π. Νικόλαος Δημαράς : Η Παναγία μας δεν σταματά να προσεύχεται γι΄ εμάς


Christmas Christology: An Interview with Metropolitan Hierotheos of Nafpaktos



This interview with his Eminence Metropolitan Hierotheos of Nafpaktos and Agiou Vlasiou was published in the journal "Καθ' οδόν" by the Community Youth of the Sacred Metropolis of Limassol, and as the reader will see, the questions cover a large part of the Christology of Christmas.
 
Question: The word Χριστούγεννα (Greek word for "Christmas") means the birth of Christ. We would like you to tell us what was the purpose of the birth of Christ and generally why did the Word of God have to incarnate. Couldn't there have been another way for the salvation of the human race?

 Answer: As it is written throughout our biblical-patristic tradition, the purpose of the Incarnation of the Word of God is the theosis of humanity, which means that He who according to His nature is God became man, that we may become gods according to Grace.

A ωδή Κανόνος Χριστουγέννων Ιερά Μονή Καρακάλλου


O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 28 Δεκεμβρίου 2015

Των εν Νικομηδεία 2000 μαρτύρων, Δόμνας μάρτυρος.

Τὸν 4ο αἰώνα μ.Χ., ἐπὶ Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιμιανοῦ, οἱ χριστιανοὶ τῆς Νικομήδειας ἦταν ἀρκετὰ πολυπληθείς. Ὁ ἐπίσκοπος Ἄνθιμος, ἄνδρας ἄξιος καὶ μὲ αὐταπάρνηση, κοπίαζε νύχτα – μέρα γιὰ τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν. Ἡ πρόοδος αὐτὴ τῶν χριστιανῶν κέντρισε τὸ φθόνο τῶν εἰδωλολατρῶν ἀρχόντων καὶ θέλησαν νὰ ἐξοντώσουν τὴν χριστιανικὴ Ἐκκλησία, προπάντων στὰ μεγαλύτερα καὶ πολυπληθέστερα κέντρα της.

π. Θεόδωρος Ζήσης: Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένες ἔχουν ἀσπασθῆ τὴν αἵρεση καὶ ἔχουν μεταβληθῆ σὲ λύκους

Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν, προελαύνει ἀκάθεκτη· διαβρώνει συνειδήσεις κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, χωρὶς ἀποτελεσματικὴ ἀντίσταση. Ἐμφανίζεται μὲ ἔνδυμα προβά­του, ὡς δῆθεν ἀγάπη, εἰρήνη, καὶ ἑνότητα πρὸς τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ αἱρετικούς, ἐνῶ πρόκειται γιὰ βαρὺ καὶ ἄγριο λύκο ποὺ κατασπαράσσει τὸ ποίμνιο. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένες ἔχουν ἀσπασθῆ τὴν αἵρεση καὶ ἔχουν μεταβληθῆ σὲ λύκους· οἱ περισσότεροι εἶναι μισθωτοὶ καὶ δὲν θέλουν νὰ διώξουν τοὺς λύκους γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὴν καλοπέραση, τὶς τιμὲς καὶ τὶς δόξες, ἄλλοι εἶναι δειλοὶ καὶ φοβοῦνται τοὺς λύκους, καὶ μόνον ὀλίγοι ἀγωνίζονται νὰ τοὺς διώξουν.
Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι τὸ ποίμνιο ἀκατήχητο καὶ ἀκαθοδήγητο, ἀνυπο­ψίαστο, δὲν διακρίνει τοὺς λύκους κάτω ἀπὸ τὸ ἔνδυμα τοῦ προβάτου, καὶ ὄχι μόνο δὲν προφυλάσσεται, ἀλλὰ τοὺς τιμᾶ καὶ τοὺς δοξάζει. Στὶς ἐνορίες οἱ ἱερεῖς διστάζουν νὰ ὁμιλήσουν ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκου­μενισμοῦ καὶ νὰ ἐνημερώσουν τοὺς πιστούς, διότι οἱ μὲν ἐξ᾽ αὐτῶν ἄγαμοι ἐπιθυμοῦν νὰ φορέσουν ἀρχιερατικὴ μίτρα, ποὺ δίδεται κατὰ κανόνα σὲ οἰκουμενιστὲς ἢ σὲ καλοπερασάκηδες τῶν συμποσίων καὶ τῶν πολυτελῶν ἀμφίων, οἱ δὲ ἔγγαμοι πρεσβύτεροι ὑπολογίζοντες εὐμενεῖς ἢ δυσμενεῖς τοποθετήσεις, μεταθέσεις καὶ ἄλλες συνέπειες γιὰ τὶς οἰκογέ­νειές τους σιωποῦν καὶ δὲν ἐκδηλώνονται, ἐκτὸς ἐξαιρέσεων  ἐπαινετῶν.

Ἡ ζημιά ἀπό ἀπροσεξία στή Θεία Κοινωνία - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ


Δώρα, παιχνίδια, παιδικά ρούχα, παπούτσια και βιβλία από τον Ιερό Λόχο 2012 στα παιδιά του ορφανοτροφείου Γιαννιτσών

Με συγκίνηση πραγματοποιήσαμε την τελευταία προγραμματισμένη μας δράση για το 2015.

Μια δράση διαφορετική από τις υπόλοιπες του συλλόγου μας,γεμάτο παιδικά χαμόγελα και αγάπη.

 

Βρεφομαχεί, νηπιομαχεί, παιδοσφάζει ο Ηρώδης, μεθυσμένος απ’ την μανία του να σκοτώση το «παιδίον νέον», τον Ιησούν!

Ανεξίτηλη η ντροπή του. Άνανδρη η ενέργειά του! Θύμα του το παιδί!
Στα ίχνη του παιδοκτόνου Ηρώδη, οι … «Ηρωδιάδες» όλων των εποχών. Γυναίκες του Λαού, ή Αρχόντισσες, παντρεμένες ή ανύπαντρες σκοτώνουν με εμβρυοκτόνα βότανα, ή με άλλους τρόπους, το πρωτοσχημάτιστο παιδικό πλάσμα, που «τόλμησε» να παρουσιαστή μέσα τους, σαν φυσική συνέπεια μιάς νόμιμης ή λαθραίας σαρκικής ηδονής! Θύμα, κι εδώ, το παιδί!
Και ποιός να το φανταζότανε πως οι «Ηρωδιάδες» αυτές θα συγκροτούσανε στην Αγιομάννα Ελλάδα συμμορίες παιδοφθόρες, που, κάτω από έναν απατηλό φεμινισμό, θα κηρύσσανε εξοντωτική σφαγή κατά των αγέννητων νηπίων τής Ελλάδος!


(Του αδελφού μας Ιουστίνου)

Το είναι και το έχειν


Κατά τους τεχνολόγους της Θεολογίας, δηλαδή τους θεολόγους, οι οποίοι υποτάσσουν τα ιερά Γράμματα και την αγία Γραφή στις απαιτήσεις της τεχνολογίας και της εξελικτικής Ιατρικής, θα πρέπει να διαχωρίζουμε το είναι από το έχειν. Το είναι σημαίνει το σώμα μας, το δε έχειν δηλώνει κάτι άλλο. Μάλλον, κάτι κακό και απόβλητο. Ίσως φιλαυτία και κτητικότητα.

Για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε τίποτα από αυτά τα δυο, κτητικοί και φίλαυτοι, πρέπει να συγκατατεθούμε στη δωρεά των οργάνων, αν τυχόν και μας συμβεί το μοιραίο, ένας σοβαρός τραυματισμός με θλάση εγκεφαλική και νωτιαία καταπληξία. Οπότε, μας δίδεται η ευκαιρία να δώσουμε το είναι μας, το σώμα μας, απαρνούμενοι το έχειν.

Το έχειν σημαίνει να έχεις ψυχή. Όμως, κατά τους τεχνολόγους της Θεολογίας, τους ψυχοθεολόγους και άλλους (φιλόσοφους, αισθητικούς κλπ.) η ψυχή είναι ένα ιδεολόγημα, μια νεύρωση, ένα νοσηρό νευροβιολογικό σύμπτωμα κάποιας σοβαρής πάθησης. Στην προκειμένη περίπτωση η πάθηση αυτή ακούει στο όνομα "θρησκεία" και αρμόδιοι θεραπευτές είναι οι θεολόγοι, οι ψυχοθεολόγοι, οι ψυχοκοινωνιολόγοι, οι φιλόσοφοι και άλλοι - της Αισθητικής μη υστερούσης.

Από τη δεκαετία του 1960 ανέλαβαν το θεραπευτικό τους έργο, αν και άσχετοι Ιατρικής, και σήμερα βλέπουμε τα αποτελέσματα.


Εάν ο Αγιορείτης Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης έγραφε αυτά το 1957, τι γίνεται με την σημερινή κατάσταση;

Ουδέποτε άλλοτε η Εκκλησία μας είχε τόσην ανάγκην επιστροφής και αναβαπτίσεως εις τας ζωογόνους πηγάς της αμωμήτου Ορθοδοξίας όσην σήμερον, ότε πολυώνυμα στοιχεία συνεκεράσθησαν με την διδασκαλίαν της τόσον, ώστε να μη γνωρίζη τις τι είναι γνήσιον και τι νόθον, τι Ορθόδοξον και τι Προτεσταντικόν, ποία η Ανατολική και ποία η Δυτική θεολογία, ποία ημετέρα πνευματικότης και ποία ξένη.

Από τον βίου του Οσίου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ Επισκόπου Κολωνίας, του Ησυχαστού (τόμος ΙΒ σελ. 108)

Γυνή τις εκ Καππαδοκίας, καλουμένη Βασιλείνα, Διάκονος της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και ευλαβής σφόδρα, επεσκέφθη τους Αγίους Τόπους, συνοδευομένη υπό του ανεψιού αυτής, όστις κατείχε διαπρεπή θέσιν εις το κράτος, αλλ΄ ήτο βεβυθισμένος εις την αίρεσιν του μονοφυσίτου Σεβήρου. Η ευλαβής αυτή γυνή ελυπείτο σφόδρα βλέπουσα αυτόν εις την πλάνην, ακούσασα δε περί της του θεσπεσίου Ιωάννου χάριτος, επόθησεν όπως προσκυνήση αυτόν. Μαθούσα δε ότι δεν επιτρέπεται εις γυναίκα να εισέλθη εις την Μεγίστην Λαύραν, παρεκάλεσε τον μαθητήν αυτού Θεόδωρον, να οδηγήση τον ανεψιόν της εις τον άγιον Γέροντα, πιστεύουσα, ότι δια των ευχών αυτού θα μεταβάλη ο Θεός την σκληροκαρδίαν του και θα τον επαναφέρη εις την Ορθόδοξον Πίστιν. Ο Θεόδωρος, λαβών αυτόν, ήλθε προς τον Γέροντα και κρούσας κατά την συνήθειαν την θυρίδα, ανέμενε να ανοίξη ο Άγιος. Όταν δε ήνοιξε, έβαλον μετάνοιαν αμφότεροι και ο μαθητής είπεν· «Ευλόγησον ημάς, Πάτερ». Ο Ιωάννης είπε τότε εις τον μαθητήν του· «Σε μεν ευλογώ, ούτος όμως είναι ανευλόγητος». Ερωτήσαντος δε του Θεοδώρου την αιτίαν, απήντησεν ο Όσιος, ότι δεν θα ευλογήση αυτόν, εάν δεν απαρνηθή την πλάνην αυτού. Ο ανεψιός της Βασιλείνης, εκπλαγείς δια το διορατικόν χάρισμα του Αγίου, απεκήρυξεν ευθύς την αίρεσιν.  

Ο Ασκητής και ο Ληστής (από το Γεροντικό)

Ήταν ένας γέροντας ασκητής και αναχωρητής, όστις ασκήτευσεν εις τόπον έρημον χρόνους εβδομήκοντα με νηστείαν και παρθενίαν και αγρυπνίαν. Εις τόσους δε χρόνους όπου εδούλευε τον Θεόν δεν αξιώθη να ιδή καμμίαν οπτασίαν και αποκάλυψιν εκ Θεου. Και ελογίασε και έβαλε τούτο εις τον νουν του λέγων: «Μήπως δια καμμίαν αφορμήν όπου δεν ηξεύρω εγώ δεν αρέσει του Θεου η ασκησίς μου, και η εργασία μου θέλει είναι απαράδεκτος• δια τούτο δεν δύναμαι να αποκαλυφθώ και να ιδώ κανένα μυστήριον».
Ταύτα διαλογιζόμενος ο γέρων άρχισε να δέεται και να παρακαλή τον Θεόν περισσότερον, προσευχόμενος και λέγων: «Κύριε εάν άρα σε αρέση η άσκησίς μου και δέχεσαι τα έργα μου, δέομαι σου, ο αμαρτωλός και ανάξιος, ίνα χαρίσης και εις εμέ ένα σταλαγμόν από τα χαρίσματά σου, να πληροφορηθώ με μίαν φανέρωσιν ενός μυστηρίου ότι ήκουσας την δέησίν μου, δια να περνώ θαρρετά και πληροφορημένα την ασκητικήν μου ζωήν». Ταύτα του αγίου γέροντος δεομένου και παρακαλούντος, ήλθε προς αυτόν φωνή εκ Θεου λέγουσα: «Αν είναι και αγαπάς να ιδής την δόξαν μου, πήγαινε μέσα εις την βαθυτάτην έρημον και θέλεις αποκαλυφθή μυστήρια».