+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης
Αναπόσπαστον μέρος της εν
λόγω θεραπείας είναι ότι ο ανήρ τέλειος έχει γίνει γνώστης και των νοημάτων του
"σατανά" αφού "ου γαρ αυτού τα νοήματα αγνοούμεν" (Β Κορ.
2,11). Το αήττητον όπλον κατά του διαβόλου είναι η θεραπεία του βραχυκλώματος
μεταξύ της νοεράς ενεργείας της καρδίας και της λογικής του εγκεφάλου. Η
θεραπεία συνίσταται εις τον περιορισμόν όλων των νοημάτων, είτε καλών ή κακών,
εις τον εγκέφαλον που επιτυγχάνεται μόνον όταν η νοερά ενέργεια της καρδίας
επανέρχεται εις την φυσιολογικήν της κυκλικήν κίνησιν μέσω της αδιαλείπτου
νοεράς προσευχής. Αφελείς είναι οι υποστηρίζοντες το δυνατόν να αποβάλλη κανείς
τα κακά νοήματα και να κρατήση μόνον καλά νοήματα εις τον εγκέφαλον. Πρέπει
κανείς να γνωρίζη ακριβώς τα νοήματα του διαβόλου δια να τον νικήση. Τούτο
επιτυγχάνεται μέσω της κυκλικής κινήσεως του νοός εν τη καρδία. Ο Άγιος
Γρηγόριος Παλαμάς συνοψίζει την πατερικήν παράδοσιν ως εξής: "Ου γαρ δή
λέληθεν αυτούς, ότι ουχ ως η όψις τάλλα μεν ορά των ορατών, εαυτήν δε ουχ ορά,
ούτω και ο νούς, αλλ' ενεργεί μεν και τάλλα, ών αν δέοιτο περισκοπών, ό φησι
κατ' ευθείαν κίνησιν του νού Διονύσιος ο μέγας, εις εαυτόν δ' επάνεισι και
ενεργεί καθ' εαυτόν, όταν εαυτόν ο νούς ορά. Τούτο δ' αύθις 'κυκλικήν' είναι
κίνησιν ο αυτός φησιν. Αύτη δ' η του νού εστιν ενέργεια κρείττων και ιδιαιτάτη,
δι' ής και υπέρ εαυτών γινόμενος έσθ' ότε τω Θεώ συγγίνεται. "Νούς
γάρ", φησί, "μή σκεδαννύμενος επί τα έξω", -οράς ότι έξεισι;
Εξιών ούν, επανόδου δείται' διό φησιν- "επάνεισι προς εαυτόν, δι' εαυτού
δε προς τον Θεόν" ως δι' απλανούς αναβαίνει της οδού. Την τοιαύτην γαρ
κίνησιν του νού και ο των νοερών απλανής επόπτης εκείνος Διονύσιος αδύνατον
είναι πλάνη τινί περιπεσείν." (Υπέρ των Ιερώς Ησυχαζόντων, Ι,β,5.) Η
άκτιστος πανταχού παρούσα δόξα του θεού είναι ήδη μέσα εις το κάθε πλάσμα και
επομένως εις την καρδίαν του κάθε ανθρώπου μαζί με την δημιουργικήν,
συνεκτικήν, προνοητικήν και ακόμη την καθαρκτικήν ενέργειαν Του. Το να ψάχνη
κανείς τον Θεόν εις κάποιο υπερπέραν είναι σκέτη ανοησία. Με άλλα λόγια ο
Διονύσιος δεν έχει καμμίαν σχέσιν, ούτε με τον Νεο-Πλατωνισμόν και ούτε με τους
Φραγκο-Λατίνους, που φαντάζονται ότι τον ακολουθούν.
Τ Ε Λ Ο Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου