«ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ, ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ»!

Ρατσισμός εις βάρος των Ορθοδόξων;
Του κ. Γεωργίου Φωτ. Παπαδοπούλου,
ιεροκήρυκος – Μεταπτυχ. Φοιτ. Ορθοδόξου Θεολογίας- Πτυχ. Ανθρωπιστικών Σπουδών
 Την τελευταία περίοδο ήλθε στην επικαιρότητα το ζήτημα της διδασκαλίας στο μάθημα των Θρησκευτικών (ιδιαίτερα στο Δημοτικό Σχολείο), αλλά –κυρίως – η συγγραφή του περιεχομένου των βιβλίων που διδάσκονται στα σχολεία.
Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων υπήρχε μία πολυάριθμη Επιτροπή αξιολόγησης κειμένων, την οποία απάρτιζαν θεολόγοι, φιλόλογοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, Παν­επιστημιακοί Ιερείς και Αρχιερείς, παιδαγωγοί. Όλοι τούτοι μαζί κατέληγαν σε μία κοινή συν­ισταμένη για το τι πρέπει να γραφτεί, πως να γραφτεί και πως να διδαχθεί στα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία και την εξειδίκευση των γνώσεων που μπορούν να έχουν.
Πριν από λίγα χρόνια, όσα κάποτε θεωρούντο ως «θέσφατον» άρχισαν να αλλάζουν. Από το Υπουργείο καταργήθηκε η πατροπαράδοτη «Εθνική» Παιδεία και έμεινε μόνο η «Παιδεία»
(εδώ κολλάει αυτό που οι Πατέρες της Εκκλησίας μας λένε: «Επιστήμη άνευ αρετής κοσμουμένη μωρία εστί»), καταργήθηκε η μετάδοση των Ορθοδόξων μηνυμάτων και το μάθημα μετατράπηκε σε θρησκειολογία. Το να διδάσκεις σε κάποιον τι επικαλούνται και πρεσβεύουν οι θρησκείες ανά τον κόσμο δεν είναι λάθος, αφού όμως προηγούμενα ξέρεις καλά τι πιστεύεις εσύ, το δόγμα και η Ομολογία που ακολουθείς εσύ ο ίδιος. Έτσι, συνιστά τουλάχιστον ανοησία η επίκληση κάποιων δήθεν προοδευτικών και ψευτοαριστερών, ως δικαιολογία ότι στο μάθημα των θρησκευτικών πρέπει να διδαχθείς όλες τις θρησκείες του κόσμου. Πρώτα μάθε, άνθρωπέ μου, τι πρεσβεύει η δική σου θρησκεία (πρέπει να πούμε ότι, η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, είναι η Εκκλησία αυτή καθεαυτή, ως «αποκεκαλυμμένη αλήθεια»- αυτό, όμως, δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί εδώ) και αφού αποκτήσεις ωριμότητα και θρησκευτική συνείδηση, ασφα­λως μάθε και τι πρεσβεύουν οι άλλοι, αφού τότε μόνο θα είσαι σε θέση να συγκρίνεις και κρίνεις!
Το Σύνταγμα της Ελλάδος επικαλείται στην έναρξή του τον αληθινό Θεό, το «Όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος». Τούτο ίσχυε και σε όλα τα προηγούμενα Συντάγματά μας, από την απελευθέρωσή μας από τον Οθωμανικό ζυγό και εφεξής. Στο ισχύον Σύνταγμα της Χώρας μας και στο Άρθρο 3 αυτού, αναφέρεται ότι: «νόμω κρατού­σα θρησκεία εν Ελλάδι είναι η Ορθόδοξος κατ’ Ανατολάς», δηλαδή η Ορθόδοξη Εκκλησία. Τούτο σημαίνει ότι, τον κύριο και βασικό ρόλο στη ζωή του Έλληνα έχει η Ορθοδοξία, η οποία πρέπει να έχει προεξέχοντα και προεξάρχοντα ρόλο και στη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών. Ακόμη, στο Άρθρο 15 και στην παρ. 2 αναφέρεται επί λέξει: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Και ρωτώ, πως αναπτύσσεται η εθνική και θρησκευτική συνείδηση των νεοελλήνων στο μάθημα της θρησκειολογίας; Κανένας δεν λέει να γίνεται στο σχολείο κατηχητικό και κανένας θεολόγος σε σχολείο δεν κάνει κατήχηση. Άλλο, όμως, η κατήχηση και άλλο η μετάδοση μηνυμάτων πανθρησκειακού χαρακτήρα, που αποτελεί σύμπτωμα της νέας Τάξης πραγμάτων, δηλαδή της κατάργησης κάθε είδους εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης. Το Έθνος των Ελλήνων διατήρησαν δύο πράγματα: Η Ορθοδοξία (Εκκλησία) και η γλώσσα. Του­τα, και τα δύο, προσπαθούν κάποιοι στις ημέρες μας να τα εξαλείψουν από τη ζωή των παιδιών μας και των μετέπειτα γενεών, ώστε να μη τα δένει τίποτα με την ένδοξη παράδοσή μας και την ιστορία.
Πρόσφατα, ξιφούλκησαν κάποιοι δημόσια ότι τα βιβλία των θρησκευτικών πρέπει να γράφει η Πολιτεία (Υπουργείο Παιδείας) και όχι η Εκκλησία. Καμία αντίρρηση, κύριοι. Αλλά με μία διαφορά: Αυτό να ισχύει για όλα τα βιβλία θρησκευτικών, όλων των Ελλήνων μαθητών-πολιτών, και όχι μόνο των Ορθοδόξων. Να μάθουν οι ΣΥΡΙΖΟ-ΑΝΕΛ(ηνες) να λένε όλη την αλήθεια και όχι τη μισή, που ισοδυναμεί με ψέμα. Η αλήθεια είναι ότι εξοστράκισαν την Εκκλησία της Ελλάδος από τα βιβλία των θρησκευτικών όσον αφορά το Ορθόδοξο Δόγμα και τα συνέγραψαν μόνοι τους, επικαλούμενοι τη συμμετοχή θεολόγων (βέβαια, το ότι κάποιος είναι θεολόγος δεν σημαίνει ότι πιστεύει στο Θεό η στην Ορθοδοξία!, τουλάχιστον έμπρακτα…). Αλλά δεν τόλμησαν να κάνουν το ίδιο και με όσα διδάσκονται οι Έλληνες μαθητές που είναι Ρωμαιοκαθολικοί, Προτεστάντες, Μουσουλμάνοι, Ιουδαϊστές, ακόμη και Ιεχωβάδες (δηλαδή Χιλιαστές η Πεντηκοστιανοί η Ευαγγελικοί -που είναι αιρετικοί και δεν συνιστούν θρησκεία οι δοξασίες τους). Εκεί, τα κείμενα που θα διδάσκονται επέλεξαν το Βατικανό, οι Μουφτείες, οι Συναγωγές, οι αιρετικές συνάξεις, αντίστοιχα. Εκεί δεν τόλμησαν οι Φίλης, Γιαβρόγλου, Ρεπούση, Δραγώνα κλπ, αντορθόδοξα στοιχεία, να μιλήσουν για «ευθύνη του Υπουργείου και της Πολιτείας στο ποιά κείμενα θα επιλεγούν για τη διδασκαλία των παιδιών»! Εκεί, οι ψευτοαριστεροί, αφενός φοβούνται τις αντιδράσεις των βαθιά θρησκευόμενων οπαδών τους, που δεν υπολογίζουν καμία έννοια δικαίου, δημοκρατίας και ανθρωπισμού μπροστά στο θρησκευτικό πιστεύω τους και αφετέρου δεν πολυνοιάζονται μιας και όλοι του­τοι πλήττουν την Ορθοδοξία (ενώ εάν έπλητταν π.χ. κάποιο δικαίωμα Μουσουλμάνου, θα σας έλεγα εγώ πως θα έτρεχε ο κάθε Τσίπρας και Γιαβρόγλου να τα …μαζέψει… !)
Συμπερασματικά, κάθε Έλληνας, που σκέφτεται Ορθόδοξα και πονά τον τόπο του, για το κατάντημα στο οποίο τον έχουν φέρει οι εκάστοτε κυβερνώντες -εν συνόλω-, αντιδρά δημοκρατικά, ανθρώπινα, με τη δύναμη του λόγου. «Ζων ο λόγος του Θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον και διϊκνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών, και κριτικός ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας» (Εβρ. Δ , 12) αναφέρει ο Απόστολος Παύλος. Ο λόγος του Θεού είναι κοφτερό μαχαίρι κι απ’ τις δύο του πλευρές. Εμείς πολεμάμε με τον αληθινό λόγο, για τον αληθινό Λόγο, δηλαδή τον Χριστό και την Ορθοδοξία Του. Με μέσα λογικά και δημοκρατικά. Ο λόγος του Θεού δεν μπορεί να σιωπήσει («ο λόγος του Θεού ου δέδεται» Απ. Παυ­λος). Πολύ σωστά, λοιπόν, έπραξαν και πράττουν χιλιάδες γονείς ανά την Ελλάδα και επιστρέφουν τα βιβλία των θρησκευτικών στα σχολεία και τις Δ/νσεις Εκπαίδευσης. Πρέπει να αντιληφθεί η Πολιτεία ότι, είναι ο μόνος τρόπος να εκφράσει την αντίθεσή του ο απλός λαός, απέναντι σε όσα αποφασίζουν για εκείνον άλλοι, χωρίς εκείνον. Ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει: «Πας φιλόθεος άνθρωπος προς διδασκαλίαν αυτεπάγγελτος».
Γι’ αυτό καλό θα είναι να ξεκινήσουν οι κυβερνώντες να ακούν την άποψη του πιστού λαού και να σταματήσουν να βλέπουν τα πάντα υπό το πρίσμα της πολιτικής και των ελιγμών που από αυτή απορρέουν. Στη ζωή δεν είναι τα πάντα η ευμάρεια ούτε η πολιτική. Τα πιστεύω, οι αρχές, τα ιδεώδη και τα ιδανικά, η αγάπη για την πατρίδα και η πίστη στην Εκκλησία δεν μεταβάλλονται και δεν αλλοιώνονται. Κάποιος σύγχρονος Αγιορείτης πατέρας είπε: «Φανταστείτε πόσο πολύ πιστεύει ο Ελληνικός λαός, ώστε τόσα χρόνια θεολόγοι να προσπαθούν να αποδομήσουν την πίστη του και να μη μπορούν»! Ας ακούσουν, λοιπόν, όλοι όσοι επικαλούνται την λαϊκή ετυμηγορία, τι λέει ο πιστός λαός και στην προκειμένη περίπτωση.
Στο χώρο της Εκκλησίας ο λαός έχει πρωτεύοντα ρόλο. Θεία Λειτουργία δίχως απόκριση λαού δεν νοείται. Εκκλησία άνευ ποιμνίου (λογικού-έμψυχου, δηλαδή ανθρώπων με ψυχή και πνεύμα, πιστών και σκεπτόμενων) δεν νοείται. Ακόμη και τους Αγίους της Εκκλησίας μας ο Θεός τους Αγιοκατατάσσει, αλλά η βούληση του πιστού λαού επιβεβαιώνει και επικυρώνει το γεγονός.

Ας καταλάβουν ορισμένοι ότι ρατσιστικές διακρίσεις εις βάρος της Ορθοδοξίας και των Ελλήνων Ορθοδόξων, δεν πρόκειται να δεχθούμε. Ο θυμόσοφος λαός μας λέει «Φωνή λαού, Οργή Θεού».

Δεν υπάρχουν σχόλια: