ΘΑΥΜΑ ! ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ ΣΕ ΑΡΓΗ ΚΙΝΗΣΗ ! ΠΑΣΧΑ - ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ


Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης - Κυριακή των Βαΐων

Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία

Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία, και στήτω μετά φόβου και τρόμου και μηδέν γήινον εν εαυτή λογιζέσθω, ο γαρ Βασιλεύς των βασιλευόντων, και Κύριος των κυρευόντων, προσέρχεται σφαγιασθήναι, και δοθήναι εις βρώσιν τοις πιστοίς, προηγούνται δε τούτου, οι χοροί των Αγγέλων, μετά πάσης Αρχής και Εξουσίας, τα πολυόμματα Χερουβείμ, και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ, τας όψεις καλύπτοντα, και βοώντα τον ύμνον, Αλληλούια, Αλληλούια, Αλληλούια.

Ω γλυκύ μου έαρ


ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  ε΄.  Ο Ειρμός.

Εκ νυκτός έργων, εσκοτισμένος πλάνης, Ιλασμόν ημίν, Χριστέ τοις εγρηγόρως, Νυν σοι τελούσιν, ύμνον ως ευεργέτη, Έλθοις πορίζων, ευχερή τε την τρίβον· Καθ΄ ην ανατρέχοντες εύροιμεν κλέος.

Ερμηνεία.


Ω Χριστέ, λέγει, συ άμποτε να έλθης εις ημάς, οίτινες το παλαιόν μεν προ της σης ενανθρωπήσεως είμεθα εσκοτισμένοι από τα έργα της πλάνης, της ειδωλολατρείας, του Διαβόλου· διότι πλάνος είναι ο διάβολος, επειδή μας πλανά, όταν δεν προσέχωμεν, και πείθει ημάς να κρημνιζώμεθα εις το κακόν, ως εις καλόν, προβάλλων το γλυκύ δόλωμα της ηδονής. Και τον παλαιόν μεν καιρόν, λέγει, ημείς ούτως είμεθα εσκοτισμένοι· τώρα δε μετά την ένσαρκόν Σου Οικονομίαν, προσφέρομεν εις εσέ με αγρυπνίαν και εγρήγορσιν του νοός, ύμνον ευχαριστήριον, ως εις ευεργέτην ημέτερον. Διατί δε Σε παρακαλούμεν να έλθης; Ίνα χαρίσης εις ημάς ιλασμόν και συγχώρησιν των αμαρτιών μας, και προς τούτοις, ίνα κάμης εις ημάς εύκολον την στράταν της αρετής και του Ουρανού, η οποία φαίνεται ανηφορική και δύσκολος δια την αμέλειάν μας· εάν γαρ την στράταν αυτήν περιπατώμεν, βέβαια θέλομεν αναβή από τα κάτω και γήϊνα εις τα ύψη της αρετής, και θέλομεν εύρει την εν Ουρανοίς αιώνιον δόξαν.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 11 Απριλίου 2015

ΜΕΓΑ ΣΑΒΒΑΤΟ, Η εις Άδου κάθοδος του Κυρίου.
Αντίπα, επισκόπου Περγάμου, οσίων Φαρμουθίου και Τρυφαίνης.


Το Σάββατο, αφού συγκεντρώθηκαν οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι στον Πιλάτο, τον παρακάλεσαν να ασφαλίσει τον τάφο του Ιησού για τρεις ημέρες διότι, καθώς έλεγαν οι θεομάχοι, «έχουμε υποψία μήπως οι μαθητές Του, αφού κλέψουν την νύχτα το ενταφιασμένο Του σώμα, κηρύξουν έπειτα στο λαό ως αληθινή την ανάσταση την οποία προείπε ο πλάνος εκείνος, όταν ακόμα ζούσε, και τότε θα είναι η τελευταία αυτή πλάνη, χειρότερη της πρώτης».
Αυτά είπαν στο Πιλάτο και αφού πήραν την άδεια του, έφυγαν και σφράγισαν τον τάφο τοποθετώντας εκεί για την ασφάλειά του κουστωδία, δηλαδή στρατιωτική φρουρά.


Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β’.
Ὁ εὐσχήμων Ἰωσήφ, ἀπὸ τοῦ ξύλου καθελών, τὸ ἄχραντόν σου σῶμα, σινδόνι καθαρᾷ εἰλήσας καὶ ἀρώμασιν, ἐν μνήματι καινῷ κηδεύσας ἐπέθετο.


Κοντάκιον. Ἦχος πλ. β’. Χειρόγραφον εἰκόνα.
Τὴν ἄβυσσον ὁ κλείσας νεκρὸς ὁρᾶται· καὶ σμύρνῃ καὶ σινδόνι ἐνειλημμένος, ἐν μνημείῳ κατατίθεται, ὡς θνητὸς ὁ ἀθάνατος. Γυναῖκες δὲ αὐτὸν ἦλθον μυρίσαι, κλαίουσι πικρὸς καὶ ἐκβοῶσαι· Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ᾧ Χριστὸς ἐφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος.


Μ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ)


«Μελαγχολικαί ενοράσεις»

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μεταξύ άλλων, λέγει, ότι «οι Μοναχοί είναι οι κήρυκες της ερχομένης Βασιλείας, οι προφήται της Καινής Διαθήκης». Την φράση αυτη μού θύμισαν κάποιες συζητησεις, πού είχα τελευταίως με τρεις φίλους ησυχαστές, πού και οι τρείς, ωσάν από προφητική διαίσθηση, ισχυρίζοντο για την επέλευση απιθάνων εθνικών καταστάσεων. Και ποιές καταστάσεις είναι αυτές; 

Ότι, ταχα, η Ελλάς, σταδιακώς, δεν θά συρρικνωθεί μέν εδαφικώς, αλλά θά κατακτηθεί εκ των ένδον από τό Ισλάμ! Και εστήριζαν τον ισχυρισμόν των, στις ηλεγμένες πληροφορίες, όπως έλεγαν, πού τούς μετέδιδαν παλαιοί φίλοι τους κορυφαίων πολιτικών θέσεων, πού τούς επεσκέπτοντο στην Ερημο τού Αθωνος ή τους έγραφαν. 
Και στην ερώτησή μου· Ο Θεός θά επιτρέψει την αντικατάσταση της αγίας Εκκλησίας Του, πού «επεριποιήσατο τώ ιδίω Αίματι», μέ τόν σκοτεινό και δαιμονικόν μουσουλμανισμόν μέσα στην Τοπική Ορθοδοξία της Ελλάδος; Μού απήντησαν με ένα στόμα ότι, ο Θεός θα το επιτρέψει εξ αφορμής τής εκτεταμένης αμαρτίας. Καί ανεφέρθησαν στους βυζαντινούς ρωμηούς, πού δεν μετανοούσαν.
 

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Με ποιον τρόπο δεν θα πέσουμε στον Οικουμενισμό

Η ΣΤΑΥΡΩΣΙΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Υπάρχουν διάφοροι θέσεις, πολλαί «γωνίαι οπτικαί» και διάφορα όργανα θεωρήσεως των δύο μεγαλυτέρων και συγκλονιστικωτέρων, των δύο μοναδικών και όντως ανεπαναλήπτων γεγονότων εντός της ανθρωπίνης ιστορίας. Των γεγονότων της Σταυρώσεως και Αναστάσεως του Χριστού. Δύο εξ αυτών των θέσεων και οπτικών γωνιών, των περισσότερον χρησιμοποιουμένων, είναι η Ιστορία και η Πίστις. Δια της Ιστορίας δαμάζεται ο νους και υποτάσσεται εις την φωνήν της. Και δια της Πίστεως, καταφάσκει η καρδία εν αγάπη και εντεύθεν εισέρχεται μέσα εις το μυστήριον της υπερφυσικής θείας γνώσεως…  Αλλά τόσον η Σταύρωσις, όσον και η Ανάστασις του Χριστού, ως ιστορικά και υπεριστορικά γεγονότα, εισάγουν εις την σφαίραν της Θεολογίας, όπου ο ηγιασμένος και φωτισμένος υπό των Μυστηρίων και της Πίστεως νους του Ορθοδόξου, πλατύνεται και υψούται και θαμβούται και αγάλλεται και κινείται ερωτικώς και θαυμαστικώς και υπέρ φύσιν «γνωστικώς»…  Μόνον ο ορθοδόξως πιστεύων γνωρίζει, κατά το μέτρον της ανθρωπίνης ασθενείας και κατά το μέτρον της εκχυνομένης εις αυτόν Χάριτος, την σημασίαν, το βάθος, το περιεχόμενον, τας πνευματικάς συνεπείας και τας φυσικάς και υπερφυσικάς διαστάσεις της Σταυρώσεως και της Αναστάσεως του Χριστού… 

ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ .κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=85&t=5294&start=15