Εν Πειραιεί τη 8η Μαίου 2013
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ απέστειλε προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο και τα μέλη της Σεπτής Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος την ακόλουθη επιστολή.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
Αριθμ. Πρωτ. 525
Εν Πειραιεί τη 8η Μαίου 2013
Τω Μακαριωτάτω
Αρχιεπισκόπω Αθηνών
και πάσης Ελλάδος
Κυρίω κ. ΙΕΡΩΝΥΜΩι
Προέδρω της Ιεράς Συνόδου και
τοις Σεβασμιωτάτοις Μέλεσι της Ιεράς Συνόδου
της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
Εις τας έδρας Αυτών
Μακαριώτατε Άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Πατέρες,
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Άνέστη!
Όταν εμφανίζεται νέα αίρεσις, που δημιουργεί σύγχυσιν στα της πίστεως, οι ποιμένες κάθε εποχής, επιβεβαιούντες όσα κατά την χειροτονία τους υποσχέθηκαν, προβαίνουν στην αντιμετώπισιν αυτής της αιρέσεως, διά να περιχαρακώσουν και οριοθετήσουν την Ορθόδοξο πίστι, ώστε να διακρίνεται από την πλάνη των αιρετικών και με τον τρόπο αυτό να προφυλάξουν τους πιστούς από την λύμη της κακοδοξίας. Στις ημέρες μας, Μακαριώτατε Άγιε Πρόεδρε και Σεβασμιώτατοι άγιοι Αδελφοί, εμφανίσθηκε ως ένα από τα σημεία των εσχάτων καιρών και ως «λύκος βαρύς μη φειδόμενος του ποιμνίου»[1] η παναίρεση του συγκρητιστικού διαχριστιανικού και διαθρησκειακού Οικουμενισμού. Διά τον λόγον αυτόν, εκφράζοντες την αγωνία μας, απευθυνόμεθα προς Σας, το Σεπτόν Σώμα των Αγιωτάτων Επισκόπων της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, ως το ανώτατο και αρμόδιο διοικητικό όργανο της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, ικετευτικώς και ταπεινώς παροτρύνοντας και προτείνοντας όπως εμείς,
Οι λόγοι, οι οποίοι καθιστούν αδήριτη την ανάγκη συγκλήσεως τοιαύτης Τοπικής Συνόδου, περιγράφονται κατωτέρω :
Ο Οικουμενισμός, ως γνωστόν, έχει καταγνωστεί ως παναίρεση υπό του συγχρόνου αγίου γέροντος της αδελφής Αγιοσαββιτικής Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και καθηγητού της Δογματικής και Οικουμενικού Διδασκάλου Οσίου και Θεοφόρου Πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς, ο οποίος στο εξαίρετο σύγγραμμά του «Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός» σημειώνει : «Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα διά τους ψευδοχριστιανισμούς, διά τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του ευρίσκεται η καρδία όλων των ευρωπαικών ουμανισμών με επικεφαλής τον Παπισμό. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινόν ευαγγελικόν όνομά τους είναι η παναίρεσις»[2].
Πηγή και μήτρα του Οικουμενισμού τυγχάνει η Μασωνία, που προωθεί δι’ αυτού την παγκόσμια θρησκεία του Εωσφορισμού, όπως και της Μασωνίας πηγή και μήτρα είναι ο φρικώδης διεθνής Σιωνισμός[3] ο οποίος μετήλλαξε τον θεισμόν της Παλαιάς Διαθήκης και των Προφητών σε αίσχιστο Εωσφορισμό με την διαμονική Καμπαλά και το χυδαίο Ταλμούδ, έργα των διαμονιώντων Ραββίνων του εκπεσόντος Ιουδαισμού και της ιδεοληψίας τους περί της διά του αναμενομένου εισέτι ψευδομεσσίου παγκοσμίου κυριαρχίας και διακυβερνήσης.
Ο Οικουμενισμός κινείται σε δύο επίπεδα˙ σε διαχριστιανικό και σε διαθρησκειακό.
Έτσι, διαμορφώνεται ο διαχριστιανικός οικουμενισμός και ο διαθρησκειακός οικουμενισμός, οι οποίοι αποτελούν δύο από τις βασικές κατευθύνσεις του Οικουμενισμού. Ο μεν διαχριστιανικός οικουμενισμός προωθεί την ένωση των διαφόρων χριστιανικών αιρέσεων (Παπικών, Προτεσταντών, Αγγλικανών, Μονοφυσιτών) με την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία με το κριτήριο του δογματικού μινιμαλισμού.Σύμφωνα με την οικουμενιστική αρχή του «διαχριστιανικού δογματικού συγκρητισμού» οι δογματικές διαφορές μεταξύ αιρετικών και Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι απλώς τυπικές παραδόσεις και πρέπει να παρακάμπτωνται για το καλό της ενότητας της «Εκκλησίας», η οποία μπορεί να εκφράζεται με την ποικιλία διαφόρων μορφών και θέσεων. Ο δε διαθρησκειακός οικουμενισμός, θεωρώντας ότι σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν θετικά στοιχεία, προωθεί την ένωση μεταξύ αυτών και κυρίως μεταξύ των λεγομένων τριών μονοθειστικών θρησκειών του κόσμου, του Χριστιανισμού, του Μουσουλμανισμού και του Ιουδαισμού, δηλ. προωθεί την λεγομένη «πανθρησκεία». Σύμφωνα με την οικουμενιστική αρχή του «διαθρησκειακού συγκρητισμού» πρέπει να προβάλλωνται τα δήθεν «κοινά θεολογικά σημεία», που υπάρχουν σε όλες τις «μονοθειστικές θρησκείες», ώστε να οικοδομηθή η θρησκευτική ενότητα της Οικουμένης.
Ο Οικουμενισμός, διά να υλοποιήση τους στόχους του, εφευρίσκει διάφορες θεωρίες, όπως τις κακοδοξίες περί «Διευρημένης Εκκλησίας, αδελφών Εκκλησιών, βαπτισματικής θεολογίας, Παγκοσμίου αοράτου Εκκλησίας, των κλάδων, των δύο πνευμόνων, του δογματικού μινιμαλισμού και μαξιμαλισμού, της μεταπατερικής, νεοπατερικής, συναφειακής αιρέσεως, της ευχαριστηριακής θεολογίας, της μετασυνοδικής θεολογίας, των ελλειματικών και μη πλήρων «Εκκλησιών», της περιεκτικότητος, της ελλειματικής και μη πλήρους μυστηριολογίας, της μετατροπής της οικονομίας σε ακρίβεια και δόγμα», οι οποίες, βεβαίως, τυγχάνουν ξένες και αλλότριες της Ορθοδόξου Δογματικής διδασκαλίας και θεολογίας[4].
Ο Οικουμενισμός προβάλλει τους συγχρόνους μεθοδευμένους και επιτηδευμένους ατέρμονες οικουμενιστικούς θεολογικούς διαλόγους, στους οποίους κυριαρχεί η έλλειψη ορθοδόξου ομολογίας, η έλλειψη ειλικρινείας των ετεροδόξων, ο υπερτονισμός της αγάπης και ο υποτονισμός της αληθείας η απόκρυψη και η παραποίηση των Γραφικών χωρίων ιδία του κατά Ιωάννην «ίνα εν ώσιν καθώς ημείς» (Ιω. ΙΖ΄ 11), η πρακτική του να μη συζητούνται αυτά, που χωρίζουν, αλλά αυτά, που ενώνουν, η άμβλυνση των ορθοδόξων κριτηρίων, η αμοιβαία αναγνώριση εκκλησιαστικότητος, αποστολικής διαδοχής, ιερωσύνης, Χάριτος, μυστηρίων, ο διάλογος επί ίσοις όροις, η αμνήστευση, αθώωση και επιβράβευση του Δούρειου Ίππου του Παπισμού, της επαράτου και δαιμονικής Ουνίας, η συμμετοχή στο παμπροτεσταντικό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών» ή μάλλον των αιρέσεων, η υπογραφή κοινών αντορθοδόξων ανακοινωθέντων, δηλώσεων και κειμένων δίχα Συνοδικής διαγνώμης και αποφάσεως, ως απεδείχθη στην τακτική ΙΣΙ του Οκτωβρίου 2009 (π.χ. Λίμα Περού Νοτίου Αμερικής 1982, Balamand Λιβάνου 1993, Σαμπεζύ Ελβετίας 1994, Porto Alegre Βραζιλίας 2006, Ραβέννας 2007 κ.α.) και οι συμπροσευχές[5].
Ο Οικουμενισμός υιοθετεί και νομιμοποιεί όλες τις αιρέσεις ως «Εκκλησίες» και προσβάλλει το δόγμα της Μιάς, Άγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Άναπτύσσει, διδάσκει και επιβάλλει νέο δόγμα περί Εκκλησίας, νέα εκκλησιολογία, σύμφωνα με την οποία καμμία Εκκλησία δεν δικαιούται να διεκδικήση αποκλειστικά για τον εαυτό της τον χαρακτήρα της Καθολικής και αληθινής Εκκλησίας. Κάθε μία είναι ένα κομμάτι, ένα μέρος, όχι ολόκληρη η Εκκλησία. Όλες μαζί αποτελούν την Εκκλησία. Με τον τρόπο, όμως, αυτό γκρεμίζει τα όρια μεταξύ αληθείας και πλάνης, Ορθοδοξίας και αιρέσεως και επιδίδεται άριστα στο αγώνισμα της κατεδαφίσεως της Ορθοδοξίας.
Ο Οικουμενισμός εξισώνει όλες τις θρησκείες με την μοναδική, θεόθεν αποκαλυφθείσα από τον Αναστάντα Χριστό θεοσέβεια, θεογνωσία και κατά Χριστόν ζωή. Με τον τρόπο αυτό, αναιρεί το δόγμα της μοναδικής εν τω κόσμω σωτηριώδους αποκαλύψεως και οικονομίας του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, ως και της εν συνεχεία πραγματώσεως του σωτηριώδους Αυτού έργου από την Μία και Μοναδική, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, διά του ενεργούντος σε Αυτή Αγίου Πνεύματος. Ως εκ τούτου συνεπάγεται αναμφιβόλως ότι ο Οικουμενισμός καθίσταται στις ημέρες μας η μεγαλυτέρα εκκλησιολογική αίρεσις όλων των εποχών, επειδή εξισώνει όλες τις θρησκείες και τις πίστεις[6].
Με πόνο και θλίψη διαπιστώνεται ότι ο Οικουμενισμός έχει αιχμαλωτίσει με αλυσίδες και δεσμά όλες σχεδόν τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες και τις Ιεραρχίες τους, οι οποίες λατινοφρονούν και οικουμενίζουν με φωτεινές εξαιρέσεις τα Σεπτά Πατριαρχεία της Γεωργίας και της Βουλγαρίας, όπως εν τοις πράγμασι αποδεικνύουν ανήκουστες, ανιστόρητες, πρωτοφανείς και καινοφανείς οικουμενιστικές πράξεις και ενέργειες, πραχθέντα και λεχθέντα τους[7].
Το τραγελαφικόν όμως για τους Ορθοδόξους οικουμενιστάς είναι ότι ενώ αποδίδουν τίτλους εκκλησιαστικότητας στους πρόδηλα κακοδόξους αιρετικούς δεν τολμούν, συνεπείς προς τις διακηρύξεις τους, την μαζί τους μυστηριακή διακοινωνία γιατί γνωρίζουν ότι απ’ εκείνης της στιγμής θα απωλέσουν άμεσα την εκκλησιαστική τους ιδιότητα. Αυτό δεν αποτελεί την πλέον κραυγαλέα απόδειξη της κακοδοξίας του Οικουμενισμού; Αν πράγματι πιστεύουν τις απαράδεκτες και προκλητικές τους διακηρύξεις ας το τολμήσουν λοιπόν γιατί άλλως αποδεικνύουν με την στάση τους την ανυπαρξία των τίτλων εκκλησιαστικότητος, που αποδίδουν στους ψευδεπισκόπους των κακοδόξων.
Ο Οικουμενισμός, δυστυχώς, επέτυχε εσχάτως την αθρόα μεταβολή της μακραίωνης και δισχιλιετούς αγιοπατερικής και ιεροκανονικής πορείας τόσο της Μητρός ημών Εκκλησίας, του Σεπτού Κέντρου της Ορθοδοξίας, της ευσεβούς πηγής του Γένους, του Οικουμενικού Πατριαρχείου[8] (από το 1964) όσων και άλλων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών σε οικουμενιστική στάση ζωής. Αλλά, και η Κιβωτός της Ορθοδοξίας, το Περιβόλι της Παναγίας, το Άγιον Όρος δεν παρέμεινε αλώβητο και ανεπηρέαστο.
Ο Οικουμενισμός έχει διαβρώσει και τις Θεολογικές Σχολές, στις οποίες δεν διδάσκεται πλέον η Ορθοδοξοπατερική Θεολογία, αλλά εδραιώνεται ανοικτά, πλέον, με τον πιο πανηγυρικό και επίσημο τρόπο η οικουμενιστική θεολογία.
Ο Οικουμενισμός εισχώρησε και στα νέα θρησκευτικά βιβλία του Δημοτικού και του Γυμνασίου και είναι ο κύριος υπεύθυνος διά την εφαρμογή του νέου πιλοτικού προγράμματος σπουδών στην εκπαίδευση, απαιτώντας την αλλαγή του κατηχητικού και ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών σε θρησκειολογικό και πανθρησκειακό.
Η εξάρτηση από τον Οικουμενισμό συνεχίζει να αυξάνεται, διότι υπάρχει α) απουσία κατηχήσεως των πιστών σε θέματα πίστεως, β) τρομερή έλλειψη μέσων γνησίας και αντικειμενικής ενημερώσεως του λαού του Θεού και γ) εκκοσμίκευση κλήρου και λαού[9].
Ο Οικουμενισμός αμφισβητεί έμπρακτα την ορθοδοξοπατερική μας παράδοσι και Πίστι, σπέρνει την αμφιβολία και την σύγχυση στις καρδιές του ποιμνίου και κλονίζει πολλούς φιλοθέους αδελφούς, οδηγώντας σε διαιρέσεις και σχίσματα (π.χ. παλαιοημερολογιτισμός, αποτείχιση) και παρασύρει ένα μέρος του ποιμνίου στην πλάνη και δι’ αυτής στον πνευματικό όλεθρο[10].
Ο Οικουμενισμός εντέλει αποτελεί μέγιστο ποιμαντικό και σωτηριολογικό πρόβλημα, διότι κλονίζει συνθέμελα, ακυρώνει την σωτηρία και την κατά Χάρη θέωση του ανθρώπου. Ο κίνδυνος, βεβαίως δεν αφορά στην Εκκλησία, η οποία δεν πρόκειται να καταστραφή, αφού είναι Σώμα Χριστού, έχει Κεφαλή τον Χριστό, είναι ο Χριστός ο εις τους αιώνας επεκτεινόμενος «και πύλαι Άδου, ου κατισχύσουσιν αυτής»[11], αλλά στα μέλη της Εκκλησίας, στους πιστούς, οι οποίοι κινδυνεύουν να χαθούν, όταν χαθεί η ορθή πίστη, η Ορθοδοξία, και επικρατήσουν η αίρεση και η πλάνη[12].
Μακαριώτατε άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Σύνεδροι,
Μετά την ανωτέρω παρουσίαση του φαινομένου της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, των κινδύνων και των τραγικών συνεπειών του τόσο στην δογματική όσο και στην σωτηριολογική διδασκαλία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, διαπιστώνομε ότι όντως τώρα κινδυνεύει σοβαρά η Ορθοδοξία. Ταπεινώς φρονούμε ότι επιβάλλεται η όσο το δυνατόν συντομότερα σύγκληση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, για να εξετάση και ερευνήση τα ανωτέρω καυτά και φλέγοντα θέματα, πάντοτε υπό το φως της Αγιογραφικής, Αγιοπατερικής και Ιεροκανονικής διδασκαλίας και παραδόσεως της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να λάβη καταδικαστική απόφαση εναντίον τόσο του Οικουμενισμού όσο και των ακολουθούντων, διδασκόντων και μεταλαμπαδευόντων την παναίρεση αυτή για να παύσουν τα σκάνδαλα και η σύγχυση κλήρου και λαού. Τούτο άλλωστε θα αποδείξει ότι παραμένωμε επί των επάλξεων και είμεθα συνεπείς στους φρικτούς όρκους που εδώσαμε κατά την χειροτονία μας, εφαρμόζοντας στην πράξη την σχετική απόφαση, που έχομε λάβει στις συνεδρίες της 15ης - 16ης Οκτωβρίου 2009.
Όθεν, Μακαριώτατε Άγιε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι Άγιοι Συνεπίσκοποι, ούτω ποιούντες μέγα καλό θα προξενήσωμε στην Αγία Ορθοδοξία μας, στο Έθνος μας, στον περιούσιο λαό του Θεού και μεγάλη χαρά θα γίνη στον Ουρανό και στην γη. Το δε μνημόσυνο μας θέλει μείνει στον αιώνα, των ονομάτων μας γραφομένων εν Βίβλω Ζωής, συγχωρουμένων των αμαρτιών μας. Ας βαδίσουμε ενωμένοι στον αγώνα της Ομολογίας της Πίστεως και είμεθα πεπεισμένοι ότι ο Οικουμενισμός «ου» κατισχύσει της Εκκλησίας, κατά την αψευδή ρήσιν του Κυρίου μας, «πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Ας τολμήσουμε, Μακαριώτατε Δέσποτα, Σεβασμιώτατοι και περιπόθητοι άγιοι Αδελφοί, να σπάσωμε τα οικουμενιστικά δεσμά, να βγούμε από την οικουμενιστική φυλακή και να απελευθερωθούμε από την αιχμαλωσία της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, τη θεία δυνάμει και Χάριτι του Αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού «επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι».
Διά ταύτα ταπεινώς προτείνομε να αποστείλητε σχετική αίτηση εκτάκτου συγκλήσεως της Ιεραρχίας και να την υποβάλητε στον Μακαριώτατο Πρόεδρο της ΔΙΣ ώστε κατά τας διατάξεις του άρθρου 6, εδαφ. 1 του Ν. 590/1977 «Περί Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος» Αύτη να προβή σε έκτακτη σύγκληση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας για την Συνοδική κατάγνωση και καταδίκη του συγκρητιστικού οικουμενισμού, της δεινής αυτής παναιρέσεως των συγχρόνων καιρών.
Ελάχιστος εν Χριστώ Αναστάντι αδελφός
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς Σεραφείμ
[1] Πραξ. 20, 29.
[2] ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός, Θεσσαλονίκη 1974, σ. 224.
[3] ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Ποιμαντορική εγκύκλιος επί τη Κυριακή της Ορθοδοξίας 2013, ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα, εκδ. Ορθόδοξος Τύπος, Αθήνα 1988, σσ. 43-45, 107-108, ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Διακήρυξις διά την Μασονίαν, http://www.impantokratoros.gr/67D9F5DF.el.aspx.
[4] ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Ποιμαντορική εγκύκλιος επί τη Κυριακή της Ορθοδοξίας 2013.
[5] Ο Οικουμενισμός, εκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2004, σσ. 11-18.
[6] ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού, Ιούλιος 2009, σσ. 23-24.
[7] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Κινδυνεύει τώρα σοβαρά η Ορθοδοξία», Θεοδρομία Θ1 (Ιανουάριος-Μάρτιος 2007) 94-98.
[8] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ, «Οικουμενικό Πατριαρχείο και Οικουμενισμός», εν Οικουμενισμός˙ Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις, Πρακτικά διορθοδόξου επιστημονικού συνεδρίου, Αίθουσα Τελετών ΑΠΘ, τ. Α΄, εκδ. Θεοδρομία, σσ. 233-250.
[9] Ο.π. σσ. 124-126.
[10] ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού, Ιούλιος 2009, σσ. 25-26.
[11] Ματθ. 16,18
[12] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Κινδυνεύει τώρα σοβαρά η Ορθοδοξία», Θεοδρομία Θ1 (Ιανουάριος-Μάρτιος 2007) 89-94.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ απέστειλε προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο και τα μέλη της Σεπτής Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος την ακόλουθη επιστολή.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
Αριθμ. Πρωτ. 525
Εν Πειραιεί τη 8η Μαίου 2013
Τω Μακαριωτάτω
Αρχιεπισκόπω Αθηνών
και πάσης Ελλάδος
Κυρίω κ. ΙΕΡΩΝΥΜΩι
Προέδρω της Ιεράς Συνόδου και
τοις Σεβασμιωτάτοις Μέλεσι της Ιεράς Συνόδου
της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
Εις τας έδρας Αυτών
Μακαριώτατε Άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Πατέρες,
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Άνέστη!
Όταν εμφανίζεται νέα αίρεσις, που δημιουργεί σύγχυσιν στα της πίστεως, οι ποιμένες κάθε εποχής, επιβεβαιούντες όσα κατά την χειροτονία τους υποσχέθηκαν, προβαίνουν στην αντιμετώπισιν αυτής της αιρέσεως, διά να περιχαρακώσουν και οριοθετήσουν την Ορθόδοξο πίστι, ώστε να διακρίνεται από την πλάνη των αιρετικών και με τον τρόπο αυτό να προφυλάξουν τους πιστούς από την λύμη της κακοδοξίας. Στις ημέρες μας, Μακαριώτατε Άγιε Πρόεδρε και Σεβασμιώτατοι άγιοι Αδελφοί, εμφανίσθηκε ως ένα από τα σημεία των εσχάτων καιρών και ως «λύκος βαρύς μη φειδόμενος του ποιμνίου»[1] η παναίρεση του συγκρητιστικού διαχριστιανικού και διαθρησκειακού Οικουμενισμού. Διά τον λόγον αυτόν, εκφράζοντες την αγωνία μας, απευθυνόμεθα προς Σας, το Σεπτόν Σώμα των Αγιωτάτων Επισκόπων της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, ως το ανώτατο και αρμόδιο διοικητικό όργανο της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, ικετευτικώς και ταπεινώς παροτρύνοντας και προτείνοντας όπως εμείς,
οι Επίσκοποι-ποιμένες,
εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου, Ζωοποιού και Αδιαιρέτου Τριάδος, του εν
τρισί υποστάσεσι Ζώντος Θεού, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος
αναλάβωμεν τας ευθύνας μας έναντι Αυτού και του πιστού λαού Tου και αρθώμεν στο ύψος των περιστάσεων και συγκαλέσωμε
Τοπική Σύνοδο, η οποία καθηκόντως οφείλει να προχωρήσει στην επίσημο συνοδική
καταδίκη της ειρημένης κακοδοξίας και δεινής αιρέσεως.
H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more
Οι λόγοι, οι οποίοι καθιστούν αδήριτη την ανάγκη συγκλήσεως τοιαύτης Τοπικής Συνόδου, περιγράφονται κατωτέρω :
Ο Οικουμενισμός, ως γνωστόν, έχει καταγνωστεί ως παναίρεση υπό του συγχρόνου αγίου γέροντος της αδελφής Αγιοσαββιτικής Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και καθηγητού της Δογματικής και Οικουμενικού Διδασκάλου Οσίου και Θεοφόρου Πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς, ο οποίος στο εξαίρετο σύγγραμμά του «Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός» σημειώνει : «Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα διά τους ψευδοχριστιανισμούς, διά τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του ευρίσκεται η καρδία όλων των ευρωπαικών ουμανισμών με επικεφαλής τον Παπισμό. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινόν ευαγγελικόν όνομά τους είναι η παναίρεσις»[2].
Πηγή και μήτρα του Οικουμενισμού τυγχάνει η Μασωνία, που προωθεί δι’ αυτού την παγκόσμια θρησκεία του Εωσφορισμού, όπως και της Μασωνίας πηγή και μήτρα είναι ο φρικώδης διεθνής Σιωνισμός[3] ο οποίος μετήλλαξε τον θεισμόν της Παλαιάς Διαθήκης και των Προφητών σε αίσχιστο Εωσφορισμό με την διαμονική Καμπαλά και το χυδαίο Ταλμούδ, έργα των διαμονιώντων Ραββίνων του εκπεσόντος Ιουδαισμού και της ιδεοληψίας τους περί της διά του αναμενομένου εισέτι ψευδομεσσίου παγκοσμίου κυριαρχίας και διακυβερνήσης.
Ο Οικουμενισμός κινείται σε δύο επίπεδα˙ σε διαχριστιανικό και σε διαθρησκειακό.
Έτσι, διαμορφώνεται ο διαχριστιανικός οικουμενισμός και ο διαθρησκειακός οικουμενισμός, οι οποίοι αποτελούν δύο από τις βασικές κατευθύνσεις του Οικουμενισμού. Ο μεν διαχριστιανικός οικουμενισμός προωθεί την ένωση των διαφόρων χριστιανικών αιρέσεων (Παπικών, Προτεσταντών, Αγγλικανών, Μονοφυσιτών) με την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία με το κριτήριο του δογματικού μινιμαλισμού.Σύμφωνα με την οικουμενιστική αρχή του «διαχριστιανικού δογματικού συγκρητισμού» οι δογματικές διαφορές μεταξύ αιρετικών και Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι απλώς τυπικές παραδόσεις και πρέπει να παρακάμπτωνται για το καλό της ενότητας της «Εκκλησίας», η οποία μπορεί να εκφράζεται με την ποικιλία διαφόρων μορφών και θέσεων. Ο δε διαθρησκειακός οικουμενισμός, θεωρώντας ότι σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν θετικά στοιχεία, προωθεί την ένωση μεταξύ αυτών και κυρίως μεταξύ των λεγομένων τριών μονοθειστικών θρησκειών του κόσμου, του Χριστιανισμού, του Μουσουλμανισμού και του Ιουδαισμού, δηλ. προωθεί την λεγομένη «πανθρησκεία». Σύμφωνα με την οικουμενιστική αρχή του «διαθρησκειακού συγκρητισμού» πρέπει να προβάλλωνται τα δήθεν «κοινά θεολογικά σημεία», που υπάρχουν σε όλες τις «μονοθειστικές θρησκείες», ώστε να οικοδομηθή η θρησκευτική ενότητα της Οικουμένης.
Ο Οικουμενισμός, διά να υλοποιήση τους στόχους του, εφευρίσκει διάφορες θεωρίες, όπως τις κακοδοξίες περί «Διευρημένης Εκκλησίας, αδελφών Εκκλησιών, βαπτισματικής θεολογίας, Παγκοσμίου αοράτου Εκκλησίας, των κλάδων, των δύο πνευμόνων, του δογματικού μινιμαλισμού και μαξιμαλισμού, της μεταπατερικής, νεοπατερικής, συναφειακής αιρέσεως, της ευχαριστηριακής θεολογίας, της μετασυνοδικής θεολογίας, των ελλειματικών και μη πλήρων «Εκκλησιών», της περιεκτικότητος, της ελλειματικής και μη πλήρους μυστηριολογίας, της μετατροπής της οικονομίας σε ακρίβεια και δόγμα», οι οποίες, βεβαίως, τυγχάνουν ξένες και αλλότριες της Ορθοδόξου Δογματικής διδασκαλίας και θεολογίας[4].
Ο Οικουμενισμός προβάλλει τους συγχρόνους μεθοδευμένους και επιτηδευμένους ατέρμονες οικουμενιστικούς θεολογικούς διαλόγους, στους οποίους κυριαρχεί η έλλειψη ορθοδόξου ομολογίας, η έλλειψη ειλικρινείας των ετεροδόξων, ο υπερτονισμός της αγάπης και ο υποτονισμός της αληθείας η απόκρυψη και η παραποίηση των Γραφικών χωρίων ιδία του κατά Ιωάννην «ίνα εν ώσιν καθώς ημείς» (Ιω. ΙΖ΄ 11), η πρακτική του να μη συζητούνται αυτά, που χωρίζουν, αλλά αυτά, που ενώνουν, η άμβλυνση των ορθοδόξων κριτηρίων, η αμοιβαία αναγνώριση εκκλησιαστικότητος, αποστολικής διαδοχής, ιερωσύνης, Χάριτος, μυστηρίων, ο διάλογος επί ίσοις όροις, η αμνήστευση, αθώωση και επιβράβευση του Δούρειου Ίππου του Παπισμού, της επαράτου και δαιμονικής Ουνίας, η συμμετοχή στο παμπροτεσταντικό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών» ή μάλλον των αιρέσεων, η υπογραφή κοινών αντορθοδόξων ανακοινωθέντων, δηλώσεων και κειμένων δίχα Συνοδικής διαγνώμης και αποφάσεως, ως απεδείχθη στην τακτική ΙΣΙ του Οκτωβρίου 2009 (π.χ. Λίμα Περού Νοτίου Αμερικής 1982, Balamand Λιβάνου 1993, Σαμπεζύ Ελβετίας 1994, Porto Alegre Βραζιλίας 2006, Ραβέννας 2007 κ.α.) και οι συμπροσευχές[5].
Ο Οικουμενισμός υιοθετεί και νομιμοποιεί όλες τις αιρέσεις ως «Εκκλησίες» και προσβάλλει το δόγμα της Μιάς, Άγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Άναπτύσσει, διδάσκει και επιβάλλει νέο δόγμα περί Εκκλησίας, νέα εκκλησιολογία, σύμφωνα με την οποία καμμία Εκκλησία δεν δικαιούται να διεκδικήση αποκλειστικά για τον εαυτό της τον χαρακτήρα της Καθολικής και αληθινής Εκκλησίας. Κάθε μία είναι ένα κομμάτι, ένα μέρος, όχι ολόκληρη η Εκκλησία. Όλες μαζί αποτελούν την Εκκλησία. Με τον τρόπο, όμως, αυτό γκρεμίζει τα όρια μεταξύ αληθείας και πλάνης, Ορθοδοξίας και αιρέσεως και επιδίδεται άριστα στο αγώνισμα της κατεδαφίσεως της Ορθοδοξίας.
Ο Οικουμενισμός εξισώνει όλες τις θρησκείες με την μοναδική, θεόθεν αποκαλυφθείσα από τον Αναστάντα Χριστό θεοσέβεια, θεογνωσία και κατά Χριστόν ζωή. Με τον τρόπο αυτό, αναιρεί το δόγμα της μοναδικής εν τω κόσμω σωτηριώδους αποκαλύψεως και οικονομίας του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, ως και της εν συνεχεία πραγματώσεως του σωτηριώδους Αυτού έργου από την Μία και Μοναδική, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, διά του ενεργούντος σε Αυτή Αγίου Πνεύματος. Ως εκ τούτου συνεπάγεται αναμφιβόλως ότι ο Οικουμενισμός καθίσταται στις ημέρες μας η μεγαλυτέρα εκκλησιολογική αίρεσις όλων των εποχών, επειδή εξισώνει όλες τις θρησκείες και τις πίστεις[6].
Με πόνο και θλίψη διαπιστώνεται ότι ο Οικουμενισμός έχει αιχμαλωτίσει με αλυσίδες και δεσμά όλες σχεδόν τις τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες και τις Ιεραρχίες τους, οι οποίες λατινοφρονούν και οικουμενίζουν με φωτεινές εξαιρέσεις τα Σεπτά Πατριαρχεία της Γεωργίας και της Βουλγαρίας, όπως εν τοις πράγμασι αποδεικνύουν ανήκουστες, ανιστόρητες, πρωτοφανείς και καινοφανείς οικουμενιστικές πράξεις και ενέργειες, πραχθέντα και λεχθέντα τους[7].
Το τραγελαφικόν όμως για τους Ορθοδόξους οικουμενιστάς είναι ότι ενώ αποδίδουν τίτλους εκκλησιαστικότητας στους πρόδηλα κακοδόξους αιρετικούς δεν τολμούν, συνεπείς προς τις διακηρύξεις τους, την μαζί τους μυστηριακή διακοινωνία γιατί γνωρίζουν ότι απ’ εκείνης της στιγμής θα απωλέσουν άμεσα την εκκλησιαστική τους ιδιότητα. Αυτό δεν αποτελεί την πλέον κραυγαλέα απόδειξη της κακοδοξίας του Οικουμενισμού; Αν πράγματι πιστεύουν τις απαράδεκτες και προκλητικές τους διακηρύξεις ας το τολμήσουν λοιπόν γιατί άλλως αποδεικνύουν με την στάση τους την ανυπαρξία των τίτλων εκκλησιαστικότητος, που αποδίδουν στους ψευδεπισκόπους των κακοδόξων.
Ο Οικουμενισμός, δυστυχώς, επέτυχε εσχάτως την αθρόα μεταβολή της μακραίωνης και δισχιλιετούς αγιοπατερικής και ιεροκανονικής πορείας τόσο της Μητρός ημών Εκκλησίας, του Σεπτού Κέντρου της Ορθοδοξίας, της ευσεβούς πηγής του Γένους, του Οικουμενικού Πατριαρχείου[8] (από το 1964) όσων και άλλων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών σε οικουμενιστική στάση ζωής. Αλλά, και η Κιβωτός της Ορθοδοξίας, το Περιβόλι της Παναγίας, το Άγιον Όρος δεν παρέμεινε αλώβητο και ανεπηρέαστο.
Ο Οικουμενισμός έχει διαβρώσει και τις Θεολογικές Σχολές, στις οποίες δεν διδάσκεται πλέον η Ορθοδοξοπατερική Θεολογία, αλλά εδραιώνεται ανοικτά, πλέον, με τον πιο πανηγυρικό και επίσημο τρόπο η οικουμενιστική θεολογία.
Ο Οικουμενισμός εισχώρησε και στα νέα θρησκευτικά βιβλία του Δημοτικού και του Γυμνασίου και είναι ο κύριος υπεύθυνος διά την εφαρμογή του νέου πιλοτικού προγράμματος σπουδών στην εκπαίδευση, απαιτώντας την αλλαγή του κατηχητικού και ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών σε θρησκειολογικό και πανθρησκειακό.
Η εξάρτηση από τον Οικουμενισμό συνεχίζει να αυξάνεται, διότι υπάρχει α) απουσία κατηχήσεως των πιστών σε θέματα πίστεως, β) τρομερή έλλειψη μέσων γνησίας και αντικειμενικής ενημερώσεως του λαού του Θεού και γ) εκκοσμίκευση κλήρου και λαού[9].
Ο Οικουμενισμός αμφισβητεί έμπρακτα την ορθοδοξοπατερική μας παράδοσι και Πίστι, σπέρνει την αμφιβολία και την σύγχυση στις καρδιές του ποιμνίου και κλονίζει πολλούς φιλοθέους αδελφούς, οδηγώντας σε διαιρέσεις και σχίσματα (π.χ. παλαιοημερολογιτισμός, αποτείχιση) και παρασύρει ένα μέρος του ποιμνίου στην πλάνη και δι’ αυτής στον πνευματικό όλεθρο[10].
Ο Οικουμενισμός εντέλει αποτελεί μέγιστο ποιμαντικό και σωτηριολογικό πρόβλημα, διότι κλονίζει συνθέμελα, ακυρώνει την σωτηρία και την κατά Χάρη θέωση του ανθρώπου. Ο κίνδυνος, βεβαίως δεν αφορά στην Εκκλησία, η οποία δεν πρόκειται να καταστραφή, αφού είναι Σώμα Χριστού, έχει Κεφαλή τον Χριστό, είναι ο Χριστός ο εις τους αιώνας επεκτεινόμενος «και πύλαι Άδου, ου κατισχύσουσιν αυτής»[11], αλλά στα μέλη της Εκκλησίας, στους πιστούς, οι οποίοι κινδυνεύουν να χαθούν, όταν χαθεί η ορθή πίστη, η Ορθοδοξία, και επικρατήσουν η αίρεση και η πλάνη[12].
Μακαριώτατε άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Σύνεδροι,
Μετά την ανωτέρω παρουσίαση του φαινομένου της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, των κινδύνων και των τραγικών συνεπειών του τόσο στην δογματική όσο και στην σωτηριολογική διδασκαλία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, διαπιστώνομε ότι όντως τώρα κινδυνεύει σοβαρά η Ορθοδοξία. Ταπεινώς φρονούμε ότι επιβάλλεται η όσο το δυνατόν συντομότερα σύγκληση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, για να εξετάση και ερευνήση τα ανωτέρω καυτά και φλέγοντα θέματα, πάντοτε υπό το φως της Αγιογραφικής, Αγιοπατερικής και Ιεροκανονικής διδασκαλίας και παραδόσεως της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να λάβη καταδικαστική απόφαση εναντίον τόσο του Οικουμενισμού όσο και των ακολουθούντων, διδασκόντων και μεταλαμπαδευόντων την παναίρεση αυτή για να παύσουν τα σκάνδαλα και η σύγχυση κλήρου και λαού. Τούτο άλλωστε θα αποδείξει ότι παραμένωμε επί των επάλξεων και είμεθα συνεπείς στους φρικτούς όρκους που εδώσαμε κατά την χειροτονία μας, εφαρμόζοντας στην πράξη την σχετική απόφαση, που έχομε λάβει στις συνεδρίες της 15ης - 16ης Οκτωβρίου 2009.
Όθεν, Μακαριώτατε Άγιε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι Άγιοι Συνεπίσκοποι, ούτω ποιούντες μέγα καλό θα προξενήσωμε στην Αγία Ορθοδοξία μας, στο Έθνος μας, στον περιούσιο λαό του Θεού και μεγάλη χαρά θα γίνη στον Ουρανό και στην γη. Το δε μνημόσυνο μας θέλει μείνει στον αιώνα, των ονομάτων μας γραφομένων εν Βίβλω Ζωής, συγχωρουμένων των αμαρτιών μας. Ας βαδίσουμε ενωμένοι στον αγώνα της Ομολογίας της Πίστεως και είμεθα πεπεισμένοι ότι ο Οικουμενισμός «ου» κατισχύσει της Εκκλησίας, κατά την αψευδή ρήσιν του Κυρίου μας, «πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Ας τολμήσουμε, Μακαριώτατε Δέσποτα, Σεβασμιώτατοι και περιπόθητοι άγιοι Αδελφοί, να σπάσωμε τα οικουμενιστικά δεσμά, να βγούμε από την οικουμενιστική φυλακή και να απελευθερωθούμε από την αιχμαλωσία της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, τη θεία δυνάμει και Χάριτι του Αναστάντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού «επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι».
Διά ταύτα ταπεινώς προτείνομε να αποστείλητε σχετική αίτηση εκτάκτου συγκλήσεως της Ιεραρχίας και να την υποβάλητε στον Μακαριώτατο Πρόεδρο της ΔΙΣ ώστε κατά τας διατάξεις του άρθρου 6, εδαφ. 1 του Ν. 590/1977 «Περί Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος» Αύτη να προβή σε έκτακτη σύγκληση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας για την Συνοδική κατάγνωση και καταδίκη του συγκρητιστικού οικουμενισμού, της δεινής αυτής παναιρέσεως των συγχρόνων καιρών.
Ελάχιστος εν Χριστώ Αναστάντι αδελφός
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς Σεραφείμ
[1] Πραξ. 20, 29.
[2] ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός, Θεσσαλονίκη 1974, σ. 224.
[3] ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Ποιμαντορική εγκύκλιος επί τη Κυριακή της Ορθοδοξίας 2013, ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα, εκδ. Ορθόδοξος Τύπος, Αθήνα 1988, σσ. 43-45, 107-108, ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Διακήρυξις διά την Μασονίαν, http://www.impantokratoros.gr/67D9F5DF.el.aspx.
[4] ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Ποιμαντορική εγκύκλιος επί τη Κυριακή της Ορθοδοξίας 2013.
[5] Ο Οικουμενισμός, εκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2004, σσ. 11-18.
[6] ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού, Ιούλιος 2009, σσ. 23-24.
[7] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Κινδυνεύει τώρα σοβαρά η Ορθοδοξία», Θεοδρομία Θ1 (Ιανουάριος-Μάρτιος 2007) 94-98.
[8] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ, «Οικουμενικό Πατριαρχείο και Οικουμενισμός», εν Οικουμενισμός˙ Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις, Πρακτικά διορθοδόξου επιστημονικού συνεδρίου, Αίθουσα Τελετών ΑΠΘ, τ. Α΄, εκδ. Θεοδρομία, σσ. 233-250.
[9] Ο.π. σσ. 124-126.
[10] ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού, Ιούλιος 2009, σσ. 25-26.
[11] Ματθ. 16,18
[12] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Κινδυνεύει τώρα σοβαρά η Ορθοδοξία», Θεοδρομία Θ1 (Ιανουάριος-Μάρτιος 2007) 89-94.
9 σχόλια:
(Σημ. Αν δεν δημοσιεύσετε το σχόλιό μου ή αν δεν απαντήσετε επειδή δεν έχετε ΚΑΘΟΛΟΥ χρόνο ή επειδή δεν μπορείτε να παραλείψετε μια άλλη δουλειά γιατί είναι πιο ωφέλιμη για τους συνανθρώπους σας ή για να μη με πληγώσετε δεν παρεξηγούμε, συνήθισα πλέον!)
Βέβαια δεν αρκεί αυτό. Είναι αυτό Ομολογία Πίστεως; Αλίμονο! Χρειάζεται και αποτείχιση ΤΩΡΑ. Έτσι βέβαια λένε οι Πατέρες ε; Και ακόμη και το αντίθετο να έλεγαν κάποιοι άλλοι οι Πατέρες που υποστηρίζουν(;) την αποτείχιση όπως την νοούν και με τις προϋποθέσεις που τις εννοούν οι ατομικώς αποτειχισμένοι (και είμαστε 100% σίγουροι για τα όσα έλεγαν οι Πατέρες αυτοί) σίγουρα έχουν αυτοί δίκιο, αφού το λένε οι ομολογητές τις Πίστεως οι (ατομικώς!) αποτειχισμένοι. Σίγουρα το να παύει την πλήρη κοινωνία ο καθένας μόνος του κάθε φορά που κάποιος Επίσκοπος ή κληρικός παρεκτρέπεται σε θέματα Πίστεως και Εκκλησιαστικά είναι ότι επιβάλει το γνήσιο Ορθόδοξο και Πατερικό Πνεύμα! Μάλιστα και βέβαια απόδειξη τρανή είναι και η "ανυπαρξία" συγχύσεως που επικρατεί μεταξύ όλων όσων αποτειχίστηκαν ο καθένας μόνος του (έτσι βεβαίως έκαναν και οι Πατέρες έ;). Μάλλον και οι ρασκόλνηκοι στη Ρωσία είχαν δίκιο ο άγιος Δημήτριος δεν είναι παρά ένας ψευτο-άγιος που τον αγιοποίησαν οι νεωτεριστές Επίσκοποι της εποχής. Πήγαν να διορθώσουν την θεία Λειτουργία, αίσχος! Και ο άγιος Δημήτριος Ροστώφ να τους υποστηρίξει; Δεν είναι Άγιος! Ο π. Ευθύμιος έχει δίκιο που συμβαδίζει με στα χνάρια του Αγίου (και κατ' αυτού) Ιουστίνου Πόποβιτς, αλλά και του π. Θεοδώρητου Μαύρου, ο οποίος βέβαια "υποστήριζε και αυτός την Αγιότητα του αγίου Ιουστίνου". Αλλά μάλλον ιδέα μου είναι. Δεν έχει καμία απολύτως σχέση ο π. Ευθύμιος με τον π. Θεοδώρητο Μαύρο. Καμία απολύτως, τυχαία είναι σε όλα όμοιοι πλήρως και απλά ο π. Ευθύμιος Τροικαμηνάς δεν συμφωνεί με τους Γ.Ο.Χ.. Βέβαια ακόμη και Ράσκας Αρτέμιος να μην είχε αποτειχιστει(;) θα είχαν την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ από τους Πατέρες να αποτειχιστούν, και η Αποστολική διαδοχή άρα και η Εκκλησία ας χανόταν έτσι λένε οι Πατέρες. Βέβαια θα επέτρεπε ο Θεός σε περίπτωση που πρέπει να αποτειχιστούμε να μην υπάρχει παρά μόνο ένας Επίσκοπος, έτσι δεν είναι; Όμως για τις διαιρέσεις που λένε πολλοί στο χώρο των αποτειχισμένων (ντροπή τους!) λάθος έχουν, στην Εκκλησία "έχουμε συναντήσει" πολλές διαιρέσεις ΤΟΣΟ ΣΟΒΑΡΕΣ έτσι δεν είναι; Ακόμη πρέπει να πούμε πως έχουν υποστεί και θα υποστούν πολλούς διωγμούς οι ιοικουμενιτές απάνω τους, αφού βέβαι τώρα ιδικά που αποτειχίστηκαν έχουν κάθε εξουσία Εκκλησιαστικώς απάνω τους, ενώ οι άλλοι οι δήθεν αντι-οικουμενιστές δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑΝ απολύτως διωγμό από τους οικουμενιστές και κανέναν πόλεμο!
Τώρα ως σεβάσμιος άνθρωπος και γνήσιος Ορθόδοξος, δημοσιεύστε χωρίς την έγκρισή μου το σχόλιο μου, με τίτλος «Τάδε έφη Γρηγόριος!», διότι με σέβεστε όπως όλους πλήρως και έχετε δημοκρατικό πνεύμα και δικαιοσύνη και απαντάτε τουλάχιστον στα ερωτήματα των σχολιαστών που είναι πολύ σύντομα. Θέλω επίσης να αναφέρω το γεγονός ότι βλέπω ακόμη και πολύ Ορθόδοξο ήθος στο χώρο των αποτειχισμένων (ατομικώς!), δεν υβρίζουν, έχουν μεγάλη πρόθεση διαλόγου, απαντούν σε κάθε ερώτηση και δεν προβάλουν ηλίθιες δικαιολογίες για να μην απαντήσουν, ούτε λένε ανοησίες όπως «δεν απάντησες σ' αυτό», «τολμάς να λές τέτοια πράγματα άθλιε!», μάλιστα δεν υβρίζουν και έχουν πλήρη συμφωνία μεταξύ τους σε θέματα Πίστεως και πολύ σοβαρά Εκκλησιαστικά ζητήματα!
Γρηγόρης Π.
(υπερπαναιρετικός οικουμενιστής -επειδή δεν αποτειχίστηκα-, ανόητος και άθλιος)!
Α, και ξέχασα στην αρχή, στη σημείωση, πως είναι πλήρως Ορθόδοξο και φιλάνθρωπο το να πεις σε κάποιον -γιατί μάλλον αυτό θα μου απαντήσετε- σε ένα τόσο πολύ σοβαρό και σωτηριολογικό θέμα «μελέτησε τα Ιερά βιβλία, ζήσε όσο χωρίς αμαρτίες το κατά δύναμιν και κάνε ότι σε φωτ;iσει ο Θεός, δεν σου επιβάλω τίποτα. Διότι βέβαια να είστε σίγουρος θα επιλέξω τον σωστότερο σύμφωνα με τα κριτήριά σας δρόμο αν μου πείτε κάτι τέτοιο. Και βέβαια, ξέρετε, είμαι τόσο σκληρόκαρδος και πορωμένος που και να καθίσετε να με πείσετε για το ποια είναι η αλήθεια, εγώ θα μείνω στην πλάνη θέλοντας τη δυστυχία μου, τόσο ανόητος είμαι.
Γρηγόρης Π.
(υπερπαναιρετικός οικουμενιστής -επειδή δεν αποτειχίστηκα-, ανόητος και άθλιος)!
ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΠΟΥ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΓΙΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ !!
Έχετε απόλυτο δίκαιο σε αυτό που λέτε! Δυστυχώς οι σκοτεινές δυνάμεις κατόρθωσαν να<< διασπάσουν >> την ορθόδοξη εκκλησία σε πολλά κομμάτια που το καθένα διεκδικεί για τον εαυτό του την μοναδικότητα της εκκλησίας! Αυτό έγινε για να δημιουργηθεί σύγχυση στους πιστούς να σκανδαλίζονται και να μην ασχολούνται με το θέμα του οικουμενισμού! Γιαυτό ,πολύ χριστιανοί λένε πολλές φορές ,ότι ναι η εκκλησία του νέου ημερολογίου είναι λάθος όμως που να πάω ? και οι παλαιοημερολογίτες είναι τόσα κομμάτια !! που ενώ μιλάνε για αγάπη αυτοί αλληλοκαθερούνται και αλληλο αναθεματίζονται!
Αγαπητοί μου, η εκκλησία του Χριστού είναι μια , αιωνία , αδιαίρετη , και στο σώμα της περιλαμβάνει όλους τους αγίους , προφήτες , αποστόλους, δικαίους και οσίους , και όλα τα τάγματα των αγγέλων! Επίσης περιλαμβάνει και όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς, αμαρτωλούς και μη , οι οποίοι όμως πιστεύουν ακολουθούν και αγωνίζονται κατά γράμμα και χωρίς καμία αμφιβολία η παρέκκλιση από τα διατεταγμένα της ορθοδόξου εκκλησίας! Έστω και αν αυτοί δεν είναι πολλοί αλλά μόνο ένας άνθρωπος. ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΣ ΔΕ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΥΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΤΟΥΤΕΣΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ. Και όχι κάποιον επίσκοπο ,φωτισμένο μοναχό θαυματοποιό η άλλον . Υπάρχουν στην εκκλησιαστική ιστορία πολλά τέτοια παραδείγματα π.χ. ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής , ο Άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος κ.α.
Αν λοιπόν ένας άνθρωπος προβληματίζετε γιαυτά που έγιναν και γίνονται στην ελληνική εκκλησία βλέπε ( εισαγωγή του καταδικασμένου νέου ημερολογίου , αιρετική εγκύκλιος του πατριαρχείου του 1920 , συμμετοχή ως ιδρυτικό μέλος στο παγκόσμιο συμβούλιο εκκλησιών , κατάργηση μερικές χρονιές λόγο ημερολογίου της νηστείας των αγίων αποστόλων , άρση των αναθεμάτων κατά του αντίχριστου πάπα , συμπροσευχές και συλλείτουργα στην αρχή με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και τώρα τελευταίως και με ειδωλολάτρες , μουσουλμάνους , βουδιστές , αλλαγή του τρόπου βαπτίσματος των νηπίων , με την αντικατάσταση των τριών καταδύσεων με λούσιμο με αποτέλεσμα τα παιδιά να είναι αβάπτιστα , με την εισαγωγή από τον Δημητριάδος Ιγνάτιο και τον Περγάμου Ζησιούλα της λεγόμενης μεταπατερικής θεολογίας , την προώθηση στα σχολεία και στης εκκλησίες εκδόσεων της αγίας γραφής από αιρετικούς εκδοτικούς οίκους , την σιωπηλός προωθούμενη από της θεολογικές σχολές μιας νέας μορφής εικονομαχίας , χριστολογίας , εκκλησιολογίας ) . αν λοιπόν , κάποιος πιστός προβληματίζετε με όλα αυτά που συμβαίνουν στο χώρο της ελληνικής εκκλησίας και όχι μόνο ,ας τα περάσει από το κόσκινο των αγίων πατέρων και της ιεράς παραδόσεως και θα διαπιστώσει ότι η εκκλησία της Ελλάδος , δεν είναι η εκκλησία του θεού δυστυχώς και ως εκ τούτου δεν έχει μυστήρια ούτε αγιαστική σωστική Χάρι!
Τότε και μόνον αν βεβαιωθεί για το τραγικό κατάντημα της ελληνικής κρατικής εκκλησίας , θα αρχίσει να ψάχνει πάλι με τον ίδιο τρόπο να βρει που είναι και από ποιους αποτελείται, η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΜΑΤΑΙΟ ΚΟΣΜΟ! ΔΙΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙΩΝΙΟΣ ΑΣΧΕΤΟΣ ΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΩΚΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ!
Ένας καλοπροαίρετος διάλογος χωρίς φανατισμούς με την βοήθεια του θεού θα είναι χρήσιμος για όποιον το επιθυμεί.
Ένας χριστιανός ορθόδοξος
Αδελφέ Τηλέμαχε, με συγχωρείς αλλά βαρέθηκα αυτά τα επιχειρήματα. Ο Άγιος Μάξιμος με τον γνωστό διάλογο! Χρησιμοποιείται τους Αγίους με ευλογοφανή επιχειρήματα! Έλεος.
Εσείς τα διαβάσατε αυτά. Άλλοι δεν κατάλαβαν τίποτα τόσο κακοπροαίρετοι ήταν. Ή μήπως τα κατάλαβαν και ήταν τόσο δειλοί; Αν πεις κάτι τέτοιο με συγχωρείς αλλά δεν μπορώ να συζητήσω γιατί δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Θέλω ΔΙΑΛΟΓΟ, όχι επαναλαμβανόμενα ποιηματάκια. Η Εκκλησία είναι Μία, αλλά με τον τρόπο που εκφράζεσαι μου θυμίζει πολύ περί της Μία μεν αλλά διηρημένης Εκκλησίας που λένε οι οικουμενιστές. Άκου να δεις αδελφέ μου, αν υποτεθεί ότι είναι υποχρεωτική η απτείχιση και πως εκεί βρίσκεται η Εκκλησία πως θα συνεχιστεί η ύπαρξη της Εκκλησίας έστω και εάν υποτεθεί ότι βρισκόμαστε στα έσχατα και δεν απομένουν πολλά χρόνια, πάντως χρειάζονται αρκετές δεκαετίες αν κρίνουμε από τα σημεία των καιρών. Πως λοιπόν θα συνεχιστεί η ύπαρξη της Εκκλησίας, αφού η αποτείχιση των Ορθοδόξων δεν συνεπάγεται απαραίτητα με αποτείχιση και Επισκόπου. Μόνο ο Αρτέμιος είναι και δεν είμαι σίγουρος πως έχει αποτειχιστεί, απλά δεν μνημονεύει τον Πατριάρχη, μάλιστα ανγνωρίζει έχω ακούσει τα μυστήρια όλης της Σερβικής Εκκλησίας και δήλωσε πως δεν θα προβεί σε χειροτονίες! Άρα η Εκκλησία χαθηκε! Μόλις φύγη από αυτή τη ζωή ο Αρτέμιος δεν υπάρχει άλλος Επίσκοπος, ποιος θα χειροτονήσει άλλους ώστε να συνεχιστεί η Αποστολική διαδοχή; Είναι δυνατόν αν οι καταστάσεις απαιτούσαν πράγματι αποτείχιση ο Θεό να μην έστελνε και σωστούς Επισκόπους; Αφού όπως και εσείς από ότι γνωρίζω λέτε πως δεν πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση με σκοπό να 'ρθει ο αντίχριστος στην μία πολτοποιημένη ψευδοθρησκεία που θα έχει δημιουργηθεί και να βασιλεύσει στον υπό παγκοσμιοποίηση κόσμο. Άρα δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως με την μετάνοιά τους και οι οικουμενιστές θα επιστρέψουν στην Εκκλησία και αυτό το σκοπό έχει και η αποτείχιση. Και βέβαια μέχρι στιγμής παγκοσμίως δεν υπάρχει ουδείς Επίσκοπος που να έχει αποτειχιστεί εκτός από την περίπτωση του Αρτεμίου. Στο μεταξύ γράφετε στα παλιά σας τα παπούτσια το γεγονός ότι Ιερείς που δεν έχουν αποτειχιστεί επιτελούν εξορκισμούς και υπάρχουν και αποδείξεις, αν θέλετε πάτε να δείτε με τα μάτια σας (βέβαια πολύ πιθανόν είναι να υπάρχουν και απατεώνες όμως οι σωστοί είναι εύκολο να αναγνωριστούν). Όπως γνωρίζετε εξορκισμοί μπορούν μόνο στην Εκκλησία του Χριστού να επιτελεστούν. Είναι ή δεν είναι έτσι;
Τώρα, θέλω να μου πεις ΕΝΑΝ άγιο που να αποτειχίστηκε και η αποτείχισή του να έχει τα γνωρίσματα της δικής σας αποτείχισης. Και μάλιστα να συνέβη σε τέτοιες περιστάσεις. Σίγουρα δε, θα μου παραθέσεις διάφορα χωρία Πατέρων που έλεγαν να μη κονωνείτε με Επισκόπους που κοιωνούν με τους λατίνους και άλλα σχετικά. Τα περισσότερα γνωστά, όλοι τα ίδια λέτε Γ.Ο.Χ. και ατομικώς αποτειχισμένοι. Βέβαι υπάρχουν ερμηνείες σε όλα αυτά. Όμως και έτσι να είναι:
πρώτον δεν έχουν το αλάθητο,
δεύτερον δεν είδαμε ποτέ να, έπραξαν κάτι τέτοιο (όπως το εννοείται εσείς)
και τρίτον παραδείγματα Αγίων γενικά που να έκαναν κάτι τέτοιο δεν έχουμε.
Τα παραδείγματα είναι ανώτερα από τις ρήσεις. Και βέβαια ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ είχε πει κάποιος Άγιος κάτι τέτοιο δεν έχουμε δει να άφησε ο Θεός και να το πράξη, γιατί σε τέτοια περίπτωση σίγουρα από καλή διάθεση θα το έκανε.
(συνεχίζω παρακάτω)
Πρός Ανώνημο, το 1924 συνέβησαν τραγικά γεγονότα στην Εκκλησία της Ελλάδος,τα οποία δεν τα αναφέρω διότι και άλλοι φίλοι τα έχουν αναρτήση με πολές λεπτομέριες.Το θέμα είναι ένα , αν αυτά τα γεγονότα ήταν ή δεν ήταν καταλύτικα για την πορεία της Ελληνικής Εκκλησίας ως μέλος του σώματος της Εκκλησίας του Χριστού! τό τί έγινε μετά και είναι άλλο κομάτι τίς ιστορίας,τις απόψεις μου τις έχω δημοσιεύση πολές φορές,εγώ ειμαι κατά της αποτείχηση τώρα , διότι το πρόβλημα δέν δυμηουργίθηκε τώρα αλλά είναι 100 ετών, άν ένας επίσκοπος η ένα σύνολο πιστών μιας τοπικής εκκλησίας αποκοπή απο το σώμα του Χριστού, δεν μπορεί να έχει λίγο ιεροσύνη ,λίγο μυστήρια.Η έχει πλήρως την χάρι ή δεν έχει καθόλου ειναι νεκρός. Μου αναφέρης την περίπτωση του τρικαμηνά και του αρτέμιου, δεν θέλω τώρα να τίς σχολιάσω ,διότι δεν είναι του παρόντος. και επειδή μου λέτε ότι λέγω ποιηματάκια,ένα έχω να πώ υπάρχουν αποφάσεις -όσο και άν τις δέχεσται κατά της αλλαγής του ημερολογίου, υπάρχουν δηλώσεις νεότερων κληρικών που λένε ότι η εκκλησία της ελλάδος με την αλλαγή έγινε σχιζματική, υπάρχουν δηλώσεις καθηγητών που λένε οτι η εκκλησία της ελλάδος με την εισοδο στον οικουμενισμό έχει τα αναθέματα των πατέρων, γιαυτό επειμένω και ξαναλέγω ότι αν δέν διερευνηθή το τι έγινε το 1924 και τι επιπτώσεις είχε δεν μπορεί να προχωρήση η συζήτηση , διότι μετά το 1924 υπήρξαν επισκοποι που επεστρεψαν στο παλαιό και έκαναν χειροτονίες επισκόπων , αν όμως δεν ξεκαθαρίση αν η εκκλησία της ελλάδος το 1924 επαψε να ειναι εκκλησία του ΧΡΙΣΤή όχι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε τήν συζήτηση!διότι είναι μάταιο , οι θέσεισς μου γιά αυτό είναι ξεκάθαρες και γνωστές!
Η Εκκλησία λοιπόν βρίσκεται στους Γ.Ο.Χ. ή στους ενισταμένους για εσένα; Δεν χρειάζεται διευκρίνιση για αυτούς. Είναι γελοία η κατάντια τους και δεν μιλώ μόνο για κομμάτια, για τα οποία μόνοι τους και καμία σκοτεινή δύναμη δεν συνέβαλε. Αν υποτεθεί ότι συνέβαλε τότε έπρεπε να βάλει διχώνιες σε κάποιους από τους ἑπισκόπους" σας, τους οποίους θεωρείτε αγίους και ομολογητές επισκόπους!
Αν γίνεται να μολύνεται η Εκκλησία από περιπτώσεις σαν κι αυτέ για τι οποίες αποκοπήκατε από την Εκκλησία της Ελλάδος και τις κοινονούσες μ' αυτήν Τοπικές Εκκλησίες, τότε και οι περισσότερες -αν όχι όλες οι παρατάξεις- δεν ανήκουν στην Εκκλησία του Χριστού και συνεπώς δεν είναι απλά κοινότητες όπως και οι παπικοί, οι προτεστάντες και οι λοιποί. Διότι π. Χ. μερικές επισήμως αναγνωρίσουν τα μυστήρια της εκκλησία της Ελλάδος, ενώ για άλλους αυτό είναι αίρεση αφού μας θεωρούν αιρετικούς. Αυτό δεν είναι δογματικό θέμα; Και βέβαια πλείστα άλλα.
Υπάρχουν δε αλήθεια πολλοί πιστοί ακόμη και ζηλωτές της πίστεως παλαιοημερολογίτες. Αυτό δεν σημαίνει τίποτε απολύτως και στους προτεστάντες υπάρχουν τέτοιοι και στους παπικούς.
Αν πάλι όπως λες είσαι κατά της αποτείχισης τώρα (από ποιους αφού είσαι στου παλαιομερολογίτες;) και λες ότι το πρόβλημα υπάρχει εδώ και 100 χρόνια, τότε με αυτή τη λογική -εκτός αν εσύ έχεις δική σου λογική- τότε ούτε οι παλαιοημερολογίτες βρίσκονται στην Εκκλησία. Τουτέστιν για εσένα η Εκκλησία δεν υπάρχει αλλά υπάρχει! Πως γίνεται αυτό είναι άξιον απορίας.
Γρηγόρης Π.
(υπερπαναιρετικός οικουμενιστής -επειδή δεν αποτειχίστηκα-, ανόητος και άθλιος)!
Υ.Γ. Είχα γράψει κι άλλο σχόλιο και δεν το δημοσίευσε ο διαχειριστής, ο αγαπητός Κωνσταντίνος.
@Υ.Γ. Είχα γράψει κι άλλο σχόλιο και δεν το δημοσίευσε ο διαχειριστής, ο αγαπητός Κωνσταντίνος.
Αγαπητέ Γρηγόριε Παπαφλέσσα, Χριστός Ανέστη!
Αν υπάρχει κάτι για το οποίο δεν μπορεί κανείς να με κατηγορήσει, είναι ότι δεν δημοσιεύω τα σχόλια των επισκεπτών. Μήπως εσύ έκανες λάθος; Αν όχι, δεν έχεις αρχείο αυτών που μου έστειλες;
Βρες το και θα το ανεβάσω αμέσως αδελφέ. Δεν έχω κανένα λόγο να πτάξω το αντίθετο.
Νάσαι πάντα καλά, η Κυρία Θεοτόκος σκέπη και καταφυγή μας!
Εν Χριστώ αναστάντι,
Κωνσταντίνος Αργυρακόπουλος
Μόντρεαλ-Καναδά.
Έχω αρχείο με τα σχόλια αλλά δυστυχώς το συγκεκριμένο όχι. Δεν πειράζει. Δεν ήταν κάτι τόσο πολύ σημαντικό, το θέμα είναι αν εσύ δεν το ανέβασες. Η απάντησή σου όμως με χαροποίησε. Δεν θα επιμείνω, ζητώ συγγνώμη, θεωρώ από δω και πέρα ότι εγώ κάτι έξανα λάθος κατά την δημοσίευση του σχολίου.
Όμως κάτι για το οποίο μπορεί να σε κατηγορήσει κάποιος (και το οποίο είναι παρόμοιο με την παραπάνω περίπτωση) είναι ότι κατεβάζεις αναρτήσεις και δεν απαντάς στα ερωτήματα και στα επιχειρήματα -γιατί απάντηση δεν δίνει κάποιος μόνο σε ερωτήματα αλλά και σε επιχειρήματα-. Επίσης για το ότι χρησιμοποιείς υπεκφυγές και διπλωματίες τόσο ολοφάνερες που φαίνονται και απ' τις σελήνη. Το αστείο είναι όταν απαντώντας σε σχολιαστές σου μπορείς στην απάντησή σου -ενώ η ερώτηση ή επιχείρημα απευθύνεται σε εσένα- εσύ απαντάς εκ μέρους της Αδελφότητας «Ορθόδοξη Φωνή». Η οποία όπως έχω διαβάσει σε σχόλιά σου εδώ στο ιστολόγιό σου είχε ζητήσει να την βοηθήσεις με το ιστολόγιο και να αναρτείς για τους οικουμενιστές, εσύ όμως τους κατηγορείς και αναρτείς και διάφορα άλλα άρθρα με τα οποία δεν συμφωνεί η Αδελφότητα και ο κόσμος να νομίζει ότι η Αδελφότητα τα ανεβάζει. Δεν μπορούσες αν δεν θες να τους βοηθήσεις ή ακόμη και αν θες να τους βοηθήσεις να διατηρείς ένα ξεχωριστό ιστολόγιο;
Όμως το χειρότερο από όλα είναι το ότι αναρτείς και άρθρα σχετικά με σύγχρονους Αγίους Γέροντες (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, π. Παΐσιος κ.α.) όπου μέσα από αυτές τις αναρτήσεις φαίνεται να τους θεωρείς και εσύ ως Αγίους ανθρώπους, ασχέτως αν δεν είναι πράγματι έτσι. Οι οποίοι Άγιοι Γέροντες ή έστω χαρισματικοί εργάτες του Ευαγγελίου δεν συμφωνούσαν με την αποτείχιση, ούτε με τους Γ.Ο.Χ., ούτε με την αποφυγή θείας Λειτουργίας ή άλλης Ιερής Ακολουθίας στην οποία παρίστανται κάποιος από του οικουμενιστές Επισκόπους.
Σου είχα στείλει και δύο άλλα σχόλια στην ανάρτηση «Ταλαίπωρε άνθρωπε!!!» την οποία κατέβασες και έτσι δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ, εκεί σου πρότεινα αν θες τη βοήθειά μου, λοιπόν τη θες; Θα χαιρόμουν πολύ αν τη δεχόσουν.
Γρηγόρης Π. (και όχι Παπαφλέσας, το επίθετο μου δεν το χρειάζεσαι, δεν τρώγεται)
@Γρηγόρης Π. (και όχι Παπαφλέσας, το επίθετο μου δεν το χρειάζεσαι, δεν τρώγεται)
Δεν τρώγεται; Τρώγεται και έχει τα καλύτερα θρεπτικά αποτελέσματα....
Εν ολίγοις : ου γαρ έδωκεν ημίν ο Θεός Πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως... (Β΄ Τιμ. α:7)
Πως να πιστέψω σε αυτά που γράφεις, ακόμη κι΄ αν έχεις δίκαιο, όταν η δειλία σου μου αποκαλύπτει τον χαρακτήρα σου...
Δημοσίευση σχολίου