Περί ηδονής -- Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=4&t=11431

Ἤ φεύγων φεῦγε, ἤ ἐμπαίζων ἔμπαιζε
τόν μάταιον καί ἀπατεῶνα κόσμον.

Δὲν ὑπάρχουν ἰσχυρότεροι μαγνῆτες καὶ θελκτικότεροι ἐξουσιαστὲς καὶ ποθεινότερες ἁλυσίδες γιὰ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἀπὸ τὶς ἡδονὲς τῶν πέντε αἰσθήσεων. Πόσο ἀρεστὲς καὶ πόσο βλαβερὲς εἶναι! Καὶ ὁ καλύτερος ρήτορας δὲν θὰ μποροῦσε νὰ παρουσιάσει ποτὲ τὴν κακία τους καὶ τὴν βλάβη ποὺ προξενοῦν στὴν ψυχή. Ἂν ὁ διάβολος μᾶς ἔδινε τὸ φαρμάκι του μὲ κάποιο πικρὸ βότανο, δὲν θὰ τὸ πίναμε. Ἐπειδὴ ὅμως μᾶς τὸ δίνει μὲ τὸ μέλι τῶν ἡδονῶν, τὸ παίρνουμε εὐχάριστα.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Φανάρι -Βατικανό Προς σύνθεσιν τελικήν ;


O ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 25 Σεπτεμβρίου 2015

Ευφροσύνης οσίας και Παφνουτίου παρτός μαρτύρου.

Ἦταν μοναχοκόρη καὶ πολὺ πλούσια. Ὃ πατέρας της Παφνούτιος ἦταν ὁ πλουσιότερος τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ μαζὶ μὲ τὴν σύζυγό του διακρίνονταν γιὰ τὴν θερμὴ πίστη τους στὸν Θεό.
Δώδεκα χρονῶν ἡ Εὐφροσύνη ἔμεινε ὀρφανὴ ἀπὸ μητέρα, καὶ ὁ πατέρας της ἀφοσιώθηκε ἀκόμα πιὸ φιλόστοργα στὴν ἐπιμέλεια τῆς κόρης του. Ὅταν ἡ Εὐφροσύνη ἔφθασε στὸ 18ο ἔτος τῆς ἡλικίας της, ὁ πατέρας της θέλησε νὰ τὴν παντρέψει μὲ ἕναν νέο ὑψηλῆς κοινωνικῆς τάξης. Ὅμως τὴν ψυχὴ τῆς Εὐφροσύνης εἶχε καταλάβει ὁ θεῖος ἔρωτας. Ὁ γάμος καὶ οἱ κοσμικότητες θὰ τῆς ἦταν ἐμπόδιο νὰ ἀφιερωθεῖ συστηματικὰ στὴν ἐλεημοσύνη καὶ στὴν ὑπηρεσία τοῦ πλησίον.
Γι’ αὐτὸ κάποια μέρα, ἀφοῦ διαμοίρασε τὰ ὑπάρχοντά της στοὺς φτωχούς, ἔφυγε κρυφὰ ἀπὸ τὸ σπίτι, καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὲς περιπέτειες, κατέληξε μεταμφιεσμένη ἀνδρικὰ σὲ κοινόβιο ἀνδρικὸ μοναστῆρι. Ἐκεῖ πῆρε τὸ ὄνομα Σμάραγδος καὶ ὅλοι οἱ μοναχοὶ θαύμαζαν τὸν πνευματικό της ἀγῶνα καὶ τὴ διακονία ποὺ πρόθυμα πρόσφερε σὲ ὅλους. Ἔζησε στὸ μοναστῆρι 38 χρόνια. Στὸ τέλος τῆς ζωῆς της συναντήθηκε καὶ μὲ τὸν πατέρα της, ὅταν καὶ αὐτὸς ἔγινε μοναχὸς στὸ ἴδιο μοναστῆρι.
Ἔτσι, μὲ τὴν ζωή της ἡ Εὐφροσύνη μᾶς ὑπενθυμίζει τὰ λόγια της Ἁγίας Γραφῆς, ποὺ λένε: «ἀρνησάμενοι τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰώνι». Δηλαδή, ἀφοῦ ἀρνηθοῦμε τὶς ἐπιθυμίες τοῦ ματαίου καὶ ἁμαρτωλοῦ αὐτοῦ κόσμου, νὰ ζήσουμε στὸν παρόντα αἰῶνα μὲ ἐγκράτεια στὴν ζωή μας, μὲ δικαιοσύνη πρὸς τοὺς συνανθρώπους μας καὶ μὲ εὐσέβεια πρὸς τὸν Θεό.

Kέντρον και τέλος και σκοπός όλου του Νόμου και όλων των ρήσεων και αινιγμάτων των Προφητών Συ υπάρχεις, Θεοτόκε

Εσέ προεικόνισαν αι ρήσεις των Προφητών και τα αινίγματα, και του παλαιού Νόμου τα σύμβολα, δηλαδή τα εν τη Σκηνή ευρισκόμενα Άγια, τουτέστιν η Κιβωτός της Διαθήκης η κεκαλυμμένη πάντοθεν με χρυσίον: ήτοι με την αστράπτουσαν αίγλην της παρθενίας· καθώς γαρ το χρυσίον τιμιώτερόν εστι πάντων των άλλων μετάλλων· ούτω και η παρθενία είναι τιμιωτέρα κοντά εις Εσέ πάντων των άλλων χαρισμάτων· Εσέ προετύπωνεν η Στάμνος του Μάννα, η Ράβδος του Ααρών, αι Πλάκες της Διαθήκης, το Ιλαστήριον, το χρυσούν Θυμιατήριον, και τα λοιπά. Εσέ προετύπωναν των Προφητών αι ρήσεις και τα αινίγματα: ήτοι ο Τόμος ο καινός του Ησαϊου, εν ω εγράφη ο Λόγος του Θεού με το δάκτυλον του Θεού: ήτοι με το Πνεύμα το Άγιον· η Πύλη του Ιεζεκιήλ, ήτις και εν τη εισόδω και εν τη εξόδω του Κυρίου κεκλεισμένη διέμεινε· το αλατόμητον Όρος του Δανιήλ, από το οποίον εκόπη λίθος άνευ χειρός: ήτοι εγεννήθη ο ακρογωνιαίος λίθος Χριστός άνευ συνουσίας ανδρός· η Άμπελος η ευκληματούσα του Ωσηέ, και ο καρπός αυτής ευθηνών· το Τείχος το αδαμάντινον του Αμώς, εν ω ίστατο ως ανήρ ο του Θεού Υιός· το επ΄ εσχάτων εμφανέν Όρος του Κυρίου, και μετεωρισθέν υπεράνω των βουνών του Μιχαίου· το κατάσκιον Όρος του Αββακούμ· η όλη χρυσή Λυχνία του Ζαχαρίου, επάνω εις την οποίαν ήτον το λαμπάδιον και οι επτά λύχνοι, και αι επτά επαρυστρίδες τοις λύχνοις, και δια να ειπώ καθολικώς, κέντρον και τέλος και σκοπός όλου του Νόμου και όλων των ρήσεων και αινιγμάτων των Προφητών Συ υπάρχεις, Θεοτόκε, και προ Σου ο εκ Σου σαρκωθείς Θεός Λόγος.

ΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΠΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ -- Αγίου Νικοδήμου του Αγιρείτου:

 «Μέσα εις το βάθος της καρδίας μας ευρίσκονται τόσον λεπτά και τόσον κρύφια πάθη, όπου ουδέ αν είναι πάθη ολότελα ηξεύρομεν. Πως λοιπόν ημπορούμεν να ξεθαρρεύσωμεν ότι από τα πάθη αυτά εκαθαρίσθημεν; Και αν οι οξυδερκέστατοι εκείνοι και προφητικοί οφθαλμοί του Δαβίδ δεν ηδύναντο ταύτα να γνωρίσουν, πως ημείς δυνάμεθα να τα γνωρίσωμεν; Όθεν καθώς εκείνος πάντοτε παρεκάλει τον Θεόν να τον καθαρίση από αυτά: “ Εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με” (Ψαλμ. ΙΗ/Ι3), έτσι και ημείς έχομεν χρείαν να δεώμεθα πάντοτε δια τον καθαρισμόν των τοιούτων κρυφίων μας.  Διότι ημείς τας ενεργείας μόνον και τους κλάδους των παθών αισθανόμεθα, τας δε δυνάμεις και ρίζας αυτών ουδαμώς γνωρίζομεν χωρίς τον φωτισμὸν του Αγίου Πνεύματος».

ΕΚΤΕΝΗΣ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΠΕΡΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ΜΟΥ--του Αποτειχισθεντος Θεολογου Νικολαου Πανταζη απο την Αυστραλια

Από το ιστολόγιο :   http://paterikiparadosi.blogspot.ca/2015/09/blog-post_57.html#more

Εις ανταπκρισιν του προηγουμνου μου ρθρου: “Διττ Μνμη Αγου Μαξμου του Ομολογητο, ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ “ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ”…, διβασα στο αγαπητ Ιστολγιο “Ομολογα” το παρακτω σχλιο:
Aγαπητε κ. Πανταζη πολυ σιγουρο σε βλεπω στις αποψεις σου. Μην ξεχνας ομως πως και ο ιερεας που βαπτισε τα παιδια σου μνημονευε τον Αρχιπισκοπο Στυλιανο στην Αυστραλια. Επισης και ο γαμος σου εγινε απο ιερεα που μνημονευε τον Στυλιανο. Αν τα παραπανω δεν ελαβαν χωρα στην Αυστραλια τοτε οι ιερεις που τελεσαν αυτα τα μυστηρια μνημονευαν τον Πατριαρχη Βαρθολομαιο η τον Αρχιεπισκοπο Χριστοδουλο. Λοιπον, τοτε πριν λιγα χρονια ηταν ολα καλα και τωρα ειναι ολοι τους αιρετικοι? Πολυ φοβαμαι τον εγωισμο αδελφε μου,πολυ τον φοβαμαι … ενα εγωισμο που καταστρεψε και αγγελους ακομα οχι ανθρωπους χοικους και εμπαθεις. Μελετησε πολυ τον βιο του Οσιου και θαυματουργου Φιλοθεου της Παρου. Πολλα θα διδαχθεις, αν θελεις να διδαχθεις … συγχωρα με. Λ”

Αγαπητέ μου “Λ”.

1. Ξεκινάς το σχόλιό σου λέγοντας: “Πολύ σίγουρο σε βλέπω στις απόψεις σου”. Αδελφέ μου, όταν πρόκειται περί Πίστεως και ιδίως περί θεμάτων που αφορούν άμεσα τη σωτηρία μας κι χι μνο τη δική μας αλλά και των αδελφν μας, τότε ΠΡΕΠΕΙ να είμαστε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ σίγουροι για όλα όσα γράφουμε και μόνο με Ευαγγελική, Αγιοπατερική Σιγουριά να τα γράφουμε.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Κήρυγμα στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΗΣ

Τη αυτή ημέρα μνήμην επιτελούμεν του εξαισίου θαύματος της υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών ΘΕΟΤΟΚΟΥ και ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ, γεγονότος εν τω πανσέπτω αυτής Ναώ των Μυρτιδίων εν τη νήσω των Κυθήρων, ότε τον παράλυτον ήγειρεν.

Τέρας νεουργόν ευλογώ της Παρθένου,
Έσφιγξε και γαρ νυν μέλη παρειμένα.

Μυρτιδιώτισσα ονομάζεται εικών της Θεοτόκου ευρεθείσα εν Κυθήροις υπό τας εξής περιστάσεις: Εις ταύτην την νήσον, την κοινώς Τσιρίγον ονομαζομένην, υπήρχεν εις παλαιοτέραν εποχήν εις τόπος έρημος, Μυρτίδια καλούμενος, διότι ήτο πλήρης από μυρσίνας, τας κοινάς λεγομένας μυρτιάς, και μόνον προς βοσκήν των ζώων χρήσιμος. Εις αυτόν λοιπόν τον τόπον οδηγηθείς από μίαν θείαν οπτασίαν, την οποίαν είδε καθ΄ ύπνον, εις ευλαβής Χριστιανός, έχων πολλήν την ευλάβειαν προς την Κυρίαν Θεοτόκον, μετέβη εκεί και ιστάμενος παρετήρει του τόπου την αγριότητα· και ούτω παρατηρών, ήκουσε φωνήν αοράτως, η οποία του έλεγεν· «Εάν ερευνήσης εδώ πλησίον, θα εύρης την Εικόνα μου· διότι είναι καιρός αφ΄ ότου ήλθον και ευρίσκομαι εδώ, δια να δώσω εις τούτον τον τόπον την χάριν και βοήθειάν μου».

ΧΑΡΑ ΜΕΓΑΛΗ -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Πόνος και πόθος και πληγή αγιάτρευτη του πεσμένου ανθρώπου το κυνήγι της χαράς. Από τη μαύρη εκείνη ώρα που αναρχικά περιφρόνησε τον Άναρχο Θεό και ιταμά διέρρηξε το δεσμό τής αγάπης του, έχασε τον Παράδεισο και μαζί του έχασε τη χαρά. Κι ούτε υπήρχε ελπίδα να την ξαναβρή, έτσι που έμενε αλλοτριωμένος από τον Θεό και εχθρός απέναντί του. Γι΄ αυτό ήταν το πιο ευχάριστο μήνυμα, το όντως ευαγγέλιο για την ανθρωπότητα, η απόφασι του Θεού να εισβάλη στην ιστορία της, ν΄ αρχίση την ανθρώπινη ζωή Του από τα σπλάγχνα της Παρθένου Μητέρας του, την οποία κατέστησε τον πρώτο θεωμένο άνθρωπο, την απαρχή της σωτηρίας του κόσμου. Κι είνε ο ευαγγελισμός της Παρθένου, από την πρώτη φορά ως σήμερα, μήνυμα το ίδιο καινούργιο, το ίδιο χαρούμενο και λυτρωτικό για όλους.  

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Η οσία Ευφροσύνη και ο όσιος Παφνούτιος