ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014 – Δ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ)

Πνευματική καρποφορία

«Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού»

Η διήγηση της παραβολής του Καλού Σπορέα ξεδιπλώνει μπροστά μας πολύ ζωντανές εικόνες από την αγροτική ζωή, με βαθύτερα μηνύματα και νοήματα να ξεδιπλώνονται με ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπ. Αποκαλύπτονται μέσα από το περιεχόμενό της σπουδαίες πνευματικές αλήθειες, απόλυτα συμβατές με τις υπαρξιακές αναζητήσεις του ανθρώπου, με πυξίδα πάντα την αδιάψευστη αλήθεια που οδηγεί στον Σωτήρα Χριστό.
Ως κέντρο και καρδιά της παραβολής προβάλλει το Πρόσωπο του Κυρίου, με τους εξής σημαντικούς άξονες:
α. Ο Θεός είναι ο γεωργός και εμείς το χωράφι του.
β. Ο Χριστός είναι ο καλός Σπορέας.
γ. Ο σπόρος είναι ο Λόγος του Θεού.
δ. Η γη, το χωράφι, το χώμα που πέφτει ο σπόρος, είναι η καρδιά μας.
ε. Η ανάπτυξη και η καρποφορία του, συνδέονται και εξαρτώνται από το κατά πόσο η καρδιά μας είναι ανοικτή στην κοινωνία αγάπης του Θεού.
Διαπίστωση επιβεβαιωμένη ιδιαίτερα στις μέρες μας είναι ότι διάφορα ζιζάνια που ξεφυτρώνουν στη ζωή, δεν αφήνουν την καρδιά να είναι μαλακή και ν’ αποτελεί γόνιμο έδαφος στα μηνύματα της Εκκλησίας. Η αμαρτία την αφήνει να είναι ακατάστατη και να προκαλείται έτσι ένα πνευματικό «έμφραγμα» στην ύπαρξη του ανθρώπου, με πολλές άμεσες και παράπλευρες συνέπειες.

Το έμφραγμα
Το πατημένο σκληρό χώμα που δέχθηκε το λόγο του Θεού, είναι οι σκληρές και ανάλγητες καρδιές. Ο εγωισμός εισχωρεί στα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου και τον αφήνει να μετεωρίζεται σ’ ένα ήθος και ύφος απανθρωπιάς. Τον σκληρόκαρδο άνθρωπο τον αφήνει αδιάφορο η αλήθεια της Εκκλησίας. Τελικά, ο λόγος του Θεού αδυνατεί να ριζοβολήσει στην καρδιά του γιατί δεν προσφέρει τον εαυτό του κατά τρόπο που να λειτουργεί με δεκτικότητα σ’ αυτόν.
Υπάρχουν όμως και οι πέτρινες καρδιές. Οι πέτρες που βρίσκονται κάτω από το χώμα, την καρδιά, είναι ουσιαστικά τα διάφορα πάθη που ριζοβολούν σ’ αυτή, όπως είναι ο εγωισμός. Ο εγωισμός είναι ότι πιο φοβερό γιατί σύμφωνα με τη σοφία των πατέρων της Εκκλησίας είναι η πηγή κάθε κακίας που δεν επιτρέπει στο λόγο του Θεού να έχει καλή υποδοχή στην καρδιά του ανθρώπου. Σ’ αυτή την κατάντια, η αποκοπή από τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας είναι στην πορεία το άμεσο συνεπακόλουθο. Ο λόγος του Θεού γνωρίζει ξηρασία και μαρασμό γιατί η καρδιά έχει γεμίσει όλο πέτρες. Εμφωλεύουν σ’ αυτή οι λογής κακίες που την καταπνίγουν και την στραγγαλίζουν.
Υπάρχουν βέβαια και οι ακανθωτές καρδιές. Ο εγωισμός εξωθεί τον άνθρωπο να βάζει στο κέντρο όλου του κόσμου τον εαυτό του και να επιδίδεται σ’ ένα ανελέητο κυνήγι εξασφάλισης υλικών αγαθών. Η ανασφάλεια του τον αφήνει να περιχαρακώνεται πίσω από αυτά. Αστοχεί και αποτυγχάνει παταγωδώς γιατί στηρίζεται πλέον μόνο στα υλικά αγαθά αντί στη δύναμη του Θεού. Η σημερινή οικονομική κρίση που έχει αναποδογυρίσει τα πάντα στη ζωή και έχει σκορπίσει τόσο πόνο και δυστυχία στο πέρασμά της, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ισχυρή απόδειξη της αστοχίας του ανθρώπου να φθάσει στον αληθινό προορισμό του.
Το εύφορο έδαφος
Ωστόσο δεν λείπει το καλό χώμα που συμβολίζει την καρδιά η οποία είναι δεκτική στην αγάπη του Θεού, αντιπροσφέροντάς την μάλιστα και στον συνάνθρωπο. Εδώ έχουμε τον άνθρωπο που αγωνίζεται στη ζωή του για να υποτάξει το θέλημά του στο θέλημα του Θεού. Ακολουθεί ακριβώς την αντίστροφη πορεία από εκείνη της φιλαυτίας. Όταν ο Χριστός βρει γόνιμο έδαφος στην καρδιά μας, τότε αυτή γνωρίζει πλούσια πνευματική καρποφορία που συνίσταται στην πραότητα, την καλοσύνη, την ταπεινοφροσύνη, την ειρήνη και κυρίως την αγάπη. Πρόκειται για τα κατ’ εξοχήν χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, τα οποία μεταρσιώνουν τον άνθρωπο στις πιο αυθεντικές κορυφογραμμές.

Αγαπητοί αδελφοί, προκειμένου να καταστήσουμε την καρδιά μας γόνιμο έδαφος και δεκτικό στη θεϊκή ευλογία δεν έχουμε τίποτε άλλο παρά ν’ αγωνιζόμαστε στη ζωή μας. Να φροντίζουμε επιμελώς και να καλλιεργούμε το έδαφος αυτό, ώστε ο σπόρος του θείου λόγου να πέφτει σε «γήν αγαθήν» και να «ποιεί καρπόν εκατονταπλασίονα». Η διδασκαλία του Ευαγγελίου και των Πατέρων της Εκκλησίας μας είναι η πιο ασφαλής πυξίδα στην πορεία μας αυτή. Ειδικότερα σήμερα τιμούμε τις μεγάλες εκείνες πατερικές μορφές που έλαβαν μέρος στη Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο και διατράνωσαν με την αγωνιστικότητά τους της αλήθεια της πίστεως. Αυτή την αλήθεια, όπως ανόθευτα μάς την παρέδωσαν, καλούμαστε να εγκολπωθούμε στη ζωή μας προκειμένου να καταστήσουμε τους εαυτούς μας γνήσια τέκνα του Θεού και άξιους κληρονόμους της Βασιλείας Του. Γένοιτο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: