Απο το βιβλίο "Μυστικά άνθη'' του Φώτη Κόντογλου :


Ὁ ἄνθρωπος εἶναι σὲ ὅλα ἀχόρταγος. Θέλει νὰ ἀπολαύσει πολλά, χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ τὰ προφτάσει ὅλα. Καὶ γι᾿ αὐτὸ βασανίζεται. Ὅποιος ὅμως, φτάσει σὲ μία κατάσταση, ποὺ νὰ εὐχαριστιέται μὲ τὰ λίγα, καὶ νὰ μὴ θέλει πολλὰ ἔστω καὶ κι ἂν μπορεῖ νὰ τὰ ἀποκτήσει, ἐκεῖνος λοιπὸν εἶναι εὐτυχισμένος. Οἱ ἄνθρωποι δὲν βρίσκουν πουθενὰ εὐτυχία, γιατὶ ἐπιχειροῦν νὰ ζήσουν χωρὶς τὸν ἑαυτό τους. Ἀλλὰ ὅποιος χάσει τὸν ἑαυτό του, ἔχει χάσει τὴν εὐτυχία. Εὐτυχία δὲν εἶναι τὸ ζάλισμα, ποὺ δίνουν οἱ πολυμέριμνες ἡδονὲς καὶ ἀπολαύσεις, ἀλλὰ ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς καὶ ἡ σιωπηλὴ ἀγαλλίαση τῆς καρδιᾶς. Γι᾿ αὐτὸ εἶπε ὁ Χριστός: «Οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως: οὐδὲ ἐροῦσιν, ἰδοὺ ὧδε, ἢ ἰδοὺ ἐκεῖ. Ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ἡμῶν ἐστι». 

Ξέρω καλά, τί εἶναι ἡ ζωὴ ποὺ ζοῦνε οἱ λεγόμενοι κοσμικοὶ ἄνθρωποι. Οἱ ἄνθρωποι, δηλαδή, ποὺ διασκεδάζουνε, ποὺ ταξιδεύουνε, ποὺ ξεγελιοῦνται μὲ λογῆς-λογῆς θεάματα, μὲ ἀσημαντολογίες, μὲ σκάνδαλα, μὲ τὶς διάφορες ματαιότητες. Ὅλα αὐτά, ἀπὸ μακριὰ φαντάζουνε γιὰ κάποιο πρᾶγμα σπουδαῖο καὶ ζηλευτό! Ἀπὸ κοντά, ὅμως, ἀπορεῖς γιὰ τὴν φτώχεια ποὺ ἔχουνε, καὶ τὸ πόσο κούφιοι εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ξεγελιοῦνται μὲ αὐτὰ τὰ γιατροσόφια τῆς εὐτυχίας. Βλέπεις δυστυχισμένους ἀνθρώπους, ποὺ κάνουνε τὸν εὐτυχισμένο! Κατάδικους, ποὺ κάνουνε τὸν ἐλεύθερο! Ἄδειοι ἀπὸ κάθε οὐσία! Τρισδυστυχισμένοι! Πεθαμένη ἡ ψυχή τους! Καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀνύπαρκτη καὶ ἡ «εὐτυχία» τους! Τελείως ἀποξενωμένοι ἀπὸ τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ!
 

Ἀλλὰ πῶς νὰ γίνει ψωμί, σὰν δὲν ὑπάρχει προζύμι; Καὶ πῶς νὰ μὴν εἶναι ὅλα ἄνοστα, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει ἁλάτι;
 

Μὴ φοβᾶσαι, ἀδελφέ μου, νὰ μείνεις μοναχὸς μὲ τὸν ἑαυτό σου! Μὴ καταγίνεσαι ὁλοένα μὲ χίλια πράγματα, γιὰ νὰ τὸν ξεχάσεις! Γιατὶ ὅποιος ἔχασε τὸν ἑαυτό του, κάθεται μὲ ἴσκιους καὶ μὲ φαντάσματα μέσα στὴν ἔρημό του θανάτου. Ἀγάπησε τὸν Χριστὸ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο, περισσότερο ἀπὸ τὶς πεθαμένες σοφίες τῶν ἀνθρώπων. Περισσότερο ἀπὸ κάθε τιμὴ καὶ δόξα ἐτούτου τοῦ κόσμου. Καὶ μοναχὰ τότε, θὰ χαίρεσαι σὲ κάθε ὥρα τῆς ζωῆς σου. Κανένας δρόμος δὲν βγάζει στὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, παρὰ μόνο ὁ Χριστός, ποὺ σὲ καλεῖ πονετικὰ καὶ ποὺ σοῦ λέγει: «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ὁδός».
 

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ


+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Προφήται και διανοούμενοι

http://www.romanity.org/htm/im/w.gifΗ δημιουργία είναι τελείως εξηρτημένη από τον Θεόν, μολονότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε ομοιότης μεταξύ των. Τούτο σημαίνει, ότι δεν υπήρξε και δεν υπάρχει οποιαδήποτε διαφορά μεταξύ πεπαιδευμένου και απαιδεύτου, όταν και οι δύο βαδίζουν την οδόν της θεραπείας του φωτισμού και της τελειώσεως του δοξασμού, δια να γίνουν απόστολοι και προφήται. Υψηλοτέρα γνώσις περί της κτιστής πραγματικότητος δεν παρέχει ουδέν ιδιαίτερον δικαίωμα επάνω εις την γνώσιν του ακτίστου. Ούτε η άγνοια δια την κτιστήν πραγματικότητα αποτελεί μειονέκτημα δια να φθάση κανείς εις την υψίστην υπέρ την γνώσιν γνώσιν του ακτίστου.

      Συνεχίζεται.

Ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολήςτου Α.Π.Θ.


αιδεσιμολογιώτατος πρωτοπρεσβ. π. Θεόδωρος Ζήση, μεγάλος αγωνιστής και πολέμιος του Οικουμενισμού, παρατηρεί σχετικά με την αίρεση του οικουμενισμού ότι : «ο κίνδυνος αυτός (εκ του Οικουμενισμού) αποβαίνει μεγαλύτερος εκ του γεγονότος, ότι η απειλή δεν είναι μόνον εξωτερική. Δεν προέρχεται δηλαδή μόνον από τον Προτεσταντισμό οι οποίοι αντιμετωπιζόμενοι παλαιότερα  ως αιρέσεις, είχαν ελάχιστες, σχεδόν μη δαμινές δυνατότητες να ασκήσουν επιρροή στους Ορθοδόξους πιστούς.Ο κίνδυνος τώρα είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερος, διότι δρά εκ των έσω. Πολλοί ποιμένες, των οποίων βασική αποστολή είναι να διώκουν τους λύκους των αιρέσεων και των πλανών, όχι μόνον δεν βλέπουν να υπάρχουν λύκοι, για να τους εκδιώξουν, αφού θεωρούν, ότι ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός δεν είναι αιρέσεις, αλλά “σεβάσμιες εκκλησίες”, «αδελφές εκκλησίες» συνδιαχειρίστριες του αγιασμού και της σωτηρίας των πιστών, αλλά μεταβάλλονται και οι ίδιοι σε λύκους. Κατασπαράσσουν και αυτοί, επειρεασμένοι από τις αιρέσεις, τα υγιή δόγματα και μετ’ αυτών τα ανύποπτα ποίμνια, που δύσκολα, χωρίς επαρκή πληροφόρηση, μπορούν να καταλάβουν, ότι οι φύλακες και φρουροί έχουν μεταμορφωθή σε κλέπτες και ληστές»

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Η ΕΣΧΑΤΗ ΑΙΡΕΣΗ.Μέρος 1ο.


Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


39. Το βασικόν και θεμελιώδες μήνυμα,  του προς Κολασσαείς Ευαγγελίου του Αποστόλου Παύλου είναι το εξής: ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι τα πάντα εν πάσι εις όλους τους κόσμους, εν Αυτώ δε η Εκκλησία. Και πράγματι, Αυτός ακριβώς είναι η Εκκλησία η απ΄ αρχής, από της δημιουργίας του κόσμου, από της εμφανίσεως της κτίσεως:  «Και Αυτός εστι προ πάντων, και τα πάντα εν Αυτώ συνέστηκε» (Κολ. 1, 17). Διότι Αυτός είναι Θεός, Αυτός Δημιουργός, Αυτός Προνοητής, Αυτός Σωτήρ, Αυτός είναι η ζωή της ζωής, το είναι του είναι, η ύπαρξις της υπάρξεως:  «τα πάντα δι΄ Αυτού και εις Αυτόν έκτισται» (Κολ. 1, 16). Αυτός είναι ο σκοπός παντός ό,τι υπάρχει. Πάσα η κτίσις εκτίσθη ως Εκκλησία και αποτελεί την Εκκλησίαν, και «Αυτός εστιν η κεφαλή του σώματος της Εκκλησίας» (Κολ. 1, 18). Αυτό είναι η εν τω Λόγω πανενότης της κτίσεως και η εν τω Λόγω τελολογία της κτίσεως. Η αμαρτία έχει αποσπάσει ένα μέρος της δημιουργίας από αυτήν την εν τω Λόγω πανενότητα και τελολογίαν και το έχει βυθίσει εις το άλογον και άσκοπον, εις τον θάνατον, εις τον άδην, εις την κόλασιν. Δια τούτο ο Θεός Λόγος καταβαίνει εις τον ιδικόν μας γήϊνον κόσμον και γίνεται άνθρωπος, και ως Θεάνθρωπος απεργάζεται την σωτηρίαν μας από την αμαρτίαν. Η θεανθρωπίνη Αυτού οικονομία της σωτηρίας έχει αυτόν τον σκοπόν:  τα πάντα να καθαρίση από την αμαρτίαν, τα πάντα να λογοποιήση, τα πάντα να αγιάση, τα πάντα να ενσωματώση εις το θεανθρώπινον σώμα της Εκκλησίας, και τοιουτοτρόπως να επαναφέρη εις την εν τω Λόγω πανενότητα και τελολογίαν. Με άλλας λέξεις:  τα πάντα να εισαγάγη εις την Εκκλησίαν και να τα εκκλησιαστικοποιήση, να ενσωματώση αυτά εις τον Χριστόν και να τα χριστοποιήση να ενσωματώση εις τον Θεάνθρωπον τα πάντα και να τα θεανθρωποποιήση. Δια να επιτύχουν αυτό οι άνθρωποι ο Ίδιος έδωσε και όλας τας απαιτουμένας θείας δυνάμεις («ενεργείας»), τας οποίας έχει ως ενσαρκωθείς Θεός Λόγος, διότι «εν Αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της Θεότητος σωματικώς» (Κολ. 2, 9). Δια τούτο το κεντρικόν μήνυμα, η οδηγητική εντολή είναι:  να ζώμεν εις την Εκκλησίαν «αξίως του Κυρίου», του σαρκωθέντος Θεού, και να αυξάνωμεν «την αύξησιν του Θεού» εις «άνθρωπον τέλειον εν Χριστώ Ιησού» (Κολ. 1, 10. 2, 19. 1, 28). Διότι ο σκοπός της κοινής, της καθολικής μας ζωής εν τη Εκκλησία είναι:  να «παραστήσωμεν πάντα άνθρωπον τέλειον εν Χριστώ Ιησού» (Κολ. 1,28).


Συνεχίζεται.  

Στήβεν Ράνσιμαν : Ιστορία των Σταυροφοριών


 H λεηλασία τής Κωνσταντινουπόλεως δεν έχει το αντίστοιχό της στην ιστορία. Επί εννέα αιώνες η μεγάλη πόλη υπήρξε η πρωτεύουσα τού χριστιανικού πολιτισμού. Είχε γεμίσει με έργα τέχνης, πού είχαν επιζήσει από την αρχαία Ελλάδα και με τα αριστουργήματα των δικών της έξοχων καλλιτεχνών. Οι Ενετοί ήξεραν την αξία αυτών των πραγμάτων. Όσοι μπόρεσαν άρπαξαν θησαυρούς και τους μετέφεραν για να στολίσουν τις πλατείες και τις εκκλησίες και τα παλάτια της πόλεώς των. Αλλά οι Γάλλοι και οι Φλαμανδοί είχαν κυριευθεί από μία μανία καταστροφής. Ξεχύθηκαν ένας ωρυόμενος όχλος στους δρόμους και στα σπίτια, αρπάζοντας οτιδήποτε γυάλιζε και καταστρέφοντας ό,τι δεν μπορούσαν να κουβαλήσουν, σταματώντας μόνο για να σκοτώσουν και για να βιάσουν ή για ν’ ανοίξουν τα κελάρια για να πιουν. Δεν γλύτωσαν ούτε τα μοναστήρια, ούτε οι βιβλιοθήκες. Στη ίδια την Αγιά Σοφία έβλεπε κανείς μεθυσμένους στρατιώτες να σχίζουν τις μεταξωτές κουρτίνες και να γκρεμίζουν και να κομματιάζουν το μεγάλο ασημένιο εικονοστάσιο, ενώ ποδοπατούσαν ασεβέστατα άγιες εικόνες και ιερά βιβλία. Επί τρεις ημέρες εξακολούθησαν οι φρικιαστικές σκηνές της λεηλασίας και της αιματοχυσίας, ώσπου η τεράστια και ωραία πόλη έγινε ένα ερείπιο. Ακόμη και οι Σαρακηνοί θα είχαν δείξει περισσότερο οίκτο, αναφωνεί ο ιστορικός Νικήτας Χωνιάτης και λέει την αλήθεια.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ + ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
᾿Ακτὴ Θεμιστοκλέους 190
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
Τηλ. Κέντρο 210 4514833
Fax 210 4518476

Ἀριθμ. Πρωτ. 36                              ᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 9ῃ Ἰανουαρίου 2013

Πρός
Τόν Ἐξοχώτατον Κύριον
Δημήτριον Ἀβραμόπουλον
Ὑπουργόν Ἐξωτερικῶν
Ἀκαδημίας 1
ΑΘΗΝΑΙ

Ἐξοχώτατε Κύριε Ὑπουργέ,

Ἔχω τήν ἰδιαιτάτην τιμήν νά γνωρίζω ἀπό πολλῶν ἐτῶν τήν Ὑμετέραν πολυσήμαντον Ἐξοχότητα καί θεωρῶ ἑαυτόν φίλον Αὐτῆς διό καί εὐθαρσῶς προάγομαι διά τοῦ παρόντος ἐγγράφου μου ὡς ἐνεργός πολίτης καί κοινωνός τῶν ἱστορικῶν καί ἐθνικῶν δρωμένων τῆς πεφιλημένης ἡμῶν πατρίδος νά ὑποβάλω πρότασιν διά τήν προάσπισιν τῆς ἀκεραιότητός Αὐτῆς ἐκ τῆς δολίας διαχρονικῆς  ἐπιβουλῆς τῆς γείτονος χώρας, εἰδικώτερον σήμερον πού ἔχει ἀφυπνισθῇ ἐπικινδύνως καί καλλιεργεῖται ἐπιμόνως ὁ νεο-οθωμανισμός, ὁ ὁποῖος πριμοδοτεῖται καί ὑπό διεθνιστικῶν κύκλων ὡς ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ κυκλοφορηθέντος ὑπό τῶν γνωστῶν ἐκδόσεων τετρατόμου ἱστορικοῦ ἔργου τοῦ ἱδρύματος ΣΟΡΟΣ συγγραφέντος ὑπό Κροατῶν καί Τούρκων ἱστορικῶν.


H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ


+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Τα Μυστήρια
http://www.romanity.org/htm/im/w.gifΤο σημαντικώτερον αποτέλεσμα της εκφραγκο-λατινικεύσεως της Ορθοδόξου θεολογικής παιδείας τον 18ον και 19ον αιώνα, υπήρξεν η εξαφάνισις από τα δογματικά εγχειρίδια, και ιδίως από τα κεφάλαια περί μυστηρίων, της υπάρξεως των μελών του σώματος του Χριστού εντός των πλαισίων της καθάρσεως και του φωτισμού της καρδίας και της θεώσεως, παρ' ότι τα λειτουργικά κείμενα ακριβώς ταύτα προϋποθέτουν. Επηρεασμένα από Ρωσικά και Λατινικά εγχειρίδια ελησμόνησαν το γεγονός το μυστήριον της ιερωσύνης προϋποθέτει την θέωσιν, δηλαδή την προφητείαν, "μή αμέλει του εν σοί χαρίσματος, ό εδόθη σοι δια προφητείας μετά επιθέσεως των χειρών του πρεσβυτερίου. (Α' Τιμ. 4:14)"


      Συνεχίζεται.