Μια άλλη τουρκική φωνή για την Κύπρο

Σάββας Καλεντερίδης

Στα δύο προηγούμενα άρθρα μας αναφερθήκαμε στα ενεργειακά της Κύπρου και στις γεωπολιτικές εξελίξεις που εκτυλίσσονται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Μάλιστα, κλείναμε το άρθρο μας της Κυριακής με την εξής πρόταση: «Δεν θα αναφερθούμε στους -υπαρκτούς- κινδύνους από ένα νέο Σχέδιο Ανάν. Στο χέρι των πολιτικών Κύπρου και Ελλάδος είναι να χρησιμοποιήσουν το υπερόπλο που λέγεται πολιτική, για να περάσουμε με επιτυχία κι αυτόν τον σκόπελο».

Μία μέρα μετά τη δημοσίευση του παραπάνω άρθρου ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης και ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Ντερβίς Ερογλου συμφώνησαν στο λεγόμενο κοινό ανακοινωθέν, που θα αποτελέσει τη βάση των διαπραγματεύσεων και στο οποίο γίνεται και πάλι αναφορά στον τραγέλαφο που λέγεται «διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία», στο πλαίσιο της οποίας ανατρέπονται ακόμα και οι φυσικοί νόμοι και οι νόμοι της αριθμητικής, με το 20% να εξισούται με το 80%!



Στο άρθρο μας της Κυριακής θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια «συνοπτική εκτίμηση καταστάσεως» για το Κυπριακό, προσπαθώντας κι εμείς από την πλευρά μας να συμβάλουμε στον προβληματισμό που θα αναπτυχθεί αυτό το διάστημα για το πιο σημαντικό εθνικό μας θέμα, που είναι η παράνομη εισβολή και κατοχή του 40% της Κύπρου.


Εως τότε σας αφήνουμε να προβληματιστείτε με το σκεπτικό που αναπτύσσει ο Τούρκος αρθρογράφος Ενγκίν Αρντίτς σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε χθες στη «Σαμπάχ», με τίτλο «Ενα διαφορετικό άρθρο για την Κύπρο»:


«Αραγε οι κυβερνώντες την παλαιά Τουρκία είχαν αντιληφθεί ότι όταν άρχιζαν την κατά τον Ετσεβίτ “Επιχείρηση Ειρήνης” στην Κύπρο θα έπαιρναν στην πλάτη τους μια καμπούρα για 40 χρόνια;


Η “Επιχείρηση Ειρήνης” ήταν ένα άδειο πουκάμισο του Ετσεβίτ. Στην ουσία, πολιτικοί, κρατικοί αξιωματούχοι, αξιωματικοί και λαός την επιχείρηση της Κύπρου την είδαν ως μια “κατάκτηση”. Κανείς, όμως, δεν μπόρεσε να δει ότι στην πραγματικότητα αυτό που πήραμε ήταν “σοβαρά προβλήματα”.
Γιατί όλοι θεωρούσαν ότι έπειτα από τόσα χρόνια παίρναμε πίσω για πρώτη φορά εδάφη που χάσαμε επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!


Γι’ αυτό υπήρχε όλη αυτή η εθνική ανάταση το 1975, ήταν η οθωμανική εκδίκηση. Κανείς δεν λυπήθηκε τους Ελληνες της Κωνσταντινούπολης που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.


Πάντα κατηγορούμε τους Ελληνοκυπρίους, όμως δεν θέλουμε να δούμε τις δικές μας ευθύνες για το γεγονός ότι το Κυπριακό παραμένει άλυτο επί σαράντα χρόνια. Επειδή θεωρούμε ότι την “κατακτήσαμε”, δεν βρίσκει κανείς πολιτικός το θάρρος να λύσει το Κυπριακό, για να μην κατηγορηθεί ότι“παραδίδει” την Κύπρο!


Παρά όσα γράφτηκαν για το θέμα, κανείς στον κόσμο δεν πίστεψε ότι “πήγαμε τη δημοκρατία στην Κύπρο”. Το κρατίδιο που δημιουργήσαμε και προσπαθούν να το ενσωματώσουν στην Τουρκία οι Τουρκοκύπριοι εθνικιστές δεν το αναγνώρισε κανείς. Κανείς δεν πίστεψε τις διαβεβαιώσεις που δώσαμε ότι “θα αποσύρουμε τα στρατεύματά μας, όταν εξασφαλιστεί η ειρήνη”. Ετσι η Κύπρος από κάθε άποψη έγινε ένα μεγάλο πρόβλημα για την Τουρκία.


Αν δεν επεμβαίναμε στην Κύπρο, δεν θα είχαμε υποστεί το εμπάργκο ούτε η Ελλάδα θα είχε βγει από το ΝΑΤΟ, που για την επιστροφή της ζήσαμε τη Χούντα του 1980, αφού προηγουμένως προκλήθηκε σκοπίμως ένας εμφύλιος με 5.000 νεκρούς. Αν ληφθούν υπ’ όψιν όλα αυτά, θα υπάρχει κανείς που θα χαρεί που “καταλάβαμε” την Κύπρο;


Τώρα έρχονται αισιόδοξες ειδήσεις και αναλύσεις: Φθάσαμε κοντά σε λύση στην Κύπρο. Επειδή αυτό το έχω ακούσει πολλές φορές επί 40 χρόνια, δεν ενθουσιάζομαι. Οι νέοι ας ενθουσιαστούν: Ο Ερογλου και ο Αναστασιάδης είναι έτοιμοι να συμφωνήσουν για την ίδρυση μιας δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας με ενιαία διεθνή ταυτότητα, που θα απαρτίζεται από δύο ισότιμες κοινότητες.


Οι Τουρκοκύπριοι θα απαλλαγούν από τον ζυγό των Ελληνοκυπρίων και, το σημαντικότερο, και από τον ζυγό της Τουρκίας! Ασε που θα βρεθούν αυτομάτως στην Ε.Ε. Τι άλλο θέλουν;


Τώρα, όμως, ήλθαμε στο τελευταίο και το πιο καυτό θέμα: Ο τουρκικός στρατός θα αποσυρθεί από το νησί;
Μπορεί κάποιοι να πουν “σε μια τέτοια περίπτωση και βέβαια θα αποσυρθεί”, όμως το ερώτημα παραμένει: Οι αξιωματούχοι του τουρκικού κράτους θα δεχτούν κάτι τέτοιο;


Μήπως κάποιοι θα θελήσουν να παίξουν τα χαρτιά της μη λύσης και ετοιμάζονται να κατηγορήσουν τον Ερντογάν ότι “συνεργάζεται με τους εχθρούς μας”;»

Δεν υπάρχουν σχόλια: