Η "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΦΩΝΗ" εύχεται στους αδελφούς μας που ακολουθούν το Πάτριο ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ !

Samiotissa's photo.

Το Πορτραίτο της Παναγίας δια χειρός Αποστόλου Παύλου του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Καθηγητού Α.Π.Θ.

Δίπλα στο πρόσωπο του Υιού και Λόγου του Θεού, που ευδόκησε να δανεισθεί τη σάρκα της και να μπει στην ιστορία ως ο Μονογενής Υιός της Παρθένου, η Παναγία Μητέρα του Κυρίου κατέχει μία θέση μοναδική. Ανάμεσα στην υπερτίμηση των παπικών, που σχεδόν θεοποίησαν τη σεμνή κόρη της Ναζαρέτ, και στην υποτίμηση των προτεσταντών, που τη θεωρούν ως μία απλή γυναίκα, σύζυγο του Ιωσήφ, στέκει η ορθόδοξη πίστη μας. Εδώ η Θεοτόκος απολαμβάνει την πρέπουσα τιμή. Το πρόσωπό της αναδεικνύεται κριτήριο ορθοδοξίας, καθοριστικό για τη διατύπωση των δογματικών όρων. Ζωντανή κι αγαπημένη η μορφή της στις καρδιές των πιστών εκπληρώνει ανά τους αιώνες την προφητική διαβεβαίωση της ίδιας· «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» (Λουκ. 1: 48). Πλήθος οι γιορτές προς τιμήν της, αγκαλιάζουν όλα τα γεγονότα της ζωής της, από τη σύλληψη ως την κοίμησή της. Αναρίθμητα τα πρόσωπα που φέρουν το όνομά της, πάμπολλοι οι ναοί και τα εξωκκλήσια τα αφιερωμένα στη χάρη της μαρτυρούν τη βαθειά ευλάβεια του λαού στο πρόσωπό της. Πράγματι, ποιος από μας, μικρό παιδί ακόμη, δεν ψέλλισε προσευχές στη μεγάλη Μάνα; Ποιος δεν την έχει επικαλεσθεί και δεν την έχει προστρέξει στη δική της πρεσβεία σε κάθε δυσκολία;

Τάδε έφη ο αδελφός μας Κοσμάς

4. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις ανθρώπων, που επειδή έφτασαν στη «θεωρία του Θεού» η Εκκλησία τους τιμά ως αγίους.

α. Αναφέρουμε την περίπτωση των τριών παίδων της Παλαιάς Διαθήκης, που ρίχτηκαν στην «επταπλασίως» καείσα κάμινο. Την κάμινο αυτή ο άγγελος Κυρίου, δηλ. ο Χριστός την κατέστησε δροσοβόλο για να μη καίγονται οι τρεις παίδες. Το γεγονός αυτό προβάλλει πολύ έντονα η Εκκλησία, γιατί εδώ έχουμε μιά χαρακτηριστική περίπτωση θέωσης των τριών παίδων, τους οποίους γιορτάζει στις 17 Δεκεμβρίου.

β. Παρόμοια είναι και η περίπτωση του προφήτη Δανιήλ, που ρίχτηκε στο λάκκο των λεόντων, αλλά άγγελος Κυρίου, δηλ. ο Χριστός, έφραξε τα στόματα των θηρίων και δεν τον κατασπάραξαν. Η Εκκλησία τον γιορτάζει στις 17 Δεκεμβρίου.

Υπόγειες πιέσεις του προξενείου Κομοτηνής να ματαιωθεί ημερίδα με ομιλητή, μεταξύ άλλων, τον Φράγκο Φραγκούλη

Αριστείδης Μάτιος
amatios@dimokratianews.gr



Ανεξέλεγκτη και επικίνδυνη πλέον η κατάσταση στη Θράκη! Οι Τούρκοι πράκτορες φαίνεται ότι έχουν αποκτήσει σημαντικά «πατήματα» σε αυτοδιοικητικούς και πολιτικούς φορείς, ασκώντας πίεση και... βέτο ακόμη και για πατριωτικές εκδηλώσεις που διοργανώνουν τοπικές ενώσεις και σύλλογοι, στην προσπάθειά τους να κρατήσουν ψηλά τα ελληνικά ιδανικά. Το ερχόμενο Σάββατο θα πραγματοποιηθεί σε ξενοδοχείο της Ξάνθης η ημερίδα με τίτλο «Εθνική Γλωσσική Κληρονομιά», που διοργανώνει ο Σύλλογος Πολιτικών Συνταξιούχων του Δημοσίου της Ξάνθης. Στο πολυαναμενόμενο συνέδριο θα μιλήσουν, μεταξύ άλλων, ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΣ Φράγκος Φραγκούλης, ο πρώην αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών Δημήτρης Ζακοντίνος, ο φιλέλληνας Ιταλός καθηγητής της ελληνικής γλώσσας Τζόρτζιο Βιτσέντζο Φιλιέρι και η πρόεδρος του Οργανισμού για τη Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας Αριστέα Τόλια.

Ύμνοι εις την Θεοτόκον - Greek Orthodox Hymns to the Mother of God


O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 28 Αυγούστου 2015

Μωυσέως του Αιθίοπος, Διομήδους.

Ὁ Ὅσιος Μωυσῆς ἔζησε στὴν Αἴγυπτο καὶ στὴν ἀρχὴ ἦταν ληστής. Ἀλλὰ τὸ φῶς τῆς γνώσης καὶ τῆς μετανοίας δὲν ἄργησε νὰ φωτίσει τὸν δρόμο του. Ἡ μεγάλη ἐπιείκεια ποὺ ἔδειξε πρὸς αὐτὸν κάποιος χριστιανός, ἐνῶ αὐτὸς τὸν εἶχε βλάψει, ἐπέφερε στὸν Μωυσῆ ψυχικὴ ἀνακαίνιση.
Πίστεψε, ἔγινε χριστιανὸς καὶ κατόπιν μοναχός. Ἀγωνίστηκε σκληρὰ μέσα στὴν ἔρημο καὶ ἀπέκτησε μεγάλη πνευματικὴ σύνεση καὶ ἀρετή. Ἡ φήμη του ἔφερνε στὸ ἐρημητήριό του πολλοὺς χριστιανούς, ποὺ ἄκουγαν μὲ δέος τὴ διδασκαλία του κατὰ τῆς ὑπερηφάνειας καὶ τῆς κατάκρισης.
«Εἶμαι», ἔλεγε, «ὁ χειρότερος τῶν ἁμαρτωλῶν. Τὰ περασμένα μας ἁμαρτήματα πρέπει νὰ τὰ ἔχουμε πάντα μπροστά μας καὶ νὰ λυπούμαστε γι’ αὐτά. Αὐτὸ εἶναι ἡ καλύτερη μέθοδος γιὰ νὰ φυλάξουμε τὸν ἑαυτό μας, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀσφαλή. Ἂν νομίσουμε ὅτι εἴμαστε πνευματικὰ ὄρθιοι, τότε ἀκριβῶς εἶναι ὁ μεγάλος κίνδυνος μήπως πέσουμε. Γιὰ νὰ μὴ φοβόμαστε τὸν Θεό, ὀφείλουμε νὰ φοβόμαστε πολὺ τὸν ἑαυτό μας, δηλαδὴ τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη μας».
Μὲ τέτοια ἁγία ζωή, ὁ Μωϋσῆς ἔφθασε στὸ 75ο ἔτος τῆς ἡλικίας του. Ὥσπου ξαφνικά, εἰδωλολάτρες ληστὲς εἰσέβαλαν στὸ σπήλαιό του καὶ τὸν σκότωσαν μὲ μαχαίρια. (Σύμφωνα ὅμως μὲ τὴν Συναξαριακὴ πηγὴ τοῦ Ἅγιου Νικόδημου, ὁ Ἅγιος Μωϋσῆς ἀπεβίωσε εἰρηνικά).

Μέγας Φώτιος: Αμφιλόχια, Ερωταποκρίσεις (Ερώτηση 2η)

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=75&t=7810


Αν ο Θεός αναπαύθηκε από όλα τα έργα του την εβδόμη ημέρα(Γέν 2,2), πώς ο Σωτήρας Λόγος του Πατέρα λέει, «ο Πατέρας μου εργάζεται ως τώρα, και εγώ επίσης εργάζομαι»(Ιω. 5, 17);


Του Δημιουργού βλέπομε τέσσερες εργασίες· πρώτη είναι η αρχική παραγωγή και δημιουργία των όντων και μ' αυτό το νόημα ειπώθηκε· «και την εβδόμη ημέρα αναπαύθηκε ο Θεός από όλα τα έργα του»(Γέν 2,2).
Αφού δηλαδή ο Δημιουργός ολοκλήρωσε και πραγματοποίησε τις φύσεις όλων των όντων μέσα σε επτά ημέρες, δεν παρήγαγε τίποτα πια στο εξής.

Όσον εργάζεται κανείς τις εντολές, ανάλογα και αποκαλύπτεται ο Χριστός

Αν προσέξει κανείς, στο βίο και τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων, θα διακρίνει ότι όλοι, σε όλα τα στάδια της ζωής τους, εκινούντο στον κοινό χώρο των εντολών του Χριστού. Δηλαδή δεν έφευγε ο νους και η βούλησή τους έξω από την περιοχή των ζωοποιών και θεοποιών εντολών, μέσα στις οποίες είναι μυστικά κρυμμένος ο ίδιος ο Χριστός. Και είναι δεδομένον, ότι όσον εργάζεται κανείς τις εντολές, ανάλογα και αποκαλύπτεται ο Χριστός στην καρδιά, στο νου, σ’ όλη την ψυχή όπως λέγει ο άγιος Μάρκος ο Ασκητής. Με άλλα λόγια η αφετηρία του βίου τους, κοινώς ήταν βιβλική, γι’αυτό και η διδασκαλία είναι εμπειρική ανάπτυξη του Ευαγγελίου, του οποίου σαρκωμένες εικόνες έγιναν οι ίδιοι.

Κινδυνεύομε, ως Εκκλησία και ως Έθνος.

Οι κολυμβήθρες εστέγνωσαν δια το μη υπάρχειν βρέφη προς βάπτισι και η Ραχήλ, η αγία μας Εκκλησία, κλαίει απαρηγόρητα δια τα τέκνα Της τα αποβαλλόμενα και φονευόμενα υπό αναλγήτων μητέρων και κακούργων ιατρών. Τριάκοντα επτά περίπου χιλιάδες αθώων ψυχών φονεύονται κατά μήνα και ο εθνικός μας στρατός κατ΄ έτος ελαττώνεται, ενώ οι κύκλω ημών εχθροί υπερπληθύνονται. Οι δε Κληρικοί μας συζητούν περί ανέμων και υδάτων, περί ιερωσύνης γυναικών και στρατεύσεως αυτών… Ταλαίπωρε αιωνία Ελλάς, που πηγαίνεις; Με τρία εκατομμύρια μουσουλμάνων στα αγιοτόκα εδάφη σου, Ιέρειες ετοιμάζονται δια την Εκκλησία σου και γυναίκες δια την φύλαξι των συνόρων και της ακεραιότητός σου!!!

Άγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Ελθέ το φως το αληθινόν, ελθέ η αιώνιος ζωή, ελθέ το αποκεκρυμμένον μυστήριον, ελθέ ο ακατανόμαστος θησαυρός, ελθέ το ανεκφώνητον πράγμα, ελθέ το ακατανόητον πρόσωπον, ελθέ η αϊδιος αγαλλίασις, ελθέ το ανέσπερον φως, ελθέ πάντων των μελλόντων σωθήναι η αληθινή προσδοκία, ελθέ των κειμένων η έγερσις, ελθέ των νεκρών η ανάστασις, ελθέ ο δυνατός, ο πάντα αεί ποιών και μεταποιών και αλλοιών μόνω τω βούλεσθαι! Ελθέ ο αόρατος και αναφής πάντη και αψηλάφητος, ελθέ ο αεί μένων αμετακίνητος και καθ’ ώραν όλος μετακινούμενος και ερχόμενος προς ημας τους εν τω άδη κειμένους, ο υπεράνω πάντων των ουρανών, ελθέ το περιπόθητον όνομα και θρυλούμενον λαληθήναι δε παρ’ ημών, όπερ ης, ή γνωσθήναι, οποίος ή ποταπός, όλος ημίν ανεπίδεκτον. Ελθέ η αιώνιος χαρά, ελθέ το στέφος το αμαράντινον, ελθέ η πορφύρα του μεγάλου Θεού και Βασιλέως ημών, ελθέ η ζώνη η κρυσταλλοειδής και διάλιθος, ελθέ το υπόδημα το απρόσιτον, ελθέ η βασίλειος αλουργίς και αυτοκρατορική όντως δεξιά! Ελθέ ον επόθησε και ποθεί η ταλαίπωρός μου ψυχή, ελθέ ο μόνος προς μόνον, ότι μόνος ειμί καθάπερ οράς! Ελθέ ο χωρίσας εκ πάντων και ποιήσας με μόνον επί της γης, ελθέ ο γενόμενος πόθος αυτός εν εμοί και ποθείν σε ποιήσας με τον απρόσιτον παντελώς! Ελθέ η πνοή μου και η ζωή, ελθέ η παραμυθία της ταπεινής μου ψυχής, ελθέ η χαρά και η δόξα και η διηνεκής μου τροφή!

π.Νικόλαος Μανώλης, ''ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ''- Μαρτυρία στους αγώνες υπέρ της Πίστεως

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ ΜΕ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

Toυ π. Ευθυμίου Μπαρδάκα

Ο Σταυρός, ως σταύρωσίς μας εν τω κόσμω, είναι η μόνη οδός σωτηρίας μας.

Είναι απαραίτητον να αντιληφθώμεν ότι η αγία Εκκλησία μας, είναι Εκκλησία πιστών του Σταυρού. Ο Σταυρός, ως σταύρωσίς μας εν τω κόσμω, είναι η μόνη οδός σωτηρίας μας. Σταυρός  είναι θλίψις δια Χριστόν, είναι πόνοι και δάκρυα. Εάν δεν θλιβώμεν δια τον Χριστόν, θα θλιβώμεν από τον σατανάν και από τα πάθη μας. Είναι και αυτός ένας άλλος σταυρός, με την διαφοράν, ότι ο Σταυρός του Χριστού είναι γλυκύς, πνευματικός, αγιαστικός, ζωοποιός. Με συνέπειαν την αιωνίαν ζωήν και την άληκτον χαράν. Ο άλλος σταυρός είναι φρικτός, άπελπις, νεκροποιός και με συνέπειαν τον αιώνιον θάνατον και τον «ακοίμητον σκώληκα». Θα είμεθα απείρως δυστυχείς, απείρως ελεεινοί, εάν δεν αγαπήσωμεν τον Σταυρωθέντα Χριστόν, εάν δεν άρωμεν με χαράν τον Σταυρόν μας και αν δεν ζήσωμεν ως εσταυρωμένοι.

Μνήμη του Οσίου Ποιμένος (27 Αυγούστου)

Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του οσίου Ποιμένος, ενός των μεγάλων ασκητών της αιγυπτιακής ερήμου, που υπήρξε παράδειγμα ταπείνωσης και αναδείχθηκε σε καθοδηγητή αναρίθμητων μοναχών και λαϊκών Χριστιανών. Επίσης, τιμούμε τη μνήμη του αγίου Λιβερίου πάπα Ρώμης, που πήρε μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, στη Νίκαια το 325 μ. Χ. και εξαιτίας των διώξεων που υπέστη από τους αρειανόφιλους αυτοκράτορες, πήρε επάξια τον τίτλο του Ομολογητή της Ορθοδόξου Πίστεως.

π. Θεόδωρος Ζήσης: Ἡ πίστη ἀλλοιώνεται, τὰ ὀρθόδοξα δόγματα ἀθετοῦνται, ἡ πλάνη θριαμβεύει, καὶ οἱ περισσότεροι σιωποῦν

Ἡ ἐκκλησιαστικὴ καὶ θεολογικὴ ἡγεσία ἔχουν ὑποστεῖ διάβρωση καὶ ἀλλοτρίωση, μὲ ἐπαινετὲς βέβαια ἐξαιρέσεις, ἤ, ὅπως λέγει ἕνας σεβάσμιος Γέροντας ἡγούμενος, εἶναι ὀπαδοὶ μιᾶς νέας αἱρέσεως, τῆς αἱρέσεως τοῦ ἐφησυχασμοῦ. Δὲν θέλουν νὰ χαλάσουν τὴν ἡσυχία τους καὶ νὰ ταραχθοῦν· καλὰ περνοῦν μὲ τὶς φιέστες καὶ τὰ πανηγύρια καὶ μὲ τὰ εὐνουχισμένα πνευματικὰ παιδιά, ποὺ τοὺς περικυκλώνουν καὶ τοὺς ἀκολουθοῦν. Ἡ πίστη ἀλλοιώνεται, τὰ ὀρθόδοξα δόγματα ἀθετοῦνται, ἡ πλάνη θριαμβεύει, καὶ οἱ περισσότεροι σιωποῦν. Αὐτὴ ὅμως ἡ σιωπή, ὅπως καὶ ἄλλες φορὲς ἔχουμε γράψει, εἶναι κατὰ τὸν μεγάλο ῞Αγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, ποὺ κατατρόπωσε τὸν δυτικὸ μοναχὸ Βαρλαὰμ Καλαβρὸ καὶ τὴν παπικὴ σχολαστικὴ θεολογία, τὸ τρίτο εἶδος τῆς ἀθεΐας· τὸ πρῶτο εἶναι ἡ ἄρνηση τῆς ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο εἶναι ἡ αἵρεση, ποὺ καταστρέφει τὴν ἀλήθεια περὶ τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ τρίτο ὁ ἐφησυχασμός, ἡ σιωπή, ποὺ συντελεῖ στὸ νὰ ἐπικρατήσουν τὰ δύο ἄλλα εἴδη ἀθεΐας.

Κύριέ μου, γιατί να υποφέρω τόσο πολύ;

 Παραπονιόταν κάποτε ο ασθενής ενάρετος γέρων Αρτέμιος ο Γρηγοριάτης. Τότε είδε τον Δεσπότη Χριστό, ο Οποίος του έδειξε τα χέρια Του και την πλευρά Του και του είπε: κοίταξε πόση υπομονή έκανα, εσύ για την αγάπη μου γιατί δεν υπομένεις;