Ο Μητρ. Γόρτυνος παραποιεί ασεβέστατα την παράδοση της Εκκλησίας, για να αρέσει στον αιρεσιάρχη.

http://paterikiparadosi.blogspot.ca/



 Σεβασμιώτατος Γόρτυνος δὲν εἶναι μόνον Ἐπίσκοπος, ἀλλὰ εἶναι καὶ Πανεπιστημιακὸς δάσκαλος. Γι’ αὐτὸ εἶναι διπλῆ ἡ αὐθαιρεσία, στὴν ὁποία ἐπιδίδεται μὲ Κυριακάτικο Ἐγκύκλιο κήρυγμά του ποὺ δημοσιεύτηκε στὰ θρησκευτικὰ ἱστολόγια.

Κατὰ πρῶτον ὁ κ. Ἱερεμίας αὐθαιρετεῖ ὡς ἐπιστήμων καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου, λησμονώντας, διαγράφοντας καὶ παραποιώντας ἀνεπίτρεπτα ὡς ἐπιστήμων τὰ Νομοκανονικὰ κείμενα. Ἄραγε αὐτὴ τὴ μέθοδο διδάσκει στοὺς μαθητές του;

Κατὰ δεύτερον αὐθαιρετεῖ κατὰ τῆς Πατερικῆς Παραδόσεως, τὴν ὁποία (μὲ τὸ ἔνδυμα καὶ τὸ χρίσμα τοῦ Παραδοσιακοῦ) τὴν πλήττει ὕπουλα καὶ τὴν ἀλλοιώνει, διαβεβαιώνοντας ψευδέστατα τὸ ποίμνιό του ὅτι στηρίζεται στοὺς Ἁγίους, τοὺς ὁποίους ὅμως, στὴν πραγματικότητα παρερμηνεύει, κακοποιεῖ σκοπίμως τὴν διδασκαλία τους καί, βέβαια, κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο τοὺς ἀτιμάζει. Γι’ αὐτὴ του τὴν αὐθαιρεσία θὰ μιλήσουμε ἀναλυτικὰ παρακάτω.

Παραθέτουμε εἰσαγωγικὰ τμήματα τῶν βαρύγδουπων δηλώσεών του (στὸ τέλος παραθέτουμε ὁλόκληρο τὸ κήρυγμά του), τὶς ὁποῖες ὁ ἴδιος προκλητικὰ παραβαίνει:

«Τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας νά τήν διαφυλάξουμε ἀκριβῶς ὅπως μᾶς τήν παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας, χωρίς νά τήν ἀλλοιώσουμε οὔτε στό παραμικρό... Δέν πρέπει νά εἴμαστε δειλοί γιά τήν πίστη μας· προπαντός δέ ἐμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι πρέπει νά δίδουμε καλή μαρτυρία γι᾽ αὐτήν, διαμαρτυρόμενοι, μέ ταπείνωση ὅμως καί μέ σωστή θεολογία, ὅταν βλέπουμε νά συμβαίνουν παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.

Καί ἐγώ, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ὁ Ἐπίσκοπός σας, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, δέν θέλω νά εἶμαι δειλός, ἀλλά θέλω νά ἐκφράζω σέ σᾶς καί σέ ὅλη τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τόν πόνο μου καί τήν διαμαρτυρία μου, ὅταν βλέπω πράγματα πού φαίνονται ὡς ὠμές παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί ὅταν βλέπω νά παραβιάζονται τά ὅρια, τά ὁποῖα ἔθεσαν οἱ Πατέρες μας»!



Ἂς δοῦμε, ὅμως, τὴν τραγικότητα τοῦ προσώπου του. Αὐτὸς ποὺ δηλώνει «δέν θέλω νά εἶμαι δειλός» καὶ ὅτι «πρέπει νὰ διαμαρτυρόμαστε ὅταν «παραβιάζονται ὠμὰ οἱ Ἱεροὶ κανόνες», καταφέρεται στὴ συνέχεια ἐναντίον ἐκείνων ποὺ ἐφαρμόζουν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ποὺ αὐτός, ἀπὸ δειλία καὶ ἐνοχὴ συνειδήσεως, δὲν ἐφαρμόζει! Καταφέρεται δηλαδὴ ἐναντίον ὅσων ἀντιδροῦν κατὰ τῶν διαστροφέων τῆς Πίστεως Οἰκουμενιστῶν, καὶ ἔχουν διακόψει τὸ Μνημόσυνο τῶν αἱρετικῶν Ἐπισκόπων. Καὶ τὸ κάνει ἀπὸ δειλία καὶ ἐνοχὴ συνειδήσεως, ἐπειδὴ δὲν ἔχει τὸ θάρρος νὰ διακόψει ὁ ἴδιος τὸ μνημόσυνο τοῦ Παναιρετικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Εἶναι γνωστόν, ὅτι ὁ κ. Ἱερεμίας θερμοπαρακαλοῦσε πρὶν λίγο καιρὸ τὸν ἡγέτη τῶν αἱρετικῶν κ. Βαρθολομαῖο νὰ πάει στὴν Μητρόπολή του γιὰ νὰ εὐλογήσει ὁ ἡγέτης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸ Ποίμνιό του καὶ αὐτόν!!!

Ἐπειδὴ ὅμως εἶχε ὑπογράψει ὁ κ. Ἱερεμίας τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» ὁ Πατριάρχης τὸν «ἄδειασε» (κατὰ τὴν λαϊκὴ ἔκφραση) καὶ ἐνῶ πῆγε στὴν διπλανὴ πόλη (τὴν Τρίπολη) ἀρνήθηκε νὰ ἐπισκεφθεῖ καὶ τὴν Μητρόπολή του. Καὶ ὁ «θαρραλέος» κ. Ἱερεμίας, προχώρησε σὲ μιὰ ντροπιαστικὴ πράξη: πῆρε πίσω τὴν ὑπογραφή του ἀπὸ τὴν «Ὁμολογία Πίστεως» δικαιολογούμενος —ὡς νὰ ἦτο κάποια ἀγράμματος γραία (αὐτὸς ὁ πανεπιστημιακὸς καθηγητής) — ὅτι δὲν κατάλαβε τί ὑπέγραψε!!!

Ποιά συνέπεια καὶ ἐντιμότητα νὰ περιμένει κανεὶς ἀπὸ ἕνα τέτοιο ἄτομο;

Παραθέτουμε καὶ θὰ ἐξετάσουμε, ἂν εὐσταθοῦν τὰ ὅσα γράφει ἐναντίον τῶν ἀποτειχισμένων, κατὰ τῶν ὁποίων ξιφουλκεῖ:

«Μερικοί, πού φαίνονται ὡς “σοῦπερ” Ὀρθόδοξοι καί πολύ ζηλωτές, μοῦ ἀποστέλλουν προσωπικά γράμματα καί μέ τά γραφόμενά τους τραβοῦν τά πράγματα πρός τά ἄκρα, δηλαδή πρός τήν αἵρεση. Γιατί “αἵρεση”, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡ ἀλήθεια τραβηγμένη στά ἄκρα! Στίς ἐπιστολές τους λοιπόν αὐτοί πρός ἐμένα –φαντάζομαι καί σέ ἄλλους– μοῦ γράφουν ὅτι ὅσοι θέλουν νά εἶναι γενναῖοι ἀγωνιστές τῆς Ὀρθοδοξίας πρέπει νά προχωρήσουν σέ “ἀποτείχιση”. Νά ἀποκηρύξουμε δηλαδή τόν Πατριάρχη γιά τίς συμπροσευχές του μέ τόν Πάπα καί μαζί μέ τόν Πατριάρχη νά ἀποκηρύξουμε καί ὅσους ἔχουν κοινωνία μαζί του. Οἱ συγγραφεῖς τῶν ἐπιστολῶν αὐτῶν μοῦ εἶναι ἐπίμονοι στίς προτάσεις τους, ἀκόμη δέ μοῦ τίς γράφουν προκλητικά καί σέ ἱστολόγια κρίνοντές με αὐστηρά. Σ᾽ αὐτούς λοιπόν ὅλους δηλώνω μέ εὐθύτητα στό κήρυγμά μου αὐτό, ἄς μέ φυλάξει ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία νά μήν κάνω τέτοιο κακό πού μοῦ προτείνουν. Γιατί αὐτό πάει γιά τήν αἵρεση τοῦ Προτεσταντισμοῦ, στόν ὁποῖο ὁ καθένας τους εἶναι “ἐκκλησία” καί “ὑπέρ-ἐκκλησία”»!

Αὐτὰ γράφει ὁ σφοδρὸς ἀντι-Οἰκουμενιστής, ὁ πολὺς Γόρτυνος κ. Ἱερεμίας. Ἂς δοῦμε ὅμως, τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας κι ἂν ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση συμφωνεῖ μὲ τοὺς ἀφορισμούς του, γιὰ νὰ συμπεράνουμε, ἂν ὁ διδάσκαλος Ἐπίσκοπος ἀποδέχεται καὶ διδάσκει τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας ἢ τὴ δική του κακόδοξη γνώμη, τὰ «ἐντάλματα καὶ τὶς διδασκαλίες τῶν ἀνθρώπων» (Κολ. β΄ 22) καὶ μάλιστα τῶν Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι τὰ ἔχουν ὑποβάλλει στοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστὲς καὶ τοὺς ἔχουν πείσει νὰ τὰ ἐφαρμόζουν!

Ἀσφαλῶς θὰ γνωρίζει ὁ Γόρτυνος ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας πορεύεται σύμφωνα μὲ τὶς Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐφαρμόστηκαν ἀπὸ τοὺς Προφῆτες, Ἀποστόλους καὶ τοὺς Ἁγίους. Ὅλοι λοιπόν αὐτοὶ μᾶς διδάσκουν νὰ ἀπομακρυνόμαστε καὶ νὰ μὴ ἔχουμε κοινωνία μὲ τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ διδάσκουν παρὰ τὴν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων πατέρων, διότι αὐτοί, ὡς διδάσκοντες κακοδοξίες, εἶναι ψευδεπίσκοποι.

Ἀσφαλῶς καὶ δὲν ὑπάρχει καμία ἀνάγκη νὰ ἀποδείξουμε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἵρεση. Τὸ ἔχει γράψει σὲ πολλὰ κηρύγματά του ὁ Σεβασμιώτατος Γόρτυνος. Καὶ μάλιστα τὰ ἔχει παρουσιάσει μὲ ἐπιτυχία καὶ ἐκλαϊκευμένα, ὥστε νὰ τὰ καταλαβαίνει καὶ ἕνας ἀγράμματος πιστός. Ἔχει ἀκόμα ἐπιτυχῶς καταγράψει τὶς αἱρετικὲς ἀποκλίσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀποδεχόμενος τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι Παναίρεση! Εἶναι λοιπόν γνωστὸν ὅτι τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὴν προωθοῦν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος μὲ τὸν δεξιὸ ἑξαπτέρυγό του Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα, τὸν Δημητριάδος Ἰγνάτιο, τὸν Μεσσηνίας Χρυσόστομο, τὸν Σύρου Δωρόθεο, τὸν Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο κ.ἄ. Ἐπισκόπους καὶ Ἀκαδημαϊκοὺς συναδέλφους του στὴν Ἑλλάδα (δὲν ἀναφέρουμε τοὺς Οἰκουμενιστὲς τῶν ἄλλων Πατριαρχείων).

Ἐδῶ δυὸ σημειώσεις:

1. Γιατί, ἐνῶ γνώριζε ὁ κ. Ἱερεμίας ὅτι ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας «καταγγέλλεται γιὰ τὰ αἱρετικά του φρονήματα, ἐπέλεξε νὰ παραστεῖ στὴν κηδεία τοῦ ὑπουργοῦ τῆς Χούντας Ἰωάννη Λαδά στὴν Καλαμάτα, καὶ νὰ πλέξει τὸ ἐγκώμιο τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας λέγων: “τῇ ἀδείᾳ τοῦ ἀθλητοῦ τῶν ἀθλητῶν καὶ τοῦ καθηγητοῦ τῶν καθηγητῶν κ. κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου, Μητροπολίτου Μεσσηνίας προΐσταμαι τῆς νεκρωσίμου ταύτης ἀκολουθίας”»! Ἔτσι ἐννοεῖ τὸν ἀγῶνα ἐναντίον τῶν Οἰκουμενιστῶν;

(Πηγή: klassikoperiptosi.blogspot.gr/2010/10/blog-post_6882.html).

2. Ἀπορίας ἄξιον εἶναι, γιατί μᾶς λέγει ὅτι οἱ ἐπιστολογράφοι του τοῦ ζητοῦν«νά ἀποκηρύξουμε τόν Πατριάρχη γιά τίς συμπροσευχές του μέ τόν Πάπα»; Γιατί, μιλώντας γιὰ διαμαρτυρία, γράφει ὅτι  «πρέπει νὰ διαμαρτυρόμαστε ὅταν παραβιάζονται ὠμὰ οἱ Ἱεροὶ κανόνες», ἀλλὰ «ξεχνάει» νὰ γράψει ὅτι στὴν περίπτωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν ἔχουμε ἁπλὰ παράβαση Ἱερῶν Κανόνων, ἀλλὰπροσθήκη αἱρετικῶν δοξασιῶν; Μήπως γιὰ νὰ ἀποφύγει τὸ χαρακτηρισμὸ τοῦ Πατριάρχη ὡς αἱρετικοῦ; Μήπως ἀναφέρεται μόνο στὶς συμπροσευχές, γιὰ νὰ ἁπαλύνει τὴν κατάσταση καὶ νὰ κρύψει τὶς αἱρέσεις του κ. Βαρθολομαίου; Δὲν ὑπάρχει κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἐπιστολογράφους ποὺ τοῦ ἀπέστειλαν τὶς ἐπιστολὲς ποὺ ἰσχυρίζεται, ὁ ὁποῖος νὰ τοῦ ἐπισημαίνει τὶς αἱρέσεις ποὺ υἱοθετεῖ καὶ καλύπτει ὁ Πατριάρχης; (Ἐμεῖς δὲν τοῦ στείλαμε καμία ἐπιστολή, ἀγνοοῦμε δὲ παντελῶς τὰ περὶ τῶν ἐπιστολῶν στὶς ὁποῖες ἀναφέρεται).

Ἐπανερχόμαστε.

Ἐφόσον ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι Παναίρεση, ὀφείλουμε κατὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ αὐτούς. Ἔστω ἐκεῖνοι ποὺ τὸ ἐπιθυμοῦν καὶ τὸ ἀντέχουν (γιὰ νὰ μπλέξουμε τώρα στὸ προαιρετικὸ ἢ τὸ ὑποχρεωτικὸ αὐτῆς τῆς στάσεως). Ἔχουμε τὴν εὐλογία ἀπὸ τοὺς Ἁγίους, ὅταν προβαίνουμε σὲ μιὰ τέτοια ἐν΄λεργεια. Γιατὶ οἱ κηρύττοντες κακοδοξίες εἶναι εἶναι ψευδεπίσκοποι καὶ ἡ Ἐκκλησία διδάσκει νὰ ἀποφεύγουμε τὴν κοινωνία μὲ ψευδεπισκόπους, νὰ μὴν τοὺς μνημονεύουμε. Μάλιστα, γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχει ἀμφισβήτηση καὶ διαφορετικὲς ἑρμηνεῖες, ἡ Ἐκκλησία, τῇ ἐπιστασίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φρόντισε νὰ διατυπωθεῖ αὐτὴ ἡ διδασκαλία καὶ νὰ περιληφθεῖ σὲ συγκεκριμένο Ἱερὸ Κανόνα, τὸν γνωστὸ πλέον ΙΕ΄ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ποὺ συνῆλθε ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Μ. Φωτίου.

Μὲ ποιό διακίωμα ὁ κ. Ἱερεμίας Φούντας νομοθετεῖ διαφορετικὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία; Ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀπαγορεύει ὅ,τι ἐπιτρέπει ἡ Ἐκκλησία; Μήπως εἶναι «ὑπερ-Ἐκκλησία»; Ὁ Ἱερὸς Κανόνας τιμᾶ τοὺς ἀποτειχιζόμενους ἀπὸ τοὺς διδάσκοντας κακοδοξίες, πρὶν αὐτοὶ καταδικαστοῦν, καὶ ὁ κ. Ἱερεμίας μᾶς λέει ὅτι αὐτοὶ εἶναι αἱρετικοί, καὶ ὅτι αὐτοὶ ποὺ ἐφαρμόζουν ἕνα Ἱ. Κανόνα βρίσκονται ἐκτὸς Ἐκκλησίας; Τότε, ποῦ βρίσκεται αὐτὸς ποὺ διαστρέφει τὸν Ἱ. Κανόνα. Εἶναι ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας;

Γιατί διδάσκετε κ. Ἱερεμία Φούντα τὰ ἀντίθετα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ διδάσκει ἡ ἐκκλησιαστική μας Παράδοση;


Παρουσιάζουμε σὲ δύο στῆλες ἐποπτικὰ τὶς δύο διαφορετικὲς διδασκαλίες.





































Ἂς δοῦμε ὅμως καὶ τὴν ἑρμηνεία τῶν Κανονολόγων, τῶν ὁποίων τὴν ἑρμηνεία ὁ κ. Ἱερεμίας διαγράφει ἐτσιθελικὰ καὶ ἀσεβέστατα:

Καὶ πρῶτον:

Ὅ ἅγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει στὸ Πηδάλιον (σελ. 292): «εάν δε οι ρηθέντες πρόεδροι ήναι αιρετικοί, και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσι παρρησία, και διά τούτο χωρίζονται οι εις αυτούς υποκείμενοι, και προ του να γένη ακόμη συνοδική κρίσης περί της αιρέσεως ταύτης, οι χωριζόμενοι αυτοί, όχι μόνον διά τον χωρισμόν δεν καταδικάζονται, αλλά και τιμής της πρεπούσης ως ορθόδοξοι, είναι άξιοι, επειδή, όχι σχίσμα επροξένησαν εις την Εκκλησίαν με τον χωρισμόν αυτόν, αλλά μάλλον ελευθέρωσαν την Εκκλησίαν από το σχίσμα και την αίρεσιν των ψευδεπισκόπων αυτών. Όρα και τον λα'. Αποστολικόν».

Ὁ Βαλσαμών ἑρμηνεύει (P. G. 137, σελ. 1068-1069): «Εάν δε εξ ευλόγου αιτίας τυχόν προφάσει αιρέσεως, αποστή τις από της του οικείου αρχιερέως κοινωνία, διά τι κολασθήσεται; Επάγουσιν οι Πατέρες ως ταύτα πάντα τότε γίνονται, όταν προφάσει εγκληματικής τινός υποθέσεως καθ’ εαυτόν τις του οικείου ποιμένος καταγνώσεται, και αποσχίση εαυτόν εκ τούτου, και τοιουτοτρόπως διαρρήξη την ένωσιν της Εκκλησίας. Ει γαρ μη δι’ εγκληματικήν αιτίασιν, αλλά δι’ αίρεσιν χωρίση τις εαυτόν από του επισκόπου αυτού ή του μητροπολίτου ή του πατριάρχου, ως επί εκκλησίας διδάσκοντος ανερυθριάστως διδάγματα τινά απηλλοτριωμένα του ορθού δόγματος, ο τοιούτος και προ εντελούς διαγνώσεως, πολλώ δε πλέον και μετά διάγνωσιν, εάν εαυτόν αποτειχίση, ήγουν χωρίση εκ της κοινωνίας του πρώτου αυτού, ου μόνον ου τιμωρηθήσεται, αλλά και τιμηθήσεται, ως ορθόδοξος. Ου γαρ απέσχισεν εαυτόν από επισκόπου, αλλά από ψευδεπισκόπου και ψευδοδιδασκάλου. Και το παρά τούτου γεγονός επαίνου άξιον εστίν, ως μη κατατέμνον την Εκκλησίαν, αλλά μάλλον συνάπτον αυτήν και του μερισμού απαλλάττον».

 Ὁ Ζωναράς ἐπίσης (P. G. 137, σελ. 1069): «Ει δ’ ο πατριάρχης τυχόν ή μητροπολίτης, ή ο επίσκοπος αιρετικός είη, και τοιούτος ως δημοσία, κηρύττειν την αίρεσιν, και γυμνή τη κεφαλή, αντί του, ανυποστόλως και μετά παρησιάς, διδάσκει τα αιρετικά δόγματα, οι αποσχίζοντες αυτού, όποιοι αν είεν, ου μόνον κολάσεως άξιοι ουκ έσονται διά τούτο, αλλά και τιμής, ως ορθόδοξοι, αξιωθήσονται, χωρίζοντες εαυτούς της των αιρετικών κοινωνίας. Τούτο γαρ δηλοί το αποτειχίζοντες. Το γαρ τείχος των εντός αυτού προς τους εκτός χωρισμός εστίν. Ου γάρ επισκόπου απέστησαν, αλλά ψευδεπισκόπου και ψευδοδιδασκάλου. Ουδέ σχίσμα τα της Εκκλησίας εποίησαν, αλλά μάλλον σχισμάτων την Εκκλησίαν απήλλαξαν όσον το επ’ αυτοίς».

 Καὶ ὁ Ἀριστηνός (P. G. 137, σελ. 1070): «Ει δε τινές, αποσταίεν τινός, ου διά πρόφασιν εγκλήματος, αλλά διά αίρεσιν, υπό   συνόδου ή αγίων Πατέρων κατεγνωσμένην, τιμής και αποδοχής άξιοι, ως ορθόδοξοι».

Τέλος (γιὰ νὰ ἀναφέρουμε καὶ ἕνα ἅγιο Πατέρα, ὁ Μέγας Αθανάσιος ἐκφράζοντας αὐτὸ ποὺ ἀποτελεῖ τὴν διαχρονικὴ θέση τῆς Ἐκκλησίας λέγει ξεκάθαρα: «’Εάν ὁ Ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καί σκανδαλίζωσι τόν λαόν, χρή αὐτούς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἤ μετ’ αὐτῶν ἐμβληθῆναι, ὡς μετά Ἄννα καί Καϊάφα, εἰς τήν γέενναν τοῦ πυρός» (P. G. 27, σελ. 1369).

Δεν υπάρχουν σχόλια: