Ο ἀείμνηστος ἱερομόναχος π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος. (Ὁμιλία 20 στὸν Ἰεζεκιήλ). Λέγει:



«ντιλαμβάνεσθε, λοιπόν, τι δ φτάνουμε ν χουμε κληρικος πο ν εναι μασνοι. Ατς ( κληρικός) οσιαστικ χει χάσει τν πίστη του. τσι, πως τ βλέπουμε τώρα, στν ποχ το εζεκιήλ, πο κλρος εχε προσχωρήσει στν εδωλολατρία, κα τ εδαμε ατ πολύ-πολ καθαρά.

Σς ατιολόγησα, γιατί ρχίζει σφαγ π τος κληρικούς, πο πρεπε ν φυλάξουν τ λαό καί, μως, ατο δηγον τ λα μ κακό τους παράδειγμα ες τν εδωλολατρία.


Κα ρχόμεθα ν ρωτήσουμε: Γιατί τ ερ κείμενο τος ποκαλε γίους Του; Λέει Θεός: «π τος γίους μου». Ατος δηλαδή, πο τώρα εδωλολατρον, τος ποκαλε γίους Του, τος ερες. Σημειώνει Θεοδώρητος πο ρμηνεύει:«οκ ληθς γους ατος νομζει, λλ πειδ τοτο εναι πελαμβνοντο, ς ες τν το Θεο θεραπεαν νθρώπων». χι γιατ σαν γιοι, λλ γιατ τσι θεωροντο, πειδ ερίσκοντο ες τν διακονίαν το Θεο. πως λέμε, γιε ρχιμανδρίτα, γιε..., λλ δν σαν μως γιοι.

«Κα ρξαντο –λέγει τ κείμενο στν συνέχεια– π τν νδρν τν πρεσβυτέρων, ο σαν σω ν τ οκ», δηλ. μέσα στν Να κα τς αλς το Ναο.

Διότι, κε δν εδωλολατροσαν; κε τώρα πέρχεται σφαγή. σφαγ ρχίζει π τος ερες 
πο ερίσκοντο ες τν σωτάτην αλν κα μέσα ες τν Ναό. Θ πετε βεβήλωσις (το ερο Ναο); λλ χρος, εχε δη βεβηλωθε π τος δίους τος ερες μ τν εδωλολατρία.

Γράφει π. Πέτρος. λήθεια, θ φανταζόσαστε τι ατ τ σημεο τ γράφει π. Πέτρος, δηλ. Κ. Διαθήκη; κοστε τί λέγει ες τν πρώτη του πιστολή, (1Πέτρ., δ΄ 17-18): «τι καιρς το ρξασθαι τ κρμα ( καιρς ν ρχίσει καταδίκη) π το οκου το Θεο (π τος ερες, λέει, θ ρχίσει καταδίκηε δ πρτον φ' μν (ἐὰν λοιπον, πρτα π μς –βάζει κα τν αυτό του- θ ρχίσει ργ κα τ κρμα το Θεο), τ τ τλος τν πειθοντων τ το Θεο εαγγελίῳ; (ποιό θ εναι τ τέλος κείνων πο πειθον ες τ Εαγγέλιον το Θεο;). κα ε δκαιος μλις σζεται σεβς κα μαρτωλς πο φανεται;».

Εδατε διάκριση μεταξ σεβος κα μαρτωλο; σεβς λέγεται κενος, ποος παραβαίνει τς τέσσερις πρτες ντολς το Θεο π τ Δεκάλογο. Καμαρτωλς κενος πο παραβαίνει τς ξη πόμενες ντολς το Θεο. Τ πρτο λέγεται σέβεια, τ δεύτερο λέγεται μαρτία. Κάτι, πο στρέφεται ναντίον το Θεο, λέγεται σέβεια.


τσι βλέπουμε τι σφαγή, νεκα τν μαρτιν το ερατείου –κα το λαο πο κολουθε τ ερατεον– εναι στορικς παναλαμβανομένη... φόσον χουμε τ δια ατια, θ χουμε κα τ δια ποτελέσματα. Μπορομε ν θυμηθομε γαπητοί, κείνη τν τριήμερη σφαγ τς Βασιλευούσης π τος Τούρκους. Πγε πληθυσμς τς Πόλης (σοι πγαν) μέσα στν γία Σοφία γι ν σωθον· κι κε ο Τορκοι σφαξαν μ τν ψυχή τους. Μέσα στν Ναό. Ναί. Γιατ προηγουμένως εχε βεβηλωθε π πολλς μαρτίες κα μάλιστα π κληρικούς, κα δ Πατριάρχες, ο ποοι εχαν σταθε αρετικοί. ναφέρονται π στορικος σημεα γκαταλείψεως τς θείας προστασίας τς Πόλεως.

Δεν υπάρχουν σχόλια: