Του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Κύριε, ο Θεός μου, οίδα, ότι ουκ ειμι άξιος, ουδέ ικανός, ίνα μου υπό την
στέγην εισέλθης του οίκου της ψυχής, διότι όλη έρημος και καταπετούσα εστι, και
ουκ έχεις παρʼ εμοί τόπον άξιον του κλίναι την κεφαλήν. Αλλʼ ως εξ ύψους ημάς
εταπείνωσας σεαυτόν, συμμετρίασον και νυν τη ταπεινώσει μου. Και ως κατεδέξω εν
σπηλαίω και φάτνη αλόγων ανακλιθήναι, ούτω κατάδεξαι και εν τη φάτνη της αλόγου
μιυ ψυχής και εν τω εσπιλωμένω μου σώματι εισελθείν. Και ως ουκ απηξίωσας
εισελθείν και συνδειπνήσαι αμαρτωλοίς, εν τη οικία Σίμωνος του λεπρού, ούτω
κατάδεξαι εισελθείν και εις τον οίκον της ταπεινής μου ψυχής, του λεπρού και
αμαρτωλού.
Και ως ουκ απώσω την ομοίαν μου πόρνην και αμαρτωλόν, προσερχομένην και απτομένην σου, ούτω σπλαγχνίσθητι και επʼ εμοί τω αμαρτωλά, προσερχομένω και απτομένω σου. Και ως ουκ εβδελύξω το ρυπαρόν εκείνης στόμα και εναγές καταφιλούν σε, μηδέ εμού βδελύξη το ρυπαρώτερον εκείνης στόμα και εναγέστερον, μηδέ τα έμμυσα και ακάθαρτά μου χείλη και βέβηλα και την ακαθαρτοτέραν μου γλώσσαν. Αλλά γενέσθω μοι ο άνθραξ του παναγίου σου σώματος και του τιμίου σου αίματος εις αγιασμόν και φωτισμόν και ρώσιν της ταπεινής μου ψυχής και του σώματος. εις κουφισμόν του βάρους των πολλών μου πλημελλημάτων. εις φυλακτήριον πάσης διαβολικής ενεργείας. εις αποτροπήν και εμπόδιον της φαύλης μου και πονηράς συνηθείας. εις απονέκρωσιν των παθών. εις περιποίησιν των εντολών σου. εις προσθήκην της θείας σου χάριτος και της σης βασιλείας οικείωσιν. Ου γαρ ως καταφρονών προσέρχομαί σοι, Χριστέ ο Θεός, αλλʼ ως θαρρών τη αφάτω σου αγαθότητι. και ίνα μη, επιπολύ αφιστάμενος της κοινωνίας σου, θηριάλωτος υπό του νοητού λύκουν γένωμαι. Δό δέομαί σου. ως μόνος ων άγιος, Δέσποτα, αγίασον μου την ψυχήν και το σώμα, τον νουν και την καρδίαν, τους νεφρούς και τα σπλάχνα, και όλον με ανακαίνισον, και ρίζωσον τον φόβον σου εν τοις μέλεσί μου, και τον αγιασμόν σου ανεξάλειπτον απʼ εμού ποίησον. Και γενού μοι βοηθός και αντιλήπτορ, κυβερνών εν ειρήνη την ζωήν μου, καταξιών με και εκ της εκ δεξιών που παραστάσεως μετά των Αγίων σου. ευχαίς και πρεσβείαις της παναχράντου σου Μητρός, των αύλων σου λειτουργών και αχράντων δυνάμεων, και πάντων των Αγίων, των απʼ αιώνος σοι ευαρεστησάντων. Αμήν.
H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more
Και ως ουκ απώσω την ομοίαν μου πόρνην και αμαρτωλόν, προσερχομένην και απτομένην σου, ούτω σπλαγχνίσθητι και επʼ εμοί τω αμαρτωλά, προσερχομένω και απτομένω σου. Και ως ουκ εβδελύξω το ρυπαρόν εκείνης στόμα και εναγές καταφιλούν σε, μηδέ εμού βδελύξη το ρυπαρώτερον εκείνης στόμα και εναγέστερον, μηδέ τα έμμυσα και ακάθαρτά μου χείλη και βέβηλα και την ακαθαρτοτέραν μου γλώσσαν. Αλλά γενέσθω μοι ο άνθραξ του παναγίου σου σώματος και του τιμίου σου αίματος εις αγιασμόν και φωτισμόν και ρώσιν της ταπεινής μου ψυχής και του σώματος. εις κουφισμόν του βάρους των πολλών μου πλημελλημάτων. εις φυλακτήριον πάσης διαβολικής ενεργείας. εις αποτροπήν και εμπόδιον της φαύλης μου και πονηράς συνηθείας. εις απονέκρωσιν των παθών. εις περιποίησιν των εντολών σου. εις προσθήκην της θείας σου χάριτος και της σης βασιλείας οικείωσιν. Ου γαρ ως καταφρονών προσέρχομαί σοι, Χριστέ ο Θεός, αλλʼ ως θαρρών τη αφάτω σου αγαθότητι. και ίνα μη, επιπολύ αφιστάμενος της κοινωνίας σου, θηριάλωτος υπό του νοητού λύκουν γένωμαι. Δό δέομαί σου. ως μόνος ων άγιος, Δέσποτα, αγίασον μου την ψυχήν και το σώμα, τον νουν και την καρδίαν, τους νεφρούς και τα σπλάχνα, και όλον με ανακαίνισον, και ρίζωσον τον φόβον σου εν τοις μέλεσί μου, και τον αγιασμόν σου ανεξάλειπτον απʼ εμού ποίησον. Και γενού μοι βοηθός και αντιλήπτορ, κυβερνών εν ειρήνη την ζωήν μου, καταξιών με και εκ της εκ δεξιών που παραστάσεως μετά των Αγίων σου. ευχαίς και πρεσβείαις της παναχράντου σου Μητρός, των αύλων σου λειτουργών και αχράντων δυνάμεων, και πάντων των Αγίων, των απʼ αιώνος σοι ευαρεστησάντων. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου