Εν τω μεταξύ ο λαός του Θεού εκοιμάτο ήσυχος, αφού δεν άκουγε από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.

Ουδέποτε εις την ιστορίαν της Εκκλησίας κακόδοξοι ποιμένες εκινήθησαν τόσο άνετα και έπληξαν τόσο βάναυσα το σώμα και την αλήθειαν της Εκκλησίας όσο τα τελευταία 35 χρόνια! Όχι μόνον κατώρθωσαν να προδίδουν άνευ καμμιάς αντιδράσεως, αλλά να κάνουν και τους διοικούντας το Άγιον Όρος πειθήνια όργανά των, υπασπιστάς και προασπιστάς της πολιτικής των, ώστε αυτοί οι ίδιοι οι Αγιορείται να καταδιώκουν τους συναδέλφους των, τους ελαχίστους που ετόλμησαν τελικώς να σπάσουν το φράγμα της σιωπής και της ενόχου ανοχής και να ομολογήσουν αρρενωπά, ότι δεν ακολουθούν πλέον τον ψευδοποιμένα του Φαναρίου. Και τα χρόνια κυλούσαν. Η αίρεσις εγιγαντούτο καθημερινώς ενώ οι υπεύθυνοι της Ιεράς Κοινότητος και λοιποί καθηγούμενοι των Μονών συζητούσαν και έγραφαν για τον Μακρυγιάννη και την ελληνική γλώσσα, συνεχώς δε εντός και εκτός του Όρους εκήρυτταν για το αναγκαίον της…νήψεως και το υπερβάλλον του …μυστικού γνόφου της ανατολικής Θεολογίας…                                                                                       
Εν τω μεταξύ ο λαός του Θεού εκοιμάτο ήσυχος, αφού δεν άκουγε από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου.

1 σχόλιο:

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Είμαστε κάποτε Ορθόδοξοι

"Εν τω μεταξύ ο λαός του Θεού εκοιμάτο ήσυχος, αφού δεν άκουγε από τους φύλακες καμμιά φωνή εγρηγόρσεως και κινδύνου"

κυπριανός χ
Και πώς να ακούσει ο λαός, αφού τον έχει καλύψει ο γνόφος της - όχι μόνο αισθητικής, αλλά και - νοητικής αγνωσίας : Η περίφημη "αποφατική αγνωσία"!!!

Οι διεστραμμένοι Δυτικοί μύστες (Μάιστερ Εκχαρτ και πολλοί άλλοι) διέφθειραν τους ποιμένες και αυτοί το λαό του Θεού.

Είμαστε κάποτες Ορθόδοξοι, τώρα γίναμε μύστες της σιωνιστικής αποφατικής αγνωσίας.

Λεπτομέρειες παράβαλε : http://orthodox-voice.blogspot.gr/2014/02/blog-post_3205.html

"Αλλά πέραν της καταφατικής ταύτης γνώσεως, αισθανόμεθα την ανάγκην της αποφατικής αγνωσίας, η οποία θα μας υψώση ύπερθεν της φύσεως"

κυπριανός χ
Νομίζω, χρειάζεται διόρθωση το ανωτέρω (δεν γνωρίζω πόθεν είναι προερχόμενο).

Αν δυο αρνήσεις κάνουν μια κατάφαση, τότε δεν είναι σωστό να γράφουμε "αισθανόμεθα την ανάγκην της αποφατικής αγνωσίας". Η γνώση είναι είτε καταφατική, είτε αποφατική. Η αποφατική γνώση δηλώνεται με το "γνώσιν άγνωστον γνώναι η παρθένος", το οποίο όμως φιλολογικά δεν διατυπώνεται - και - ως "αποφατική αγνωσία". Η ορθή φραστική διατύπωση είναι "αποφατική γνώσις", δηλαδή, γνώσις αφαιρετική.

Η καταφατική γνώσις είναι, θα λέγαμε, προσθετική. Λόγω όμως του κινδύνου που εμπερικλείουν οι καταφάσεις, όπου ο άγιος Θεός μπορεί να εξαντλείται στο περατό των ανθρώπινων γνωστικών ικανοτήτων, γι΄ αυτό γίνεται δεκτή και η αποφατική γνώσις, όχι αγνωσία.