Ο μακάριος Αθανάσιος, ο επίσκοπος της Αλεξάνδρειας, παρακάλεσε τον αββά Παμβώ να κατέβει από την έρημο στην Αλεξάνδρεια.

Πραγματικά, κατέβηκε και βλέποντας μια θεατρίνα, γέμισαν δάκρυα τα μάτια του.
Όταν τον ρώτησαν όσοι ήταν κοντά του να μάθουν γιατί έκλαψε, είπε:
“Δύο πράγματα μου έφεραν τα δάκρυα, το ένα η απώλεια εκείνης, και το άλλο το ότι εγώ δεν έχω τόση φροντίδα να αρέσω στον Θεό, όση έχει αυτή, προκειμένου να αρέσει σε ανήθικους ανθρώπους”.

Psalm 33 I will bless the Lord- Ψαλμός 33 Ευλογήσω Τον Κύριον


π.Θεόδωρος Ζήσης - Γιατί ο Χριστός άρχισε το κήρυγμα μετά τη φυλάκιση του Τιμίου Προδρόμου;

Ταλαίπωρη Ορθοδοξία! Σε σέρνουν και σε άγουν ως αρνίον επί σφαγήν. Στον πέλεκυ της αιρέσεως! Ζει, όμως, Κύριος….!


Κάποιος Γέροντας ζούσε μόνος στη μονή των Μονιδίων και η παντοτινή του προσευχή ήταν η εξής:


“Κύριε, δεν έχω τον φόβο σου μέσα μου, γι αυτό στείλε μου κάποιον κεραυνό ή κάποια άλλη δύσκολη περίσταση, ή αρρώστια ή δαίμονα, μήπως έστω και μ΄ αυτόν τον τρόπο φοβηθεί η πωρωμένη μου ψυχή”.
Αυτά έλεγε και συνέχιζε να παρακαλεί τον Θεό. “Ξέρω ότι είναι αδύνατο να με συγχωρήσεις.
Γιατί αμάρτησα πολύ σε σένα, Δέσποτα, αλλ΄ αν είναι δυνατόν λόγω της ευσπλαχνίας σου, συγχώρεσέ με.

Αν όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει, τιμώρησέ με εδώ στη γη, Δέσποτα, και εκεί μη με παιδεύσεις, αλλ΄ εάν και αυτό είναι αδύνατο, τιμώρησέ με εδώ κατά ένα μέρος και εκεί ανακούφισέ με, έστω και λίγο, από την τιμωρία της κόλασης. Άρχισε από τώρα να με παιδεύεις, αλλά ας μην περιπέσω στην οργή σου, Δέσποτα”.

Μ΄ αυτή την επιμονή ένα ολόκληρο χρόνο με ασταμάτητα δάκρυα, με πολλή ταπείνωση στους λογισμούς του και με νηστείες παρακαλούσε τον Θεό και σκεπτόταν:
“Άραγε τι να σημαίνει ο λόγος που είπε ο Χριστός: Μακάριοι οι πενθούντες ότι αυτοί παρακληθήσονται;”
Και κάποια ημέρα ενώ καθόταν κατά γης θλιμμένος και θρηνούσε κατά τη συνήθειά του, νύσταξε, και να, του παρουσιάσθηκε ο Χριστός με ιλαρό πρόσωπο και με γλυκιά φωνή του είπε:
“Τι έχεις, άνθρωπε, γιατί τόσο κλαις;”
Του απάντησε εκείνος: “Επειδή έπεσα, Κύριε”.
Και ο Ιησούς που του εμφανίσθηκε του λέει: “Σήκω επάνω”.
Αποκρίθηκε τότε ο πεσμένος στη γη: “Δεν μπορώ, αν δεν μου δώσεις το χέρι σου”.
Και άπλωσε Εκείνος το χέρι του και τον σήκωσε και του λέει πάλι με καλοσύνη:
“Γιατί κλαις, άνθρωπέ μου, γιατί τόσο λυπάσαι;”
“Και δεν θέλεις, Κύριε, -ρωτά ο αδελφός- να κλάψω και να λυπηθώ που τόσο σε πίκρανα;”
Τότε ο Κύριος άπλωσε το χέρι του πάνω στο κεφάλι του αδελφού, το αγκάλιασε και του λέει:
“Μη θλίβεσαι, ο Θεός θα είναι βοηθός σου από δω και πέρα. Επειδή εσύ πόνεσες, δεν θα στρέφεται πια η λύπη μου εναντίον σου. Εφόσον για σένα έχω χύσει το αίμα μου, δεν θα δείξω πολύ περισσότερο τη φιλανθρωπία μου και σε σένα και σε κάθε ψυχή που μετανοεί;”
Ο αδελφός συνήλθε κατόπιν από την οπτασία και ένιωσε την καρδιά του πλημμυρισμένη από χαρά, γιατί βεβαιώθηκε ότι ο Θεός τον ελέησε και έζησε σ΄ όλη του τη ζωή με πολλή ταπείνωση ευχαριστώντας τον Θεό.

Το δικαστήριο. «Πάντα εκεί ασύγγνωστα» : ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ας φέρουμε, παρακαλώ, στον νου το δικαστήριο εκείνο, και ας το νομίσουμε, ότι γίνεται τώρα και ότι ο κριτής μπαίνει στη θέσι του και τα πάντα φανερώνονται και έρχονται στο μέσο. Διότι όχι μόνον πρέπει να παρευρεθούμε, αλλά και να φανερωθούμε.
Μήπως δεν ντραπήκατε; Μήπως δεν τρομάξατε; Μήπως δεν προτιμούμε πολλές φορές να πεθάνουμε, παρά να φανερωθή ενώπιον αγαπητών φίλων κάποιο κρυφό πταίσμα μας ;

Μπορεί ο Ορθόδοξος να κοινωνεί με τον παπόδουλο οικουμενιστή;

Μπορεί το άχυρο να είναι μαζί με το σιτάρι; Μπορεί ο λύκος να κοινωνεί με το πρόβατο; Μπορεί ο  Ορθόδοξος να κοινωνεί με τον παπόδουλο οικουμενιστή; «Οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν, καὶ τραπέζης δαιμονίων. Τίς μετοχὴ δικαιοσύνης καὶ ἀνομίας; ἢ τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων;»

Η κατά δύναμη αλήθεια για το ημερολόγιο

O αγαπητός αδελφός μας Παναγιώτης, μου έστειλε αυτή την επιστολή, την οποία και δημοσιεύω:

Το άρθρο αυτό σκοπό έχει να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα γύρω από το ζήτημα του ημερολογίου.

Ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα σχετικά με το ημερολόγιο:

Το  ημερολόγιο ήταν το πρώτο βήμα του οικουμενισμού.
Το 1920 επί πατριάρχου Μελέτιου Μεταξάκη (ο οποίος ήταν απογοητευτικός σαν πατριάρχης για τα όσα γενικά έκανε , αναφέρουμε ενδεικτικά ότι ήταν αγιομάχος και εξουθένωνε τον Άγιο Νεκτάριο κατά την περίοδο που ήταν αρχιεπίσκοπος Αθηνών), αυτός λοιπόν ήταν ο εισηγητής της καινοτομίας του νέου ημερολογίου ο 33ου βαθμού μασόνος Μελέτιος Μεταξάκης κατά τον γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο (του νέου ημερολογίου). Αυτός ήταν που πίεσε τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο αρχιεπίσκοπο Αθηνών, να περάσει αντικανονικώς στην αλλαγή του ημερολογίου (όχι εορτολογίου), όταν το 1923 είχε δηλώσει ότι οποιαδήποτε Εκκλησία το κάνει αυτό χωρίς την σύμφωνη γνώμη των υπολοίπων καθίσταται σχισματική απέναντι τους. Το 1924 ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος πέρασε όμως την μεταρρύθμιση (αντικανονικώς) λόγο του επηρεασμού που του ασκούσε ο οικουμενιστής Μεταξάκης.

Μᾶς ταύτισαν, λοιπόν, λόγῳ ἀγνωσίας, δειλίας ἢ στοχευμένης ἀδιαφορίας, μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἀποφάσισαν ἐξ ὀνόματος καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων νὰ ζητήσουμε συγγνώμη καὶ νὰ μετανοήσουμε μαζὶ μὲ τὶς αἱρέσεις,

Εἶναι πλέον καιρὸς ὅ,τι δὲν ἔπραξαν οἱ ἐπίσκοποι μετὰ τὸ Balamand καὶ μετὰ τὸ Porto Alegre καὶ ἄφησαν τὴν αἵρεση νὰ θριαμβεύει καὶ νὰ ἐξευτελίζει τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, νὰ τὸ πράξουν τώρα, μετὰ τὸ Πουσάν, ποὺ ἐπαναλαμβάνει τὰ ἴδια καὶ προχωρεῖ σὲ χειρότερα, ὅπως θὰ δοῦμε σὲ ἑπόμενο ἄρθρο μας. Γιατί οἱ ἀντιπρόσωποί μας δὲν ἐχρησιμοποίησαν τὸ δικαίωμα ποὺ τοὺς δίνουν οἱ νέες ρυθμίσεις στὸ καταστατικὸ τοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν» νὰ ἐκφράσουν τὴν ἐκκλησιολογική τους διαφοροποίηση; Μᾶς ταύτισαν, λοιπόν, λόγῳ ἀγνωσίας, δειλίας ἢ στοχευμένης ἀδιαφορίας, μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἀποφάσισαν ἐξ ὀνόματος καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων νὰ ζητήσουμε συγγνώμη καὶ νὰ μετανοήσουμε μαζὶ μὲ τὶς αἱρέσεις, ἀντὶ ἀκολουθώντας τοὺς Ἁγίους Πατέρες νὰ καλέσουν τοὺς αἱρετικούς, Προτεστάντες καὶ Μονοφυσίτες, νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία.