Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ---- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

ΚΑΝΕΝΑ ἄλλο πρόσωπο στήν ἱστορία μας, τήν ἀνθρώπινη, δέν παρουσιάζει τόσο ἐπιτυχημένα τό ἀπολυτρωτικό καί ἐξαγιαστικό ἀποτέλεσμα, πού εἶχε τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, ὅσο ἡ Παναγία μας. Στή μορφή της βλέπουμε ἀνάγλυφα πῶς ὁ ἄνθρωπος ἑνώνεται μέ τόν Θεάνθρωπο καί γίνεται ἀνθρωπόθεος. Ἀναγνωρίζουμε τό ἀρχαῖο κάλλος, στό ὁποῖο μᾶς ἐπαναφέρει ἡ θυσία τοῦ σταυροῦ, ἀλλά καί τήν καινή κτίση, τήν ὁποία κατεργάζεται ἡ δόξα τῆς ἀναστάσεως. Διότι ἡ Παναγία δέν ἔγινε μόνο Θεοτόκος, ἀλλά ὑπῆρξε καί ἡ Κεχαριτωμένη· οὔτε ἔμεινε ἁπλῶς Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά παρέμεινε μαθήτρια τοῦ Υἱοῦ της. Δίκαια, λοιπόν, ἡ Παρθένος Μαρία θεωρεῖται σύμβολο καί ἀπαρχή τῆς νέας δημιουργίας, τῆς ἀναγεννημένης ἀνθρωπότητος, ἀντιπρόσωπος τοῦ θεωμένου ἀνθρώπου καί ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας.

ΣΕ ΥΜΝΟΥΜΕΝ -- ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ


Εφημερίς «Ορθόδοξος Τύπος» :

Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης συνεχίζει τά βήματα τῶν προδοτῶν τῆς Πίστεως τοῦ Βυζαντίου (κατά τήν μεγάλην παρακμήν του). Εὑρίσκεται ὅπως καί ἐκεῖνοι εἰς μεγάλην διάστασιν μέ τόν πιστόν Ὀρθόδοξον λαόν. Ἡ πίστις τοῦ λαοῦ μετά τήν πτῶσιν τοῦ Βυζαντίου ἐκράτησεν ἀλύγιστον τήν ἀδούλωτον ψυχήν τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Σήμερον ἡ πίστις τοῦ λαοῦ τόν κρατᾶ ὄρθιον καί ὑπομένει ὅλας τάς δυσκολίας καί τάς ταπεινώσεις. Σήμερον ὁ Οἰκ. Πατριάρχης ηὗρεν τήν εὐκαιρίαν διά νά προωθήση τόν διάλογον καί τήν ψευδοένωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπηρετῶν τάς προσωπικάς του φιλοδοξίας νά γίνη Πάπας εἰς τήν Ἀνατολήν καί τά νεοταξικά κέντρα τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, τά ὁποῖα ἀπαιτοῦν πάσῃ θυσίᾳ ἕνωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῆς Παναιρέσεως τοῦ Παπισμοῦ. Αὐτό τό ὁποῖον διαπράττει ὁ Οἰκ. Πατριάρχης τῇ συμπαραστάσει τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν τῆς Ἑλληνοφώνου Ἐκκλησίας εἶναι μεγάλη ἀτιμία εἰς βάρος τῆς Πίστεως καί τῶν Ἑλλήνων. Διότι συζητοῦν μετά τῶν Παπικῶν θέματα, τά ὁποῖα ἔχουν σχέσιν μέ τήν προώθησιν τῆς ψευδοενώσεως, εἰς μίαν περίοδον κατά τήν ὁποίαν ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνισμός ἀσχολεῖται μέ τά ἄδεια ταμεῖα τοῦ Κράτους, μέ τήν ἀνεργίαν, τήν πεῖναν, τήν δυστυχίαν, τό μέλλον τῆς Ἑλλάδος. Ὀφείλει ἐάν τοῦ ἔχουν ἀπομείνη Πίστις κόκκου σινάπεως καί «ρανίσματα» Ἑλληνικῆς ψυχῆς νά ζητήση συγγνώμη καί νά σταματήση «ἐν καιρῷ πολέμου» τοῦ Ἑλληνισμοῦ (μετά πολλῶν δυνάμεων) τάς προκλήσεις καί τάς προδοσίας εἰς βάρος τῆς Πίστεως καί τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων. Ἀναμένομεν τήν μετάνοιάν του, τήν πίστιν του εἰς τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς φυλῆς, τήν ταπείνωσιν του καί τήν διαρκῆ προσευχήν του ὑπέρ τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καί Ἑλληνίδων. (Ο.Τ.1884)

AUGUST FAST FOR THE FEAST OF THE DORMITION OF THE MOTHER OF GOD

Dear Parishioners and friends of St Ioannis, Parramatta


As you know, the first 2 weeks of August are a very holy time of the year, devoted to Panagia, the Mother of God, whose feast we celebrate on 15 August.   During these 2 weeks we are encouraged to reflect,  prepare for Holy Communion with repentance and Confession, pray earnestly, etc.  It is also a time of fasting.  In our Church, every weekday evening, 6 – 7pm, we have a Supplication Service (Parakysis) to the Mother of God (except for Wednesday 5th August because that evening there will be a vespers service at the Church of the Transfiguration in Earlwood, and on 14th August, the eve of the great feast of the Dormition, we will have at our Church vespers and then the service of Holy  Unction).

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 1 Αυγούστου 2015

Επτά Μακαβαίων.

«Αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴς λογισμός». Ὁ εὐσεβὴς λογισμὸς εἶναι κυρίαρχος καὶ ἐξουσιαστὴς ἐπὶ τῶν παθῶν. Αὐτὸ μὲ περίσσια ἀνδρεία ἀπέδειξαν οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ Μακκαβαίοι μὲ τὴ στάση τους ἀπέναντι στὸν βασιλιὰ τῆς Συρίας Ἀντίοχο, ὅταν αὐτὸς τοὺς ἔταξε δόξες, τιμὲς καὶ ἐπίγειες ἀπολαύσεις, ἂν αὐτοὶ καταπατοῦσαν τὸν Μωσαϊκὸ νόμο καὶ ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ ἀπαγορευμένα φαγητὰ ποὺ τοὺς πρόσφερε.
Προηγήθηκε ὁ ἐνενηκονταετὴς διδάσκαλός τους, Ἐλεάζαρος, ποὺἐφάρμοσε στὸ ἔπακρο τὸ νόμο ποὺ τοὺς δίδασκε, μὲ ἀποτέλεσμα ὁἈντίοχος νὰ τὸν ρίξει στὴ φωτιά. Ἐμπνεόμενα ἀπὸ τὴ θυσία τοῦ γέροντα διδασκάλου τους, τὰ ἑπτὰ ἀδέλφια κράτησαν τὴν ἴδια γενναία στάση ἀπέναντι στὸ βασιλιά, ὅταν τοὺς κάλεσε μπροστά του.
Στὴν ἀρχὴ ὁ Ἀντίοχος προσπάθησε νὰ τοὺς κολακεύσει μὲ διάφοραἐγκώμια γιὰ τὴ νιότη τους. Τοὺς εἶπε ὅτι ἂν ἔτρωγαν ἀπὸ τὰ εἰδωλόθυτα ποὺ τοὺς πρόσφερε, θὰ ἀπολάμβαναν μεγάλες τιμές, καὶ φυσικὰ θὰ τοὺς ἔσῳζε ἀπὸ τὸ θάνατο. Τότε οἱ ἑπτὰ ἀδελφοὶ ἀπάντησαν στὸν Ἀντίοχο: «χαλεπώτερον γὰρ αὐτοῦ τοῦ θανάτου νομίζομεν εἶναι σου τὸν ἐπὶ τῇ παρανόμῳ σωτηρία ἡμῶν ἔλεον». Δηλαδή, εἶναι περισσότερο ἐπιβλαβὴς καὶ ἀπ’ αὐτὸν τὸ θάνατο, νομίζουμε, ἡ συμπάθειά σου γιὰ τὴν παράνομη σωτηρία μας. Ἐξοργισμένος τότε ὁ Ἀντίοχος, μὲ τροχούς, φωτιὰ καὶ ἀκόντια, ἕναν – ἕναν τοὺς σκότωσε ὅλους. Ὅταν εἶδε αὐτὸ ἡ μητέρα τους Σολομονή, ρίχτηκε μόνη της  στὴ φωτιὰ καὶ ἔτσι ὅλοι μαζὶ πῆραν τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Π Θεόδωρος Ζήσης Τον πάπα να καταράσθε!!! Το είπε ο Άγιος Κοσμάς;


Ἀνάχωμα εἰς τόν Τζιχαντισμόν ---- Τοῦ Βασιλείου Χ. Στεργιούλη, Θεολόγου

Μὲ τὸν ὅρο τζιχαντισµὸς νοεῖται τὸ ἰσλαµικὸ κίνηµα τοῦ τζιχάντ. Τοῦ ἱεροῦ πολέµου τῶν µουσουλµάνων ἐναντίον τῶν µὴ µουσουλµάνων, γιὰ νὰ τοὺς ἐξισλαµίσουν. Τὸ κοράνιο, τὸ ἱερὸ βιβλίο τοῦ ἰσλάµ, ὁρίζει πὼς οἱ ἀλλόθρησκοι πρέπει νὰ ἐξισλαµιστοῦν ἢ νὰ θανατωθοῦν. Εἶναι ἀποκλειστικό. ∆ὲν γνωρίζει ἀνοχή. Ἔτσι ἐπικράτησε ὁ µουσουλµανισµός. Κατ’ αὐτὸ τὸν τρόπο διαδόθηκε. Μὲ τὴν ὠµὴ βία καὶ τὸ σπαθί. Αὐτὸ εἶναι τὸ κλειδί, ποὺ ἀνοίγει τὴ θύρα τοῦ παραδείσου. Γι’ αὐτὸ ὁ Μωάµεθ χαρακτηρίσθηκε δικτάτορας. Ἐπέβαλε τὴ θρησκεία του στὸν κόσµο µὲ τὸν λεγόµενο «ἱερὸ» πόλεµο, σὲ ἀντίθεση µὲ τὸ Χριστιανισµό, ποὺ διαδόθηκε µὲ τὴν ἀγάπη. Θυσιαζόµενος καὶ ὄχι θυσιάζοντας. Σήµερα ὁ «ἱερὸς» πόλεµος τῶν µουσουλµάνων δὲν στρέφεται µόνο κατὰ τῶν ἀλλοθρήσκων, ἀλλὰ καὶ «ἐναντίον τῶν διεφθαρµένων µουσουλµάνων, ποὺ ἔχουν ἐπηρεαστεῖ ἀπὸ τὴ δυτικὴ κουλτούρα καὶ ζοῦν κατὰ τὰ δυτικὰ πρότυπα». Τὸ σύγχρονο κίνηµα τζιχαντισµοῦ, ποὺ ἀποβλέπει στὴν παγκόσµια κυριαρχία τοῦ ἰσλάµ, ἔχει τὴν ἀφετηρία του στὸ 2010.

Ἡ ἑωσφορική ὑπερηφάνεια τοῦ Παπισμοῦ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση


Συνήθως µιλᾶµε γιά τόν ἐγωισµό καί τήν ὑπερηφάνεια ἑνός προσώπου καί δυσανασχετοῦµε, γιατί δέν µποροῦµε νά ἐπικοινωνήσουµε µαζί του. Πρόκειται γιά ἄνθρωπο πού ὅλα τά «γνωρίζει», ἀλλά καί ὅλα τά στηρίζει στόν ἑαυτόν του.
Σέ κανένα δέν ἀναγνωρίζει κάτι ἀνώτερο πού νά µή τό ἔχει ὁ ἴδιος. Εἶναι πάντα ἐπικριτικός, ἀλλά καί ἀπαιτητικός ἀπό τούς ἄλλους νά τόν δέχονται καί νά τόν ἐπαινοῦν. ∆υό ὑπερήφανοι δέν µποροῦν νά συνεργαστοῦν οὔτε νά συνυπάρξουν, γιατί ὁ καθένας ἐπιµένει στή γνώµη του καί ὅταν ἀκόµα εἶναι ὀφθαλµοφανῶς ἐσφαλµένη. Ἐπίσης ὁ ὑπερήφανος εἶναι φιλόδοξος καί φθονερός. Θέλει µόνο αὐτός νά δοξάζεται καί ὅλους τούς ἄλλους πού ἔχουν προσόντα, ἱκανότητες καί ἐπιτυχίες τούς φθονεῖ. Καί αὐτό εἶναι τό µυστικό του µαρτύριο. ∆ιέπεται ἀκόµα ἀπό τό πνεῦµα τῆς ἀνατροπῆς καί τοῦ νεωτερισµοῦ.

ΑΓΙΑ ΜΑΝΙΑ -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

Μπροστά στόν βασιλιά τῆς Ἰουδαίας Ἀγρίππα καί στόν Ρωμαῖο ἡγεμόνα Φῆστο, ὁ ἀπ. Παῦλος εἶχε, κάποια στιγμή τῆς θεοκίνητης ζωῆς του, τήν εὐκαιρία νά ἀπολογηθεῖ για τήν πίστη του. Στήν λαμπρότητα τῆς βασιλικῆς αὐλῆς καί στήν μεγαλοπρέπεια τῆς ρωμαϊκῆς ἰσχύος, ὁ ἀπόστολος μέ τίς χειροπέδες ἀντέταξε τό φῶς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τήν δύναμη τοῦ θείου λόγου. Πρέπει, ὅμως, νά ῾χεις γερά μάτια, γιά ν᾽ ἀντικρύσεις τό φῶς, και πρέπει νά σκύψεις ταπεινά, γιά να πάρεις πάνω σου τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ· κι ὁ Φῆστος δέν μποροῦσε. Τόν τύφλωσε ἡ διαφθορά τῆς ζωῆς του, ἡ φιλαργυρία κι ἡ φιληδονία του· τόν κρατοῦσε ἀλύγιστο ὁ ἐγωισμός κι ἡ κενοδοξία του. Γι᾽ αὐτό, δέν ἀφήνει τόν Παῦλο νά συνεχίσει, ἀλλά «μεγάλῃ τῇ φωνῇ», σάν γιά να σκεπάσει καί τήν ἀντίρρηση τῆς ἴδιας του τῆς καρδιᾶς, «ἔφη· Μαίνῃ, Παῦλε· τά πολλά σε γράμματα εἰς μανίαν περιτρέπει» (Πρξ 26,24). Εἶναι ἕνας διάλογος, πού δεν ἔπαψε νά ἐπαναλαμβάνεται μέσα στήν ἱστορία τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, κάθε φορά μέ διαφορετικό σχῆμα, ἀλλά πάντοτε μέ τό ἴδιο περιεχόμενο.

Παναγία ---- Η Χαρά των Χριστιανών( Φώτης Κόντογλου)

Η Παναγία είναι το πνευματικό στόλισμα της ορθοδοξίας. Για μας τους Έλληνες είναι η πονεμένη μητέρα, η παρηγορήτρια κ' η προστάτρια, που μας παραστέκεται σε κάθε περίσταση. 
Σε κάθε μέρος της Ελλάδας είναι χτισμένες αμέτρητες εκκλησιές και μοναστήρια, παλάτια αυτηνής της ταπεινής βασίλισσας, κι' ένα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά, μοσκοβολημένα από την παρθενική και πνευματική ευωδία της.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2015 ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΦΑΛΗΡΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 31ῃ Ἰουλίου 2015

Τέκνα μου ἐν Κυρίω ἀγαπητά καί περιπόθητα,

«Δέσποινα τοῦ κόσμου, ἐλπίς καί προστασία τῶν πιστῶν…»

Ἡ λέξη ἐλπίδα, γιά τούς πιστούς, δέν ἀποτελεῖ μία ἔννοια ἀόριστη καί ἀφηρημένη· δέν νοεῖται ψυχολογικά ἤ συναισθηματικά· δέν πλάθει μυθεύματα, καί δέν μοιράζει εὔκολες ὑποσχέσεις.

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ----- Ἡ κοίμησις τῆς Θεοτόκου

Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις.
Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, εὐδόκησε νὰ μεταθέση τὴν παναγίαν καὶ πανάμωμον μητέρα του ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὴν Βασιλείαν του, προκειμένου νὰ λάβη τὸν ἄφθαρτον στέφανον τῶν ὑπερφυῶν ἀγώνων καὶ ἀρετῶν της, νὰ τὴν τοποθετήση θεομητροπρεπῶς «ἐκ δεξιῶν του, περιβεβλημένην μὲ πορφύραν καὶ πεποικιλμένην ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ» (Ψαλμ. μδ΄, 12) καὶ νὰ τὴν ἀνακηρύξη Βασίλισσαν πάντων τῶν κτισμάτων, ὁδηγῶν αὐτὴν εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος καὶ ἐγκαθιστῶν εἰς τὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, τῆς ἐγνωστοποίησε ἐκ τῶν προτέρων τὴν ἔνδοξον αὐτῆς μετάστασιν.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ψεύδονται οι Οικουμενιστές

Εις την θέαν του Ακτίστου θείου Φωτός-Αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 31 Ιουλίου 2015

Ευδοκίμου του δικαίου, Ιωσήφ Αριμαθαίας.

Ὁ Ἅγιος Εὐδόκιμος γεννήθηκε στὴ Καππαδοκία καὶ ἔδρασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Θεόφιλου (829 – 842).
Οἱ γονεῖς του Βασίλειος καὶ Εὐδοκία ἦταν ἄνθρωποι πλούσιοι καὶ εὐσεβεῖς. Ἡ ὀρθόδοξη οἰκογένειά του τὸν ἀνέθρεψε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ γρήγορα ὁ Εὐδόκιμος διακρίθηκε γιὰ τὸ ἦθος καὶ τὶς ἀρετές του.
 ἠθικὸς βίος του καὶ  φιλάνθρωπη δράση του ἐκτιμήθηκαν ἀπὸτὸν αὐτοκράτορα Θεόφιλο,  ὁποῖος τὸν διόρισε στρατοπεδάρχη τῆςΚαππαδοκίας ἀρχικὰ καὶ ἀργότερα ὅλης της αὐτοκρατορίας. Κατὰτὴν τέλεση τῶν καθηκόντων του  Εὐδόκιμος ἦταν πάντα δίκαιοςκαὶ ταπεινόφρων, ἐνῷ δὲν σταμάτησε στιγμὴ νὰ ἐπιδίδεται στὸφιλάνθρωπο ἔργο του.
Ἐνῷ βρισκόταν στὸ 33ο ἔτος τῆς ἡλικίας του ὁ Εὐδόκιμος προσβλήθηκε ἀπὸ βαριὰ σωματικὴ ἀσθένεια. Ὅταν παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Κύριο, ἡ χριστιανικὴ κοινότητα βυθίστηκε σὲ θλίψη καὶ ἐνταφίασε τὸ τίμιο σῶμα του εὐλαβῶς.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Δαιμονισμένοι - Σατανισμός - Αναστενάρηδες - Μαγεία

Μετά της παλαιάς, απώλετο και η νέα Ρώμη και κατεπόθη υπό της αιρέσεως!

.....
Αποκαλείτε τον πάπα «πεφιλημένο αδελφό» και το Βατικανό «σεβασμία και προσφιλή Εκκλησία της Πρεσβυτέρας Ρώμης».Τους προσφωνείτε, δηλαδή όπως θα προσφωνούσατε την αντιπροσωπεία κάποιου Ορθοδόξου Πατριαρχείου, ωσάν ο Παπισμός να μην αποτελεί αίρεση, ωσὰν να είναι μέλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ουδόλως επισημαίνεται το γεγονός, ότι ευρίσκονται εν αιρέσει και πλάνη. Ουδεμία νύξις γίνεται πάνω στις χαώδεις δογματικὲς διαφορὲς πίστεως, οι οποίες μας χωρίζουν απὸ την Παπικὴ παρασυναγωγή, η οποία επιμένει να ονομάζει εαυτὴν ως «Καθολικὴ Εκκλησία» και μάλιστα ως «αυθεντική», ενώ την Ορθόδοξη θεωρεί ως «ελλειμματική»! Και ουδεμία προσπάθεια να τους πείσετε, να εγκαταλείψουν την πλάνη του Παπισμού και να προσέλθουν στους κόλπους της Ορθοδοξίας. Το γεγονός δε ότι  κάνετε λόγο «διά την από κοινού πορείαν των δύο Εκκλησιών» και ότι «η χάρις του πανοικτίρμονος Θεού», «κατέστησεν ημάς» «των Αγίων Αποστόλων διαδόχους», (αναγνωρίζετε δηλαδή αποστολική διαδοχή στους Παπικούς), δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία, ότι  δεν θεωρείτε τον Παπισμό ως αίρεση αλλά ως πλήρη Ορθοδοξούσα Εκκλησία!!!

Σατανάς : Όλα επιβάλλουν την επανατοποθέτησιν της Εκκλησίας επί συγχρονισμένων βάσεων

Η δύναμις του Σατανά έγκειται εις αυτήν την φωτοφάνειάν του, εις τας περί αγάπης Θεού και του πλησίον θεωρίας του, εις τα δάκρυά του υπέρ της Εκκλησίας του Χριστού! Εις τας τάσεις δημιουργίας μιας «νέας και υγιούς τάξεως πραγμάτων», εις τον πόθον της άρσεως του «σατανικού» σχίσματος των Εκκλησιών, εις το ενδιαφέρον δια την αναπροσαρμογήν του Ευαγγελίου εις τα σύγχρονα δεδομένα, εις την αναψηλάφησιν θεολογικών, ηθικών και Εκκλησιαστικών θεμάτων, διότι ναι μεν – ομιλεί ο Σατανάς – οι άγιοι Πατέρες ορθώς εδογμάτισαν, αλλά η πρόοδος του κόσμου, αι ανάγκαι της νέας κοινωνίας, η ύψωσις της διανοητικής στάθμης των ανθρώπων, η ασύλληπτος εξέλιξις του τεχνικού πολιτισμού, όλα ταύτα, εν πάση περιπτώσει, επιβάλλουν την επανατοποθέτησιν της Εκκλησίας επί συγχρονισμένων βάσεων….

Καταργήθηκε η ποινή του θανάτου, αλλά δολοφονούνται κάθε μέρα εκατοντάδες έμβρυα με τις ανεξέλεγκτες εκτρώσεις.

Αυτοκτονούμε!!!

 Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2014
16.310.000 ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από εκτρώσεις!!!
Με το εθνικό έγκλημα της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων και μάλιστα με δαπάνες του κράτους, δια του Ν. 1609 του 1986.
 Με την έντεχνη από το  1980  αλλοίωση της ομοιογένειας των Ελλήνων με περίπου 3.000. 000 μουσουλμάνων λαθρομεταναστών.
 Και τώρα με την  σταδιακή απονομή της ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες και λαθρομετανάστες, είναι όντως τραγικόν, ευρισκόμεθα προ της  αλλοιώσεως και μειώσεως του ελληνικού πληθυσμού, οι υπεύθυνοι του έθνους συνεχίζουν να νομιμοποιούν και να πληρώνουν δια 350 χιλιάδες περίπου, εκτρώσεις, ετησίως και ο Κλήρος; Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου…

 Αυτοκτονούμε!!!

Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς): Intercommunio, δηλαδή η διακοινωνία με τους αιρετικούς εν τοις αγίοις Μυστηρίοις, ιδιαιτέρως εν τη θεία Ευχαριστία, είναι η πλέον αναίσχυντος προδοσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, η προδοσία του Ιούδα.

Η διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Θεανθρώπου Χριστού, διατυπωθείσα υπό των αγίων Αποστόλων, υπό των αγίων Πατέρων, υπό των αγίων Συνόδων, περί των αιρετικών είναι η εξής: αι αιρέσεις δεν είναι Εκκλησία, ούτε δύνανται να είναι Εκκλησία. Δια τούτο δεν δύνανται αύται να έχουν τα άγια Μυστήρια, ιδιαιτέρως δε το Μυστήριον της Ευχαριστίας, το Μυστήριον τούτο των μυστηρίων. Διότι ακριβώς η θεία Ευχαριστία είναι το παν και τα πάντα εν τη Εκκλησία: και Αυτός ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς και η ιδία η Εκκλησία και γενικώς παν το του Θεανθρώπου.
Intercommunio, δηλαδή η διακοινωνία με τους αιρετικούς εν τοις αγίοις Μυστηρίοις, ιδιαιτέρως εν τη θεία Ευχαριστία, είναι η πλέον αναίσχυντος προδοσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, η προδοσία του Ιούδα. Πρόκειται μάλιστα περί προδοσίας ολοκλήρου της Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας του Θεανθρώπου, της Εκκλησίας της Αποστολικής, της Εκκλησίας της Αγιοπατερικής, της Εκκλησίας της Αγιοπαραδοσιακής, της Εκκλησίας της Μίας και μοναδικής.

***

Ο Kyprianos Christodoulides άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς): ":

Intercommunio : Το επ΄ εμοί ακριβής ερμηνεία (στα ελληνικά) της λέξης αυτής δεν είναι "διακοινωνία". Είναι "ενδο-κοινωνία", άλλως εσωτερική - διάβαζε Μυστηριακή - Κοινωνία, όθεν και η εν τοις άλλοις γενόμενη, αλλά μη λεγόμενη, ένωση των εκκλησιών.

Ως προς τα καθ΄ ημάς, μετά το κακό που μας βρήκε το 1924, έπαψε η μεταξύ των πιστών κοινωνία (και Κοινωνία) ενότητας εν πνεύματι και αληθεία. Είμαστε πλέον "διακοινωνούντες" και όχι κοινωνούντες ἐν τῇ Μεταλήψει τῶν ἀχράντων καί ζωοποιῶν Μυστηρίων. Διακοινωνούμε (
sic) εν παντί πνεύματι με πάσαν προσωπικήν περί αληθείας άποψη.

Και αν, τώρα, θέλετε ένα ζωντανό παράδειγμα, δεν υπάρχει άλλο από την σημερινή "φαγωμάρα" των εκλεγμένων βουλευτών μας. Όλοι, σημειωτέον, μας λένε "ότι πιστεύουν" αυτό κι αυτό και το άλλο, και όλοι πασχίζουν να μας σώσουν από τα δεινά της Οικονομίας, που οι ίδιοι προκάλεσαν, πιστεύοντας (προσέξτε) στο όραμα της ενωμένης Ευρώπης, υπό την αιγίδα της Τράπεζας του ευρώ.

Θα έγραφα κι άλλα, μάλλον όμως δεν χρειάζεται.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Η Αγία Οσιομάρτυς Παρασκευή

Ο έγκλειστος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ειρηναίος Α΄ :

Ο Οικουμενισμός είναι αίρεσις. Είναι η πλήρης συνάθροισις πασών των διαστροφών της πίστεως, καθώς ο Οικουμενισμός συνάγει και ενώνει εις έναν κόλπον πάντας από τους εν αληθεία εστώτας έως των αιρετικών, προσαρτεί εαυτώ τους προ πολλού εκπεσόντας και διεστραφέντας εν τη πίστει των σχισματικούς και ακόμη και αλλοπίστους. Και ταύτα χωρίς να συζητήται το θέμα της μετανοίας, αλλά πάντες αναγνωρίζονται ως ομότιμοι ενώπιον του Θεού. Που εις την ασεβή ταύτην παρασυναγωγήν ημπορεί να είναι η αλήθεια; Είναι δυνατόν εις το ίδιον δένδρον να μεγαλώνουν καρποί βρώσιμοι και καρποί δηλητηριώδεις; Καρποί γλυκείς και καρποί πικροί; Η Οικουμενιστική εκκλησία δεν είναι ζώσα αλλά νεκρά, καθώς το εν αυτή ψεύδος σκοτώνει άπασαν την αλήθειαν.

Μὲ τὴν σεμνότητα --- «ΩΣ ΑΓΓΕΛΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΗΣΑΤΕ»

Τοῦ αείμνηστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

«Ὅσο ξεψυχάει ἡ αἰδὼς καὶ ἡ σεμνότητα, πεθαίνει μαζί της ἡ ὀμορφιά, ὁ πολιτισμός, ὁ ἄνθρωπος. Ὅσο πλαταίνει ἡ ἀπρέπεια καὶ ἡ ἀναισχυντία, τόσο βαθαίνει τὸ κακὸ στὸν κόσμο». Στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰώνα τὸναυάγιο τοῦ «Τιτανιοῦ» ὑπῆρξε τὸ πιὸ τρομακτικὸ στὴν ἱστορία τῆς θάλασσας. «Ἀβύθιστο» τὸ εἴπανε, μὰ στὸ παρθενικό του ταξίδι χτύπησε σὲ παγόβουνο καὶ βούλιαξε στὰ βαθιὰ νερὰ τοῦ Ἀτλαντικοῦ.
Κάπως ἔτσι μοιάζει ὁ σύγχρονος τεχνολογικὸς πολιτισμὸς χωρὶς πίστη καὶ ἰδανικά. Ἕνας ἀνθρώπινος γιγαντισμὸς ποὺ στηρίζεται σὲ καλαμένια πόδια. Μιὰ παχυσαρκία ποὺ δὲν ἀφήνει τὸ πνεῦμα νὰ ἰσχυροποιηθεῖ. Μιὰ ποιότητα ζωῆς μὲ τυρὶ καὶ λουκάνικο, ἀλλὰ μὲ ψυχὴ ποὺ λιμοκτονεῖ.

Η ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΛΙΑ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Στη δύσκολη ἐποχή μας οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἐλάχιστα ἀναφέρονται στὸ Θεό. Πνιγμένοι ἀπὸ τὶς βιοτικὲς μέριμνες καὶ βασανιζόμενοι ἀπὸ τὸ καθημερινὸ ἄγχος, εἶναι ἀπρόθυμοι νὰ σκεφθοῦν τὸ Θεὸ καὶ νὰ πληροφορηθοῦν περισσότερα γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς τους. Εἶναι ἀκόμα καὶ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ζοῦν, ποὺ ἔρχεται σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν θέλουν νὰ τὸ πολυσκέφτονται. Ἀρνοῦνται νὰ ἀναθεωρήσουν τὴ ζωή τους, νὰ κόψουν συνήθειες καὶ νὰ πάρουν νέες κατευθύνσεις. Στὴ στάση τους αὐτὴ πρωτεύοντα ρόλο παίζει ἡ προκατάληψη ποὺ ἔχουν γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἡ ἀρνητικὴ εἰκόνα ποὺ ἔχουν σχηματίσει γιὰ τοὺς κληρικούς. Οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι, ἔχοντας κλειστοὺς ὁρίζοντες καὶ μάταιους σκοποὺς στὴ ζωή τους, θεωροῦν τοὺς χριστιανοὺς δειλούς, ἀφοῦ δὲν ἁπλώνονται στὸν κόσμο καὶ δὲν ἀπολαμβάνουν τὴ ζωή. Τοὺς συκοφαντοῦν κιόλας καὶ ἀμαυρώνουν τὴν εἰκόνα τους, γιὰ νὰ μὴ εἶναι πειστικοὶ στὸ λαό. Αὐτὴ εἶναι ἡ τακτικὴ τῶν ἀνθρώπων ποὺ δὲν πιστεύουν. Ἡ ἀλήθεια προφανῶς δὲν βρίσκεται στοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν κοσμικῶν ἀνθρώπων. Ἡ πραγματικότητα ἀποδεικνύει ὅτι οἱ ἀληθινοὶ χριστιανοὶ παίρνουν σταθερὲς ἀποφάσεις καὶ ἀρνοῦνται νὰ συμβιβαστοῦν μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο.

Ο αείμνηστος Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος για τη διακοπή μνημοσύνου και την αποτείχιση από τους οικουμενιστές

Ο αείμνηστος αγωνιστής Ιεράρχης Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος (+1984), υπήρξε ο πρώτος, εκ των νεοημερολογιτών Επισκόπων της Ελλάδος, που είχε διακόψει το μνημόσυνο του ονόματος του αιρετικού πατριάρχου Αθηναγόρα. Αυτό συνέβη το 1970. Όπως και σήμερα πολεμούνται οι αποτειχιζόμενοι από τους οικουμενιστές ψευδοποιμένες, από δήθεν αδελφούς ορθοδόξους και μάλιστα "αντιοικουμενιστές", έτσι και ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος πολεμήθηκε την εποχή εκείνη, τόσο από την τότε Ιερά Σύνοδο της κρατούσης Εκκλησίας, όσο και από "θεολόγους" και "επιστήμονες" της εποχής. Ένας από αυτούς, ο Ιωάννης Παναγόπουλος, δικηγόρος, γνώστης τάχα και του κανονικού δικαίου της Εκκλησίας και φίλος του Αθηναγόρα, επέκρινε σφοδρότατα τον Αμβρόσιο, αλλά και τους άλλους δύο Επισκόπους που αποτειχίσθηκαν από τον Αθηναγόρα (Φλωρίνης Αυγουστίνο και Παραμυθίας Παύλο), χαρακτηρίζοντας τη διακοπή του μνημοσύνου ως αντικανονική και απαιτώντας την τιμωρία τους. Παραθέτουμε από την απάντηση του Μητροπολίτου Αμβροσίου (δημοσιεύθηκε στον "Ορθόδοξο Τύπο" στις 15-4-1971) ορισμένα αποσπάσματα προς ωφέλεια των αδελφών μας που έχουν πειστεί από τους σημερινούς πολέμιους της αποτείχισης ότι με τη διακοπή της κοινωνίας με τους οικουμενιστές ψευδεπισκόπους δήθεν τιθόμαστε εκτός Εκκλησίας. Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί να υπάρχει τέτοια πολεμική ενάντια στην Αποτείχιση. Η απάντηση είναι απλή.

Φώτης Κόντογλου ----- Ἡ Μοναδικότητα τῆς Παραδόσεως τῆς Ὀρθοδοξίας

Ὑπάρχει φανερὴ ὑπερηφάνεια, ὑπάρχει καὶ κρυφὴ ὑπερηφάνεια.
Τὴν κρυφὴ ὑπερηφάνεια ἐννοεῖ ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος, λέγοντας: «Ἡ ὑπερηφάνεια ἀναγκάζει ἐπινοεῖν καινοτομίας μὴ ἀνεχομένη τὸ ἀρχαῖον».
Αὐτὴ τὴν ὑποχθόνια ὑπερηφάνεια, ποὖναι κρυμμένη κάτω ἀπὸ τὴν ταπεινολογία καὶ τὴν ταπεινοφάνεια, ἔχουνε ὅσοι δὲν σέβουνται τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας στὴ λατρεία καὶ στὶς ἐκκλησιαστικὲς τέχνες, καὶ θέλουνε νὰ εἰσάξουνε σ᾿ αὐτὴ κάποιους νέους τρόπους ποὺ εἶναι ὁλότελα ξένοι πρὸς τὴν οὐσία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ὄχι μοναχὰ ξένοι πρὸς τὸν πνευματικὸν χαρακτήρα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ ὁλότελα ἀντιορθόδοξοι.
Εἶδες τί λέγει ὁ ὅσιος Ἐφραὶμ γιὰ τὴν ὑπερηφάνεια ποὺ εἶναι ἡ αἰτία τῶν νεωτερισμῶν; Δὲν λέγει ἁπλῶς «κινεῖ» ἀλλὰ «ἀναγκάζει», βιάζει αὐτὸν ποὺ τὴν ἔχει τὴν ὑπερηφάνεια. Καὶ ἔπειτα λέγει «ἐπινοεῖν», νὰ ἐφεύρει, νὰ φτιάξει κάποια ψεύτικα πράγματα. Τὸ «ἐπινοεῖν» ἔχει μέσα του τὴν πονηρία. Καὶ παρακάτω λέγει ὁ ἅγιος:

Ο Μ. Βασίλειος στον «Ασκητικόν Λόγον» του:

«Ο καλύτερος όρος και κανόνας της εγκρατείας ας είναι ο ακόλουθος: Να μη αποβλέπουμε στην σαρκικήν απόλαυση ούτε στην κακοπάθεια του σώματος, αλλά να αποφεύγουμε και στις δυο περιπτώσεις την αμετρία
(δηλ. την έλλειψη μέτρου), ώστε να μη ταράζεται η σάρκα με την πολυσαρκία ούτε και να αρρωσταίνη και να μη μπορή να επιτελέση την εργασία των εντολών»

Orthodox Hymns


Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Η αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 30 Ιουλίου 2015

Σίλα, Σιλουανού Κρήσεντος, Επαινετού αποστ.

Οἱ Ἅγιοι Σίλας, Σιλουανός, Ἐπαινετός, Κρήσκης καὶ Ἀνδρόνικος, ἦταν πέντε ἀπὸ τοὺς ἑβδομήκοντα μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Ὅλοι ὑπηρέτησαν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Σίλας φυλακίστηκε μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας. Μετὰ ἀπὸ πολλοὺς μόχθους καὶ μακρὰ πορεία ἔγινε ἐπίσκοπος Κορίνθου.
Ὁ Κρήσκης, ἔγινε ἐπίσκοπος Καρχιδονίας καὶ ἀπὸ τὴν θέση αὐτὴ μόχθησε καὶ ὑπηρέτησε τὸ Θεῖο Εὐαγγέλιο.
Ὁ Σιλουανός, ἀπὸ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἐπισκόπου Θεσσαλονίκης, ἀγωνίσθηκε καὶ βασανίστηκε καὶ αὐτὸς γιὰ τὴν πίστη του στὸν Κύριο.
Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, ἀγωνίσθηκε καὶ ὁ Ἐπαινετὸς σὰν ἐπίσκοπος Καρθαγένης.
Τέλος καὶ ὁ Ἅγιος Ἀνδρόνικος ἀγωνίστηκε καὶ βασανίστηκε γιὰ τὴν πίστη του στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Είναι η φωνή του Θεού, δια την οποία δεν ιδρώνει το αυτί των Οικουμενιστών....

Αν κοιτάξουμε βαθύτερα τα γεγονότα, θα δούμε ότι η αντίδραση των χριστιανών εναντίων του Οικουμενισμού, είναι ό,τι ωραιότερο, ζωντανό, ορθόδοξο, παραδοσιακό, αν θέλετε ό,τι έχει μείνει όρθιο μέσα εις την Εκκλησία. Είναι η γλυκειά ελπίδα δια το ξεκαθάρισμα των γνησίων από των νόθων, των λειτουργών από των επαγγελματιών, των χριστοφόρων από των χριστεμπόρων, των φιλοθέων από των φιλοδόξων, των ποιμένων από των λυκοποιμένων. Είναι η φωνή του Θεού, δια την οποία δεν ιδρώνει το αυτί των Οικουμενιστών. Είναι το ευλογημένο φραγγέλιο με το οποίο η Εκκλησία απεμάκρυνε πάντοτε ό,τι νόθο υπήρχε μέσα Της.

Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις.

Ο Θεός ου μυκτηρίζεται. Δεν εμπαίζεται. Δεν μπορούμε να δουλεύομε σε δύο Κυρίους. Οι τρεις παίδες επροτίμησαν να ριφθούν στην επταπλασίως καιομένη κάμινο για να μην προσκυνήσουν την αντίθεη εικόνα του Ναβουχοδονόσορος. Ελπίζουμε πρώτα στη δύναμη του Θεού και στη θεία επέμβαση και μετά στους ανθρώπους. Γι΄ αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε με τις δυνάμεις που έχουμε ελπίζοντας πάντα στο Θεό. Εάν ασεβήσουμε προς τον Θεό και την Ορθόδοξη πίστη μας, τότε ποιος θα μας σώσει; Ποιος θα μας βοηθήσει κατά των δυνάμεων του Αντιχρίστου; Έτσι η ενεργός συμμετοχή μας στην αγωνιζομένη Ορθοδοξία, στο «μικρό ποίμνιο» είναι θέμα πίστης και σωτηρίας. Και εις τα της πίστεως δεν χωρεί συγκατάβαση, υποχωρητικότητα. Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις.

Άρχισαν οι οικουμενιστές να καταδιώκουν τους πιστούς με τις ίδιες τακτικές...

... Απελθόντες εκείνοι εις το Μοναστήριον έφεραν ενώπιόν των τον Άγιον βασταζόμενον, επειδή δεν ηδύνατο να περιπατήση,  και τότε λέγει εις αυτόν (τον Όσιο και Ομολογητή Στέφανο τον Νέον), ο Επίσκοπος Εφέσου Θεοδόσιος : Διατί άνθρωπε του Θεού διαστρέφεις τον λαόν, ονομάζων πάντας ημάς αιρετικούς; Ο δε Άγιος με πραείαν φωνήν απεκρίνατο : Γνωρίζεις τι είπεν ο Προφήτης Ηλίας προς τον Αχαάβ, όταν του είπε, συ είσαι αυτός που διαστρέφεις τον λαόν; Δεν είμαι εγώ, είπεν ο προφήτης Ηλίας, όστις διαστρέφω, αλλά συ και ο οίκος του πατρός σου. Ούτω σας λέγω και εγώ, ότι εγώ δεν διαστρέφω τι, αλλά σεις, οίτινες αφήνετε την Παράδοσιν των Πατέρων και κάμετε ιδικά σας νεώτερα σαπρά και παράλογα δόγματα. Ταύτα ειπόντος του Αγίου εθυμώθη ο της Νικομηδείας Επίσκοπος Κων/νος, και εγερθείς του θρόνου ο αναιδέστατος ελάκτησε τον κατά γης καθήμενον Άγιον εις το πρόσωπον με πολλήν οργήν ο θεόργιστος, ο δε Άγιος από την αδυναμίαν του έπεσε κατά γης ύπτιος, έπειτα πάλιν τον εκτύπα εις την κοιλίαν συχνά με τους πόδας του.

(Ορθόδοξος Συναξ. ΙΑ:703).

Οποία κατάπτωσις και διαστροφή!

Έφθασαν, δυστυχώς, οι περισσότεροι εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας να αναγνωρίζουν ως σπουδαίον τον ενσαρκωτήν της αιρέσεως Πάπαν, και όχι μόνον δεν καταβάλλουν προσπάθεια δια να επιστρέψουν οι αιρετικοί εις την Ορθοδοξίαν, αλλά και επευλογούν την αίρεσιν, αγωνιζόμενοι να πείσουν τους Ορθοδόξους πιστούς, ότι οι αιρετικοί παπικοί και προτεστάντες δεν είναι πεπλανημένοι! Όσοι δε από τους Ορθοδόξους πιστούς χριστιανούς, καλώς πράττοντες, δεν αποδέχονται τις αντορθόδοξες αυτές ενέργειες, αντί να επαινεθούν δια την εμμονήν των εις την πίστιν των Πατέρων τους, χαρακτηρίζονταια ευκαίρως-ακαίρως, ακραίοι,φονταμενταλιστές, ταλιμπάν, ορθοδοξαμύντορες, ψευδοχριστιανοί, κι’ άλλα…και διώκονται σκληρώς. Οποία κατάπτωσις και διαστροφή!

Οι «Ιούδες» της Σερβικής «Εκκλησίας» και ο φωτεινός Φάρος

Μετά την αποδημία του πατριάρχη Παύλου, Κράτος και Εκκλησία συνεργάζονται αγαστά στην υλοποίηση των κατευθύνσεων που δίδονται απ΄ έξω, με συνέπεια να διασπαστεί ο κλήρος και ο λαός, ενώ οι θέσεις του Μητροπολίτη Κοσσόβου αποτέλεσαν το δείκτη για το που πορεύονται τα πράγματα. Μικρόσωμος αλλά με εσωτερικό ανάστημα γίγαντα ο Μητροπολίτης Αρτέμιος αποτελεί για το θρησκευόμενο σερβικό λαό τη φωτεινή προσωπικότητα, που υπερασπίζεται την ακεραιότητα τής Ορθοδοξίας και τα δίκαια του σερβικού λαού στο Κόσσοβο. Μεγάλος βράχος/εμπόδιο για τους ενδοτικούς ο Αρτέμιος κι΄ ακριβώς γι΄ αυτό μηχανεύτηκαν μεγάλες αφορμές και προφάσεις για να τον εξουδετερώσουν, βγάζοντάς τον από τη μέση. Οι σερβικές αρχές, το Πατριαρχείο της Σερβίας, οι πρόξενοι των δυτικών χωρών στο Κόσσοβο, δεν θέλουν τον Μητροπολίτη Αρτέμιο, γιατί αποτελεί το κύριο εμπόδιο στα σχέδιά τους. Δυστυχώς, η Σερβία αυτοχειριάζεται και θυσιάζει δικά της αναστήματα κατ΄ απαίτηση των νάνων της χρεοκοπημένης Δύσης.

Στρατηγός Μακρυγιάννης :

«Θεοτόκε, μητέρα τοῦ παντός, τὸ καύχημα τῆς παρθενίας, τὸ καύχημα τῆς ἀρετῆς καὶ τὰ πάντα τῆς ἀγαθότης, προστρέχομεν οἱ ἁμαρτωλοί, οἱ ἀδύνατοι, εἰς ἐσπλαχνίαν τῆς ἀγαθότης σου, νὰ λυπηθεῖς τοὺς ἀθώους ἐκείνους ὀπού φέρνουν τὴν ἁμαρτωλή τους προσευχή εἰλικρινῶς εἰς τὸν παντουργὸν καὶ εὶς τὴν βασιλείαν του, ἐκείνους ὁπού ’τρεξαν ξιπόλυτοι καὶ γυμνοί, ἐκείνους ὁπού ἀφήσαν χῆρες καὶ ἀρφανά, ἐκείνους ὁπού ’χυσαν τὸ αἷμα τους, κατὰ τὸν ὅρκον τους, ν’ ἀναστηθεῖ διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Παντοκράτορα ἡ σκλαβωμένη τους πατρίδα καὶ νὰ λαμπρυθεῖ ὁ Σταυρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ δι’ αὐτὸν τὸν ὅρκον αὐτείνοι πέθαναν δι αὐτείνη τὴν πατρίδα καὶ θρησκεία, καὶ θυσίασαν καὶ τὸ ἔχει τους, καὶ πολλῶν οἱ γυναῖκες τους, τὰ παιδιά τους, οἱ συγγενεῖς τους διακονεύουν καὶ ταλαιπωροῦνται ξυπόλυτοι, γυμνοί, νηστικοί στὰ σοκάκια ἐκείνης τῆς ματοκυλισμένης πατρίδος ὁπού ζύμωσαν οἱ γονέοι τους καὶ οἱ συγγενεῖς τους μὲ τὸ αἶμα τους, καὶ τὴν γοδέρουν σήμερα καὶ τὴν τρῶνε καὶ τὴν προδίνουν οἱ γουρνόλυκοι μὲ τ’ ἀκονισμένα δόντια καὶ οἱ σύντροφοί τους αὐτεινῶν οἱ τοιοῦτοι. Θεοτόκο, μήτηρ τοῦ παντός, αὐτούς τοὺς ἀθώους νὰ λυπηθεῖς, αὐτοὺς τοὺς γυμνοὺς καὶ ταλαίπωρους… Προστρέχομεν οἱ ἁμαρτωλοί, οἱ ἀνάξιοι δοῦλοι σου καὶ οἱ σκλάβοι σου εἰς τὀ ἔλεός σου καἰ εἰς τὴν ἐσπλαχνίαν σου...».

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ «ΟΙΚΟΔΟΜΟΣ» ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ-ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ

Συνιστᾶ τόν Ἡσυχασμόν, τόν ὁποῖον ἐφήρμοσαν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί τόν ἐλησμονήσαμεν οἱ νεώτεροι, διότι ἐπηρεάσθημεν ἀπό τό παπικόν-αἱρετικόν πνεῦμα τῆς δράσεως καί τῆς προβολῆς

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίας εἰς ἐγκύκλιόν του πρός τούς Ἱερούς Ναούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς του, ἡ ὁποία ἀνεγνώσθη τήν 11ην Σεπτεμβρίου, ὑπογραμμίζει ὅτι ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἡ δημιουργία κοινωνικῶν καί πολιτιστικῶν ἔργων, ἀλλά ἡ παροχή τῶν πνευματικῶν φαρμάκων διά τήν θεραπείαν τῆς ψυχῆς ἀπό τά ἁμαρτωλά πάθη, μέ σκοπόν τόν φωτισμόν τοῦ νοῦ. Ἕνα ἀπό τά φάρμακα τῆς θεραπείας τῆς ψυχῆς εἶναι ὁ ἡσυχασμός, τόν ὁποῖον ἐφήρμοσαν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά τόν ἐλησμονήσαμεν οἱ νεώτεροι, διότι ἐπηρεάσθημεν ἀπό τό αἱρετικόν-παπικόν πνεῦμα τῆς δράσεως καί τῆς προβολῆς.

Ἡ ἐγκύκλιος
Τό πλῆρες κείμενον τῆς ἐγκυκλίου ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Τοῦ Δείπνου σου τοῦ Μυστικοῦ» --- Τοῦ αείμνηστου Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

«Ο ΑΡΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»


Θαῦμα θαυμάτων. Αὐτὸ εἶναι τὸ θαῦμα θαυμάτων: Τὸ μέγα Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μεταβολὴ τοῦ ἄρτου καὶ τοῦ οἴνου σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ τοῦτο τὸ θαῦμα πρωτάρχισε τὴ βραδιὰ ἐκείνη τῆς Μεγάλης Πέμπτης, ποὺ ὁ Ἰησοῦς στὸ Μυστικὸ Δεῖπνο πῆρε στὰ πανάγια χέρια Του τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασί, τὰ εὐλόγησε καὶ εἶπε τ᾽ ἀθάνατα ἐκεῖνα λόγια τῆς σύστασης τοῦ Μυστηρίου: «Λάβετε, φάγετε, τοῦτό μου ἐστι τὸ Σῶμα...» καὶ «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτό ἐστι τὸ Αἷμά μου...». Κι ἀπὸ τότε τὸ θαῦμα θαυμάτων ἐπαναλαμβάνεται μὲ τὸν ἴδιο πάντα τρόπο καὶ τὰ ἴδια μέσα, τὸ ψωμὶ καὶ τὸ κρασί. Καὶ θὰ ἐπαναλαμβάνεται στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων, μέχρι τὸ τέλος τοῦ κόσμου· ἤ μᾶλλον θὰ τὸ γευόμαστε «καινόν» στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀπ᾽τὴ στιγμὴ τοῦ ὑπερ-θαύματος τῆς μεταβολῆς, δὲν εἶναι πιὰ τὸ καθημερινὸ ὑλικὸ καὶ φυσικὸ ψωμὶ -καθὼς φαίνεται στὰ μάτια μας- ἀλλὰ ὑπερφυσικὸς ἄρτος. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, «ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς», καθὼς ὠνόμασε τὸν ἑαυτό Του: «Ἐγὼ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς» (Ἰω. στ/35).

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Δύο εμφανίσεις της Θεοτόκου για θέματα Πίστεως

H IΔΙΚΗ ΜΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ---- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Συνέβη τότε, στα χρόνια της επίγειας δράσεως του Σωτήρος Χριστού, αλλά η ακτινοβολία της, όπως άλλωστε και όλων των γεγονότων της θείας Οικονομίας, διασχίζει τους αιώνες και φθάνει ως τις μέρες μας, στο εδώ και τώρα. Σαν τον φυσικό ήλιο, που δημιουργήθηκε τότε, στην αρχή του κόσμου, αλλά έκτοτε φωτίζει και ζωογονεί την πλάση, έτσι η Μεταμόρφωση του Κυρίου (6 Αυγούστου) διαχέει το φως της διαχρονικά και πανανθρώπινα.                                                                             
Μέσα σε τούτο το υπερκόσμιο, το άκτιστο φως αποκαλύπτεται η δόξα του τριαδικού Θεού· Ακούγεται η φωνή του Πατέρα, «ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ευδόκησα· αυτού ακούετε» (Ματθ. 17: 5)· προβάλλει η θεότητα του Ιησού Χριστού μέσα από το ανθρώπινο σώμα του· η παρουσία του αγίου Πνεύματος επισκιάζει το όρος και τυφλώνει τα μάτια των μαθητών για να φωτίσει στην άλλη διάσταση, ώστε να δουν τις άκτιστες ενέργειες του Θεού.                                             
Αλλά μέσα στο φως της Μεταμορφώσεως φανερώνεται, επίσης, η δόξα του ανθρωπίνου προσώπου, καθώς «η βροτεία (=ανθρώπινη) άπασα φύσις προλάμπει θεϊκώς». Ο μεταμορφούμενος Ιησούς Χριστός «έδειξε το αρχέτυπον κάλλος της εικόνος», την προπτωτική παραδείσια κατάσταση της ανθρωπίνης φύσεως, «μεταστοιχειώσας αυτήν, εις την της θεότητος δόξαν τε και λαμπρότητα», όπως παιανίζει ο εκκλησιαστικός υμνογράφος. Αυτό το κάλλος και τη δόξα προβάλλει σε μας η γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.                                       
Επίκαιρο όσο ποτέ και άμεσα αναγκαίο το μήνυμα μάς καλεί σε αυτοέλεγχο· Η κοινωνία μας, η πατρίδα μας, η οικογένεια, η καρδιά μας καταυγάζονται από το φως της Μεταμορφώσεως; Ο σημερινός άνθρωπος διατηρεί εκείνη την αίγλη στην οποία τον ανύψωσε η Μεταμόρφωση του Σωτήρος; Η απάντηση αρνητική, επιβεβαιώνεται καθημερινά από πράξεις και έργα απάνθρωπα, που αποκαλύπτουν το παραμορφωμένο πρόσωπο της κοινωνίας μας· ομολογείται μυστικά στα μύχια του καθενός που νιώθει τη μοναξιά να τον πληγώνει, καθώς το σκοτάδι διαποτίζει την καρδιά του· επιμαρτυρείται από τις έρευνες και τις διαπιστώσεις των ειδικών, που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την επαυξανόμενη εξαχρείωση και εξαγρίωσή μας. Πόσο θλιβερά επίκαιρο ηχεί το μοιρολόγι του ποιητή· «Ιδού εγώ με τόσα φώτα τυφλός, τυφλός όπως και πρώτα»           
Μήπως γι΄ αυτό, αδελφέ μου, θα απελπισθούμε; Όχι! Ώρα να αποδεχθούμε το φως της Μεταμορφώσεως. Το χορηγεί φιλάνθρωπα ο Κύριος σ΄ εκείνους, που θα τολμήσουν «την κρείττονα αλλοίωσιν», την αλλαγή του νου, του φρονήματος, την οποία προτείνει η μετάνοια και πραγματώνει η ειλικρινής συμμόρφωση προς το θέλημα του Θεού. Είναι ο σίγουρος δρόμος, για νά ΄ρθει η μεταμόρφωση μέσα μας και γύρω μας. 

Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος

Ἡ ψυχρότητα στὴν προσευχὴ ὀφείλεται εἴτε σὲ ψυχικὴ κόπωση εἴτε σὲ πνευματικὸ κορεσμὸ εἴτε σὲ σωματικὲς ἀπολαύσεις καὶ ἀναπαύσεις εἴτε σὲ πάθη, ποὺ κυριεύουν τὴν ψυχή, προπαντὸς στὴν ἔπαρση. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἐνάντια στὴν πνευματικὴ ζωή, μέσα στὴν ὁποία κεντρικὴ θέση κατέχει ἡ προσευχή. Ἔτσι, πρῶτα καὶ κύρια προκαλοῦν τὸ στέρεμα τῆς πηγῆς τῆς προσευχῆς μέσα μας. Αὐτό, ὅμως, μπορεῖ νὰ oφείλεται καὶ σὲ ἀπομάκρυνση τῆς χάριτος, ποὺ συμβαίνει μὲ θεία παραχώ. Και να γιατί:Καὶ νὰ γιατί:Καὶ νὰ γιατί:
Ὅταν ἡ ψυχὴ μας φλέγεται ἀπὸ τὸν πόθο τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ τὴν καρδιὰ μας ξεχύνεται ὁλόθερμη προσευχή, δὲν ἔχουμε παρὰ ἐλεητικὴ ἐπίσκεψη τῆς χάριτος. Ἐμεῖς ὅμως, ὅταν ἡ εὐλογημένη αὐτὴ κατάσταση παρατείνεται γιὰ πολύ, νομίζουμε ὅτι κατορθώσαμε κάτι σπουδαῖο μὲ τὸ δικό μας ἀγώνα καὶ κυριευόμαστε ἀπὸ τὴν κενοδοξία.

Συγκλονιστικό Θαύμα της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου

Συγκλονιστικό Θαύμα της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου
Ήταν το 1984, στο Κεντρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης (νυν Γ. Γεννηματά), όταν οι ιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια τους ψηλά σχετικά με την υγεία του αδελφού μου, και πως για να το κρατήσουν στη ζωή, έπρεπε στο χειρουργείο, να ακρωτηριάσουν το ένα του πόδι.
Εκείνο το χρονικό διάστημα, στην μονάδα ήταν και μία κυρία μαζί με την κόρη της, που γνώριζαν την χάρη της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, και έδωσαν στην μητέρα μου... το βιβλιαράκι της, με τα θαύματα της, το λαδάκι, και το μήλο, που έπρεπε να νηστέψεις για 3 ημέρες και το πρωί της 4ης ημέρας έπρεπε να το πάρεις νηστικός.
Ήταν τόση μεγάλη η απελπισία μας, για την υγεία του αδελφού μου, που πλέον αρχίσαμε να χάνουμε και την πίστη μας στα θεία, παρά μόνο η μητέρα μου, που από μικρή ήταν στο χώρο της Εκκλησίας, και έλεγε στο τέλος θα τα καταφέρουμε, και ο θεός δεν θα άφηνε τον αδελφό μου με ακρωτηριασμένο πόδι, για το υπόλοιπο της ζωής του, αν και ήταν τότε, μόνο 11 ετών....

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ 1924 - 2004


Η ΕΛΛΑΣ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗΝ, ΑΛΛΑ Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Υπό του πρώην ὑπουργοῦ κ. Νικ. Μάρτη

ΑΓΝΩΜΟΝΕΣ ἀχάριστοι ἢ ἁπλὰ ἀπόγονοι συνεχιστὲς καὶ ἐκδικητὲς τῶν Ναζί;
Ἡ Ἑλλάδα στὸν Β΄ ΠΠ ἔσωσε τὸν εὐρωπαϊκὸ πολιτισμὸ. Τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940 ἡ Φασιστικὴ Ἰταλία τοῦ Μουσολίνι ἐπιτέθηκε ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας, ἡ ὁποία ἀπέκρουσε τὴν ἐπίθεση καὶ ἀντεπιτέθηκε, μὲ συνέπεια ἡ Ἰταλία νὰ ὑποχωρήσει. Ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς Ἀγγλίας τότε δήλωσε:
 «Ἡ Ἑλλάδα ἔδωσε ἀλησμόνητο μάθημα στὸν Μουσολίνι». Ὁ Χίτλερ, γιὰ νὰ βοηθήσει τὸν ἡττούμενο σύμμαχο Μουσολίνι, ἐπιτέθηκε τὴν 6η Ἀπριλίου 1941 ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας, ὅπου συνάντησε σθεναρὴ ἀντίσταση, μὲ συνέπεια νὰ δηλώσει ὅτι «Ἀπὸ ὅλους τούς Στρατοὺς ποὺ ἀντιμετωπίσαμε, ὁ Ἕλληνας στρατιώτης πολέμησε μὲ θάρρος καὶ ἡρωισμὸ καὶ συνθηκολόγησε, ὅταν εἶδε ὅτι κάθε περαιτέρω ἀντίσταση ἦταν μάταια». Ἡ Ἑλλάδα, μέχρι τὴν κατάληψη καὶ τῆς Κρήτης, πολέμησε τὸν Ἄξονα ἐπὶ 216 μέρες, ἤτοι μακρότερα ἀπὸ κάθε Εὐρωπαϊκὴ χώρα, ποὺ εἶχε προηγουμένως δεχθεῖ ἐπίθεση τοῦ Ἄξονα. Ἀκολούθως ἡ Ἑλλάδα συνέχισε μαχόμενη δίπλα στοὺς συμμάχους ἐκτός τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ στὸ ἐσωτερικὸ ὀργάνωσε σθεναρὴ ἀντίσταση. Ἡ Ἑλλάδα τὴν περίοδο τοῦ Β΄ ΠΠ, μὲ τοὺς ἀγῶνες της καὶ τὶς θυσίες της ἔσωσε τὸν εὐρωπαϊκὸ πολιτισμό, ὅπως ὁμολόγησαν οἱ πρωταγωνιστὲς τοῦ ἀγώνα. Ὁ Γάλλος Pierre Bourdan δήλωσε στὸ BBC τὸ 1942:

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 29 Ιουλίου 2015

Καλλινίκου Θεοδότης και τέκνων αυτής μαρτύρων.

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Κιλικία. Μὲ ἰδιαίτερη εὐφράδεια λόγου, ἀλλὰ καὶ μὲ πολὺ ζῆλο, δίδασκε τὸ Εὐαγγέλιο.
Ὅταν ἔφθασε στὴν Αἴγυπτο, φανατικοὶ εἰδωλολάτρες ἐξεγέρθηκανἐναντίον του, τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ὁδήγησαν στὸν ἡγεμόναΣακέρδωνα. Αὐτός, ὑποκρινόμενος, ἔδειξε ὅτι λυπᾶται, καὶ γιὰ νὰ κάμψει τὸ φρόνημα τοῦ Καλλινίκου, ἀνέφερε δῆθεν περιστατικὰ πρώην γενναίων χριστιανῶν, ποὺ ὅταν ἀντίκρισαν τὰ σκληρὰ βάσανα, ἀρνήθηκαν τὴν πίστη τους. Ὁ Καλλίνικος, ἀντιλαμβανόμενος τὴν ὑποκρισία τοῦ ἡγεμόνα, μειδίασε καὶ τοῦ εἶπε: «Μὴν ἀναβάλλεις, ἔπαρχε, νὰ λάβεις πεῖρα τῆς δύναμης μὲ τὴν ὁποία ὁ Χριστὸς ὁπλίζει τοὺς γνήσιους πιστούς Του. Γρήγορα ἑτοίμασε ὅλα σου τὰ κολαστήρια ὄργανα, φωτιά, ξίφη, τροχούς, μαχαίρια, μαστίγια καὶ ὅτι ἄλλο σκληρὸ μαρτύριο ἔχεις. Ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα περισσότερα καὶ σκληρότερα βασανιστήρια ποθῶ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ».
Πράγματι, ὁ ἔπαρχος τὸν μαστίγωσε σκληρά. Ἔσκισε τὶς σάρκες του μὲ σιδερένια νύχια καὶ ὅπως ἦταν μισοπεθαμένος, τὸν ἔδεσε πίσω ἀπὸ ἕνα ἄγριο ἄλογο, ποὺ τὸν ἔσυρε γιὰ πολλὰ χιλιόμετρα. Τόση ἦταν ἡ λύσσα τοῦ ἐπάρχου, ποὺ πρὶν ὁ Καλλίνικος ἀφήσει τὴν τελευταία του πνοή, τὸν ἔριξε μέσα στὴ φωτιά.
Ἔτσι ἔνδοξα πῆρε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΣΙΝΑΪΤΗΣ:

Ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν πλησίον του, ποτὲ δὲν θὰ ἀνεχθῆ ἀνθρώπους ποὺ καταλαλοῦν, ἀλλὰ μᾶλλον θὰ φύγη μακρυὰ ἀπὸ αὐτοὺς σὰν ἀπὸ φωτιά...

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Το ψυχολογικό προφίλ του Οικουμενιστή