αιρετικών οικουμενιστών (μέσω της Συλλειτουργίας με τον Επίσκοπο Λογγίνο στο Μπαντσένι) και οι οποίοι προτρέπουν τους πιστούς να έχουν την κοινωνία με τους οικουμενιστές. Αυτοί προτιμούν την αγάπη χωρίς δογματικούς περιορισμούς, δηλαδή τον νεοοικουμενισμό της αντιπατερικής “θεολογίας“ του Μιχαήλ Σίλβια Κυρίλλου (υπό την αιγίδα του π. Θεοδώρου Ζήση), σύμφωνα με την οποία η οικονομία έγινε νόμος και η ακρίβεια έγινε έγκλημα. Αυτοί αυτονομάστηκαν “συνετοί“ και “ισορροπημένοι“, ενώ ονομάζουν εκείνους, που θέλουν να ακολουθούν τους Αγίους Πατέρες στην ομολογία της Πίστεως, ως “φανατικούς“ και “ακραίους“ ακόμα και ως “πρεσβυτεριανούς αιρετικούς“.
Αυτοί που προσεκτικά μελετάνε τα έργα των Αγίων Πατέρων και μόνο με βάση αυτά τα έργα πολεμάνε την αίρεση, δεν θέλοντας να βασιστούν στο δικό τους νου. Αυτοί κάνουν αποτείχιση και ομολογούν την Πίστη της Εκκλησίας, παραδίνοντας τον εαυτό τους στο Θεό που δρα, αναμένοντας την θέλησή Του, όσον αφορά την συνοδική καταδίκη της παναιρέσεως του οικουμενισμού. Εκατοντάδες μοναχοί και κληρικοί και χιλιάδες κοσμικοί αποτελούν αυτή την γραμμή. Σε αυτή την γραμμή ανήκει και ο π. Κυπριανός.


Τα λόγια του π. Σάββα Λαυριώτη για τη ληστρική Σύνοδο της Κρήτης και τον θεοφιλή αγώνα των Ορθοδόξων για την καθαρότητα της Ορθόδοξης Πίστεως, προκάλεσαν την ειδική προσοχή και την αποδοχή.

Η ομιλία του π. Σάββα ήταν ουσιαστικά μια συντομία του εκτενέστερου του κειμένου που ολότελα και γρήγορα θα δημοσιευθεί στα σερβικά και στα ρουμανικά. Τα πιο σημαντικά μηνύματα της ομιλίας του π. Σάββα ήταν:

.
Πρέπει να ενωθούμε στον αγώνα κατά της παναίρεσης του οικουμενισμού, επειδή αυτή η αίρεση είναι ο κοινός μας εχθρός
.
Πρέπει να εμποδίσουμε τα ψέματα και τις συκοφαντίες των οικουμενιστών που απευθύνονται σε αυτούς που πολεμάνε την αίρεση σύμφωνα με την αγιοπατερική Παράδοση, και να τελειώσουμε με την ασύνετη σιωπή, η οποία μέχρι τώρα έχει επικρατήσει στο Άγιο Όρος.
.
Υπάρχει μόνο μια κατηγορία των λεγόμενων Ορθοδόξων, η οποία είναι χειρότερη από την κατηγορία των οικουμενιστών – αυτοί που επιστρέφουν τον λαό που έφυγε από τον οικουμενισμό πίσω στην αγκαλιά των οικουμενιστών.

Ο Χωρεπισκοπός Μάξιμος ευχαρίστησε το Θεό λόγω της πραγματοποιημένης Συνάξεως και υπενθύμισε όλους πως εμείς από την Ενορία Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία, στις δύο προηγούμενες Συνάξεις της Λόζνιτσας, έχουμε ήδη προσκαλέσει όλους τους Ορθόδοξους να παραταχτούμε σε ένα κοινό μέτωπο. “Είμαι ευτυχισμένος βλέποντας ότι αυτό γίνεται έτσι σήμερα“ – υπογράμμισε ο Χωρεπίσκοπος, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του στον Θεό.

Όλοι οι ομιλητές προξένησαν την μεγάλη προσοχή στο ακροατήριο και συχνά διακόπτονταν από τα χειροκροτήματα, τα οποία ήταν νεύματα συγκατάθεσης. Μετά τις ομιλίες, ο λαός είχε την δυνατότητα να ρωτήσει τους ομιλητές.


Την τελική παρατήρηση την είχε ο Θεοφιλέστατος Χωρεπίσκοπος Μπαραγιέβου και Χβόσνου κ. Ναούμ. Αυτός είπε ότι αυτή η Σύναξη είναι ο καρπός των προσευχών του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς και ονόμασε την Σύναξη “προπαρασκευαστική Σύναξη-Σύνοδος της επόμενης Οικουμενικής Συνόδου“, η Οικουμενική Σύνοδος η οποία θα σφραγίσει ολόκληρο τον αγώνα των Ορθοδόξων για την καθαρότητα της Πίστεως. “Αυτή η σφραγίδα θα έχει αξία καθώς στον ουρανό ούτω στην γη, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου: ‘ Όσα αφήσετε δεμένα εις την γην, θα μείνουν δεμένα και στον ουρανόν. Και όσα συγχωρήσετε εις την γην, θα είναι συγχωρημένα στον ουρανόν’ (Ματθ. 18,18). Αυτό είναι η εξουσία και η τιμή που μας έδωσε ο Κύριος“ – υπογράμμισε ο Χωρεπίσκοπος Ναούμ.

Και το κύριο μήνυμα της Συνάξεως στο Μπάραγιεβο, κατά τη γνώμη του Χωρεπισκόπου Ναούμ, είναι τριπλό: 1) η καταδίκη της ληστρικής Συνόδου της Κρήτης, 2) η καταδίκη του οικουμενισμού ως παναιρέσεως, 3) η ομολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, έξω από την οποία δεν υπάρχει η σωτηρία.


Ο συντονιστής και ο μεταφραστής της Συνάξεως ήταν ο αδελφός Μάρκο Πεϊκοβιτς από το Βελιγράδι.

Η Σύναξη τελείωσε το έργο με την προσευχή, δηλαδή με τον ειρμό της Αναστάσεως “ Ὁ ῎Αγγελος ἐβόα“. Μετά, στρώθηκε τραπέζι αγάπης. Με αυτόν τον τρόπο, τελείωσε αυτή η χαριτωμένη και πανορθόδοξη Σύναξη στη μονή του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς στο Μπάραγιεβο.

Στο τέλος, να επαναλάβουμε τα λόγια του Χωρεπισκόπου Ναούμ από την τελική του παρατήρηση:

“Του Θεού συνεργούντος και χάρη στις προσευχές του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς, ας γίνουν οι Ορθόδοξες Συνάξεις αυτού του είδους πιο συχνά στο μέλλον, καθώς στη Σερβία ούτω στο εξωτερικό, ως προπαρασκευή για την επόμενη Οικουμενική Σύνοδος που τελικά θα καταδικάσει την παναίρεση του οικουμενισμού και τη ληστρική Σύνοδο της Κρήτης. Αμήν.“




Το τμήμα ειδήσεων της Ενορίας Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία

(μετέφρασε στα ελληνικά Μάρκο Πεϊκοβιτς)



Φωτογραφίες ΕΔΩ

2 σχόλια:

SCRIPTA MANENT είπε...

Οι νεο-αποτειχισμένοι καταδικάζουν τις επισκοπικές χειροτονίες και την δημιουργία παράλληλης συνόδου γοχ

ΕΡΩΤΗΣΗ με υποσημειώσεις:
Τότε τι δουλειά έχετε με τον «σχισματικό» Αρτέμιο που έκανε επισκοπικές χειροτονίες υφ’ ενός και δημιούργησε παράλληλη σύνοδο και σχίσμα στην τοπική εκκλησία της Σερβίας;;
Γιατί με τον «σχισματικό» Αρτέμιο δεν υφίσταται κανένα θέμα περί παράλληλης συνόδου και χειροτονίες υφ’ ενός και τον έχετε οδοδείκτη της ορθοδοξίας, ενώ με τους ΓΟΧ που είναι ασυγκρίτως νομιμώτεροι [ χειροτονίες απο ΡΟΕΔ ] δεν έχετε καμία Λειτουργική σχέση και τους καταδικάζετε;;
Πως γίνεται να είναι νόμιμος ο Αρτέμιος αλλά παράνομοι οι ΓΟΧ για τα ίδια πράγματα;;

Ειναι η δογματική του ακορντεόν.... ανοιγοκλείνει όπως μας αρέσει

Ανώνυμος είπε...

Θα ήταν εξαιρετικά ευχάριστο το γεγονός εάν ακολουθούσαν την Αποτείχιση ένας αριθμός Αρχιερέων από την επίσημη Εκκλησία, αλλά το γεγονός αυτό δεν έγινε μέχρι σήμερα, δύο χρόνια μετά την "Σύνοδο" της Κρήτης, και ούτε φαίνεται μία τέτοια προοπτική. Εάν υπήρχε Αρχιερατική ηγεσία στους Αποτειχισμένους και περισσότεροι θα ήταν σε Πανορθόδοξο επίπεδο και ισχυρότεροι και επίσης σε δεύτερη χρονική φάση, κατόπιν ενός αληθινού και ειλικρινούς Διαλόγου, θα ήταν πιθανή η Ένωση όλων των υγιών Ορθοδόξων δυνάμεων, είτε προέρχονται από το Πάτριο, είτε από τις επίσημες Εκκλησίες, σε ένα Ενωμένο Πανορθόδοξο Μέτωπο, που θα έφερνε μία Αληθινά Ορθόδοξη Παγκόσμια Σύνοδο. Το πλησίασμα κάποιων δυνάμεων εκ των Αποτειχισμένων με τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο και τους Αρχιερείς του δεν είναι κατά ανάγκη, κατά την γνώμη μου, ένα όχι καλό νέο, διότι από τον χώρο των επισήμων Εκκλησιών μόνο αυτοί οι Αρχιερείς προχώρησαν στην Αποτείχιση και πιθανόν να μην τους ακολουθήσουν άλλοι. Όσον αφορά το θέμα της Κανονικότητος της Χειροτονίας των τριών Χωρεπισκόπων αυτό θα εξετασθεί μελλοντικά από μία αληθινά Ορθόδοξη Σύνοδο, που θα είναι αντίθετη στην σύγχρονη Παναίρεση, ας μην βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα, αναλογιζόμενοι ότι σύμφωνα με την Ορθόδοξη Δογματική Διδασκαλία στους Αρχιερείς αυτούς υφίσταται το υποστατόν του Μυστηρίου της Αρχιερωσύνης, είναι δηλαδή Αρχιερείς, έως ότου κριθούν υπό Ορθοδόξου Συνόδου. Εάν η προσπάθεια για Πανορθόδοξη κινητοποίηση του Σεβασμιωτάτου Αρτεμίου και των τριών Χωρεπισκόπων του τελικά αποδώσει σημαντικούς καρπούς, τότε θα μπορούσε σε δεύτερη χρονική φάση αυτή η Αρχιερατική ηγεσία, πιθανόν περισσότερο διευρυμένη, να διαλεχθεί με την Αρχιερατική ηγεσία των υγιών δυνάμεων εκ του Πατρίου για την δημιουργία ενός αληθινά ισχυρού Πανορθοδόξου Μετώπου, ικανού να αντιμετωπίσει τις φιλοοικουμενιστικές δυνάμεις. Χριστός Ανέστη. Η Ορθοδοξία θα νικήσει την Παναίρεση.