Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου.

Μελέτημα  25ον.

1. Διπλός είναι ο πόλεμος των Χριστιανών και διπλή η πάλη. Από τη μια, με όσα βλέπουν τα μάτια του, που ερεθίζουν και γαργαλίζουν την ψυχή και την προκαλούν να δένεται εμπαθώς μαζί τους και να ευχαριστείται μ΄ αυτά. Και από την άλλη, με τις αρχές και εξουσίες του φοβερού κοσμοκράτορα.                                                                                                            
2. Η λαμπρότητα που υπήρχε στο πρόσωπο του Μωϋσή ήταν τύπος της αληθινής λαμπρότητας του Παναγίου Πνεύματος. Όπως τότε δεν μπορούσε να κοιτάξει κανείς στο πρόσωπο του Μωϋσή, έτσι και τώρα, τη λαμπρότητα αυτή που λάμπει στις ψυχές των Χριστιανών δεν μπορεί να την υπομείνει το σκοτάδι των παθών, αλλά διώχνεται από την ανταύγειά της και φεύγει.                                                  
3. Στο Χριστιανό που αγαπάει την αλήθεια και το Θεό, που γεύτηκε την επουράνια γλυκύτητα και έχει ενωμένη με την ψυχήν του τη Θεία Χάρη και που παράδωκε όλο τον εαυτόν του στα θελήματά της, είναι μισητά όλα τα πράγματα του κόσμου τούτου. Γιατί αυτός έγινε ανώτερος απ΄ όλα τα πράγματα του κόσμου. Και δεν μπορούν να τον κυριέψουν ούτε τα πλούτη, ούτε οι τιμές και οι δόξες και τα όμοια. Γιατί αυτός έλαβε πείρα άλλου πλούτου και άλλης τιμής και δόξης. Και τρέφεται ψυχικά με άφθαρτη ηδονή και έχει την πληρότητα της κοινωνίας του Αγίου Πνεύματος!                                                                             
4. Ο άνθρωπος αυτός έχει τόση διαφορά από τους άλλους ανθρώπους στη σύνεση, στη γνώση και διάκριση, όση έχει ο λογικός ποιμένας από τα άλογα ζώα που βόσκει. Γιατί μετέχει άλλου Πνεύματος και σοφίας, διαφορετικής του κόσμου τούτου. Γι΄ αυτό και ο άνθρωπος αυτός διαφέρει από  όλους τους ανθρώπους που έχουν το πνεύμα του κόσμου και γνωρίζει τον καθένα από πού ορμώμενος μιλάει, που στηρίζεται κι΄ ανάμεσα σε ποιους βρίσκεται. Αυτόν όμως δεν μπορεί να τον εξετάζει και να τον καταλαβαίνει κανείς απ΄ όσους έχουν το πνεύμα του κόσμου. Μόνον από τους ομοίους του, που έχουν το Άγιο Πνεύμα καταλαβαίνεται.                                                                                              
5. Είναι αδύνατο να λάβει κανείς το Πανάγιο Πνεύμα με άλλον τρόπο, αν δεν αποξενωθεί ολότελα από τα πράγματα του κόσμου τούτου και δεν αφιερωθεί στην επιδίωξη της αγάπης του Χριστού και αξιωθεί να γίνει ένα πνεύμα με τον Κύριο. Η ψυχή που είναι δεμένη έστω και με κάτι του κόσμου τούτου και κλίνει προς αυτό, δεν είναι δυνατόν να διαφύγει και να περάσει από το σκότος των πονηρών δαιμόνων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: