ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

 Γεννήθηκε το 251 στην πόλη Κόμα κατά τη νότια Μέμφιδα κοντά στην Ηρακλεόπολη της Μέσης Αιγύπτου. Οι γονείς του ήσαν Αιγυπτιώτες χριστιανοί. Η ανατροφή του ήτο βέβαια χριστιανική, αλλά κατά περίεργο τρόπο δεν μορφώθηκε σχολικά, αν και ήταν εύπορος. Ο Μ. Αθανάσιος, ο και βιογράφος του, μας πληροφορεί, ότι «γράμματα μαθείν ουκ ηνέσχετο… θεοδίδακτος γενόμενος ο μακάριος και φρόνιμος ην λίαν· και το θαυμαστόν ότι, γράμματα μη μαθών, αγχίνους ην και συνετός άνθρωπος». Αργότερα σε κάποιους ειδωλολάτρες ο Αντώνιος θα ειπή: «μη μαθόντες ημείς γράμματα πιστεύομεν εις τον Θεόν». Ύστερα από τον θάνατο των γονέων του, όταν ήταν περίπου 20 ετών, άκουσε στον ιερό ναό την περικοπή του Ευαγγελίου, που είπεν ο Χριστός στον πλούσιο νεανίσκον· «ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησον πάντα τα υπάρχοντά σοι και δος πτωχοίς και δεύρο ακολούθει μοι». Πράγματι· μόλις ετελείωσε η θεία λειτουργία, ο Αντώνιος άρχισε να σκορπάη στους φτωχούς και καταφρονεμένους τη σημαντική περιουσία του. δεν βάσταξε για τον εαυτό του και την αδελφή του που προστάτευε, παρά μόνο ελάχιστα χρήματα. Αλλά όταν άκουσε και πάλι κατά τη θεία λειτουργία το λόγο του Χριστού, «μη μεριμνήσητε εις την αύριον», τότε διανέμει στους απόρους ό,τι είχεν απομείνει. Με σύμφωνη γνώμη οδηγεί την μεν αδελφή του σε παρθενώνα, υποτυπώδες μοναστήρι της εποχής, αυτός δε παραμένει μόνος στο σπίτι του ασκούμενος. Η άσκησή του συνίστατο στην νηστεία, την αγρυπνία και την προσευχή. Η τροφή του ήταν ψωμί και νερό μετά τη δύση του ηλίου στην αρχή κι΄ αργότερα έτρωγε κάθε δύο ημέρες και μετά ανά τέσσερες. Αργότερα εγκατέλειψε το σπίτι του και εγκαταστάθηκε σε ησυχαστικό τόπο έξω από την Ηρακλεόπολη. Εκεί ανεύρε και κάποιον γέροντα ασκητή που ζούσε ησυχαστικά από την νεότητά του. Πλησίον του παρέμεινε μικρό διάστημα μετά το οποίο ανεχώρησε για περισσότερη ησυχία.

π.Γεώργιος Μεταλληνός : Οι Οικουμενιστές είναι διαβολικότεροι του διαβόλου


Byzantine chant - Μυστήριο ξένον


O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 17 Ιανουαρίου 2016

ΙΒ ΛΟΥΚΑ. Αντωνίου μεγάλου, Αντωνίου Βερ.


Ὁ Μέγας Ἀντώνιος γεννήθηκε περὶ τὸ 251 μ.Χ. στὴν πόλη Κομὰ τῆς Ἄνω Αἰγύπτου, κοντὰ στὴ Μέμφιδα, ἀπὸ γονεῖς εὐλαβεῖς καὶ εὔπορους. Ἔζησε στὰ χρόνια τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) καὶ Μαξιμιανοὺ (285 – 305 μ.Χ.) μέχρι καὶ τὴν ἐποχὴ τοῦ εὐσεβοῦς αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου καὶ τῶν παιδιῶν του.
Ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία ἦταν ὀλιγαρκὴς καὶ αὐτάρκης, «μόνοις δὲ οἷς εὕρισκεν ἠρκεῖτο καὶ πλέον οὐδὲν ἐζήτει». Σὲ νεαρὴ ἡλικία, περίπου 20 ἐτῶν, ἔχασε τοὺς γονεῖς του. Ἕξι μῆνες μετὰ τὴν κοίμηση τῶν γονέων του, ἄκουσε στὴν ἐκκλησία τὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ τοῦ πλουσίου νεανίσκου, στὴν ὁποία ἀναφέρεται, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶπε στὸν πλούσιο νέο : «πώλησον τὰ ὑπάρχοντά σου καὶ δὸς πτωχοῖς». Τόση μεγάλη ἐντύπωση προξένησε ἡ Εὐαγγελικὴ αὐτὴ προτροπὴ στὴν ψυχὴ τοῦ Ἀντωνίου, ὥστε ἀμέσως διένειμε τὰ ὑπάρχοντά του στοὺς πτωχοὺς καὶ ἐνδεεῖς, ἀφοῦ φύλαξε τὰ ἀπολύτως ἀναγκαῖα γιὰ τὴν συντήρηση αὐτοῦ καὶ τῆς μικρῆς του ἀδελφῆς, τὴν ὁποία φρόντισε νὰ παραδώσει σὲ Χριστιανὲς νέες παρθένους ποὺ εἶχαν ἀφιερωθεῖ στὴ χριστιανικὴ ἀρετή, βέβαιος ὅτι κοντά τους θὰ εἶναι κατὰ πάντα ἀσφαλής.

Ο έγκλειστος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ειρηναίος Α΄ :

Ο Οικουμενισμός είναι αίρεσις. Είναι η πλήρης συνάθροισις πασών των διαστροφών της πίστεως, καθώς ο Οικουμενισμός συνάγει και ενώνει εις έναν κόλπον πάντας από τους εν αληθεία εστώτας έως των αιρετικών, προσαρτεί εαυτώ τους προ πολλού εκπεσόντας και διεστραφέντας εν τη πίστει των σχισματικούς και ακόμη και αλλοπίστους. Και ταύτα χωρίς να συζητήται το θέμα της μετανοίας, αλλά πάντες αναγνωρίζονται ως ομότιμοι ενώπιον του Θεού. Που εις την ασεβή ταύτην παρασυναγωγήν ημπορεί να είναι η αλήθεια; Είναι δυνατόν εις το ίδιον δένδρον να μεγαλώνουν καρποί βρώσιμοι και καρποί δηλητηριώδεις; Καρποί γλυκείς και καρποί πικροί; Η Οικουμενιστική εκκλησία δεν είναι ζώσα αλλά νεκρά, καθώς το εν αυτή ψεύδος σκοτώνει άπασαν την αλήθειαν.

The Archbishop of Canterbury is working with other Christian churches to agree on a fixed date for Easter.(σ.σ. θα ήταν φρονιμότερο να εργαζόταν για την εξάλειψη του κιναιδισμού, παρά για ...κοινό εορτασμό του Πάσχα)

Archbishop Justin Welby hopes for fixed Easter date


The archbishop said he was in talks with Pope Francis, Coptic leader Pope Tawadros, and the leader of the Orthodox church Patriarch Bartholomew.
Mr Welby said he hoped the change would happen "in between five and 10 years time".
http://www.bbc.com/news/uk-35326237

Είναι το ευλογημένο φραγγέλιο με το οποίο η Εκκλησία απεμάκρυνε πάντοτε ό,τι νόθο υπήρχε μέσα Της.

Αν κοιτάξουμε βαθύτερα τα γεγονότα, θα δούμε ότι η αντίδραση των χριστιανών εναντίων του Οικουμενισμού, είναι ό,τι ωραιότερο, ζωντανό, ορθόδοξο, παραδοσιακό, αν θέλετε ό,τι έχει μείνει όρθιο μέσα εις την Εκκλησία. Είναι η γλυκειά ελπίδα δια το ξεκαθάρισμα των γνησίων από των νόθων, των λειτουργών από των επαγγελματιών, των χριστοφόρων από των χριστεμπόρων, των φιλοθέων από των φιλοδόξων, των ποιμένων από των λυκοποιμένων. Είναι η φωνή του Θεού, δια την οποία δεν ιδρώνει το αυτί των Οικουμενιστών. Είναι το ευλογημένο φραγγέλιο με το οποίο η Εκκλησία απεμάκρυνε πάντοτε ό,τι νόθο υπήρχε μέσα Της.

Η Μακεδονία ΤΙΜΑ τον Καπετάν Μίκη Ζέζα (Παύλο Μελά). Βίντεο ΚΑΛΕΣΜΑ

http://opaidagogos.blogspot.ca/2016/01/blog-post_16.html

Εκδηλώσεις σε Θεσσαλονίκη (23/1/2016)
και Αθήνα (28/1/2016)

Δείτε :



Η Μακεδονία τιμά τον Καπετάν Μίκη Ζέζα
(Παύλος Μελάς)

Ο Ιερός Λόχος 2012 και οι πατριωτικοί σύλλογοι και φορείς που στηρίζουν την προσπάθεια, σας καλούν στην αγωνιστική εκδήλωση που διοργανώνουμε το Σάββατο 23 Ιανουαρίου, στον
πολυχώρο "Δεσμοί Ελλήνων", (Πασαλίδη 29, στην Κάτω Τούμπα), στις 8 μμ


με θέμα την αναγκαιότητα διάσωσης της οικίας του εθνομάρτυρα Παύλου Μελά.


κάντε κλικ στην φωτογραφία για μεγέθυνση

Κεντρικός ομιλητής θα είναι ο κ.Νικόλαος Βασειλιάδης καθηγητής πανεπιστημίου.


Η εκδήλωση είναι συνέχεια της προσπάθειας που έχουμε ξεκινήσει από το προηγούμενο Οκτώβριο όταν ο σύλλογος μας, με διαμαρτυρία του έξω από την οικία του ήρωα στην Κηφισιά της Αττικής, έδωσε το έναυσμα να συσπειρωθούν οι πατριωτικές φωνές για να πιέσουν προς κάθε αρμόδια αρχή , α την διάσωση του οικήματος .

Εκδήλωση και στην Αθήνα 
Ανάλογη εκδήλωση θα γίνει και στο Δημαρχείο Κηφισιάς, οδός Μυρσίνης 2, στην Αθήνα , τηνΠέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016, ώρα 7μμ.
Διαβάστε αναλυτικά εδώ: http://ierosloxos2012.blogspot.gr/2016/01/blog-post_13.html



Συνεχίζεται η συλλογή υπογραφών
Μην ξεχνάτε να υπογράψετε για την διάσωση της οικίας του Παύλου Μελά:
http://www.ipetitions.com/petition/test1-6
Υπενθυμίσετε φίλους και γνωστούς σας.

«Ὁμολογία Πίστεως Γνησίου Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»

Πηγή : http://kyprianoscy.blogspot.gr/

Υπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Φωτίου 
[Ὁμιλία ἐκφωνηθεῖσα στὴν Ἱερὰ Σύναξη Κληρικῶν Νοτίου Ἑλλάδος τῆς Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος, στὶς 18-11/1-12-2015, εἰς τὸν Ἱερὸν Καθεδρικὸν Ναὸν Κοιμήσεως Θεοτόκου Πειραιῶς].

Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι Ἀρχιερεῖς,
Πανοσιώτατοι καὶ Αἰδεσιμώτατοι Πατέρες,

Ἡ Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. τῆς Ἑλλάδος, τὴν 4/17.12.2014, ἐνέκρινε ἕνα κείμενο «Ὁμολογίας Πίστεως». Πολλοὶ θὰ ἀναρωτήθηκαν, γιὰ ποιὸ λόγο ἔγινε αὐτό; Δὲν εἴχαμε πρὶν Ὁμολογία Πίστεως; Ποιὸς ὁ σκοπὸς αὐτῆς τῆς ἀποφάσεως; Γιὰ νὰ λύσουμε αὐτὲς τὶς ἀπορίες καὶ νὰ ἀναφερθοῦμε στὸ περιεχόμενο τῆς Ὁμολογίας αὐτῆς γίνεται ἡ παροῦσα Εἰσήγηση.

Ἡ ἀφορμὴ γιὰ τὴν σύνταξη καὶ ἔγκριση αὐτῆς τῆς Ὁμολογίας μᾶς δώθηκε ἀπὸ τὸν Νόμο περὶ Θρησκευτικῶν Κοινοτήτων, ποὺ ἐνέκρινε πέρυσι ἡ Ἑλληνικὴ Βουλή. Μεταξὺ τῶν ἐγγράφων, τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ συνυποβάλει στὸ Πρωτοδικεῖο μία Θρησευτικὴ Κοινότητα γιὰ νὰ ἀναγνωρισθεῖ ὡς Νομικὸ Πρόσωπο, εἶναι καὶ ἡ Ὁμολογία Πίστεως, ὅπου θὰ περιγράφει τὶ πρεσβεύει. Καὶ ἐμεῖς λοιπόν, σύμφωνα μὲ τὸ παράγγελμα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου πρὸς ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς νὰ εἶναι «ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος» (Α΄ Πετρ. γ΄ 15), ὀφείλαμε νὰ ἀνταποκριθοῦμε, ὄχι δημιουργῶντας κάτι νέο ποὺ δὲν ὑπῆρχε πρίν, ἀλλὰ καταγράφοντας αὐτὸ ποὺ πάντα φρονούσαμε καὶ πιστεύαμε.

Πρότυπό μας γιὰ αὐτὴν τὴν Ὁμολογία, ὑπῆρξε ἡ Ὁμολογία ποὺ ἀπαγγέλλει ὁ πρὸς χειροτονίαν Ἐπίσκοπος, ἡ ὁποία ὑπάρχει στὸ Μέγα Εὐχολόγιο. Ἀπό αὐτὴν κρατήσαμε τὰ πλέον οὐσιώδη, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν ὅλους τοὺς Πιστούς καί –μὲ κάποιες μικρὲς γλωσσικὲς προσαρμογὲς ἐπὶ τὸ ἁπλούστερον- προσθέσαμε ἀκόμη λίγα, κυρίως τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἀντίθεσή μας πρὸς τὸν Οἰκουμενισμό.
Ἔτσι διαμορφώθηκε ἡ Ὁμολογία Πίστεως, στὴν ὁποία ἀναφερόμαστε. Κατεβλήθη προσπάθεια νὰ εἶναι συνοπτικὴ καὶ περιεκτική.

Ἂς τὴν δοῦμε κατ’ ἄρθρον.
Μέρος Α΄

α.
 «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεὸν Πατέρα Παντοκράτορα...»

Ἡ Ὁμολογία Πίστεως ξεκινᾶ, ἀκριβῶς ὅπως καὶ στὸ Εὐχολόγιο, μὲ τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως. Ἀλλὰ ἐπειδὴ καὶ πολλοὶ αἱρετικοὶ διατηροῦν τὸ ἴδιο Σύμβολο τῆς Πίστεως (οἱ Δυτικοὶ, συνήθως μὲ τὴν προσθήκη τοῦ «
Filioque»), κάποιος γιὰ νὰ ἀποδείξει τὸ Ὀρθόδοξό του φρόνημα, ἔπρεπε -ὅπως καὶ ὁ πρὸς χειροτονίαν Ἐπίσκοπος- νὰ ἐκθέσει ἀναλυτικώτερα τὸ φρόνημά του.

β.
 «Πρὸς δὲ τούτοις, στέργω καὶ ἀποδέχομαι τὰς Ἁγίας Ἑπτὰ Οἰκουμενικὰς Συνόδους, καὶ τὰς Τοπικάς, ἃς Ἐκεῖναι ἀποδεξάμεναι ἐκύρωσαν, ἐπὶ φυλακῇ τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Ἐκκλησίας Δογμάτων ἀθροισθεῖσαι».

Αὐτὴ ἡ παράγραφος εἶναι αὐτούσια ἀπὸ τὴν ὁμολογία τοῦ ὑποψηφίου Ἐπισκόπου, ὅπως εἶναι στὸ Εὐχολόγιο.

γ.
 «Ἐνστερνίζομαι πάντας τοὺς ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὡς ὑπὸ φωτιστικῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος ὁδηγουμένων, ἐκτεθέντας ῞Ορους τῆς Ὀρθῆς Πίστεως, ὡς καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, οὓς οἱ μακάριοι Ἐκεῖνοι πρὸς τὴν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας διακόσμησιν καὶ τῶν ἠθῶν εὐταξίαν, κατὰ τὰς Ἀποστολικὰς Παραδόσεις καὶ τὴν διάνοιαν τῆς Εὐαγγελικῆς Θείας Διδασκαλίας συντάξαντες, παρέδωκαν τῇ Ἐκκλησίᾳ».

Καὶ αὐτὴ ἡ παράγραφος εἶναι σχεδὸν αὐτούσια ἀπὸ τὴν ὁμολογία τοῦ ὑποψηφίου Ἐπισκόπου, ὅπως εἶναι στὸ Εὐχολόγιο. Ἐδῶ ὁμολογοῦμε τὴν προσήλωσή μας στὶς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τοὺς Ὅρους καὶ τοὺς Ἱ. Κανόνες, ποὺ οἱ Ἅγιοι Πατέρες συνέταξαν. Στὸ Εὐχολόγιο ὑπάρχει καὶ συνέχεια σὲ αὐτὴν τὴν παράγραφο, ἡ ὁποία ἀφορᾶ μόνον τοὺς Ἐπισκόπους γι’ αὐτὸ καὶ ἀφαιρέθηκε. Ἀναφέρεται στὴν ὑποχρέωση τοῦ Ἐπισκόπου νὰ ποιμαίνει τὸ ποίμνιό του σύμφωνα μὲ τοὺς Κανόνες. Δηλαδή, ἐκεῖ ἀναφέρει: «καὶ κατ’ αὐτοὺς (τοὺς Ἱ. Κανόνες), ἰθύνειν ἐπιμελήσομαι τὴν Θείῳ βουλήματι κληρωθεῖσάν μοι διακονίαν καὶ κατ’ αὐτοὺς διατελέσω διδάσκων πάντα τὸν τῇ πνευματικῇ μοι ποιμαντορία πεπιστευμένον Ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὸν περιούσιον Λαὸν τοῦ Κυρίου». Αὐτὸ τὸ τμῆμα ἀφαιρέθηκε, διότι ἡ Ὁμολογία ποὺ θέλαμε ἔπρεπε νὰ ἀφορᾶ ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ὄχι μόνον τοὺς Ἐπισκόπους.

δ.
 «Πάντα μὲν ὅσα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων πρεσβεύουσα δογματίζει, ταῦτα πρεσβεύω κἀγὼ καὶ πιστεύω, μηδὲν προστιθείς, μηδὲν ἀφαιρῶν, μηδὲν μεταβάλλων, μήτε τῶν Δογμάτων μήτε τῶν Παραδόσεων, ἀλλὰ τούτοις ἐμμένων καὶ ταῦτα μετὰ φόβου Θεοῦ καὶ ἀγαθῆς συνειδήσεως ἀποδεχόμενος· πάντα δὲ ὅσα Ἐκείνη, κατακρίνουσα ὡς ἑτεροδιδασκαλίας ἀποδοκιμάζει, ταῦτα κἀγὼ κατακρίνω καὶ ἀποδοκιμάζω διὰ παντός».

Ὁμοίως καὶ αὐτὴ ἡ παράγραφος εἶναι σχεδὸν αὐτούσια ἀπὸ τὴν ὁμολογία τοῦ ὑποψηφίου Ἐπισκόπου, ὅπως εἶναι στὸ Εὐχολόγιο.
Σὲ συνέχεια ἀπὸ τὰ προηγούμενα, ἡ Ὁμολογία τοῦ Μ. Εὐχολογίου ἀναφέρει ἀκριβῶς αὐτὰ προτάσσοντας τὴν φράση: «Προὐργιαίτατα δέ μοι ὁμολογεῖται, ἵνα τηρῶ τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης...». Αὐτὴ ἡ ἔκφραση ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἦταν δυσνόητη στοὺς πολλούς, ἀναφέρεται πάλι κυρίως στὸ καθῆκον τοῦ Ἐπισκόπου γιὰ τὴν τήρηση τῆς ἑνότητος.

ε. «Πείθομαι προθύμως ἐν τοῖς Ἐκκλησιαστικοῖς καὶ τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ, ὡς Ἀνωτάτῃ Ἀρχῇ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, ἥτις ἀποτελεῖ τὴν συνέχειαν τῆς Μίας, Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἐν Ἑλλάδι, καὶ τοῖς ὑπ’ Αὐτὴν κανονικοῖς Ἐπισκόποις καὶ Πρεσβυτέροις».

Καὶ αὐτὴ ἡ παράγραφος ὑπάρχει στὸ Μ. Εὐχολόγιο καὶ ἐδῶ τροποποιήθηκε τὸ ὄνομα τῆς Συνόδου, γιὰ νὰ γίνει συγκεκριμένη. Δὲν ἀναφερόμαστε σὲ ὁποιαδήποτε Σύνοδο, ἀλλὰ στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος καὶ προσετέθη τὸ β΄ τμῆμα τῆς παραγράφου «ἥτις (δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ) ἀποτελεῖ τὴν συνέχειαν τῆς Μίας, Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἐν Ἑλλάδι», πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ τὴν πεποίθησίν μας. Ἐμεῖς καὶ ὄχι οἱ Καινοτόμοι, οὔτε οἱ Παρασυνάγωγοι, εἴμαστε ἡ συνέχεια τῆς Μίας, Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας στὸν Ἑλλαδικό χῶρο. Αὐτὸ εἶναι ἕνα πολὺ σημαντικὸ στοιχεῖο τῆς Ὁμολογίας μας.

Δεν μπορούμε να δουλεύομε σε δύο Κυρίους

Ο Θεός ου μυκτηρίζεται. Δεν εμπαίζεται. Δεν μπορούμε να δουλεύομε σε δύο Κυρίους. Οι τρεις παίδες επροτίμησαν να ριφθούν στην επταπλασίως καιομένη κάμινο για να μην προσκυνήσουν την αντίθεη εικόνα του Ναβουχοδονόσορος. Ελπίζουμε πρώτα στη δύναμη του Θεού και στη θεία επέμβαση και μετά στους ανθρώπους. Γι΄ αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε με τις δυνάμεις που έχουμε ελπίζοντας πάντα στο Θεό. Εάν ασεβήσουμε προς τον Θεό και την Ορθόδοξη πίστη μας, τότε ποιος θα μας σώσει; Ποιος θα μας βοηθήσει κατά των δυνάμεων του Αντιχρίστου; Έτσι η ενεργός συμμετοχή μας στην αγωνιζομένη Ορθοδοξία, στο «μικρό ποίμνιο» είναι θέμα πίστης και σωτηρίας. Και εις τα της πίστεως δεν χωρεί συγκατάβαση, υποχωρητικότητα. Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις.

ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016 - ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ (ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ) - «ουχ ευρέθησαν υποστρέψαντες δούναι δόξαν τω Θεώ»

Ευχαριστιακές προσεγγίσεις

                                                                                                           
Την ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στη θεραπεία των δέκα λεπρών, προβάλλει σήμερα η Εκκλησία μας, σπρώχνοντάς μας να ενδιατρίψουμε στα βαθύτερα μηνύματα της και ειδικότερα στον ευχαριστιακό τρόπο ζωής. Είναι αξιοπρόσεκτο ότι τη συγκεκριμένη περικοπή διασώζει μόνο ο ευαγγελιστής Λουκάς, ο οποίος, ως ιατρός, τη διατήρησε στη μνήμη του. Πρόκειται για τα τελευταία θαύματα που επιτέλεσε ο Κύριος.
Όπως ακούσαμε στη διήγηση, οι δέκα λεπροί επιζητούν το έλεος του Θεού. Από τη στάση τους, όπως προκύπτει μέσα από τη σχετική περιγραφή, φαίνονταν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους και να τον εναπόθεταν στην πρόνοια του Θεού. Πραγματικά, εκείνο που διαπιστώνουμε συνήθως είναι ότι όταν ο άνθρωπος βιώνει τον πόνο και την θλίψη, δεν επιμένει να στηρίζεται στον εαυτό του, γιατί ακριβώς τον βλέπει να καταρρέει και να συνθλίβεται. Αυτόν τον αδύναμο εαυτό του τον εναποθέτει στην αγάπη και το έλεος του Θεού. Θυμούμαστε εδώ ένα από τα ωραιότατα προκείμενα του Εσπερινού: «Το έλεος σου, Κύριε, καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου».