ΚΥΡΙΕ ΕΚΕΚΡΑΞΑ ΠΡΟΣ ΣΕ - Lord I have cried to You

Κύριε, εκέκραξα προς Σε, εισάκουσόν μου,
εισάκουσον μου Κύριε.
Κύριε, εκέκραξα προς Σε, εισάκουσόν μου.
Πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου,
εν τω κεκραγέναι με προς σε.
Εισάκουσόν μου, Κύριε.
Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιον σου. έπαρσις των χειρών μου, θυσία εσπερινή, εισάκουσον μου Κύριε.
Κύριε ἁμαρτάνων οὐ παύομαι, φιλανθρωπίας ἀξιούμενος οὐ γινώσκω, νίκησόν μου τὴν πώρωσιν, μόνε Ἀγαθέ, καὶ ἐλέησόν με. Κύριε, καὶ τὸν φόβον σου πτοοῦμαι, καὶ τὸ πονηρὸν ποιεῖν οὐ παύομαι, τίς ἐν δικαστηρίῳ τὸν δικαστὴν οὐ πτοεῖται; ἢ τὶς ἰαθῆναι βουλόμενος, τὸν ἰατρὸν παροργίζει ὡς κᾀγώ;
Μακρόθυμε Κύριε, ἐπὶ τῇ ἀσθενείᾳ μου σπλαγχνίσθητι, καὶ ἐλέησόν με. Οἴμοι! τὶ ὁμοιώθην ἐγώ, τῇ ἀκάρπῳ συκῇ, καὶ πτοοῦμαι τὴν κατάραν σὺν τῇ ἐκκοπῇ, ἀλλ' ἐπουράνιε γεωργὲ Χριστὲ ὁ Θεός, τὴν χερσωθεῖσάν μου ψυχήν, καρποφόρον ἀνάδειξον, καὶ ὡς τὸν ἄσωτον Υἱόν, δέξαι με καὶ ἐλέησόν με. Τὰ πλήθη τῶν πταισμάτων μου πάριδε Κύριε, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, καὶ πάσας ἐξάλειψον τὰς ἀνομίας μου, λογισμόν μοι παρέχων ἐπιστροφῆς, ὡς μόνος φιλάνθρωπος, δέομαι καὶ ἐλέησόν με.

«ιματισμένον και σωφρονούντα»


ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. η΄26-39)                                                                           (Γαλ. α΄11-19)

Η αληθινή κοινωνία

Ο άνθρωπο ψάχνει μετά μανίας για τη ελευθερία του, πλην όμως δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που δοκιμάζει στο βάθος μεγάλη απογοήτευση. Ο Χριστός είναι ο αληθινός ελευθερωτής του κόσμου. Ο δαιμονισμένος που παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή θεραπεύθηκε μόλις συνάντησε τον Χριστό. Τον είδαμε να μεταβάλλεται ριζικά και να γίνεται νέα ύπαρξη. Από γυμνός γίνεται «ιματισμένος» και από αλλοπρόσαλλος «σωφρονών». Ζούσε πριν σε μνήματα και σε έρημους τόπους, μετά όμως επικοινωνεί και μάλιστα με τον πιο αυθεντικό τρόπο με τους συνανθρώπους του. Η επιθετικότητα και η καταστροφική μανία που τον καταλάμβαναν μεταβάλλονται σε ορμή κοινωνικότητας και σχέσης με τους γύρω του.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Armenian representatives attend Orthodox Churches’ consultation in Greece

October 19, 2012 | 16:12

ETCHMIADZIN. – A consultation meeting of the representatives from the Orthodox Churches was held in the Greek island of Kos, from October 11 to Wednesday, and prior to the World Council of Churches conference to be held next year in Busan, South Korea.
The event brought together numerous clergy members as well as secular theologians from the Orthodox Churches. Lectures were delivered and organizational matters concerning the aforesaid conference were discussed at the meeting.
Also, on October 13, the delegates raised their prayers to God, so that the soul of recently deceased Archbishop Torkom Manoogian, the Armenian Patriarch of Jerusalem, may rest in peace.
Bishop Hovakim Manukyan represented the Mother See of Holy Etchmiadzin at the consultation and Ms. Salpi Eskedjian attended the event on behalf of the Great House of Cilicia of the Armenian Apostolic Church, Information System of the Mother See informs.

Αλλοίμονον εις την γην, διότι οι Χριστιανοί μόνον κατά το όνομα είναι Χριστιανοί όχι δε και κατά τα έργα.


.... Κατόπιν  με ηρώτησε πάλιν ο Όσιος: υπάρχει ειδωλολατρία ή διωγμός των Χριστιανών ακόμη; Απεκρίθην εγώ: με την βοήθειαν των ευχών σου, Πάτερ, έχει παύσει πλέον ο διωγμός, ούτε ειδωλολατρία υπάρχει πολιτευομένη εκ του εμφανούς. Τούτο ακούσας ο Γέρων πολύ ηυχαριστήθη και συνέχισεν ερωτών με : υπάρχουν Άγιοι εις τον κόσμον σήμερον, κατορθούντες υπερφυσικά φαινόμενα και θαύματα, όπως είπεν ο Χριστός εις τα Ευαγγέλια, ότι : εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως ερείτε τω όρει τούτω μετάβηθι εντεύθεν εκεί και μεταβήσεται ( Ματθ. ιζ: 20 ) και : άρθητι και βλήθητι εις την θάλασσαν και γενήσεται ( Ματθ. Κα:21 ). Τούτο ειπόντος του Οσίου και δεικνύοντος το όρος, ανεσηκώθη αμέσως εκείνο περί τους πέντε πήχεις και μετετοπίζετο προς την θάλασσαν. Εγείρας δε τους οφθαλμούς του ο Όσιος και ιδών αυτό να περιπατή, κτυπήσας το πρόσωπον δια της χειρός του, είπε : τι σου συνέβει, όρος; Εγώ δεν σου είπον να μετακινηθής, μείνε εις την θέσιν σου. Παρευθύς τότε επανήλθε το όρος εκεί οπόθεν είχεν απομακρυνθή. Το θαυμάσιον τούτο ευθύς ως είδον εγώ έπεσον κάτω από τον φόβον. Ο δε Όσιος, κρατήσας με εκ της χειρός, με ανεσήκωσεν, ειπών : δεν είδες τοιαύτα θαύματα εις τας ημέρας σου; Διακατεχόμενος δε ακόμη εγώ υπό του τρόμου απεκρίθην : όχι. Στενάξας δε ο Γέρων έκλαυσε και είπεν : αλλοίμονον εις την γην, διότι οι Χριστιανοί μόνον κατά το όνομα είναι Χριστιανοί όχι δε και κατά τα έργα. Ευλογητός ο Θεός ο οδηγήσας με εις τον άγιον τούτον τόπον δια να μη αποθάνω εις την πατρίδα μου και ταφώ εις γην μεμιασμένην εκ των πολλών αμαρτιών. 

(Ο Όσιος Μάρκος ο Αθηναίος. Μέγας Συναξαριστής τόμος Ε΄ σελ. 104).

Το Περιβόλι της Παναγίας αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!!


Του κυρίου Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.


«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)


Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου!

Έτσι οι φύλακες της Ορθόδοξης Παράδοσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους!
Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.

Άφησαν ξέφραγο και απροστάτευτο τον αμπελώνα του Κυρίου και συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα του οικουμενισμού, του κακόδοξου χριστιανικού συγκρητισμού.

Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!

Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και της διδασκαλίας της.

Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων και ομολογητών Ορθοδοξίας.

Σήμερα το Άγιο Όρος, μοιάζει με αποσαθρωμένο από τον οικουμενισμό και την αίρεση οπωροφυλάκιο, μνημείο πλέον αγιορειτικής εγκαταλείψεως του περιβολιού της Παναγίας!

Το θλιβερό αυτό γεγονός συμβαίνει σήμερα, σε ώρα και στιγμή προχωρημένης αποδυναμώσεως της Ορθοδοξίας από ζωτικές και άγρυπνες δυνάμεις μαρτυρίας και ομολογίας, δεδομένου ότι, σήμερα, επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι και

Πατριάρχες αλλά και κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, μεταποιούμενοι αλαζονικώς σε τάξη εκκλησιαστικής οικουμενικής συνόδου, αποφθέγγονται άρρητα ρήματα κακοδοξίας, «επ’ αγαθώ» της Ορθοδοξίας!

Αιρετικές χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζονται σήμερα ως εκκλησίες, συλλειτουργίες με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και συμπροσευχές βαπτίζονται ως αγαπητικές σχέσεις και κάθε ορθόδοξη αλήθεια παραπέμπεται στον κάλαθο του οικουμενισμού, για επανερμηνεία με τα νέα δεδομένα της μετανεωτερικότητας, η οποία απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των πάντων στη θεολογία και γενικώς στη ζωή της Εκκλησίας!

Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!

Παραδόθηκαν στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας, με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο πρόσωπο του Πατριάρχου!

Έτσι μετέτρεψαν την πνευματική τους ηγεσία σε αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο του περιβολιού της Παναγίας!

Έκαναν την επιλογή τους!

Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Φανάρι -Βατικανό Προς σύνθεσιν τελικήν ;


Μην ξεχνάς:

-Υπάρχει η Συνοδική Εγκύκλιος του 1920.
-Υπάρχει η Συνοδική αναγνώριση των Μονοφυσιτών στό Σαμπεζύ 1990-1991(υπογράφηκε υπό 9 Ορθόδοξες Εκκλησίες).
-Υπάρχουν οι ενωτικές αποφάσεις των Πατριαρχείων Αλεξανδρείας καί Αντιοχείας μέ τούς Μονοφυσίτες.
-Υπάρχει η Συνοδική αναγνώριση των Λατίνων στό Μπάλαμαντ 1993.
-Υπάρχει η επίσημη άρση των Αναθεμάτων τό 1965.
-Υπάρχει η επίσημη αναγνώριση του βαπτίσματος καί της ιερωσύνης των Λουθηρανών στό Φράιζινγκ υπό τόν Γερμανίας Αυγουστίνο καί τήν τοπική του Σύνοδο.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


ΑΠΟ  ΤΟΝ  ΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟΝ  ΤΟΥ  ΑΡΕΙΟΥ  ΕΩΣ  ΤΟΝ  ΝΕΩΤΕΡΟΝ  ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΝ  ΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟΝ.

Το μυστήριον του κακού δεν είναι μικρότερον από το μυστήριον του καλού. Το μυστήριον του πρώτου είναι συχνά περισσότερον ελκυστικόν από το μυστήριον του δευτέρου. Και ο άνθρωπος αγαπά το μυστηριώδες εις οποιανδήποτε έκδοσίν του. Δεν υπάρχει πράγμα εις τον κόσμον, το οποίον δύναται ο άνθρωπος να εξηγήση εξ ολοκλήρου και να είπη:  Ιδού ένα πράγμα εις το οποίον και πέριξ του οποίου δεν υπάρχει μυστήριον και μυστηριώδες. Από κάθε φαινόμενον εις τον κόσμον, από κάθε πράγμα εις το σύμπαν υπολείπεται πάντοτε κάτι που δεν δύναται ο άνθρωπος να το περιλάβη εις τον κλωβόν του νου του. Δεν υπάρχει χημικόν ή αλχημικόν εργαστήριον εις το οποίον δύναται ο κόσμος να βρασθή ούτως ώστε να εξατμισθούν από αυτόν όλα τα μυστήρια. Κάτω από την βαρείαν γαλάζιαν καμπάνα που λέγεται ουρανός και που σκεπάζει την γην μας δεν υπάρχει τίποτε το απλούν, τίποτε το μη μυστηριώδες. Από οποιανδήποτε άποψιν εάν κοιτάξωμεν τον κόσμον, ούτος μας παρουσιάζεται ως ένα ερωτηματικόν. Το μυστήριον του κακού και το μυστήριον του καλού αντιπαλαίουν εις τον κόσμον, ιδιαιτέρως εν τω ανθρώπω. Εάν ο φιλάνθρωπος Κύριος δεν εκράτει την ισορροπίαν, ο κόσμος θα είχε πέσει προ πολλού εις το χάος. Το μυστήριον του κακού είναι εντέχνως ελκυστικόν, γοητεύει τον άνθρωπον μέχρις έρωτος, και ο άνθρωπος προσφέρει με ενθουσιασμόν τον εαυτόν του εις την μεγάλην και φοβεράν αγάπην του ως θυσίαν ολοκαυτώσεως. Το δε μυστήριον του καλού είναι ταπεινόν και πράον, λοιδορούμενον και εμπτυόμενον επί της γης, δια τούτο είναι ολιγώτεροι οι ερασταί του μυστηρίου του καλού, και περισσότεροι οι ερασταί του μυστηρίου του κακού. Θα είχεν από καιρού οδηγηθή το μυστήριον του καλού εις τον τάφον, εάν δεν είχεν αναστή εκ του τάφου ο Χριστός και εν τω ανεστημένω Προσώπω Αυτού δεν είχε δείξει όλην την θαυμαστήν γοητείαν του και το ελκυστικόν κάλλος του.                                                                                                                                                                     

Συνεχίζεται.  

Πίστιν δεν έχουν, γνώσιν ή βίωσιν;


 Τρία είναι τα αίτια μορφώσεως ορθοδόξων φρονημάτων: η πίστις, η γνώσις και η βίωσις. Εάν δεν συνέλθουν επί το αυτό τα τρία ταύτα, αδύνατον να αποφύγωμεν τας πλάνας και τας αιρέσεις. Παρατηρήσατε τους Αγιορείτας και τους Μητροπολίτας της Εκκλησίας της Ελλάδος που εις τας προδοτικάς ενεργείας του Πατριάρχου τον μνημονεύουν και κοινωνούν μαζί του. Εις κάποιαν των τριών τούτων προϋποθέσεων χωλαίνουν. Ή εις την πίστιν ή εις την γνώσιν ή εις την βίωσιν. Αδύνατον Ορθόδοξος Χριστιανός έχων πίστιν εις τον Χριστόν, γνωρίζων την διδασκαλίαν της Εκκλησίας και τους βίους των Αγίων Πατέρων και βιών κατά το δυνατόν με ακρίβειαν, να μη εξεγείρεται, από την αναφανδόν υποστηριζομένην καθολικήν αίρεσιν της συμφωνίας του Σαμπεζύ ή της συμφωνίας του Μπαλαμάντ ή του Φαναρίου το : Κωνσταντίνου η πόλις, Πρωτοκλήτου λυχνία τε άγει εορτήν λαμπροφόρον δεχομένη τον Πρόεδρον, Ρωμαίων Εκκλησίας της σεπτής… Ναυς, η πάντιμος Ορθοδοξίας αγλαΐζεται νυν δεχομένη, εκ Δυσμών σεπτόν Ποιμένα και Πρόεδρον…. Ετι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου... Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου και άλλα συναφή!!! Ας ερωτήσουν εαυτούς οι Αγιορείτες και οι Ποιμένες της Εκκλησίας μας, διατί τον μνημονεύουν και κοινωνούν μαζί του, και δεν ύψωσαν φωνήν διαμαρτυρίας κατά της ψυχολέθρου νοθείας της πίστεως. Πίστιν δεν έχουν, γνώσιν ή βίωσιν; Πως ανέχονται το οικουμενιστικό τούτο κήρυγμα του Οικουμενικού Θρόνου χωρίς συγκλονισμόν, αφού μόνον δι΄ αυτό είναι αρκετόν να χάσωμεν τας ψυχάς μας; Εάν δεχθώμεν τον Πάπα ως Αγιώτατον Επίσκοπον Ρώμης, τότε ανατρέπομεν την δογματικήν διδασκαλίαν της Εκκλησίας, απορρίπτομεν τους βίους και τους αγώνας των αγίων και οικοδομούμεθα κατά τρόπον λατινικόν, δηλαδή αντιπνευματικόν, που μόνον εις τον Χριστόν δεν οδηγεί. Διότι όλοι οι αγώνες των Αγίων Πατέρων υπέρ της διαφυλάξεως αλωβήτου της δογματικής διδασκαλίας, εγένοντο δια την προστασίαν της θεώσεως του ανθρώπου. Χωρίς ορθά δόγματα, θέωσις δεν επιτυγχάνεται......

Οι Δυτικομακεδόνες κατά τον Μακεδονικό Αγώνα


Δημοσιεύτηκε στις 18 Οκτ 2012 από