Ο Κοσμάς :

Αδελφέ ΚΟΣΜΑ, θα μπορούσες παρακαλώ να με πληροφορήσεις από τις ανωτέρω έξη Παρατάξεις, του πάτριου που ανάφερες, ποια εκπληρώνει τα κριτήρια των Πατέρων;

Με απλά δηλαδή λόγια, ποια από τις έξη Παρατάξεις είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός επάνω στη γη;



Αδελφέ Silver.
Πολύ θα ήθελα να σου απαντούσα με πέντε λέξεις, λέγοντας π.χ. «είναι η Παράταξη του .....»! ΄Ομως, παρά την επιθυμία μου, δεν θα το κάνω αυτό, για πολλούς λόγους, μολονότι εγώ προσωπικά έχω ξεκαθαρισμένη άποψη για το πού κατά τα κριτήρια των αγίων Πατέρων υπάρχει η Εκκλησία.
Το μόνο το οποίο μπορώ να πω εδώ είναι, ότι η Εκκλησία του Χριστού, όπως μέχρι την 10ην Μαρτίου 1924, ημερομηνία που οι Νεοημερολογίτες δέχτηκαν το Νέο, ή Φράγκικο ημερολόγιο, ήταν αυτή που ακολουθούσε το Παλαιό Ημερολόγιο, έτσι και μετά την ημερομηνία αυτή, Εκκλησία του Χριστού είναι αυτή που εξακολουθεί να ακολουθεί το Παλαιό Ημερολόγιο.
Η Εκκλησία αυτή του Χριστού, που αποτελεί, και μετά το 1924, την αδιάκοπη συνέχεια της μέχρι το 1924 «Μιάς αγίας καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας, ατυχώς διασπάστηκε το 1937 σε δύο Παρατάξεις, η μεν μία με ηγέτη τον επίσκοπο Βρεσθένης Ματθαίο Καρπαθάκη, η δε άλλη με ηγέτη τον επίσκοπο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη. Η πρώτη αυτή διάσπαση, είναι ίσως η μόνη που έγινε για εκκλησιολογικούς λόγους. Φαίνεται όμως, ότι πίσω απ’ την διάσπαση αυτή ήταν οι Νεοημερολογίτες Ιεράρχες, οι οποίοι με ανησυχία έβλεπαν την αλματώδη εξάπλωση της Εκκλησίας του Παλαιού Ημερολογίου. Αλλά, αυτό είναι άλλο θέμα.
Αναφέρω μερικούς απ’ τους λόγους, για τους οποίους δεν θα προσδιορίσω εγώ, περί του πού, κατά τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων, νομίζω ότι υπάρχει σήμερα η Εκκλησία του Χριστού:

1. Η Εκκλησία πάντοτε απέφευγε να εκθέτει τα εσωτερικά της ζητήματα εις τους «εκτός» αυτής, για να μη δίδει λαβές σκανδαλισμού τους.

2. Η δημόσια έκθεση της άποψης μου περί του πού υπάρχει η Εκκλησία στο χώρο του Παλαιού Ημερολογίου, θα προκαλούσε σ’ αυτό μιά επιζήμια εσωστρέφεια, γιατί θα πυροδοτούσε φανατισμούς και διενέξεις. Γι’ αυτό η γνώμη μου είναι, ότι όσοι απ’ τους οπαδούς του Παλαιού Ημερολογίου, έχουν τις ανησυχίες αυτές, να καταφεύγουν τα συγγράμματα των αγίων Πατέρων, όσο δύσκολο κι’ αν είναι αυτό, προκειμένου να εντοπίσουν τα κριτήριά τους, περί του ποιά μπορεί να είναι η Εκκλησία του Χριστού. Σε κάθε άλλη περίπτωση, μπορούν να καταφεύγουν προσωπικά σε άτομα, που έχουν μελετήσει τους Πατέρες και είναι σε θέση υπεύθυνα να πουν τη γνώμη τους.

3. Το πρόβλημα με το Παλαιό είναι, πως λόγω των διωγμών που υπέστη μετά το 1924, οι οπαδοί του έμειναν κατ’ ουσίαν αποίμαντοι, οι δε εκκλησιαστικοί ηγέτες του είναι εν πολλοίς θεολογικά ακατάρτιστοι. ΄Ετσι, μέχρι σήμερα, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, το ποίμνιό τους, πέραν της εμμονής του στις παραδόσεις της Ορθοδοξίας, δεν είναι εύκολο ν’ αντιληφθεί τις θεολογικές έννοιες, τις οποίες πρέπει να επικαλεστεί κάποιος ειδήμων για να τους εξηγήσει περί του πού είναι η Εκκλησία.
Γι’ αυτό, φρονώ, ότι μιά τέτοια ευρύτερη συζήτηση στο χώρο του
Παλαιού θα είναι επιβλαβής. Και γι’ αυτό θέλω να την αποφύγω.

«Έρωτι και πυρί θείας αγάπης πυρπολούμενος»

14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
(Ιωάννου της Κλίμακας)

Αναβάσεις ζωής

Αληθινό πρότυπο ζωής, ζωντανής και αυθεντικής πίστης είναι ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακας, τη μνήμη του οποίου όρισε να τιμά η Εκκλησία μας τη Δ΄Κυριακή των Νηστειών. Το μεγάλο αυτό πνευματικό ανάστημα, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας ταπεινός ασκητής. Έπλεε όμως μέσα στο πέλαγος της θείας Χάριτος. Ήταν ο κατ’ εξοχήν ασκητής του θεοβάδιστου όρους Σινά.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ-Ο ΠΑΙΔΑΣ ΕΚ ΚΑΜΙΝΟΥ


Διερωτάται ο "Ορθόδοξος Τύπος" διατί ;

Ἀναζητοῦμεν τάς Ἱεράς Μονάς Τάς παλαιοτέρας δεκαετίας, ὅταν ὁ πολιτικός (κοσμικός) τύπος ἠσχολεῖτο μέ τοιαῦτα ἐκκλησιαστικά-δογματικά ζητήματα «ἐσήμαινε» συναγερμός εἰς τούς Καθηγουμένους τῶν Ἱερῶν Μονῶν, τόν ἔντιμον κλῆρον, τούς Ὀρθοδόξους θεολόγους καί τόν πιστόν λαόν, διότι ἀντελαμβάνοντο ὅτι, διά νά ἀσχολῆται ὁ κοσμικός τύπος κάτι τό σοβαρόν συμβαίνει.  Σήμερον, δυστυχῶς, δέν ἔχομεν δυναμικάς ἀντιδράσεις. Οὔτε κἄν ἀπό τήν «Ἀκρόπολιν τῆς Ὀρθοδοξίας» τό Ἅγιον Ὄρος. Τοῦτο δέν σημαίνει ὅτι τό Ἅγιον Ὄρος συμπορεύεται μέ τούς «ἑνωσιακούς» καί τούς Οἰκουμενιστάς Ἀρχιερεῖς. Ὑπάρχει ὅμως ἡ ἑξῆς ἀπορία εἰς τόν πιστόν λαόν καί εἰς πολλούς Ἀρχιερεῖς καί κληρικούς: Διατί πλέον δέν ὁμιλεῖ συχνότερον διά θέματα, τά ὁποῖα ἔχουν σχέσιν μέ τήν πορείαν τῶν διαλόγων, τήν ψευδοένωσιν χριστιανῶν καί ὀρθοδόξων, τήν αὐθαίρετον παρουσίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τήν ἐνθρόνισιν τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα, τήν ὀργάνωσιν πανηγυρισμῶν διά τήν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων εἰς τά Ἱεροσόλυμα πρό πεντήκοντα ἐτῶν, τήν ἀναβάθμισιν καί τήν προσηλυτιστικήν δρᾶσιν τῆς Οὐνίας εἰς τήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία (Οὐνία) εἶναι ἡ πύλη διά τήν εἴσοδον εἰς τόν Παπισμόν κ.λπ.;

Ιδού η απάντησις :

Το Περιβόλι της Παναγίας
αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!!

Του κυρίου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.

«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)

Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου!

Έτσι οι φύλακες της Ορθόδοξης Παράδοσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους!
Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.

Άφησαν ξέφραγο και απροστάτευτο τον αμπελώνα του Κυρίου και συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα του οικουμενισμού, του κακόδοξου χριστιανικού συγκρητισμού.

Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!

Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και της διδασκαλίας της.

Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων και ομολογητών Ορθοδοξίας.

Σήμερα το Άγιο Όρος, μοιάζει με αποσαθρωμένο από τον οικουμενισμό και την αίρεση οπωροφυλάκιο, μνημείο πλέον αγιορειτικής εγκαταλείψεως του περιβολιού της Παναγίας!

Το θλιβερό αυτό γεγονός συμβαίνει σήμερα, σε ώρα και στιγμή προχωρημένης αποδυναμώσεως της Ορθοδοξίας από ζωτικές και άγρυπνες δυνάμεις μαρτυρίας και ομολογίας, δεδομένου ότι, σήμερα, επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι και

Πατριάρχες αλλά και κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, μεταποιούμενοι αλαζονικώς σε τάξη εκκλησιαστικής οικουμενικής συνόδου, αποφθέγγονται άρρητα ρήματα κακοδοξίας, «επ’ αγαθώ» της Ορθοδοξίας!

Αιρετικές χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζονται σήμερα ως εκκλησίες, συλλειτουργίες με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και συμπροσευχές βαπτίζονται ως αγαπητικές σχέσεις και κάθε ορθόδοξη αλήθεια παραπέμπεται στον κάλαθο του οικουμενισμού, για επανερμηνεία με τα νέα δεδομένα της μετανεωτερικότητας, η οποία απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των πάντων στη θεολογία και γενικώς στη ζωή της Εκκλησίας!

Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!

Παραδόθηκαν στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας, με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο πρόσωπο του Πατριάρχου!

Έτσι μετέτρεψαν την πνευματική τους ηγεσία σε αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο του περιβολιού της Παναγίας!

Έκαναν την επιλογή τους!

Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!

Διαβάζω από τον "Ορθόδοξο Τύπο" :


Ο Δήμαρχος  τῆς Θεσσαλονίκης κ. Γ. Μπουτάρης, δεδηλωμένος ἐχθρός τῆς Ἐκκλησίας, κάνει ὅ,τι μπορεῖ νὰ ὑποβαθμίσει τὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας. Πρόσφατο παράδειγμα ἡ πρόσφατη ἐπίσκεψή του στὴν ἀεὶ ἐχθρική μας γείτονα Τουρκία, ὅπου, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, ὑποσχέθηκε στοὺς «μεμέτηδες» νὰ κάνει τὴ Θεσσαλονίκη κέντρο ὀθωμανικοῦ «πολιτισμοῦ»! Ὑποσχέθηκε νὰ ἀναστηλώσει ὅλα τὰ «σημαντικὰ μνημεῖα τῆς ὀθωμανικῆς περιόδου», διότι ὅπως τόνισε «Θεωρῶ τὸν ἑαυτό μου ἀδελφὸ μὲ τοὺς Τούρκους καὶ ἑταῖρο μὲ τοὺς Εὐρωπαίους»!  Ὅπως ἀποκάλυψε τὸ ἀποκαλυπτικὸ ἱστολόγιο «ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ», ὁ κ. Μπουτάρης σὲ συνάντησή του μὲ Τούρκους δημοσιογράφους «τόνισε ὅτι ἡ Θεσσαλονίκη ἔχει ἕνα μεγάλο πρόγραμμα ἀναδόμησης τῆς πλατείας Ἐλευθερίας, ἀπ' ὅπου ξεκίνησε τὸ κίνημα τῶν Νεοτούρκων, τοῦ Μεγάρου, ὅπου ἔμεινε ἐξόριστος ὁ Σουλτάνος Ἀμπντουλχαμὶτ ὁ Β΄, καθὼς καὶ ἄλλων ὀθωμανικῶν μνημείων»! Δὲν ὑπάρχουν εὔκολα λόγια νὰ σχολιάσει κάποιος αὐτὲς τὶς ἐνέργειες. Ὁ «ἀδελφὸς τῶν Τούρκων» κ. Μπουτάρης, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ ἀναστηλώσει τὰ ὀθωμανικὰ μνημεῖα στὴν Θεσσαλονίκη, θέλει νὰ ἀγνοεῖ πὼς αὐτὰ εἶναι κτήρια, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιοῦσαν οἱ βάρβαροι καὶ ἀνελέητοι κατακτητὲς, γιὰ νὰ ἀσκοῦν τὴν τυραννία κατὰ τοῦ Γένους μας γιὰ πέντε ὁλόκληρους αἰῶνες. Τὰ κτήρια αὐτὰ εἶναι συνυφασμένα μὲ τὰ μαρτύρια τῶν σκλάβων ρωμιῶν προγόνων μας καὶ βαμμένα μὲ τὸ αἷμα τους. Τὰ ὀθωμανικὰ μνημεῖα ὑπάρχουν στὰ ἅγια χώματά μας μόνο, γιὰ νὰ μᾶς θυμίζουν τὴ φρικτὴ ἐκείνη ἐποχὴ καὶ ὄχι νὰ καμαρώνουμε γιʼ αὐτά. Ἡ πλατεῖα Ἐλευθερίας, ἀπὸ ὅπου ξεκίνησαν οἱ δολοφονικὲς ὀρδὲς τῶν Νεοτούρκων, γεννᾶ στὴν ψυχὴ μας θλιβερὴ μνήμη, διότι ἀπὸ ἐκεῖ ἄρχισε ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους τῶν ἀλησμόνητων πατρίδων μας, ἡ γενοκτονία καὶ ὁ διωγμὸς ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων ἀπὸ τὶς προαιώνιες ἑστίες τους! κ. Δήμαρχε συγκρατηθεῖτε, διότι μᾶς προκαλεῖτε!

σ.σ, Αυτόν δεν θέλει η πλειοψηφία των κατοίκων της Θεσσαλονίκης; Ο δε Ποιμένας τους δεν μνημονεύει τον εχθρό της Κυρίας Θεοτόκου και του Υιού Της, λατινόφρονα κ. Βαρθολομαίο;

Καιρός λοιπόν, να μη ξεχνούμε : Είναι αναπόδραστη νομοτέλεια, η αποστασία από την Ορθόδοξη Πίστη να ακολουθήται από εθνικές συμφορές….

Ρέθυμνος, 23 Ιουνίου 1640.


 Ο ανεψιός του πρώην πατριάρχου Αθανασίου Πατελάρου, Νεόφυτος Πατελάρος, γράφει προς τον εν Κων/πόλει Βάϋλον Αλουϊζιον Κονταρίνι :

 «….ήκουσα ότι ο Σεβασμιώτατος θείος μου ευρίσκεται τώρα επί της έδρας της Θεσσαλονίκης, ήσυχος, υπό την προστασίαν της Υμετ. Εξοχότητος. Σας παρακαλώ  να συστήσητε την υπεράσπισιν των συμφερόντων μας εις τον νεωστί εκλεγέντα Βάϋλον, Εξοχώτατον Τρεβιζάν… Από μίαν επιστολήν της Υμετ. Εξοχώτητος επληροφορήθην, τι ποσόν εδαπάνησεν ο Αδριανουπόλεως, ίνα γίνη Πατριάρχης και τούτου ένεκα ο Σεβασμιώτατος θείος μου δεν κατώρθωσε να καταλάβη τον θρόνον. Μόνον ο Θεός θα διορθώση τα πάντα. Εγώ περιμένω εδώ τας διαταγάς του θείου μου…»

σ.σ. σκέπτομαι τον τρόπο εκλογής των Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων κ.λ.π., και ενθυμούμαι :


Ιδού λοιπόν ο μόνος τρόπος εκλογής:

 Απολιπών τον βίον ο Αρχιερεύς των  Ιεροσολύμων Ζαχαρίας (609-632), συνηθροίσθη όλον το πλήθος εις την Εκκλησίαν και κλείσαντες τάς πύλας του Ναού και σφραγίσαντες επιμελώς, ανέμενον έξωθεν, ίνα ίδωσι ποίον Αρχιερέα και Ποιμένα θέλει τους εξαποστείλει ο Θεός, διότι τοιαύτην καλήν συνήθειαν είχον οι άνθρωποι εκείνοι. Οπόταν δηλαδή ήθελον να εκλέξουν νέον Αρχιερέα, έκλειον καλώς τας θύρας του Ναού και όστις ήθελε δυνηθή να ανοίξη αυτάς διά προσευχής, εκείνον ευθύς ως άξιον εχειροτονούσαν. Τότε λοιπόν, ως υπό θείας Χάριτος οδηγηθείς ο ιερός Μόδεστος, έφθασεν εις τάς πύλας του Ναού και ευθύς διά της προσευχής του αι θύραι ηνοίχθησαν και ο θείος Μόδεστος Αρχιερεύς του Θεού αποκατεστάθη, διά την απλότητα, την καθαρότητα και την αγάπην την οποίαν είχεν εις τον Θεόν. Χειροτονηθείς δε Αρχιερεύς ο Άγιος και αγωνιζόμενος καθ΄ εκάστην έτι περισσότερον, του εδόθη τοιαύτη Χάρις εκ Θεού και τοιαύτη πλουσιωτάτη δύναμις, ώστε εκτός από τα άλλα θαύματα και τας ιατρείας, τας οποίας έκαμεν εις τους ανθρώπους, εθεράπευε και τα ζώα.

Διαβάζω :


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Τήν Κυριακή 14 Ἀπριλίου στόν Ἱ. Ναό Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος τῆς Ὀρθ. Ἀδελφότητος "Χριστιανική Ἐλπίς",στό Φίλυρο Θεσ/νίκης, θά τελεσθεῖ ἀρχιερατική θεία Λειτουργία χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα, καί στή συνέχεια  τό ἐτήσιο Μνημόσυνο τοῦ αειμνήστου καθηγητού του ΑΠΘ  ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΣΑΚΚΟΥ.

Μνημόσυνο την Κυριακή;

Άγιος Αθανάσιος (ο Πάριος) : 
Απεφάσισαν τας τοιαύτας αγρυπνίας και μνημόσυνα επιτελείν τας Κυριακάς και τας μεγάλας εορτάς. Και λοιπόν ούτω έκριναν και ούτως εποίησαν· ήτοι έψαλλον μετά την αγρυπνίαν και τα νεκρικά μνημόσυνα. Απολύσεως γαρ γενομένης του όρθρου, παρευθύς «ευλογητού» γενομένου παρά του εφημερίου, των δε λοιπών ιερέων βαλόντων επιτραχήλια, έψαλλον μετά κηροδοσίας την συνήθη νεκρώσιμον ακολουθίαν, ήτις μέχρι τότε ουκ εγένετο, ουδέ ηκούετο εις όλον σχεδόν το Άγιον Όρος. Οι λογάδες και σπουδαίοι οι εν όλω τω Όρει ευρισκόμενοι και πάντες ομού οι πνευματικοί ταύτην την πράξιν κρίναντες, απεφάσισαν ότι εστί μία ανήκουστος του Όρους καινοτομία και ότι υπάρχει η τοιαύτη, μία παράβασις της αρχαίας εκκλησιαστικής παραδόσεως. 

Άγ. Νικόδημος προς τους αντικολλυβάδες μοναχούς του Αγίου Όρους: 

Ει γαρ και ουκ ήθελον παντελώς ειπείν, ουδέ γράψαι εις χάρτην ταύτα, δια το αιδέσιμον του μοναχικού και ασκητικού τάγματος, αλλ΄ αναγκάζομαι, ίνα γράψω ολίγα τινά, ένεκεν αληθείας και δικαιοσύνης. Δεύτερον αίτιον ταύτης (Ομολογίας) εστάθη, το μίσος οπού τρέφουν εις την καρδίαν τους οι κατήγοροι ημών, και πάντων των αδελφών οπού φυλάττουν την εν Σαββάτω περί των μνημοσύνων της Εκκλησίας Παράδοσιν· και ακολούθως η εκκρίζωσις του τοιούτου μίσους, ήτις ελπίζεται να γένη, συνεργούσης της θείας Χάριτος, δια της Ομολογίας και Απολογίας ημών ταύτης. Κάμνομεν τέλος της Ομολογίας και Απολογίας ημών ταύτης, και λέγομεν τούτο το σύντομον μεν, αλλά γενναίον και αληθέστατον: Αδελφοί και πατέρες, εάν δεν εκριζώσετε το μίσος από την καρδίαν σας, και δεν εμφυτεύσετε την αγάπην, και εάν δεν παύσετε από τας κατά των αδελφών σας δυσφημίας, να ηξεύρετε—και σύγγνωτε ημίν δια την τόλμην—ότι ματαίως κατοικείτε εις τα όρη και τα βουνά· μάταιοι είναι όλοι οι ασκητικοί σας αγώνες και κόποι και ιδρώτες· να ειπούμεν και μεγαλύτερον: μαρτύριον αισθητόν, εάν υπομείνητε δια τον Χριστόν, έχετε δε μίσος και δεν αγαπάτε τους αδελφούς σας, μάταιον είναι το τοιούτον μαρτύριόν σας.

Το αποτέλεσμα της προδοσίας της Πίστης μας από Αγιορείτες και Μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας :




Ο Κοσμάς :

7. Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με το δημοσίευμα του «Ορθ. Τύπου»;

Μπορεί να μην έχουν καμία σχέση, μπορεί όμως και να έχουν. Κατά τη δική μας εκτίμηση, το δημοσίευμα του «Ορθοδόξου Τύπου» είναι υποβολιμαίο και κατευθυνόμενο, με θύμα πρώτον τον κ. Γ. Ζερβό, που πίστεψε τις πληροφορίες που κάποιος, ή κάποιοι του έδωσαν.
Ποιός, ή ποιοί είναι αυτοί οι κάποιοι, που μπορεί να έδωσαν τις αόριστες αυτές πληροφορίες στον κ. Γ. Ζερβό, εμείς δεν γνωρίζουμε. Υποψιαζόμαστε, πως μπορεί να είναι άτομα, που θέλουν να εμφανίσουν τους Παλαιοημερολογίτες ως θιασώτες του Παλαιοημερολογιτικού Οικουμενισμού, για να δικαιώσουν τους Νεοημερολογίτες, που ακολουθούν τον αντίστοιχο Προτεστάντικο και Παπικό Οικουμενισμό, μάλιστα τώρα που αποκαλύπτεται η γενόμενη ένωσή τους με το Πάπα!
Με τον τρόπο αυτό, θέλουν να εξουδετερώσουν κάθε αντίδραση των Γνησίων Ορθοδόξων για την προδοσία της Ορθοδοξίας από τους Νεοημερολογίτες, να μη μιλάνε πλέον εναντίον του Οικουμενισμού τους, αφού και οι ίδιοι είναι στο χώρο τους Οικουμενιστές! Αυτά επί του παρόντος, για την προδοσία της Ορθοδοξίας από τους Νεοημερολογίτες.

ΠΑΤΗΡ Θεόδωρος Ζήσης 9-4-13 περί μεταμοσχεύσεων