≪Ἱερὰ πόλις τοῦ Μεσολογγίου≫

Aξίζει νά ἐπισκέπτεται κάποιος συχνά τό Μεσολόγγι. Τήν Ἱεράν Πόλιν Μεσολογγίου ὅπως ἔχει καταγραφεῖ ὄχι μόνο στίς ἐπίσημες ἀποφάσεις τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, ἀλλά καί στήν καρδιά ὅλων τῶν Ἑλλήνων και Φιλελλήνων. Εἰδικά αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Ἀπριλίου, ὅταν ἡ χαρμολύπη κυριαρχεῖ στίς ἐκκλησιαστικές μας Ἀκολουθίες καί ὅταν προετοιμαζόμαστε νά τιμήσουμε τά Πάθη καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου! Ἀξίζει νά ἐπισκέπτεται κάποιος τό Μεσολόγγι καί νά θυμᾶται τήν ἡρωική Ἔξοδο τῶν Ἐλευθέρων Πολιορκημένων πού ἔγινε μετά τά μεσάνυκτα τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου, ξημερώνοντας ἡ Κυριακή τῶν Βαΐων τοῦ 1826. Ἀξίζει νά ξαναδιαβάζουμε τήν ἱστορία τοῦ Μεσολογγίου μέ τίς δύο πολιορκίες καί μέ τήν θαυμαστή ἀντίσταση τῶν ἀγωνιστῶν καί τῶν ἀμάχων. Ἀξίζει νά ξαναμελετοῦμε τό ἐξαίσιο ποίημα τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ, τούς «Ἐλεύθερους Πολιορκημένους», τό ὁποῖο ἔμεινε ἀνολοκλήρωτο παρά τά τρία σχεδιάσματα πού ξέρουμε. «Δέν τούς βαραίνει ὁ πόλεμος, μά ἔγινε πνοή τους»! Κάθε ἐλεύθερος ἄνθρωπος εἶναι δημότης τοῦ Μεσολογγίου, γράφει πολύ σωστά ἡ εἰδική πινακίδα πού ἔχει τοποθετήσει ὁ Δῆμος στήν εἴσοδο τῆς Ἱερᾶς Πόλεως. Τά μηνύματα καί τά διδάγματα ἀπό τό ἦθος καί τόν ἀγῶνα τῶν πολιορκημένων εἶναι πανανθρώπινα. Ὅπως οἰκουμενική εἶναι ἡ διάσταση τῆς Ἱστορίας μας, τῆς ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας, διότι πανανθρώπινες ἀξίες ἐνέπνευσαν τίς μεγαλύτερες στιγμές τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στό πολιορκημένο Μεσολόγγι τοῦ 1825-1826 συγκεντρώνονται γενναῖοι καί γενναῖες ὄχι μόνο ἀπό τήν πόλη καί τίς γύρω περιοχές. Ἐκπροσωποῦνται οἱ Σουλιῶτες μέ τόν Νότη Μπότσαρη καί πολλούς ἄλλους, οἱ Θεσσαλοί μέ τόν Ἐπίσκοπο καί Ἐθνομάρτυρα Ρωγῶν Ἰωσήφ, οἱ Μακεδόνες μέ τόν ἀγωνιστή καί ἱστοριογράφο Νικόλαο Κασομούλη καί μέ ἕνα ἀπό τά πολλά παιδιά τοῦ Σερραίου Ἐμμανουήλ Παπᾶ. Οἱ νησιῶτες μέ τόν Μιαούλη καί τόν στόλο προσπαθοῦν νά βοηθήσουν ἀπό τήν θάλασσα, ἄλλοτε τό καταφέρνουν, ἄλλοτε ὄχι. Οἱ Ἑπτανήσιοι μᾶς χάρισαν τόν Σολωμό, τόν ποιητή πού κατέστησε κτῆμα ἐς ἀεί γιά κάθε σκεπτόμενο ἄνθρωπο τά μηνύματα τοῦ Μεσολογγίου. Καί οἱ Φιλέλληνες ἦσαν ἐκεῖ.

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς -- Αποτείχιση κοινός τόπος εκκλησιαστικής κοινωνίας -- 8.4.2017

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Misha:
νομίζω, φίλε Κοσμά, πως  δεν θα πρέπει να γίνεται σύγκριση της Καινής με την Παλαιά Διαθήκη... άλλα μέτρα και άλλα σταθμά ίσχυαν τότε..... ίσχυε το ¨οφθαλμόν αντί οφθαλμού...¨ ,  η δια λιθοβολισμού θανάτωση των αμαρτανόντων κλπ.  τα οποία, δόξα τω Θεώ, διορθώθηκαν με την έλευση του Καλού Ποιμένος Χριστού...

Kosmas:
Βεβαίως, υπάρχουν διαφορές μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. ΄Ομως, το «ου φονεύσεις», είναι μία από τις δέκα εντολές, που έδωσε Θεός στο Σινά στο Μωϋσή. Δηλαδή στην περίπτωση των προφητών Ηλία
 και Γεδεών ο Θεός παρέβη τη δική του εντολή, το «ου φονεύσεις»; 

Αντίφωνα και Απολυτίκια Κυριακής Βαίων πρωί -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 9 Απριλίου 2017

ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ. Ευψυχίου μάρτυρος, του εν Καισαρεία, Βαδίμου μάρτυρος του αρχιμανδρίτου. Των εν Περσία αναιρεθέντων 300 αιχμαλώτων.

Αναγράφει το «Ωρολόγιο»: «Πέντε μέρες προ του Νομικού Πάσχα, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους μαθητές του και του έφεραν ένα ονάριο και αφού κάθισε πάνω του εισερχόταν στη πόλη. Ο λαός μόλις άκουσε ότι έρχεται ο Ιησούς (είχαν μάθει και τα περί αναστάσεως του Λαζάρου) έλαβαν στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και πήγαν να τον προϋπαντήσουν. Άλλοι με τα ρούχα τους, άλλοι έκοβαν κλαδιά από τα δένδρα και τα έστρωναν στο δρόμο όπου διερχόταν ο Κύριος και τον ακολουθούσαν. Ακόμα και τα νήπια τον προϋπάντησαν και όλοι μαζί φώναζαν: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ» (Ιωαν. ιε΄). Αυτή τη λαμπρή και ένδοξο πανήγυρη της εισόδου στα Ιεροσόλυμα του Κυρίου εορτάζομε αυτή τη Κυριακή.
Σήμαιναν δε τα βάγια, οι κλάδοι των φοινίκων, τη κατά του διαβόλου και του θανάτου νίκη του Χριστού. Το δε Ωσαννά ερμηνεύεται σώσον παρακαλώ. Το δε πωλάριο της όνου και το κάθισμα του Ιησού πάνω του, ζώου ακάθαρτου κατά τον νόμο τους, σήμαινε τη πρώην ακαθαρσία και αγριότητα των εθνών και την μετά από λίγο υποταγή αυτών στο άγιο Ευαγγέλιο.
Η Εκκλησία μας ψάλλει:

Αφού ταφήκαμε μαζί με Σε, Χριστέ και Θεέ μας, δια του βαπτίσματός μας (το οποίο είναι τύπος του θανάτου Σου και της ταφής Σου), αξιωθήκαμε δια της αναστάσεώς Σου να εισέλθουμε στην αθάνατο ζωή της Βασιλείας Σου. Γι' αυτό υμνούντες Σε, κράζομε: Βοήθησέ μας και σώσε μας, Συ, που ως Θεός κατοικείς στα ύψιστα μέρη του Ουρανού. Ας είσαι ευλογημένος Συ, που έρχεσαι απεσταλμένος από τον Κύριο!

ΟΥΚ ΕΝ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟΙΣ ΝΑΟΙΣ ΚΑΤΟΙΚΕΙ Ο ΘΕΟΣ

ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ.

ΟΥΚ ΕΝ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟΙΣ ΝΑΟΙΣ ΚΑΤΟΙΚΕΙ Ο ΘΕΟΣ

Ας καθρεπτισθουν οι δικοι μας  καθωσπρεπιστες πολυτελειας, που δεν βρισκουν χωρους και τοπους λατρειας, αλλα θελουν ναους με παγχρυσους τρουλλους και επαργυρα ή φιλντισενια τεμπλα!!!!
Αυτος ειναι ο λαος του Θεου, εδω κατοικει ο Θεος, στα αντισκηνα και στις αχειροκαλυβες  και εδω αναπαυεται το Εσφαγμενον Αρνιον του Θεου.



Έλεγαν για τον αββά Παχώμιο ότι κάποτε κηδευόταν το σκήνωμα ενός νεκρού και ότι το συνάντησε ο αββάς στον δρόμο.


Βλέπει δύο αγγέλους να ακολουθούν τον νεκρό πίσω από το νεκροκρέβατο. Απόρησε γι αυτούς και παρακάλεσε τον Θεό να του αποκαλύψει το γεγονός. Τον πλησιάζουν οι δύο άγγελοι. Τους ρωτάει: «Γιατί εσείς που είστε άγγελοι ακολουθείτε τον νεκρό;»

Και του λένε οι άγγελοι: «Ο ένας από μας είναι της Τετάρτης κι ο άλλος της Παρασκευής. Αυτός ως τη μέρα που πέθανε δεν παρέλειπε να νηστεύει Τετάρτη και Παρασκευή, γι αυτόν τον λόγο ακολουθήσαμε πίσω από το σκήνωμά του. Επειδή λοιπόν μέχρι τον θάνατό του τήρησε τη νηστεία, κι εμείς μ΄ αυτόν τον τρόπο δοξάσαμε αυτόν που έκανε αγώνα ενώπιον του Κυρίου». Και μόλις τ΄ άκουσε ο διάβολος έγινε άφαντος.

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΜΑ Τοῦ αείμνηστου. Στεργίου Σάκκου, Ὁμοτ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

Διανύοντας τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα, ὅπου ὁ Κύριος περνᾶ ἀπ᾽ ὅλες τίς μορφές τοῦ μαρτυρίου, γιά νά χαρίσει στόν ἄνθρωπο την δυνατότητα τῆς λυτρώσεως καί τοῦ ἁγιασμοῦ, στεκόμαστε γεμᾶτοι δέος μπρός στό Σταυρό καί ἀναρωτιόμαστε· πῶς ζοῦσε Ἐκεῖνος, ὁ Κύριός μας, τό πάθος του; Καί τί σημασία μπορεῖ νά ἔχει αὐτό γιά μᾶς σήμερα; Κανείς δέν εἶναι σέ θέση νά μᾶς πληροφορήσει γιά τό πῶς ἔβλεπε καί πῶς ἔνιωθε τό μαρτυρικό Του τέλος ὁ Ἰησοῦς καλύτερα ἀπό Αὐτόν τόν ἴδιο. Ἀρκετές φορές μιλᾶ γιά τόν σταυρικό Του θάνατο προφητικά, λίγες φορές ὅμως ἐκφράζει ρητά τά συναισθήματά του γι᾽ αὐτόν. Γιά τόν Κύριό μας τό Πάθος Του εἶναι τετραπλᾶ γνωστό, σέ ὅλες τίς διαστάσεις. Εἶναι προεγνωσμένο –τό γνωρίζει, πρίν κἄν τό συλλάβει κανένας. Εἶναι προφητευμένο –τό ἔχουν προείπει μπροστά ἀπό αἰῶνες θεόπνευστοι ἄνδρες. Εἶναι ἤδη προετοιμαζόμενο –ἀπό νωρίς οἱ ἐχθροί του τό σκέπτονται καί τό σχεδιάζουν. Εἶναι, τέλος, βιούμενο ἀπό τόν ἴδιο –τό ζῆ κάθε στιγμή, ἐφόσον γι᾽ αὐτό ἐνανθρώπησε.

Από τον Γολγοθά στην Ανάσταση - και της πατρίδας Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Τηρουμένων των αναλογιών και των αποστάσεων τα μνημονιακά πάθη των Ελλήνων αντανακλούν ως κάποιο βαθμό στα Πάθη του Κυρίου που η Ορθόδοξη Εκκλησία μας παρεχει τη δυνατότητα της βιωματικής επαναφοράς τους τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδος.
            Τω καιρώ εκείνω  «όχλος  πολύς  ο  ελθών  εις την εορτήν έλαβον τα βαΐα των
φοινίκων και εξήλθον εις απάντησιν  αυτώ και έκραζον Ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, βασιλεύς του Ισραήλ»(Ιω.,ιβ,12-13). Λίγο αργότερα ο Πιλάτος «λέγει τοις Ιουδαίοις, ίδε ο βασιλεύς υμών, οι δε εκραύγασαν άρον , άρον σταύρωσον αυτόν»!(Ιω.,ιβ,14,15).
Και στις δύο αντίθετες εκδοχές ο ίδιος λαός. Στην πρώτη σε αυθόρμητη πρωτοβουλία εκ του περισσεύματος της καρδίας του. Στη δεύτερη χειραγωγούμενος από τους Γραμματείς και Φαρισαίους.
Και η φετεινή Μεγάλη εβδομάδα βρίσκει δυστυχώς τη πατρίδα μας πελαγωμένη, σαστισμένη, δέσμια στις συμπληγάδες των αναρίθμητων εβδομάδων των μνημονιακών μας παθών