Η μία περίπτωση απἐχει από την άλλη περίπου 500 χρόνια, αλλά έχουν την ιδία αξία....

...Τότε ένας ησυχαστής μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητού πού, μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως, είδε επάνω στήν αγία Πρόθεση ερειπωμένου Ναού, μία γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και νά οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Άγγελος Κυρίου και του λέγει· Αββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό πού είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν; Και ο Αγγελος εγένετο άφαντος.
****

Aπόσπασμα από τις «Πνευματικές Υποθήκες» του π. Φιλοθέου Ζερβάκου αναφερόμενον εις αναξίους κληρικούς:

«…Είχα μάθει ότι θα έλθουν οι Αρχιερείς στην Αθήνα, δια να γίνη σύνοδος των Αρχιερέων, και παρακαλούσα τον Θεόν να τους δώση φώτισι, να ειρηνεύσουν, να γίνη μία η Εκκλησία όπως ήταν. Ήλπιζα δε, ότι κάτι θα εγίνετο με την μεσιτείαν των Αγίων. Εζήτουν από τον Θεόν πληροφορίαν τινά, ότι θα ειρηνεύση την Εκκλησίαν, δια να αποθάνω ευχαριστημένος. Την Κυριακήν της Ορθοδοξίας, ασθενής και προσευχόμενος την νύκτα εκείνη, είδα, εκεί που περίμενα εις τον ναόν, να βγαίνη από το ιερόν ένα πουλαράκι, γαϊδουράκι στολισμένο και κάθησε στα πρόθυρα της ωραίας Πύλης. Εστεναχωρήθην και ελυπήθην πολύ, πως από μέσα από την Εκκλησίαν την ορθόδοξον εξήλθεν ένα πουλάριον νέον. Η ορθόδοξος Εκκλησία να βγάλη τοιούτους κληρικούς! Κατόπιν, λέγω, κάτι κακό θα γίνη στην Εκκλησία… Αυτή δεν είναι εκκλησία του Θεού, αλλά του Σατανά. Η Εκκλησία του Θεού γεννά ανθρώπους του Θεού, υιούς και παιδιά του Θεού, και η εκκλησία του Σατανά γεννά παιδιά του Σατανά, σατανάδες..».

«Ορθόδοξος Τύπος» αριθ. φ. 1124.

Χριστουγεννιάτικος Ύμνος - Βηθλεέμ Ετοιμάζου


Σύμφωνα μὲ τὰ Πορίσματα Διορθοδόξου Συνεδρίου γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό:

 «Ἡ ἴδια ἡ πράξη τῆς συμμετοχῆς στὸ «Π.Σ.Ε.» καὶ στοὺς θεολογικοὺς διάλογους μὲ τοὺς αἱρετικοὺς, συνιστᾶ ἄρνηση τῆς μοναδικότητος τῆς Ἐκκλησίας» καὶ ἀποτελεῖ τὴν «μεγαλύτερη ἐκκλησιολογικὴ αἵρεση στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας»!

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 8 Δεκεμβρίου 2014

Παταπίου, Σωσθένους, Απολλώ, Τυχικού.

Γεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο καὶ ἀπὸ μικρὸ παιδὶ εἶχε «πνεῦμα ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ». Δηλαδή, πνεῦμα ἀγάπης καὶ πνεῦμα ποὺ σωφρονίζει, ὥστε φρόνιμα καὶ συνετὰ νὰ κυβερνᾶ τὸν ἑαυτό του, ἀποφεύγοντας κάθε ἠθικὴ παρεκτροπή, διατηρώντας τὴν ἁγνότητα, ἀλλὰ συγχρόνως παραδειγμάτιζε καὶ τοὺς συνανθρώπους του.
Καὶ αὐτὸ τὸ ἀπέδειξε ἀκόμα περισσότερο, ὅταν μεγάλωσε. Ἀφοῦ διαμοίρασε τὴν κληρονομιά του στοὺς φτωχούς, ἀποσύρθηκε στὴν ἔρημο. Ἐκεῖ γέμιζε τὸν χρόνο του μὲ προσευχή, μελέτη καὶ ἀγαθοεργίες. Σὲ κάθε κουρασμένο ὁδοιπόρο ποὺ περνοῦσε ἀπὸ τὸ κελί του, πρόσφερε ἀνάπαυση καὶ φιλοξενία. Ἀλλὰ ἐκμεταλλευόμενος τὴν εὐκαιρία του παρεῖχε μὲ διάκριση καὶ πνευματικὲς ὁδηγίες καὶ συμβουλές, χρήσιμες γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Ἔτσι, ἡ φήμη τοῦ Παταπίου ἐξαπλώθηκε γρήγορα καὶ κάθε μέρα πολλοὶ ἔφθαναν στὸ κελί του γιὰ νὰ ἀκούσουν ἀπὸ τὰ χείλη του ἐπωφελὴ διδασκαλία.
Μετὰ ἀπὸ καιρό, ὁ Πατάπιος πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ, θέλοντας νὰ μείνει ἄγνωστος, ἐξέλεξε ἕνα ἡσυχαστήριο στὶς Βλαχερνές. Ὅμως, ἡ ταπεινὴ καὶ καθαρὴ ζωὴ τοῦ Παταπίου, τὸν ἀξίωσε νὰ θαυματουργεῖ. Ἔτσι καὶ πάλι ἔγινε γνωστὸς καὶ πέθανε θεραπεύοντας ἀρρώστους.

Κυρίλου Ιεροσολύμων ΒΕΠΕΣ, 39 :

Οι ποιμένες θα παρουσιάζουν επί των προβάτων αμέλειαν και αντί ποιμένων ως λύκοι γεννήσονται και το ψεύδος ασπάσονται. Δια ταύτα, σκανδαλισθήσονται πολλοί και ο λαός θα έχει προς τους ιερείς ανυπότακτον διάθεσιν. Εάν λοιπόν ακούσεις ότι επίσκοποι κατ΄ επισκόπων και κληρικοί κατά κληρικών και λαοί κατά λαών μέχρις αιμάτων έρχονται, μην ταρραχθείς, προγέγραπται γαρ. Το Πνεύμα του Θεού προείπε πάντα ταύτα, ίνα μη σκανδαλισθούν οι πιστοί. Μη πρόσεχε τοίνυν τοις γινομένοις αλλά τοις γεγραμμένοις και η πίστις σου θα αυξηθεί, εκ της πραγματοποιήσεως των προλεχθέντων. Τότε θα υφίστανται μισαδελφία των αδελφών, σχίσματα των Εκκλησιών, πόλεμοι των εθνών. Ταύτα εγένοντο μεν και πρότερον, θα επιταθούν όμως ολίγον προ της εποχής του Αντιχρίστου, ως προετοιμασία αυτού. Προετοιμάζει γαρ ο διάβολος τα σχίσματα των λαών ίνα ευπαράδεκτος γένηται ο ερχόμενος.

Πρέπει να θλιβώμεθα, διότι συνεορτάζομε τα Χριστούγεννα με τους Φράγκους της Δύσεως και όχι με τους Ορθοδόξους των Αγίων Τόπων.

Το Βατικανό υποκαθιστά την Βηθλεέμ και ο Παπισμός υποκλέπτει την προσδοκία! Πότε θα αντιληφθώμεν την θανατηφόρον αυτήν παγίδα εκ του οικουμενιστικού Oυνιτικού συνεορτασμού;

Τι δεν είπε ο Νταβούτογλου

Κωνσταντίνος Χολέβας

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου ήλθε στην Ελλάδα για τη θεσμοθετημένη συνάντηση Ελλήνων και Τούρκων υπουργών επί θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος. Επειδή οι Ελληνες είμαστε φιλόξενος λαός, αποδέχομαι, αλλά με βαριά καρδιά, την έλευσή του. Ομως θέλω δημοσίως να του απευθύνω ορισμένα ερωτήματα, γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, όπως λέει και η παροιμία.

Κύριε Νταβούτογλου, στο βιβλίο σας «Το στρατηγικό βάθος», το οποίο γράψατε ως καθηγητής προτού ασχοληθείτε με την πολιτική, δηλώνετε ότι η Τουρκία θα χρησιμοποιήσει τη μουσουλμανική μειονότητα της ελληνικής Θράκης όπως χρησιμοποίησε την τουρκική μειονότητα στην Κύπρο. Πείτε μας, λοιπόν, επιδιώκετε την τουρκοποίηση και την αυτονόμηση της Θράκης μας; Εάν ναι, τότε γιατί έρχεστε στην Αθήνα κομίζων χαμόγελα και φιλία; Αν όχι, τότε γιατί το προξενείο σας στην Κομοτηνή τρομοκρατεί κάθε μουσουλμάνο που δεν υποτάσσεται στον τουρκικό εθνικισμό;

Επιστολή του Οσίου Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου, στον Βασιλέα Αναστάσιο.

Επειδή μας εμήνυσες να κάμωμεν ένα από τα δύο ταύτα, ήτοι ή να συμφωνήσωμεν εις την των Ακεφάλων( Μονοφυσιτών) γνώμην, ή μένοντες εις τα ορθά των Πατέρων Δόγματα, να λάβωμεν βίαιον θάνατον, γίνωσκε ότι προτιμώμεν τον θάνατον και όχι μόνον ημείς δεν παρεκλίνομεν ποσώς από την αλήθειαν, αλλά και όσους άλλους παρασύρετε και γίνουν ομόφρονές σας, ημείς αναθεματίζομεν, και εάν χειροτονήσετέ τινα από τους Ακεφάλους ημείς δεν τους δεχόμεθα. Μη γένοιτο, Χριστέ Βασιλεύ, να παρατηθώμεν από την Ορθόδοξίαν έστω και μικρόν τι, αλλά καν τους Αγίους τούτους Τόπους ίδωμεν εις το πυρ παραδεδομένους, καν άλλο τι πάθωμεν, δεν αλλάσσομεν γνώμην, καν εις λεπτά τεμάχια τα σώματά μας ελεεινώς αν κατακόψωσιν, αλλά τας Αγίας τέσσαρας Συνόδους πιστεύομεν, από τας οποίας η πρώτη των 318 Πατέρων έγινε κατά του Αρείου εις την Νίκαιαν, τον οποίον αναθεμάτισαν, ότι τον Υιόν του Θεού εδογμάτιζεν ο δυσσεβής της του Πατρός ουσίας αλλότριον. Η δευτέρα κατά Μακεδονίου, όστις εβλασφήμει εις το Πνεύμα το Άγιον, η τρίτη κατά Νεστορίου συνηθροίσθη εις Έφεσον, όστις εφλυάρει κατά της οικονομίας του Χριστού μιαρά και άτοπα, η δε τετάρτη των 630 Θεοφόρων Πατέρων εις την Χαλκηδόνα, οι οποίοι ομοφρονούντες με τους άλλους, αφώρισαν τον Ευτυχή και Νεστόριον, και μακράν της Εκκλησίας εδίωξαν και εκράτυναν την Αποστολικήν Πίστιν, δογματίζοντες ξένους της Εκκλησίας Χριστού τους α λ λ ο τ ρ ι ό φ ρ ο ν α ς. Από ταύτην λοιπόν την Ορθόδοξον πίστιν δεν παρεκκλίνομεν ούτε προδίδομεν (άπαγε! ) την ευσέβειαν, έστω και αν πρόκειται να μας δώσετε μυρίους θανάτους. Η δε ειρήνη του Θεού η πάντα νουν υπερέχουσα να είναι φύλαξ και οδηγός του κράτους σου.

Είπε ο Αββάς Αντώνιος:

Να έχης μπροστά στα μάτια σου τον φόβο του Θεού. Να θυμάσαι Αυτόν οπού θανατώνει και ζωογονεί. Μισήστε κάθε σαρκική ανάπαυση. Απαρνηθήτε αυτήν εδώ την ζωή, για να ζήσετε με τον Θεό. Να θυμάστε τι υποσχεθήκατε στον Θεό. Γιατί, κατά την μέρα της κρίσεως, θα σας το ζητήση. Περάστε τον βίο σας με πείνα, με δίψα, με γύμνια, με αγρυπνίες, με πένθος, με κλάμμα, με στεναγμούς μες από τα βάθη της καρδιάς. Δοκιμάστε να δήτε αν είστε άξιοι του Θεού. Περιφρονήστε την σάρκα, για να σώσετε τις ψυχές σας.

ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014 – Ι΄ ΛΟΥΚΑ --- «Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου»

Ουράνιες ενατενίσεις
Ο άνθρωπος στην κατά φύση κατάστασή του δεν μπορεί παρά να αναζητεί την αγάπη του Θεού. Σε μια διάσταση που αισθάνεται ότι καταξιώνεται η ύπαρξή του και αποκτά μια μοναδική πληρότητα. Και αυτό, όσο κι αν οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες της ζωής ξεδιπλώνονται καθημερινά σε κάθε βήμα και σε κάθε στιγμή. Η περίπτωση ακριβώς της συγκύπτουσας γυναίκας, την οποία μάς παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, επιβεβαιώνει την αλήθεια αυτή και την αναδεικνύει σε υψιπετείς ενατενίσεις.
Η δοκιμασία της γυναίκας
Ο Χριστός βρίσκεται σε μια Συναγωγή, όπως άλλωστε συνήθιζε να κάνει σε αρκετές περιπτώσεις. Ανάμεσα στο πολυπληθές ακροατήριό Του ξεχώριζε μια γυναίκα, η