ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΝ


Ωρισμένοι  Σεβ. Μητροπολται διαφωνον μ τς κινητοποιήσεις, α ποαι γιναν ναντίον τς θεατρικς παραστάσεως, ποία νεφάνιζε τν Χριστν κα τος γίους ποστόλους ς σοδομίτας. Μ ρθρα των προσπαθον ν νουθετήσουν σους κινητοποιήθησαν, ν κάποιοι λλοι χαρακτηρίζουν τος κινητοποιηθέντας ς «συνήθεις πόπτους», ο ποοι διαμαρτύρονται δι διάφορα κκλησιαστικ ζητήματα.
φείλομεν ν παρατηρήσωμεν τι τ ρθρα ατ εναι παράδεκτα, διότι ο κινητοποιηθέντες:
1ον) κύρωσαν μερικς τν παράστασιν, φο πλέον δν προκαλε κανένα νδιαφέρον ες τ φιλοθέαμον κοινόν καί 2ον) φήρμοσαν τν πόφασιν τς Διαρκος ερς Συνόδου, ποία ες τς ρχς το θέρους κατεδίκαζε τ περιεχόμενον τς θεατρικς παραστάσεως κα κάλει τν πιστν λαν ν ντιδράση δυναμικς.
ταν μως ντέδρασε μία «χούφτα» ρθοδόξων χαρακτηρίσθησαν γραφικο κα «συνήθως ποπτοι» πὸ ρισμένων Σεβ. Μητροπολιτν.
κτς ατν ο Σεβ. Μητροπολται κάνουν λάθος κα δι να κόμη λόγον: ταν κάποιος πολίτης τος λέγξη δι τν «βίον κα τν πολιτείαν των» μφισβητήση τ ρθόδοξον φρόνημά των τν διαχείρισίν των, τότε προβαίνουν ες μηνύσεις, γωγς κα ξιώνουν τν ποκατάστασίν των, κάνοντες ταυτοχρόνως δηλώσεις, διὰ ν καταδείξουν τ δικον τν πιθέσεων ναντίον των. Διατί τώρα πο πλήγη γία Γραφή, Χριστς κα οἱ γιοι πόστολοι ζητον ν πιδείξωμεν γάπην ναντι τν διεστραμμένων θεατρικν παραγωγν, ν τος συγχωρήσωμεν, ν τος «γκαλιάσωμεν» κα ν μ θορυβομεν; Εναι μεγαλυτέρα φήμη των, τν ποίαν
πιχειρον ν προστατεύσουν μ μηνύσεις, πειλς κα γωγς π τν φήμην το Χριστο κα τν γίων ποστόλων; λήθεια μήπως διάβασαν τ ρεπορτζ τς «Κυριακάτικης Δημοκρατίας», συμφώνως πρς τὸ ποον θεατρικ παραγωγς κα μεταφράστρια το θεατρικο ργου κυρία Βάσια Παναγοπούλου, ποία νεκάλει ες τν θεολογικν κα κκλησιαστικν τάξιν τος λαχίστους κινητοποιηθέντας ρθοδόξους χριστιανούς,  πς ντέδρασεν ταν διεπίστωσεν τι πρην σύζυγός της εχε σοδομιτικς τάσεις κα τί επεν ναντίον του μ τν δολοφονίαν νς πολ γνωστο καλλιτέχνου. πρώην σύζυγός της ρνετο πσαν καταγγελίαν, λλ κείνη πέμενεν ες τς ναποδείκτους (κατ κενον) καταγγελίας, ναδεικνύουσα τν σοδομισμν το πρώην συζύγου; ς εναι προσεκτικότεροι ο Σεβ. Μητροπολται διαιτέρως πρς τος «συνήθως πόπτους», διότι ατο δν εναι γράμματοι κα μόρφωτοι, λλ χουν δύο κα τρία πτυχία (ο περισσότεροι). Ες τος «συνήθεις πόπτους» νήκει κα τ 2% το πιστο λαο, τ ποον κκλησιάζεται
κάστην Κυριακν κα νευ ατο το ποσοστο α κκλησίαι θ σαν δειαι.

Γ. ΖΕΡΒΟΣ
"O.T"

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


Τι άλλο εντός μου δύναται να εύρη και να γνωρίση Θεόν εν τω Χριστώ, αν όχι η πίστις; Είναι απείρως αληθής ο λόγος του αγίου Αθανασίου, ότι δια την έρευναν των Αγίων Γραφών και την αληθινήν Χριστογνωσίαν «Χρεία βίου καλού και ψυχής καθαράς και της κατά Χριστόν αρετής και της καθαράς διανοίας και της προς τους αγίους του βίου μιμήσεως (περί ενανθρωπήσεως του Λόγου, 57). Ως βλασφημίαν κατά του Αγίου Πνεύματος θεωρεί ο άγιος Αθανάσιος την άρνησιν της Θεότητος του Χριστού και το ασεβείν περί την Θείαν ουσίαν Του (επιστολή προς Σεραπίωνα IV, 12 κ. εξ.).                                                                                                           Το να θέλη κανείς με τον αμαρτοποιημένον νουν του να γνωρίση τον Θεόν, να Τον εξηγήση, τούτο αποτελεί έργον μιας εκπορνευμένης συνειδήσεως. Τούτο γνωρίζουν καλώς οι Άγιοι Πατέρες και η Αγία του Χριστού Εκκλησία, και δια τούτο αποκόπτει τον Άρειον ως νοσούν μέλος: «Νοθεύσας Άρειος φρενί αγνώμονι την ορθόδοξον πίστιν ταις πατρικαίς ψήφοις εξωστράκισται της Εκκλησίας, σεσηπός ώσπερ μέλος, ο δυσώνυμος» (Κυριακή των Πατέρων, κανών ωδή 4). Οι δε Άγιοι Πατέρες, οι οποίοι δια των αρετών του Αγίου Πνεύματος μετεμόρφωσαν τον νουν των και τον ήνωσαν δια της χάριτος με τον καθολικόν και άγιον νουν της Εκκλησίας του Χριστού, έγιναν «σάλπιγγες του Πνεύματος», δια των οποίων το Άγιον Πνεύμα φθέγγεται «το μυστήριον της Θεολογίας» (αυτόθι, Δοξαστικόν εις τους Αίνους), το μυστήριον της Υποστάσεως του Θεανθρώπου Χριστού.                                                                                                                                                                   

Συνεχίζεται.  

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ


+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης



      Δικαίωσις δια μόνης της πίστεως μόνον, είναι η διδασκαλία της Βίβλου. Αλλά αυτή η σώζουσα πίστις είναι η κατάστασις του φωτισμού της καρδίας, καθώς την περιεγράψαμε μέχρι τώρα και η οποία μερικάς φοράς καλείται ενδιάθετος πίστις: "Πάντες γαρ υιοί Θεού εστε δια της πίστεως εν Χριστώ Ιησού, όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε"  "Ότι δε εστε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του υιού αυτού εις τας καρδίας υμών κράζον, αββά ο Πατήρ, ώστε ουκέτι εί δούλος, αλλ' υιός, ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού δια Χριστού".  Η υιότης, δικαίωσις και προσευχή του Αγίου Πνεύματος εις την καρδίαν είναι ταυτόσημος πραγματικότης. Δεν υπάρχει δικαίωσις δια νόμου ή δι' έργων, αλλά μόνον δια του Χριστού, ο Οποίος έδωκε τον νόμον. Ο νόμος δεν δίδει ζωήν. Μόνον ο Χριστός δίδει ζωήν: "Ει γαρ εδόθη νόμος ο δυνάμενος ζωοποιήσαι, όντως αν εκ νόμου ήν η δικαιοσύνη".  Είναι η πίστις, η οποία μορφούται εις εκείνους, οι οποίοι έχουν το δώρον της προσευχής δια του Αγίου Πνεύματος εις τας καρδίας των, η οποία δίδει την βεβαίωσιν της αγάπης του Θεού εν Χριστώ και καταλήγει εις την αγάπην "ήτις ου ζητεί τα εαυτής".
      http://www.romanity.org/htm/im/w.gifΑυτή η θεραπεία και μεταβολή της ανθρωπίνης προσωπικότητος εν σχέσει με την ανθρωπότητα γενικώς κάνει την διαφοράν μεταξύ εκείνων, οι οποίοι θεραπεύονται και εκείνων, οι οποίοι δεν θεραπεύονται ακόμη, πολύ σαφή. Πίστις εις τον Χριστόν, χωρίς την υποβολήν εις θεραπείαν εν Χριστώ, δεν είναι πίστις δι' όλους. Εμπιστοσύνη εις τον ιατρόν τινος, χωρίς την υποβολήν εις την θεραπείαν την οποίαν ούτος του συνέστησε, θα ήτο ακριβώς το ίδιον είδος αντιφάσεως, ως προς την ορολογίαν.

      Συνεχίζεται.