Αλέξ. Καλόμοιρος : Στην συνείδησι της Ορθοδόξου Εκκλησίας ποτέ ο Αυγουστίνος δεν υπήρξε άγιος.

...Τα πρώτα σπέρματα του ορθολογισμού, που έπιασαν βαθειές ρίζες τα έσπειρε ο Αυγουστίνος. Από τους Δυτικούς θεωρείται σήμερα ο μεγαλύτερος Πατήρ της «Εκκλησίας» των. Στην συνείδησι όμως της Ορθοδόξου Εκκλησίας ποτέ ο Αυγουστίνος δεν υπήρξε άγιος. Απόδειξις το ότι δεν αναφέρεται στα Μηναία, που είναι το επίσημο αγιολόγιο της Εκκλησίας. Το ότι ο βίος του ευρίσκεται σε ορισμένους Συναξαριστάς και το ότι το όνομά του αναφέρεται σε ορισμένους Συνέκδημους στας 15 Ιουνίου (αν και τελευταίο στη σειρά, πράγμα που μαρτυρεί μεταγενέστερη προσθήκη), δεν αποδεικνύει παρά μόνον το πόσο μεγάλη υπήρξε η επίδρασις του Παπισμού στην σκέψι των ορθοδόξων τους τελευταίους αιώνες. Είναι γνωστό ότι ακολουθία του Αυγουστίνου δεν υπήρχε στην Ορθόδοξο Εκκλησία μέχρι το 1861. Το ίδιο παρατηρείται και στην εικονογραφία. Βυζαντινή εικόνα του Αυγουστίνου ως Αγίου δεν υπάρχει στην Ανατολή. Εβυζαντοποιήθη μόνον τους τελευταίους χρόνους το δυτικό πορτραίτο του, καλή τη πίστει. Ο Αυγουστίνος παρ΄ όλον τον εκχριστιανισμό του παρέμεινε μέχρι τέλους της ζωής του αυτό που ήταν πάντα, ένας φιλόσοφος. Ο ίδιος παραδέχεται, ότι η σκέψις του, σαν όλα τα ανθρώπινα πράγματα, υπέστη μίαν εξέλιξι και συμβουλεύει τους μαθητάς του, στο τέλος της ζωής του, να διαβάζουν τα έργα του κατά χρονολογικήν σειρά, για να ακολουθήση το μυαλό τους την δική του εξέλιξι, αλλά να μη παραδεχθούν παρά μόνον τα τελευταία της σκέψεώς του συμπεράσματα. Ο άνθρωπος αυτός είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα θρησκεύοντος ορθολογιστού. Με γόνιμο μυαλό και ισχυρή σκέψη αλλά χωρίς πνευματικές εμπειρείες προσπάθησε να ερμηνεύση τα γεγονότα της Ιεράς Ιστορίας, με βάσι τις φιλοσοφικές του προκαταλήψεις χωρίς να έχη ο ίδιος γευθή αυτά, που έζησαν οι Δίκαιοι, οι προφήται, οι Απόστολοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας. Για την φιλοσοφική σκέψι του Αυγουστίνου τα χάσμα μεταξύ κτιστού και ακτίστου, υλικού και αϋλου, πεπερασμένου και αιωνίου ήταν αγεφύρωτο. Σαν γνήσιος φιλόσοφος επίστευε, ότι και αυτός ο Θεός υπόκειται στην ανάγκη που του υπαγορεύει να μη έρχεται σε επαφή, άκτιστος αυτός και άφθαρτος, με κτιστά και φθαρτά πλάσματα, απαγορεύοντας κάθε ενέργεια του Ακτίστου προς τα κτίσματά του. Έτσι όλες τις εμφανίσεις του Θεού προς ανθρώπους, που διηγείται η Αγία Γραφή ο Αυγουστίνος τις αρνείται ερμηνεύοντάς τες όχι σαν πραγματικές εμφανίσεις του ιδίου του Θεού, όχι σαν άμεσες άκτιστες ενέργειες του ακτίστου Θεού, αλλά σαν εμφανίσεις κτισμάτων απεσταλμένων από τον Θεό προς τους ανθρώπους. Για το φιλοσοφικό, ορθολογιστικό του μυαλό οι εμφανίσεις αυτές δεν είναι δυνατόν να ήσαν Θεοφάνειες, εφ΄ όσον είναι αδύνατον, κατ΄ ανάγκην, το άκτιστο να οραθή υπό του κτιστού, εφ΄ όσον κάθε τι το ορατό, κατ΄ ανάγκην, είναι φθαρτό. Ας λέγη, λοιπόν, η Αγία Γραφή ρητώς ότι «ελάλησε Κύριος προς Μωϋσήν ενώπιος ενωπίω». Το λέει έτσι για τον άξεστο λαό. Στην πραγματικότητα δεν ομίλησε ο Κύριος, αλλά κάποιος άγγελος απεσταλμένος του Θεού. Για τον Αυγουστίνο ο Μωϋσής δεν είναι θεόπτης, δεν ήταν δυνατόν να είναι. Αλλιώς ανατρέπεται όλη η φιλοσοφία. Για να μη ανατραπή λοιπόν, η φιλοσοφία, ας ανατραπή η Αγία Γραφή.                                                                                                                                                  Όμως όλοι όσοι παρερμήνευσαν την Αγία Γραφή προσπάθησαν να στηρίξουν την παρερμηνεία τους επάνω στην ίδια την Αγία Γραφή. Ο Αυγουστίνος στο θέμα αυτό την στηρίζει σ΄ αυτό, που είπε ο Μωϋσής στον Θεό, ενώ μιλούσε μ΄ αυτόν «ενώπιος ενωπίω». Του είπε ο Μωϋσής «ει ουν εύρηκα χάριν εναντίον σου, εμφάνισόν μοι σεαυτόν γνωστώς, ίνα ίδω σε» (Έξοδος ΛΓ΄ 13). Ο δε Θεός απαντάει «ου δυνήση ιδείν το προσωπόν μου· ου γαρ μη ίδη άνθρωπος το πρόσωπόν μου και ζήσεται…, όψει τα οπίσω μου, το δε προσωπόν μου ουκ οφθήσεταί σοι.» Άρα, συμπεραίνει ο Αυγουστίνος, εάν ο Μωϋσής μιλούσε πράγματι με τον Θεόν ενώπιος ενωπίω δεν θα ζητούσε από τον Θεό να τον ιδή «γνωστώς». Για να ζητήση να τον ιδή «γνωστώς» σημαίνει πως δεν τον είχε ιδή καθόλου, ούτε είχε συνομιλήσει κατ΄ ευθείαν μαζί του. (Αυγουστίνου De Trinitate). 

10 σχόλια:

δάσκαλος είπε...

Καλώς αδελφέ Κωνσταντίνε μείνετε εσείς στη γνώμη του Ρωμανίδου και του Καλομοίρου, κι εμείς μένουμε στη γνώμη του Μεγάλου Φωτίου και του Αγίου Νικοδήμου και όλα μέλι γάλα.

Silver είπε...

Aδελφέ Νικόλαε νομίζω το υπό συζήτηση θέμα χρειάζεται προσοχή. Πρωτίστως δεν μένω στη γνώμη του Ρωμανίδου, του Καλόμοιρου ή του Σακαρέλλου. Μένω και σέβομαι και ακολουθώ την Ορθόδοξη Εκκλησία. Όπως γνωρίζεις για 15 αιώνες η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει κάνει αγιοκατάταξη του Αυγουστίνου. Η αγιοκατάταξη την έκανε η εκκλησία του λατινόφρονα οικουμενιστή Αθηναγόρα. Είναι η εκκλησία με την Εγκύκλιο του 1920 της οποίας μία εφαρμογή ήτο η αλλαγή του ημερολογίου. Είναι η εκκλησία του 1948 που είναι μία από τα ιδρυτικά μέλη του Π.Σ.Ε. Είναι η εκκλησία του Σαμπεζύ που ανέτρεψε την Αγία Τετάρτη Οικουμενική Σύνοδο με την γνωστή απόφαση για τους Μονοφυσίτες. Είναι η εκκλησία του Μπαλαμάντ -1993 με την απόφασή τους περί Μυστηρίων Αποστολικής διαδοχής κ.λ.π. των Παπικών. Όμως η εκκλησία του Αθηναγόρα έχει πάρει και άλλες αποφάσεις-κατηχήσεις. Μία από αυτές είναι ότι η Εκκλησία που ακολουθείς είναι σχισματική και αιρετική. Αυτή την απόφαση-κατήχηση την ασπάζονταν και οι προσφάτως άγιοι της εκκλησίας των οικουμενιστών. Επομένως με προτρέπεις να δεχθώ κάτι που αποφάσισε η εκκλησία των οικουμενιστών επειδή την δέχονται και άγιοι; Ειλικρινά δεν σε καταλαβαίνω!

δάσκαλος είπε...

Μένεις και σέβεσαι και ακολουθείς την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά αγνοείς την θέση τόσων αγίων, όπως του Μεγάλου Φωτίου και του Αγίου Νικοδήμου, ενώ δέχεσαι τη γνώμη του ανήκοντος άχρι τέλους στην "εκκλησία των λατινοφρόνων οικουμενιστών" Ρωμανίδου.
Ξεχνάς επίσης ότι επί Αθηναγόρα έγινε και η αγιοκατάταξη των Αγίων Κοσμά του Αιτωλού, Νικοδήμου του Αγιορείτου και Νεκταρίου Πενταπόλεως. Αυτούς τους αποδέχεσαι; Και αν ναι, γιατί;
Τα υπόλοιπα είναι παραπλανητικά και εκτός θέματος.
Υ.Γ. Για την ιστορία και μόνο δεν υπάρχει καμία απόφαση της "εκκλησίας του Αθηναγόρα" που να καταδικάζει την Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων ως αιρετική και σχισματική.

Silver είπε...

Aδελφέ Νικόλαε, γιατί αναφέρεσαι μόνο στο Ρωμανίδη, αφού εκ των τριών ονομάτων τα δύο-αν δεν κάνω λάθος-είναι της Εκκλησίας του Πάτριου;

Που θα δώσω αξία μεγαλύτερη, στη θέση μερικών αγίων, ή στην Εκκλησία που είναι "στύλος και εδραίωμα της αληθείας";

Δεν υπάρχει απόφσση της εκκλησίας της οποίας ηγείτο ο Αθηναγόρας, μήπως γνωρίζεις αν υπάρχει απόφαση της, για τους Χιλιαστές;
Γνωρίζεις ασφαλώς την διδασκαλία των νεοημερολογιτών για την Εκκλησία του Πάτριου...

Νάσαι πάντα καλά!


δάσκαλος είπε...

Δηλαδή ο Καλόμοιρος και ο Σακαρέλλος είναι ανώτεροι του Μεγάλου Φωτίου και του Αγίου Νικοδήμου; Οι πρώτοι εκφράζουν την Εκκλησία, και οι δεύτεροι την γνώμη τους; Μήπως συμβαίνει το αντίθετο;
Επειδή όμως το έψαξα λίγο παραπάνω σήμερα (μιας και με εντυπωσίασε αυτή η πολεμική κατά του Αγίου Αυγουστίνου), σε ενημερώνω πως ούτε για σφάλμα εξ αγνοίας του Αγίου Αυγουστίνου πρόκειται, αλλά για καθαρή νοθεία των αιρετικών στα έργα του. Το απέδειξε περίτρανα ο Αδάμ Ζοιρνικάβιος στο δίτομο έργο του "Περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος εκ μόνου του Πατρός" (το μετέφρασε ο Ευγένιος Βούλγαρης) και κανείς δυτικός δεν τόλμησε να τον αναιρέσει.
Υ.Γ. Δεν υπάρχει επίσημη καταδίκη του Πατρίου (όχι ότι έχει κάποιο κύρος, απλά για την ιστορία), όπως και δεν υπάρχει επίσημη "διδασκαλία των νεοημερολογιτών", αλλά γνώμες νεοημερολογιτών.

Silver είπε...

Αδελφέ Νικόλαε δεν υπάρχει πολεμική εναντίον του Αυγουστίνου. Η πολεμική στρέφεται εναντίον των αγιοκατατάξεων από την εκκλησία των οικουμενιστών.

Δυστυχώς δεν προσπαθείς να εμβαθύνεις στον κίνδυνο αυτών των αγιοκατατάξεων. Μία ερώτηση: Τι θα κάνεις, ύστερα από λίγο χρονικό διάστημα, όταν προβούν στην αγιοκατάταξη του γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή. Θα την δεχθείς όπως έχεις δεχθεί και τις άλλες αγιοκατατάξεις των οικουμενιστών;

δάσκαλος είπε...

Δεν δέχομαι άκριτα τις αγιοκατατάξεις των οικουμενιστών. Όσες από αυτές αφορούν πρόσωπα που πληρούν τα κριτήρια (Άγιοι Κοσμάς ο Αιτωλός, Νικόδημος ο Αγιορείτης, Νεκτάριος Πενταπόλεως από Αθηναγόρα, Αθανάσιος Πάριος από Βαρθολομαίο, Μελέτιος Πηγάς από Πατριαρχείο Αλεξανδρείας κ.α.) τις αποδέχομαι, όσες δεν τα πληρούν (π. Παΐσιος, π. Πορφύριος) στέκομαι με επιφύλαξη, χωρίς να θεωρώ όμως ότι η πολεμική τους προσφέρει κάποια ιδιαίτερη υπηρεσία στον Ιερό μας Αγώνα (αντιθέτως). Τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή τον θεωρώ αγία μορφή, ασχέτως αν τον ανακηρύξουν ή όχι οι οικουμενιστές.

Silver είπε...

Η "πολεμική" τους δεν προσφέρει κάποια ιδιαίτερη υπηρεσία στον Ιερό σας Αγώνα; Δεν σας συνέχει αγωνία το γεγονός ότι αγιοκατατάξεις που γίνονται αιτία συγχύσεως των χριστιανών πρέπει να αποκαλύπτονται τα αίτιά τους, στους αδύνατους στη πίστη αδελφούς;

Θεωρείς αδελφέ μου, αγία μορφή τον γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή, ο οποίος δι αποκαλύψεως γνώρισε ότι η Εκκλησία δεν είναι αυτή που ακολουθούσε (του πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομου Καβουρίδη, της οποίας είσαι και εσύ πιστός), αλλά Η Εκκλησία είναι αυτή στην οποία βρίσκεται ο Αθηναγόρας.

Οπωσδήποτε θεωρείς τον Γέροντα Ιερώνυμο της Αιγίνης άγιο της Εκκλησίας. Όμως, ο Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης, εγκατέλειψε την Εκκλησία στην οποία βρισκόταν ο Αθηναγόρας και έγινε πιστός της Εκκλησίας αυτής που εγκατέλειψε ο γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής!

Τι να πω......

δάσκαλος είπε...

Το τι είπε και τι δεν είπε και πως το είπε ο Γέρων Ιωσήφ είναι μεγάλο θέμα. Αλίμονο αν βασιζόμασταν μόνο στις μαρτυρίες μερικών υποτακτικών του.
Ο Άγιος Ιερώνυμος έκανε επίσης πολλά πράγματα που δεν θα τα ενέκρινε η εκκλησιολογική σου θεώρηση (ρώτησε σχετικά τον κ. Μπότση και την κ. Νούση) και τα οποία θα σε ωθούσαν να τον αποκαθηλώσεις από άγιο.
Να μην πεις τίποτε άλλο, αδελφέ. Ένα μόνο τελευταίο θα σου πω για να μην σε κουράζω: προσέξτε εσείς οι νεόφυτοι πρώην οικουμενιστές νεοημερολογίτες, που θεωρείτε εαυτούς ως "δυνατούς στην πίστη", να μην γίνεστε βασιλικότεροι του βασιλέως.
Αντίο τώρα και συγχώρεσέ με αν σε στεναχώρησα με τις απόψεις μου.

Silver είπε...


Αδελφέ μου Νικόλαε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου, "το έλαττον υπό του κρείττονος ευλογείται", δεν υπήρξα "οικουμενιστής νεοημερολογίτης", και ούτε θεωρώ τον εαυτόν μου "δυνατό στην πίστη", διότι νομίζω - αν "γινώσκω α αναγινώσκω" σωστά, ότι η πίστη είναι χάρισμα του Κυρίου μας. Δεν προσπαθώ να γίνομαι βασιλικότερος του βασιλέως, αλλά και δεν μπορώ να γυρνώ συνεχώς σαν τον φούρνο του χότζα...

Γνώριζε ότι δεν με στεναχώρησες, απεναντίας με χαροποιεί η αγάπη και ο ζήλος σου για την Ορθοδοξία μας. Αρκετό χρόνο τώρα παρακολουθώ τις εργασίες σου και το ειλικρινές ενδιαφέρον σου για την πίστη μας. Το νεαρόν της ηλικία σου αναπαύει τη σκέψη μου διαπιστώνοντας ότι υπάρχουν άξιοι συνεχιστές της διαφύλαξης αυτών που παραλάβαμε από τους Πατέρες μας.

Νάσαι πάντα καλά!