ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


Ιστορικός τε άμα και διηγηματικός εις τον Θείον Ευαγγελισμόν της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, συλλεχθείς εκ διαφόρων αντιγράφων, άμα δε και μεταφρασθείς εις την κοινήν γλώσσαν παρά του εν Μοναχοίς ελαχίστου Δαμασκηνού του Υποδιακόνου και Στουδίτου.


Συνήθειαν έχουσιν οι βασιλείς, όταν μέλλωσι να μεταβώσιν εις τόπον τινά, τον οποίον επιθυμούσι, πρώτον να στέλλωσι τους υπηρέτας των να ευτρεπίσωσι τον τόπον εκείνον. Είτε δε εις ανάκτορα μεταβαίνουσιν, είτε εις εξοχήν, το αυτό κάμνουσι. Διότι, ως βασιλείς όπου είναι, δεν αναπαύονται εις πάντα τόπον, όπως ο καθείς άνθρωπος. Αν δε ο βασιλεύς μέλλη να υπάγη εις πόλεμον, στέλλει προ αυτού όλον το στράτευμα και κατόπιν ακολουθεί και αυτός. Τοιουτοτρόπως λοιπόν εποίησε και ο μέγας Βασιλεύς των βασιλέων, επειδή έμελλε να έλθη εις πόλεμον κατά του ανθρωποκτόνου διαβόλου. Έστειλε, δηλαδή, πρώτον τους θείους και ιερούς Προφήτας, οι οποίοι προεκήρυξαν, προεσήμαναν και προανήγγειλαν την έλευσιν του Χριστού, προφητεύσαντες ότι μέλλει να έλθη ο Βασιλεύς, ο μέγας και ισχυρός. Αλλ΄ οι πεπλανημένοι άνθρωποι ούτε επίστευσαν εις τους λόγους των, ούτε δια τας αμαρτίας των τας πολλάς μετενόησαν, μάλιστα δε όλον και προς το χειρότερον εσύροντο.

Ω θεία ανάπλασις! Ω αγία αποπλήρωσις! Ω ψυχωφελής Ευαγγελισμός!

Θαυμαστή υπήρξεν η πλάσις της Προμήτορος, θαυμασιωτέρα όμως και μάλιστα χαριεστέρα είναι η παρούσα ανάπλασις του Υιού και Λόγου. Εκεί ο Αδάμ, αφ΄ ου από την πλευράν του ωκοδομήθη η Εύα, έμεινε σώος ως και πρότερον· εδώ η Παρθένος, αφ΄ ότου εξ Αυτής έλαβε σάρκα ο Υιός του Θεού, προ τόκου, εν τόκω και μετά τόκον Παρθένος έμεινεν. Εκεί ο ψυχοφθόρος διάβολος με το δηλητήριον της απάτης, «έσεσθε ως θεοί» (Γεν. 3: 5), όλον το ανθρώπινον γένος εθανάτωσεν· εδώ ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, με τον Ευαγγελισμόν «χαίρε», εκήρυξε την σωτηρίαν. Εκεί η Εύα, δια την μεγάλην της υπερηφάνειαν, προελθούσαν από το ξύλον της γνώσεως, έχασε την θείαν Χάριν· εδώ η Παρθένος, δια την βαθείαν Της ταπεινότητα, «Ιδού η δούλη Κυρίου» (Λουκ. 1: 38), έγινε Μήτηρ Θεού. Εκεί η Εύα ήκουσε το «Εν λύπαις τέξη τέκνα» (Γεν. 3: 16)· εδώ η Παρθένος, «Ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν» (Λουκ. 1: 31). Ω θεία ανάπλασις! Ω αγία αποπλήρωσις! Ω ψυχωφελής Ευαγγελισμός! 

Απολυτίκιον Ευαγγελισμού


Ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος σὲ λόγο του γιὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μᾶς λέγει:

Ἐλᾶτε, ἀγαπητοί, ἂς βαδίσουμε στὸν δρόμο ποὺ μᾶς ἔδειξε ὁ Κύριος, γιὰ νὰ φθάσουμε μὲ χαρὰ στὴν βασιλεία του. Ἂς πάρουμε προμήθειες καὶ λάδι στὰ ἀγγεῖα μας, διότι τὸ μάκρος ἐκείνου τοῦ δρόμου δὲν εἶναι μικρό. Ἂς ζώσουμε λοιπὸν τὴν μέση μας μὲ ζώνη τὴν εἰλικρίνεια καὶ τὴν ἀλήθεια, περιμένοντας νὰ ὑποδεχθοῦμε, ὡς ἄνθρωποι καὶ πιστοὶ δοῦλοι, τὸν προσωπικό μας Δεσπότη. Ἂς ἀνάψουμε τὰ λυχνάρια μας καὶ ἂς ἀγρυπνοῦμε μὲ ἀνδρεία… Νά, καὶ ἡ μητέρα μας Ἱερουσαλὴμ λέει σὲ ἐμᾶς “Ποθῆστε με, παιδιά μου, ὅπως ἀκριβῶς σᾶς ποθῶ ἐγώ· τίποτε νὰ μὴ ἀποκτήσετε πάνω στὴ γῆ· γιὰ τίποτε νὰ μὴ μεριμνήσετε. Διότι, νά, ὁ Νυμφίος εἶναι ἕτοιμος νὰ παρουσιασθεῖ μέσα στὶς νεφέλες τοῦ οὐρανοῦ μὲ τὴν δόξα τοῦ εὐλογημένου Πατρός, καὶ θὰ καλέσει τὸν καθένα ἀπὸ ἐσᾶς μὲ τὸ ὄνομά του, καὶ θὰ τὸν βάλει νὰ καθίσει στὸ τραπέζι μὲ τὴν παράταξη τῶν ἁγίων ἐκείνων ποὺ ζοῦν μέσα σὲ ἐκεῖνο τὸ ἀνέκφραστο φῶς, στὴν ἄφθαρτη καὶ ἀθάνατη καὶ αἰώνια ζωή, σύμφωνα μὲ τοὺς κόπους του”.

Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Θε­ό­δω­ρος Ζήσης, ἐ­παι­νεῖ ἱ­ε­ρο­μό­να­χο ποὺ δι­έ­κο­ψε τὸ μνη­μό­συ­νο του Πα­τρι­άρ­χη. Γρά­φει:


 Μ. ­θα­νά­σι­ος λέ­γει, πς: Στν πε­ρ­πτω­ση πο  ­π­σκο­πος  πρε­σβ­τε­ρος, ο ­φθαλ­μο τς κ­κλη­σ­ας, συμ­πε­ρι­φ­ρον­ται κα­κς καὶ σκαν­δα­λ­ζουν τν λα­ό, πρ­πει ν κ­δι­­κον­ται, ­στω κα ν ­πρ­χ κν­δυ­νος ν με­­νουν ο πι­στο χω­ρς ποι­μ­να. Ε­ναι κα­λ­τε­ρα, συμ­φ­ρει, χω­ρς ­πι­σκ­πους κα ­ε­ρες ν γ­νον­ται ο συ­ν­ξεις στος να­ο­ς, πα­ρ ν ρι­φθον ο πι­στο μα­ζ μ τν ­π­σκο­πο κα τος ­ε­ρες στν κ­λα­ση, ­που π­γαν ο ­βρα­οι τς ­πο­χς το Χρι­στο μα­ζ μτος ρ­χι­ε­ρες τους.­..


Α­τ ­πρα­ξε στς ­μ­ρες μας  ­γι­ο­ρε­­της ­ε­ρο­μ­να­χος Γα­βρι­λ καμ μ­α ­λι­γ­λο­γη κα θαρ­ρα­λ­α Δ­λω­ση κα ­μο­λο­γ­α δι­­κο­ψε τμνη­μ­συ­νο το Ο­κου­με­νι­κο Πα­τρι­ρ­χου κ. Βαρ­θο­λο­μα­­ου, με­ττς συμ­προ­σευ­χς κα τς κοι­νς δη­λ­σεις μ τν προ­η­γο­­με­νο π­πα. Στ ­ξς, γρ­φει, γι­ ν μ θε­ω­ρη­θ ­τι μ τν σι­ω­π μου συμ­φω­νμ ­σα γ­νον­ται, δν θ συμ­με­τ­χω στς ­κο­λου­θ­ες πο μνη­μο­νε­­ε­ται τ ­νο­μα το ο­κου­με­νι­κο πα­τρι­ρ­χου.

Όταν μιλάει η Ε.Ε., οι λαοί θα σιωπούν!

Στις ημέρες μας βιώνουμε, παγκοσμίως αλλά πολύ πιο έντονα στην Ευρώπη, την πιο ιδιάζουσα μορφή ολοκληρωτικού καθεστώτος.
Στην Κύπρο πριν 10 χρόνια, κάτω από την καθοδήγηση και τη στήριξη ενός πραγματικά πατριώτη με σθένος, του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, ο λαός βροντοφώναξε «ΟΧΙ» στο της διαίρεσης και του αφανισμού της Κύπρου.
Σήμερα κάτω από την προστασία του μόνου, ίσως, ηγέτη στο παγκόσμιο στερέωμα, του Βλάντιμιρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν, ο λαός στην Κριμαία αποφασίζει την επιστροφή στη μητέρα του Ρωσία. Το προτιμάει μπροστά στο φάσμα της δημιουργίας μιας νέας Ουκρανίας, με ναζιστές στην κυβέρνηση, ελεγχόμενη πλήρως από το Δ.Ν.Τ. και τους δυτικούς τραπεζίτες, που θα βυθίσει το λαό στην εξαθλίωση, πολιτισμική και οικονομική.
Όμως, στη γωνία περιμένει ο σύγχρονος δικτάτορας! Η Ευρωπαϊκή Ένωση! Ο θεσμός που ξεκίνησε ως οικονομική ένωση και έχει καταντήσει ο βρόγχος που πνίγει ένα-ένα τα κράτη-μέλη της.

O Συναξαριστής της ημέρας.



Τρίτη, 25 Μαρτίου 2014

Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας.

Ἡ λειτουργικὴ παράδοση καὶ ἡ Ὀρθόδοξη πνευματικότητα τοποθετοῦν σὲ ἰδιαίτερη θέση τὴν σημερινὴ ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ θεομητορικὲς ἑορτὲς πλουτίζουν τὴν λειτουργική μας ζωή, γιατί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ πάντοτε ἀτενίζει μὲ ἰδιαίτερη ἀγάπη καὶ σεβασμὸ τὴν μεσίτρια τοῦ οὐρανοῦ. Οἱ θεολογικοὶ λόγοι καὶ ὕμνοι στὴν Κυρία Θεοτόκο εἶναι σὲ τελευταία ἀνάλυση δοξολογία στὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους.
Τὸ μόνο ὄνομα τῆς Θεοτόκου, Μητέρα τοῦ Θεοῦ, περιέχει ὅλο τὸ μυστήριο τῆς οἰκονομίας τῆς σωτηρίας, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Ἀποδεικνύεται ἔτσι ὅτι ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ ἀποκαλύπτεται στοὺς πιστοὺς ὡς ἡ κατ’ ἐξοχὴν μάρτυς τοῦ γεγονότος, πὼς ὁ Θεὸς προσέλαβε πραγματικὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση, στὴν ὁποία ἄνοιξε τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας. Σωτηρία ποὺ ἀποβαίνει πραγματικότητα καὶ γεγονὸς ποὺ σημαίνει τὴν ἔλευση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Σὲ μία ὁμιλία του ὁ Βασίλειος Σελευκείας σημειώνει χαρακτηριστικά: «Θεοτόκος ἐστί τε καὶ λέγεται. Ἄρα τίς ἐστι ταύτης ὑψηλοτέρα ὑπόθεσης;… ὡς γὰρ οὐκ ἔστιν εὔκολον νοεῖν τε καὶ φράζειν Θεόν, μᾶλλον δὲ καθάπαξ ἀδύνατον, οὕτως τὸ μέγα τῆς Θεοτόκου μυστήριον, καὶ διανοίας καὶ γλώττης ἐστὶν ἀνώτερον. Ἐπεὶ οὖν Θεὸν σαρκωθέντα τεκοῦσα Θεοτόκος ὀνομάζεται».

British hospitals cease using dead babies for heating--Tα Αγγλικά νοσοκομεία σταμάτησαν να χρησιμοποιούν νεκρά βρέφη για θέρμανση

 (The Telegraph) - The bodies of thousands of aborted and miscarried babies were incinerated as clinical waste, with some even used to heat hospitals, an investigation has found.


Ten NHS trusts have admitted burning foetal remains alongside other rubbish while two others used the bodies in ‘waste-to-energy’ plants which generate power for heat.

Last night the Department of Health issued an instant ban on the practice which health minister Dr Dan Poulter branded ‘totally unacceptable.’


Σχόλιο του αδελφού μας Κυπριανού Χριστοδουλίδη :

Όταν οι λέξεις χάνουν το νόημα :

"The parents are given exactly the same choice on the disposal of foetal remains as for a stillborn child and their personal wishes are respected”. Υπογράμμιση στο their personal wishes are respected.
Τι είδους σεβασμός είναι αυτός; Αν οι γονείς έχουν χάσει το νόημα, οι γιατροί γιατί δεν τους το
μαθαίνουν; 

ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.



«Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ. 1:38).



Δεν είναι νομίζω η ταπεινωφροσύνη περισσότερον από όλας τας άλλας αρετάς περιφρονημένη από τον άνθρωπον, όχι δι΄ άλλην αιτίαν, αλλά διότι ούτος δεν κατώρθωσεν ακόμη να αποκαλύψη τον πολύτιμον εκείνον θησαυρόν, τον οποίον περιλαμβάνει αύτη η αρετή εντός των μακαρίων κόλπων της. Έλα εδώ εις το μέσον, συ τρισάθλιε Εωσφόρε, μαύρον και σκοτεινόν νέφος του Άδου και της κολάσεως, εγέρθητι από την άσβεστον ταύτην κάμινον όπου κατακαίεσαι, συ ο οποίος δεν ήθελες να ταπεινώσης την πονηράν σου καρδίαν, όταν είχες πλουτισμένον τον νουν με υπερβάλλουσαν γνώσιν, να μαρτυρήσης αν εγώ δεν λέγω την αλήθειαν. Ποία είναι εκείνη η αιτία, η οποία σε εξώρισεν από τον ουρανόν, σε εγύμνωσεν από τας ακτίνας και τας λάμψεις των αγγελικών ουσιών και σε ημαύρωσε με όλα τα σκότη του Άδου; Τι είναι εκείνο το οποίον σε κατεβίβασεν από την υπερουράνιον δόξαν και σε εκρήμνισε κάτω εις μίαν φοβεράν ατιμίαν και σε εσφράγισε μέσα εις την αιώνιον κόλασιν ως κατάδικον; Ειπέ μας΄ ήτο άλλη αιτία, ει μη διότι υπερηφανεύθης και ηθέλησες να αναβής υπεράνω του Θεού σου και Πλάστου; Βεβαίως η υπερηφάνεια σε εκρήμνισεν, άθλιε, από την προτέραν σου δόξαν και αγγελικήν φύσιν. Αλλά αν συ δια τον εαυτόν σου εντρέπεσαι να μας φανερώσης την αλήθειαν, ειπέ μας τουλάχιστον δια τον προπάτορα Αδάμ, διότι συ ήσο ο διδάσκαλός του, τις ήτο εκείνη η αιτία η οποία τον εξώρισεν από τον Παράδεισον και τον έφερεν εις ταύτην την κατηραμένην γην; Δεν του επότισες συ την καρδίαν από έπαρσιν και υπερηφάνειαν, δια να μη ταπεινωθή εις τον Θεόν, όταν τον ηρώτα, και του είπη ότι έσφαλεν; Α! Εκ τούτου δεν έχασεν ευθύς όλην την δόξαν και την μακαριότητα των Αγίων Αγγέλων και εστερήθη της ανεκλαλήτου χαράς και ευφροσύνης του Παραδείσου; Εκ τούτου δεν εκληρονόμησεν ακάνθας και τριβόλους εδώ εις την γην, πάθη, ασθενείας, φόβους, κινδύνους και τελευταίον την κατάραν του Θεού ειπόντος «γη ει και εις γην απελεύσει;»(Γεν. Γ΄ 19). Ταύτα πάντα έπαθεν ο Εωσφόρος, ευσεβέστατοί μου ακροαταί, καθώς και ο προπάτωρ Αδάμ, από την υπερηφάνειάν των, διότι δεν ηγάπησαν τον πολύτιμον θησαυρόν της ταπεινώσεως. Αν λοιπόν η κατηραμένη υπερηφάνεια προξενή τόσα μεγάλα κακά εις τον άνθρωπον, καθώς ηκούσατε, η ευλογημένη ταπείνωσις είναι αρετή, όχι καταφρονητέα, καθώς την νομίζουν οι πεπλανημένοι άνθρωποι, αλλά μάλιστα πρόξενος παντός μεγάλου κατορθώματος και δόξης, εις εκείνον όστις την κατέχει. Αυτόν τον πολύτιμον θησαυρόν της ταπεινωφροσύνης αποκαλύπτει σήμερον εις ημάς η άσπιλος νύμφη και Παρθένος Μαρία. Διότι, ότε προσταχθείς επέμφθη προς αυτήν ο ουράνιος στρατιώτης, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, δια να φέρη προς αυτήν το χαροποιόν μήνυμα του προανάρχου Πατρός, ότι εξελέγη Βασίλισσα του ουρανού και της γης, δεν αφήκε καθόλου την μακαρίαν ψυχήν της να ανέλθη εις τα υψηλά και να πέση εις την υπερηφάνειαν, αλλ΄ ευθύς ως ήκουσε το τόσον ύψος, εις το οποίον την ανεβίβασεν ο ουράνιος Βασιλεύς, δια να την κάμη Βασίλισσαν όλου του κόσμου, δια να την κάμη ιδικήν Του άμωμον νύμφην, εταπεινώθη και ωνομάσθη δούλη΄ «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ. Α : 38). Δια να γνωρίσητε λοιπόν καλύτερον το μεγαλείον της ταπεινοφροσύνης, απεφάσισα σήμερον κατά την χαρμόσυνον ταύτην ημέραν του Ευαγγελισμού, να σας αποδείξω, ότι όσα μεγαλεία και δόξας έλαβεν η Παρθένος Μαρία, όλα τα εκέρδησεν από την αρετήν της ταπεινώσεως και την υπακοήν την οποίαν έδειξε σήμερον προς τον Αρχιστράτηγον Ευαγγελιστήν.

Ως πότε θα «ανήκομεν εις την», διεφθαρμένη πόρνη, «Δύσιν»;

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος
«Το χαράτσι, τα παιδιά
μοναχός να κρίνεις
άλλο να στα παίρνουνε
κι άλλο να τα δίνεις»
Κ. Βάρναλης
Γύρω στο 970μ.Χ., ένα παπικό κάθαρμα, ονόματι Λιουτπράνδος, «επίσκοπος» Κρεμόνας, αποστέλλεται στην Πόλη από τον αυτοκράτορα Όθωνα Α’ της Γερμανίας. (Είναι η δεύτερη αποστολή του. Είκοσι χρόνια πριν, το 949, εγκωμίαζε με ενθουσιώδεις μεγαλοστομίες τους Βυζαντινούς. «Ξεπερνούν όλα τα έθνη σε πλούτο και παιδεία», έγραφε τότε). Την δεύτερη φορά, ευρισκόμενος προφανώς σε διατεταγμένη υπηρεσία ενίσχυσης της παπικής προπαγάνδας και διασυρμού του Βυζαντίου στη Δύση, γράφει με πρωτοφανές μίσος κατά των Ελλήνων. Λιβελλογραφεί, χυδαιολογεί, συκοφαντεί τον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά, επιδίδεται σε απύλωτο υβρεολόγιο. («Μοχθηρόν και κακόβουλον» τον χαρακτηρίζει ο Παπαρρηγόπουλος, στον Ε’ τόμο της ιστορίας του. (Σελίδες 118-134).

Να αποζημιωθεί ο Δράμαλης

Σε ποιον τομέα να γίνουμε ανταγωνιστικοί; Μα είναι φως φανάρι: στην οσφυοκαμψία. Ενώ στο επίπεδο της άρχουσας τάξης θεωρείται κοινός τόπος και καθημερινότητα αυτή η εθνωφελής πρακτική, στην κοινή γνώμη δεν έχει απήχηση. Είναι δυνατόν έπειτα από τόσα χρόνια η πατρίς μας να έχει μόνο έναν Χατζηαβάτη που να σκύβει με τόση επιδεξιότητα, προθυμία και χάρη την ευλύγιστη μέση του, και ο λαός να τον ειρωνεύεται όποτε τον βλέπει στον καραγκιόζ μπερντέ κατά τη διάρκεια των τεμενάδων του στον εκπρόσωπο της νόμιμης οθωμανικής Αρχής; Μπορούμε να ανεχτούμε την υπερπροβολή (από παλιά βιβλία Ιστορίας, κυρίως) εθνικιστών τύπου Κολοκοτρώνη, Κανάρη, Νικηταρά Τουρκοφάγου, Μιαούλη, Οδυσσέα Ανδρούτσου, Παλαιών Πατρών Γερμανού, Μαντούς Μαυρογένους, Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, Καραϊσκάκη και άλλων τινών;

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=43&t=9261

«Καί βγῆκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνῆτες, Ἕλληνες, σπορά τῆς ἐβραιουργιᾶς, πού εἶπαν νά μᾶς σβήσουν τήν Ἁγία Πίστη, τήν Ὀρθοδοξία, διότι ἡ Φραγκιά δέν μᾶς θέλει μέ τέτοιο ντύμα Ὀρθόδοξον. Καί ἐκάθησα καί ἔκλαιγα διά τά νέα παθήματα.
Καί ἐπῆγα πάλιν εἰς τούς φίλους μου τούς Ἁγίους. Ἄναψα τά καντήλια καί ἐλιβάνισα λιβάνιν καλόν ἁγιορείτικον.Καί σκουπίζοντας τά δάκρυά μου τούς εἶπα: «Δέν βλέπετε ποῦ θέλουν νά κάνουν τήν Ἑλλάδα παλιοψάθα; Βοηθεῖστε, διότι μᾶς παίρνουν, αὐτοί οἱ μισοέλληνες καί ἄθρησκοι, ὅ,τι πολύτιμον τζιβαϊρικόν ἔχομεν.
Φραγκεμένους μᾶς θέλουν τά τσογλάνια τοῦ τρισκατάρατού του Πάπα… Μην ἀφήσετε, Ἅγιοί μου αὐτά τά γκιντί πουλημένα κριγιάτατης τυραγνίας νά μασκαρέψουν καί νά ἀφανίσουν τούς Ἕλληνες, κάνοντας περισσότερο κακό ἀπό αὐτά πού καταδέχθηκεν ὁ Τοῦρκος ὡς τίμιος ἐχθρός μας».
Καί εἶπαν οἱ ἄθρησκοι πού ἐβάλαμεν εἰς τόν σβέρκο μας νά μή μανθάνουν τά παιδιά μᾶς Χριστόν καί Παναγίαν, διότι θά μᾶς παρεξηγήσουν οἱ ἰσχυροί.
Καί βγῆκαν ἀκόμη νά “ποτάξουν τήν Ἐκκλησίαν, διότι ἔχει πολλήν δύναμη και την φοβοῦνται. Καί εἶπαν λόγια ἄπρεπα διά τούς παπάδες. Ἐμεῖς, μέ σκιάν μας τόν Τίμιον Σταυρόν, ἐπολεμήσαμεν ὁλοῦθε, σέ κάστρα, σέ ντερβένια, σέ μπογάζια καί σέ ταμπούργια. Καί αὐτός ὁ Σταυρός μᾶς ἔσωσε.
Μᾶς ἔδωσε τήν νίκη και ἔχασε (ὁδήγησε σέ ἥττα) τόν ἄπιστον Τοῦρκον. Τόση μικρότητα στόν Σταυρό, τόν σωτήρα μας!
Καί βρίζουν οἱ πουλημένοι εἰς τούς ξένους καί τούς παπάδες μας, τούς ζυγίζουν ἀναντρους καί ἀπόλεμους. Ἐμεῖς τούς παπάδες τούς εἴχαμε μαζί εἰς κάθε μετερίζι, εἰς κάθε πόνον καί δυστυχίαν. Ὄχι μόνον διά νά βλογᾶνε τά ὄπλα τά ἱερά, ἀλλά καί αὐτοί μέ ντουφέκι καί γιαταγάνι, πολεμώντας σάν λεοντάρια.
Ντροπή Ἕλληνες»!

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ: Ἡ δήλωσις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Τιργοβιστίου κ. Νήφωνος

Θλιβερά ἐπίσημος κατακλείς τῆς ὀρθοδόξου παρουσίας εἰς τήν ἐν λόγῳ Συνέλευσιν τοῦ Πουσάν, ὑπῆρξεν ἡ ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Τιργοβιστίου κ. Νήφωνος, ἀντιπροσώπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας (συνημμένον Γ΄), ὁ ὁποῖος διεπίστωσεν, (1) ὅτι ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἀπολεσθῇ, ἡ δέ τώρα ὑφισταμένη Ἐκκλησία, καθότι τεμαχισθεῖσα, εἶναι καί μυστηριακῶς ἐλλιπής, (2) ὅτι δέν γνωρίζομεν ποία χριστιανική μερίς εἶναι ἡ διάδοχος τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καί (3) ὅτι ἅπαντες οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, τό δέ χριστιανικόν Βάπτισμα ἀποτελεῖ μόνον μίαν ἀνωτέραν, μυστηριακήν, βαθμίδα εἰς τήν ἤδη ὑφισταμένην πνευματικήν συγγένειαν τῆς ἀνθρωπότητος. Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Νήφων (4) ἀπεσιώπησε καί ἀπέκρυψεν ὅτι διαστρέφεται ἡ ὀρθόδοξος ἐκκλησιολογία ἐν τῷ Π.Σ.Ε., τείνων ὡς προπέτασμα τήν ὑπό τοῦ Π.Σ.Ε. ὑπεράσπισιν τῶν «παραδοσιακῶν ἠθικῶν μας ἀξιῶν», ὡς λ.χ. τῆς «ὑπερτάτης ἀξίας τῆς χριστιανικῆς οἰκογενείας».

Ο π. Γ. Μεταλληνός μιλάει για το 1821 στο Ελλάς - Ορθοδοξία


Εκκλησιαστικά νέα

Στον ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού Περιστερίου φυλάσσονται ιερά λείψανα των Αγίων Πατέρων των εν τη Μονή του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου αναιρεθέντων τα οποία έχουν τεθεί σε προσκύνηση κατά τις ιερές Ακολουθίες έως τις 29 Μαρτίου. Με την ευκαιρία της μνήμης τους, θα πραγματοποιηθούν στο Ναό εορταστικές εκδηλώσεις . Θα τεθεί, επίσης, σε προσκύνηση τεμάχιο Τιμίου Ξύλου.


Η Ιερά εικόνα της Παναγίας Τριχερούσης τίθεται σε προσκύνηση στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Δάφνης έως τις 26 Μαρτίου.


Η δεξιά Χείρα του Αγίου Νεκταρίου του Θαυματουργού τίθεται σε προσκύνηση στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ιστιαίας . Το ιερό λείψανο θα παραμείνει στο Ναό μέχρι τις 26/3. Κάθε ημέρα  τελούνται Ιερές Ακολουθίες.

Τεμάχιο Τιμίου Ξύλου και λειψάνων των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης από την Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Όρους έχουν  τεθεί σε προσκύνηση στον ιερό Ναό Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου έως τις 30 Μαρτίου. Στο Ναό κάθε ημέρα  τελούνται ιερές Ακολουθίες.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ


Όλα τα τάγματα, των απ’ αιώνος Αγίων, Προφητών, Αποστόλων, Πατριαρχών, Μαρτύρων, Οσίων, έλαβον Χάριτας και δόξας από τον επουράνιον Θεόν, διά τας αρετάς τας οποίας είχον, ποτέ όμως δεν έφθασαν να λάβουν εκείνας τας Χάριτας τας οποίας έλαβεν η Θεοτόκος από τον Υιόν της και Θεόν. Η Παναγία Παρθένος έλαβεν όχι μόνον όλας τας Χάριτας τας οποίας όλοι ομού οι Άγιοι έλαβον και τας οποίας ουδείς εξ όλων των άλλων Αγίων ηξιώθη να λάβη, αλλ’ επί πλέον έλαβε και έν ακόμη πρωτάκουστον χάρισμα, το να υψωθή επάνω από όλην την υπεξούσιον κτίσιν του Βασιλέως των βασιλέων, να γίνη δηλαδή Βασίλισσα πάσης της κτίσεως και Μήτηρ του μονογενούς Υιού του Θεού.
Χαίρε λοιπόν, Θεόνυμφε Μαριάμ, πορφυρογέννητε Βασίλισσα των Αγγέλων. Χαίρε, αργυροχρυσόχοε κρίνε της καθαρότητος. Χαίρε, ευανθέστατε Παράδεισε μακαρίων ηδονών. Χαίρε, παστάς χρυσοπόρφυρε του Ουρανίου Νυμφίου. Χαίρε Σύ, ήτις ως βασιλικόν βλάστημα εκ της ρίζης του Ιεσσαί γεννημένη από άκαρπον κοιλίαν, πρώτον είδες το φως της μακαριότητος, από το φως του Ηλίου, πρώτον εστάθης πολίτισσα του ουρανού με την ψυχήν, παρά πολίτισσα της γης με το σώμα, πρώτον θυγάτηρ του προαιωνίου Πατρός, παρά του Ιωακείμ και της Άννης, και πρίν να πατήσης την γην, κατεπάτησες την κεφαλήν του ιοβόλου δράκοντος. Χαίρε Σύ, ήτις με θαυμάσιον τρόπον συλληφθείσα από άγονον μήτραν, έλαμψας εις την κοιλίαν της Μητρός, ως μαργαρίτης εις κόχλον. Εγεννήθης ως όρθρος, στολισμένη με άνθη ουρανίων αρετών, ηύξανες ως Ήλιος, στεφανωμένη με τας ακτίνας της θείας Χάριτος, και έζησες ως φοίνιξ, μονοφυές θαύμα της φύσεως εν γεννητοίς γυναικών. Χαίρε Σύ, ήτις μόνη από όλας τας γυναίκας κατηξιώθης να γίνης Μήτηρ του Θεού και να βαστάσης εις τον κύκλον της καθαράς Σου γαστρός Εκείνον, ο Οποίος εις την παντοδύναμον παλάμην Του βαστάζει όλον τούτον τον οικουμενικόν κύκλον.

Κηρύττομεν λοιπόν, ω ευλογημένη Παρθένε, όλη ψυχή και καρδία τα μεγαλεία Σου ταύτα τα μεγάλα και ασύγκριτα. Κηρύττομεν τας απείρους Σου αρετάς και τας ανεκλαλήτους χάριτας, τας οποίας εχαρίσατο εις Σε το Πνεύμα το Άγιον. Κηρύττομεν την ταπείνωσιν και την υπακοήν, με την οποίαν ελάλησας σήμερον προς τον Γαβριήλ το « Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρημά σου» ( Λουκ.Α:38), και δια την οποίαν ταπείνωσιν, βλέποντές Σε σήμερον νοερώς αναβιβαζομένην επάνω εις τον υψηλότατον θρόνον του Υιού Σου, στεφανωμένην Βασίλισσαν Αγγέλων τε και ανθρώπων, τρέχομεν όλοι με ευλάβειαν και πόθον και προσκυνούντες την Βασιλείαν Σου, δοξολογούμεν και λέγομεν: «Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν».