Εάν έζη σήμερον ο Γεννάδιος Σχολάριος και έβλεπε την αθέτησιν
των Ιερών Κανόνων των Οικουμενικών Συνόδων και της διδασκαλίας των θεοφόρων
Πατέρων, θα εθρήνει γοερώς ως άλλος Ιερεμίας: «Τις δώσει τη καρδία μου
στεναγμόν, τω στήθει μου κοπετόν, τοις οφθαλμοίς μου πηγάς δακρύων, κόνιν τη
κεφαλή μου και τω στόματί μου θρήνον εξάκουστον; Ω Σύνοδοι Πατέρων, ως μάτην
ημίν τους θριγγούς εκείνους επήξασθε, εική ταις απειλαίς ημάς ωχυρώσατε. Που
νυν δέος αφορισμών, ους εξηνέγκατε; Που λόγος αναθεμάτων; Ή και υμάς έδει, τον
Ιησούν μιμουμένους, τας της απολογίας οδούς αποκλείσαι τοις πατρολοίαις, ως νυν
γε περί της αμαρτίας ημών ουκ έχομεν πρόφασιν, πολλάκις υμών ελθόντων και
λαλησάντων. Ω συγγράμματα Πατέρων, δυνάμει σοφίας και συμβουλία Πνεύματος
συγκεκροτημένα, νυν πεπατημένα δεινώς. Ω σίτος δογμάτων και νόμος πατρίων υπό
των αχύρων υμών περιυβρισμένος. Ω μικροψυχίας και ολιγοπιστίας και δισταγμού
και αδιαφορίας ημών περί τα σεμνότατα, υφ΄ ων πόρρω των ευαγγελικών και
χριστιανικών ηθών και νόμων εβουλευσάμεθα, βαθέως πεποιηκότες βουλήν, και ου
δια Κύριον… Ω δεινοτάτης αλογίας και αμαθίας, υφ΄ ων ποτε τοις και ατοπώτατα
λέγουσι προσθησόμεθα, ουκ έχοντες άγιον και βέβηλον διαστέλλειν, ουδ΄ όλεθρον
και σωτήρα… Ω τειχών ημίν της αϊδίου σωτηρίας καθηρημένων. Ω δουλείας ανηκέστου
ψυχών. Ω πνευμάτων απαγωγής…»
(Γενναδίου
Σχολαρίου, Άπαντα τα Ευρισκόμενα, τομ. 3 σελ. 180).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου