Στρατηγός Φραγκούλης Φράγκος : "Βουλωσέ το" φωνάζει στον ΓΓ του ΝΑΤΟ


π. Θεόδωρος Ζήσης : Εἴμαστε ἑνωμένοι, εἴμαστε μία Ἐκκλησία, βγάζουμε κοινὲς Ἐγκυκλίους.

Καὶ νὰ σᾶς πῶ καὶ κάτι ἄλλο, ἐπίσης ἐξοργιστικό. Ὑπάρχει ἕνας καθηγητὴς τῆς Νομικῆς γνωστός, ὁ Κώστας Μπέης. Λέει λοιπόν, ὅτι κάποια φορὰ κάναμε κάποια οἰκουμενικὴ συνάντηση στὴ Σύρο, Παπικοί, Προτεστάντες, μιὰ ὀρθόδοξη χορωδία, μιὰ παπικὴ καὶ στὸ τέλος ὁ Παπικὸς Ἐπίσκοπος βουτοῦσε τὴν ὄστια μέσα στὸν οἶνο, στὸ αἷμα Χριστοῦ, καὶ μᾶς κοινώνησε ὅλους. Κι ἦταν χαρὰ Θεοῦ. Ὑπάρχει κοινὸ ποτήριο ἢ δὲν ὑπάρχει καὶ μᾶς κοροϊδεύουν; Ἔχει γίνει ἤδη ἡ Ἕνωση ἢ δὲν ἔχει γίνει; Ὑπάρχουν καταγγελίες ἀπὸ ἀξιοπίστους μοναχοὺς κληρικοὺς ποῦ ἐπισκέπτονται μητρόπολη Ἰταλίας. Μοῦ τὰ στέλνουνε τώρα καὶ φανερώνονται. (Καὶ ἔγινε τὸ κοινὸ ποτήριο, γιατί τὸ θέλει τὸ Φανάρι καὶ τὸ ἀνέχονται οἱ Ἐπίσκοποι καὶ κατὰ δεύτερο λόγο οἱ πιστοί. Ἂν δὲν τὸ ἀνεχόταν, ἂν δὲν τὸ προωθοῦσε «διπλωματικά», θὰ εἶχε ἀντιδράσει σ’ αὐτὲς τὶς καταγγελίες. Ὅπως ἐπεμβαίνει σὲ θέματα διοικητικὰ καὶ παπικῶ τῷ τρόπῳ καθαιρεῖ Ἀρχιεπισκόπους ἢ τιμωρεῖ ἄλλους κληρικούς, ἔτσι καὶ στὰ κορυφαῖα αὐτὰ θέματα τῆς Πίστεως θὰ ἐπενέβαινε. Ἀλλὰ τὸ «κοινὸ ποτήριο» εἶναι γεγονός. Ἁπλὰ περιμένουν νὰ «ὡριμάσουν» λίγο ἀκόμα οἱ περιστάσεις. Τὴν ὀρθόδοξη συνείδηση τὴν ὡριμάζουν, τὴν χτυποῦν, ὅπως ὁ ψαρὰς τὸ χταπόδι, γιὰ νὰ τρώγεται καὶ νὰ χωνεύεται, γιατί ὅταν εἶναι γνήσια, εἶναι ἀχώνευτη). 

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns


O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 4 Απριλίου 2016

Γεωργίου του οσίου του εν Μαλεώ, Πλάτωνος ηγουμένου μονής Στουδίου, Ζωσιμά οσίου, Θεωνά αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Θεοδούλου και Αγαθόπαιδος μαρτύρων Θεσσαλονικέων, Νικήτα ιερομάρτυρος του νέου εν Σέρραις (1807).

Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ἀγάπησε ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ὁλόψυχα τὸν Χριστὸ καὶ ἀκολούθησε τὴν ὁδὸ τῆς μοναχικῆς πολιτείας, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ γονεῖς του ἐπιθυμοῦσαν νὰ νυμφευθεῖ. Ἔτσι ἐπιδόθηκε σὲ κάθε εἴδους ἄσκηση καὶ ἐγκράτεια, νηστεία καὶ σκληραγωγία, προσευχή, δάκρυα, μελέτη τῶν θείων Γραφῶν καὶ κάθε ἄλλη ἀρετή, γιὰ νὰ εὐαρεστήσει τὸν Θεό.

ΑΛ. ΚΑΛΟΜΟΙΡΟΥ : Διατί έγινε η αλλαγή του εορτολογίου το 1924;

Ποίος εμελέτησε την πρόσφατον Εκκλησιαστικήν Ιστορίαν και δεν γνωρίζει ότι η αλλαγή αυτή ήτο το πρώτον συγκεκριμένον βήμα του Οικουμενισμού εις τον Ελληνικόν χώρον; Οι Νεοημερολογίται, διά να παραπλανήσουν τον λαόν, είχον ισχυρισθή ότι προέβησαν εις μίαν διόρθωσιν διά λόγους αστρονομικής ακριβείας. Εάν τούτο ήτο αληθές θα είχεν εφαρμοσθεί εις την Ελλάδα ημερολόγιον αστρονομικώς τελειότερον του πεπαλαιωμένου ήδη ημερολογίου του Πάπα Γρηγορίου. Διατί εφαρμόσθη το επίσης εσφαλμένον ημερολόγιον του Πάπα; Μα απλούστατα, σκοπός δεν ήτο η επίτευξις αστρονομικής ακριβείας. Αυτό που επεδιώκετο ήτο η επίτευξις εορτολογικής ενότητος μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των αιρετικών "Εκκλησιών" της Δύσεως. Επεδιώκετο η Ένωσις των Εκκλησιών τουλάχιστον εις τον εορτολογικόν τομέα, και τούτο ως πρώτον βήμα. Η τακτική των Οικουμενιστών είναι πρόοδος διά βαθμίδων. Η πρώτη βαθμίς ήτο η εορτολογική ένωσις των Εκκλησιών. Στο πρόγραμμα ήτο να επακολουθήσουν συν τω χρόνω όσα επηκολούθησαν και όσα θα επακολουθήσουν.Φθάνει να αναγνώση κανείς την Εγκύκλιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου του 1920 διά να πεισθή πλήρως. Η εγκύκλιος αυτή προτείνει ως πρώτον λίθον του οικουμενιστικού οικοδομήματος την φιλικήν προσαρμογήν της Ορθοδοξίας προς τας "Εκκλησίας" της Δύσεως "διά της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου". Γράφεται επί λέξη: "Δύναται δε η φιλία αύτη και αγαθόφρων προς αλλήλους διάθεσις εκφαίνεσθαι και τεκμηριούται ειδικώτερον ως εξής: α΄. διά της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου προς ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων χριστιανικών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών...". Εις την εγκύκλιον αυτήν παραπέμπει και ο Θυατείρων Αθηναγόρας γράφων προσφάτως ότι: "η Ορθόδοξος Εκκλησία εξήλθε των τοιχωμάτων αυτής και εδημιούργησε σχέσεις και επεδίωξε συνεργασίαν ήδη από του 1920 διά της περιφήμου Εγκυκλίου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, συνετέλεσεν εις την έναρξιν της Οικουμενικής Κινήσεως και την ίδρυσιν του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών...".

Πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν;

Τότε ένας ησυχαστής μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητού πού, μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως, είδε επάνω στήν αγία Πρόθεση ερειπωμένου Ναού, μία γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και νά οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Άγγελος Κυρίου και του λέγει· Αββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό πού είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν; Και ο Αγγελος εγένετο άφαντος.

Οι «απόστολοι του μαρασμού»

Η κυβέρνηση του Τσίπρα, η Αγκυρα και η πρόκληση από τον Φαμπρ
«Πρόκειται για μια κυβέρνηση που στρέφεται κατά του ίδιου του λαού της». Σε μια φράση, ένας από τους ανθρώπους που σέβομαι τα μάλα στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, συνόψισε τον χαρακτήρα της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση του Τσίπρα και του ψευτοδεξιού βαστάζου του, του μοναδικού ανθρώπου που ροχαλίζει ξύπνιος και στο τσακίρ κέφι, έχει πέσει σαν τις πληγές του Φαραώ πάνω στους Ελληνες. Είναι εχθροί του λαού, της ταυτότητάς του, της δημιουργικότητάς του, της εθνικής του ασφάλειας. Είναι εχθροί της ελευθερίας των Ελλήνων.

Με την πολιτική των ανοιχτών συνόρων διακινδυνεύουν την εθνική συνοχή, δημιουργώντας de facto μια μεγάλη ισλαμική μειονότητα, χάριν της πολυπολιτισμικής κουρελούς που ονειρεύονται, υπηρετώντας τους στόχους της αγκυρας και των υποστηρικτών της, της μήτρας του κακού, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ. Οταν αποκτήσει ηγεσία η Δύση, αυτούς πρέπει να βομβαρδίσει, μέχρι να γίνουν ματωμένα μπάζα. Η φυλακή είναι λίγη, θα είναι επιεικές μητρικό χάδι γι' αυτό που συμβαίνει. Και αν τους σώσει κάτι, είναι η συντεχνιακή αλληλεγγύη της πιο ξέμπαρκης πολιτικής τάξης που είχε ποτέ η χώρα.

Την αρετή της φιλοπατρίας, τελευταία, την ευνουχίσαμε, τη στραγγαλίσαμε.

 Κι έμειναν τα πορτρέτα των ηρώων της φυλής μας στραπατσαρισμένα στους τοίχους των σχολείων… Κι απέμειναν κάποια λεβεντοπαλλήκαρα αποφασισμένα να θυσιαστούν για την πατρίδα, σαν τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, το Σολωμό Σολομού, τον Τάσο Ισαάκ, τον Καραθανάση, Βλαχάκο, Γιαλοψό ( ΙΜΙΑ ) και τον ηρωϊκό σμηναγό Κ. Ηλιάκη, να περιμένουν μιμητές… Η μεγαλύτερη αυτοθυσία είναι η θυσία για την πατρίδα, γιατί υπερασπίζεσαι πατρογονικές εστίες και χώματα.

O κόσμος παραπλανάται και αποκοιμίζεται

Μέσα σ΄ ένα σκόπιμα καλλιεργούμενο κλίμα ενθουσιασμού για τη «μεγάλη επιτυχία» ο κόσμος παραπλανάται και αποκοιμίζεται με το γλυκερό παραμύθι της οικουμενιστικής ενότητος, ενώ όσοι διαφωνούν ή εκφράζονται με δυσπιστία ή ανησυχία, στιγματίζονται ως φανατικοί φονταμενταλιστές, ασυγχρόνιστοι, στενοκέφαλοι και πάντως άγευστοι αγάπης.

Του αποτειχισθέντος θεολόγου Νικολάου Πανταζή: Μα σοβαρά, πάτερ, Γεώργιε (σ.σ. Μεταλληνέ), δάσκαλέ μας έως πρότινος, η εκ Θεού έμφυτη ευφυΐα σας τόσο πολύ σκοτίστηκε;

Είναι δυνατόν να πιστεύετε ότι οι Οικουμενιστές θα διαπράξουν την κουταμάρα να σας καθαιρέσουν; Τόσο ανόητους τους έχετε;
Είναι δυνατόν να ξεσηκώσουν τον κόσμο με καθαιρέσεις πριν την ώρα τους; Αφού με τον χαρτοπόλεμο που κάνετε, η δουλειά τους προχωρά τόσο καλά! Ο Οικουμενισμός ταχύτατα εδραιώνεται. Οι πιστοί μια χαρά εθίζονται και εκκοσμικεύονται! Προς τι να σας καθαιρέσουν;
Δεν καταλάβατε ότι είστε ένας άριστος σύμμαχός τους; Ο αιρεσιάρχης Πατριάρχης μετακινείται άνετα από τους Αγίους τόπους, και έως την Ρώμη και σε όλη την ελληνικὴ επικράτεια, τιμώμενος από τους Ἐπισκόπους που κι εσάς τιμούν (όπως π.χ. ο Ιγνάτιος Λαρίσης) και συλλειτουργώντας με "ορθόδοξους" Επισκόπους, όπως κι εσείς συλλειτουργείτε με οικουμενιστές Επισκόπους…
 

Του θεολόγου Δημήτριου Ἰ. Κάτσουρα:

Δυστυχῶς, θέλοντας νά εἶμαι εἰλικρινής καί δίκαιος καί αὐτοκριτικός, πρέπει νά ὁμολογήσω ὅτι σ' αὐτή τήν ἰδιαίτερα κρίσιμη περίοδο οἱ "Γ.Ο.Χ." τῶν παρατάξεων ἀδικαιολογήτως καί ἐγκληματικῶς δέν ἀγωνίζονται! Τολμῶ νά πῶ ὅτι ἔχουν ἐγκαταλείψει τόν ἀγώνα καί τή μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας! Εἶναι τραγική αὐτή ἡ διαπίστωση. Καί τό λέω μετά λόγου γνώσεως γιά ὅσους μέ γνωρίζουν. Ὁ ἀγώνας τῶν ὀρθοδόξων τοῦ 1924 φαίνεται προδομένος καί ἀποπροσανατολισμένος ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους. Δέν σχολιάζω γιά νά χαϊδέψω κανενός τ' αὐτιά. Αὐτή τήν περίοδο προβληματίζομαι ἰδιαιτέρως κατά πόσον γιά μιά σειρά λόγους τό ἅλας τῶν Γ.Ο.Χ. φαίνεται νά ἔχει μωρανθεῖ! Πέραν τῶν ἀναμνήσεων καί ἀναφορῶν στούς ἀγώνες τῶν Πατέρων μας τοῦ 1924, ὄντως θαυμαστούς καί θεαρέστους, μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως τῶν 90 ἐτῶν ἀπό τήν ἐπιβολή τῆς ἑορτολογικῆς Καινοτομίας, ὀφείλουμε ἐκ λόγων δικαιοσύνης νά ἐπισημάνουμε ὅτι ὁ ἄκρατος μιμητισμός τῶν τῆς ἐπισήμου ἐκκλησίας ἀναίρεσε τόν ὁμολογιακό χαρακτήρα τῆς μαρτυρίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί ἐκκοσμίκευσε τόν κολλυβαδικό τους χαρακτήρα. Θά ἦταν ἰδιαίτερα χρήσιμο γιά καλό προβληματισμό καί ἐποικοδομητική αὐτοκριτική ἡ πραγματοποίηση ἀνοικτῶν συζητήσεων καί τοποθετήσεων ἐπ' αὐτῶν τῶν ζητημάτων μεταξύ ἐκπροσώπων τῶν διαφόρων "πλευρῶν" μέ τή συμμετοχή κλήρου καί λαοῦ. Ἡ συνέχιση τῆς σημερινῆς καταστάσεως ἀπειλεῖ μέ μετάλλαξη ἐπ' ὠφελεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τό κατά τήν ἔκφραση τῶν καινοτόμων παλαιοημερολογιτικό κίνημα ἤ τήν μαρτυρία τῆς ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδοξίας.

Προς τους σεβαστούς κληρικούς της Συντακτικής Επιτροπής του κειμένου ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ κατά του οικουμενισμού -- Του ομότιμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής κ. Ιωάννου ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ

προς Γέροντα Ιωσήφ, Αγίου Ορους, π. Γ. Μεταλληνό, π. Θ. Ζήση, π. Μάρκον Μανώλη και π. Σαράντη Σαράντο.

Έλαβα και ανέγνωσα με ιδιαίτερη προσοχή, τόσο το κείμενο τής παρακλήσεώς σας να συμμετάσχω στην αντιοικουμενιστική σας προσπάθεια, όσο και εκείνο τής διακηρύξεώς σας.
Στο κείμενο της παρακλήσεώς σας, απευθύνεσθε προσωπικώς και ονομαστικώς στον υποφαινόμενο, και σημειώνετε:
«Σας παρακαλούμε θερμά, εφ' όσον συμφωνείτε με το περιεχόμενο της ομολογίας, να προσυπογράψετε το κείμενο, προκειμένου να χαροποιήσουμε έτσι και να καθησυχάσουμε τούς πιστούς, πού αγωνιούν για τα τεκταινόμενα και αναμένουν λόγους αληθείας».
Σκοπός, λοιπόν, της αντιοικουμενιστικής σας προσπάθειας είναι η καθησύχαση των πιστών για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και η καθησύχασίς τους ότι, εσείς εγγυάσθε την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι' αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της.