Υπάρχει όντως σήμερα μία επικίνδυνη διγλωσσία και
διψυχία, μία επαμφοτερίζουσα στάση των εκκλησιαστικών ηγετών, η οποία ενισχύει
την σύγχυση και είναι χειρότερη από την φανερή, την απροκάλυπτη πλάνη. Θα
προτιμούσαμε να υπήρχε σύμπτωση έργων και λόγων, πίστεως και πράξεων. Αν
ακούσει κανείς πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους να ομιλούν περί της
ορθοδόξου πίστεως και παραδόσεως, περί της κληρονομίας των Πατέρων, περί των
πολυτίμων και μοναδικών θησαυρών μας, περί του μεγαλείου των Αγίων μας και της
προσφοράς τους, περί της ανάγκης να κρατήσουμε όσα οι προπάτορες μας
εκληροδότησαν, θαυμάζει την αφοσίωση και την προσήλωση εις τα των Πατέρων,
τείνει να πιστεύσει ότι έχει ενώπιόν του πατερικά αναστήματα. Τι να τους κάνεις
όμως τους λόγους και τις πατερικές επικλήσεις, όταν σε λίγο οι πράξεις και η
συμπεριφορά τα διαψεύδουν; «Ανήρ δίψυχος ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς
αυτού» (Ιακ. 1, 8). Ο Θεός κρίνει όχι από
τους λόγους, αλλά από τα έργα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου