ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ


+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης


http://www.romanity.org/htm/im/w.gifΑι διακρίσεις αύται προϋποθέτουν το γεγονός ότι η καρδία και όχι η διάνοια είναι το κέντρον της πνευματικότητος και το μέρος όπου μορφούται ο Θεολόγος και επίσης το γεγονός ότι η καρδία συνήθως δεν λειτουργεί σωστά. Εκείνοι, των οποίων αι καρδίαι αντλούν μόνον αίμα φυσικώς, νομίζουν ότι ο εγκέφαλος και το νευρικόν σύστημα είναι τα γνωστικά κέντρα του ανθρώπου δια την ανάλυσιν των εσωτερικών και εξωτερικών σχέσεών τινος προς την Παλαιάν και Καινήν Διαθήκην. Η καρδία φαίνεται να λαμβάνηται ως έν τοιούτον κέντρον. Αυτοί φυσικώς συμπεραίνουν ότι αυτό γίνεται, εξ αιτίας της αρχικής και ανακριβούς αντιλήψεως αυτού.
http://www.romanity.org/htm/im/w.gifΕν τούτοις, η Ορθόδοξος παράδοσις γνωρίζει ότι η καρδία, παραλλήλως με την άντλησιν του αίματος είναι, όταν καλλιεργηθή καταλλήλως, ο τόπος της κοινωνίας μετά του Θεού δια της αδιαλείπτου προσευχής, δηλαδή της αεννάου μνήμης του Θεού. Τα λόγια του Χριστού, "Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται",  έχουν ληφθή πολύ σοβαρώς, διότι έχουν εκπληρωθή εις όλους εκείνους, οι οποίοι έλαβαν το χάρισμα του δοξασμού και προ και μετά της Ενσαρκώσεως. -

      Συνεχίζεται.

Τότε.... και Τώρα.



Τότε :
Εάν  ο Χριστός δεν αναστήθηκε, είναι χωρίς νόημα το κήρυγμά μας, κούφια και η πίστις μας. επί πλέον δε είμαστε και ψευδομάρτυρες εις βάρος του Θεού, ομολογούντες ότι ανέστησε τον Χριστόν, τον οποίον δεν ανέστησε…  Αλλά και εμείς, εάν εις την ζωήν αυτήν έχωμεν στηρίξει τας ελπίδας μας εις τον Χριστόν είμαστε άθλιοι και αξιολύπητοι από όλους τους ανθρώπους.(Α΄ Κορ. 15,14).


Τώρα :
Εάν η Παπική εκκλησία δεν έχει αιρέσεις, και ο κ. Βενέδικτος είναι αγιώτατος επίσκοπος Ρώμης, κούφια η πίστις μας, επί πλέον δε είμαστε και ψευδομάρτυρες εις βάρος του Χριστού ομολογούντες ότι η Ορθοδοξία είναι η ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Αλλά και εμείς εάν εις την ζωήν αυτήν έχωμεν στηρίξει τας ελπίδας μας εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν είμαστε άθλιοι και αξιολύπητοι διότι  η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ' όλων των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων, και τα πάντα γίνονται άνω κάτω. Και κατά συνέπειαν πρέπει να διορθώσωμεν Ιερούς Κανόνας, να συμπληρώσωμεν το Σύμβολον της Πίστεως, να διασκευάσωμεν τα λειτουργικά μας βιβλία, να χρίσωμεν με ασβέστη τους τοιχογραφημένους αγίους Πατέρας μας και να καύσωμεν τας φορητάς εικόνας των, αφού επλανήθησαν και πλανούν και ημάς τόσους αιώνας   Πρέπει να παύσωμεν του λοιπού να λέγωμεν εις τας προσευχάς  μας «δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών». Πρέπει να κλαύσωμεν δια τα πλήθη των Ομολογητών, που εμαρτύρησαν ματαίως και προ του σχίσματος και μετά το σχίσμα. Και πρέπει να σβήσωμεν πλέον και την ιεράν κανδήλαν, που καίει ακοίμητα εις την είσοδον του Ναού του Πρωτάτου, επάνω εις τα άγια λείψανα των Αγιορειτών Πατέρων, που εμαρτύρησαν από τους Ενωτικούς του 13ου αιώνος, διότι δεν εδέχθησαν το μνημόσυνον του Πάπα. Εάν δεν είναι αιρετική η παπική Εκκλησία, τότε τα θαύματα των αγίων Ομολογητών της Ορθοδοξίας είναι δαιμονικαί απάται. Εάν δεν είναι οι Λατίνοι αιρετικοί, πρέπει να καύσωμεν όλους τους αντιλατινικούς λόγους του Μ. Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Καβάσιλα, Ιωσήφ Βρυεννίου, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου του Σχολαρίου και τόσων ιερωτάτων θεολόγων μέχρι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ως και τας Συνοδικάς αποφάσεις. Τότε τι χρειάζονται το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το «Τριώδιον»; Να τα ρίψωμεν εις το πυρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν! 

Υπάρχει και αυτή η Ελλάδα :



Holy Trinity Greek Orthodox Church, St. Augustine USA.

Aγία Τριάδα ελληνική Ορθόδοξος Εκκλησία της πόλης  St. Augustine των ΗΠΑ.

Ιερώνυμος: Μεγάλη η ανάγκη συνεργασίας Εκκλησίας - Πολιτείας




14/10/2012

Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας τέλεσε το πρωί ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, στον Ι. Ν. Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, ενώ συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, Μιλήτου κ. Απόστολος, Φλωρίνης κ. Θεόκλητος, Σερρών κ. Θεολόγος, Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος, Νεαπόλεως κ. Βαρνάβας, Δράμας κ. Παύλος, Λαγκαδά κ. Ιωάννης και οι Επίσκοποι Θεουπόλεως κ. Παντελεημων και Θερμών κ. Δημήτριος. 



H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


Τέλος, ο Χριστιανισμός είναι Χριστιανισμός δια του Θεανθρώπου, δια της θεανθρωπίνης Αυτού αληθείας και της θεανθρωπίνης μεθοδολογίας. Αυτή είναι η θεμελιώδης αλήθεια, εις βάρος της οποίας δεν δύναται να γίνη ουδείς συμβιβασμός. Δι΄ αυτής προσδιορίζεται και καθορίζεται όλη η χριστιανική αξιολογία και κριτηριολογία. Ο Χριστός είναι η υψίστη αξία και το αλάθητον μέτρον μόνον ως Θεάνθρωπος. Πρέπει να είμεθα ειλικρινείς και συνεπείς μέχρι τέλους: εάν ο Χριστός δεν είναι Θεάνθρωπος, τότε είναι ο πλέον θρασύς αυτόκλητος, διότι ανακηρύττει εαυτόν Θεόν και Κύριον. Αλλ΄ η ευαγγελική ιστορική πραγματικότης δεικνύει και αποδεικνύει αναντιρρήτως ότι ο Ιησούς Χριστός κατά πάντα και εν πάσι είναι τέλειος Θεάνθρωπος. Όθεν δεν δύναταί τις να είναι χριστιανός άνευ πίστεως εις τον Θεάνθρωπον και εις το θεανθρώπινον σώμα Του, την Εκκλησίαν, εις την οποίαν ο Χριστός έχει αφήσει όλην την θαυμαστήν Προσωπικότητά Του. Η σώζουσα και ζωοποιούσα δύναμις της Εκκλησίας του Χριστού έγκειται εις την αιωνίως ζώσαν και πανταχού παρούσαν Υπόστασιν του Θεανθρώπου. Κάθε αντικατάστασις του Θεανθρώπου με τον οποιονδήποτε άνθρωπον, και κάθε επιλογή εκ του Χριστιανισμού εκείνων μόνον των στοιχείων που ικανοποιούν «το ατομικό γούστο» και την νόησιν του ανθρώπου μεταβάλλουν τον Χριστιανισμόν εις επιπόλαιον και αδύνατον ουμανισμόν. Τα πάντα υπό τον ήλιον είναι παλαιά, εκτός της Προσωπικότητος του Θεανθρώπου Χριστού. Αύτη είναι το μόνον καινόν, το αιωνίως καινόν (Πρβλ. Ι. Δαμασκηνού, Εκδ. ορθ. Πίστεως ΙΙΙ, 1. PG  94, 984  B:  “Και Θεός ων τέλειος, άνθρωπος τέλειος γίνεται και επιτελείται το πάντων καινών καινώτατον, το μόνον καινόν υπό τον ήλιον»).

Συνεχίζεται.  

Εκκλησία είναι εκείνη, η οποία διατηρεί την αληθινή και ομολογιακή παρακαταθήκη της πίστης: αγίου Μαξίμου Ομολογητού


Η ορθόδοξη πίστη είναι το παν. Οι άγιοι για τους οποίους μιλάει ο Απ. Παύλος, στην προς Εβραίους επιστολή του (κεφ. 11), και όσοι έζησαν μαζύ τους, δεν τελειώθηκαν επειδή έχυσαν το αίμα τους, αλλά δικαιώθηκαν με την πίστη και μέχρι σήμερα θαυμάζονται, γιατί ήσαν έτοιμοι να υποστούν ακόμη και θάνατο, για την ευσέβειά τους στον Κύριο... Λοιπόν και μείς τώρα καλούμαστε να αγωνισθούμε για το παν, για την πίστη μας. Επειδή δε το ζήτημά μας τώρα είναι ή να αρνηθούμε ή να τηρήσουμε την πίστη, οφείλουμε να έχουμε την φροντίδα αλλά και την πρόθεση να φυλάξουμε αυτά που παραλάβαμε και να θυμούμαστε συνεχώς την πίστη, που διατυπώθηκε στη Νίκαια. (Μέγας Αθανάσιος)
Mας είπαν να απομακρυνόμαστε από τους αιρετικούς, να μην υπακούουμε σε θεολόγους και Πατέρες ανεξέλεγκτα, όταν πρόκειται για θέματα αιρέσεως, αλλά να εξετάζουμε «την αναστροφή» των σύγχρονων Πατέρων μας, να ελέγχουμε αν κοινωνούν με αιρετικούς, αν αντί ποιμένες, είναι ψευδοποιμένες και, αν διαπιστώσουμε την Ορθοδοξία τους, τότε μόνο να τους ακολουθούμε. Ο Μ. Αθανάσιος χαρακτηρίζει επικίνδυνη (και απατηλή ) την συμπεριφορά κάποιων Ορθοδόξων, οι οποίοι διαβεβαίωναν ότι δεν αποδέχονται τις αιρετικές θέσεις του Αρείου και υποστήριζαν πως έχουν ορθόδοξο φρόνημα, αλλ’ όμως, επικοινωνούσαν εκκλησιαστικά και συμπροσεύχονταν με τους αρειανόφρονες∙  συμβουλεύει, λοιπόν, απομάκρυνση απ’ αυτούς. (Αν αντικαταστήσουμε τους αρειανόφρονες με τους παπικούς και τους οικουμενιστές, θα αντιληφθούμε ποια στάση, μας συμβουλεύει να κρατήσουμε, εμείς οι σύγχρονοι Ορθόδοξοι, που είμαστε μεν αμαρτωλοί, αλλά θέλουμε να τηρήσουμε την ορθόδοξη κληρονομιά των Αγίων μας). Δεν πρέπει, συνεχίζει ο Μ. Αθανάσιος, να έχετε επικοινωνία και συμπροσευχές με τους αιρετικούς,  γιατί όσοι βλέπουν εσάς τους ορθοδόξους να συγκεντρώνεστε με τους αρειανόφρονες και να επικοινωνείτε άνετα μαζί τους, θα αποκομίσουν την εντύπωση ότι τούτο είναι ακίνδυνο και θα κάνουν κι αυτοί το ίδιο, και έτσι, θα περιπέσουν στο βόρβορο της αιρετικής ασεβείας: «τινές δε εισιν οι διαβεβαιούντες  μεν τα Αρείου μη φρονείν, συγκαταβαίνοντες δε, και μετ' αυτών ευχόμενοι επί το αυτό... Όταν γαρ τινες υμάς τους εν Χριστώ πιστούς θεωρήσαντες μετ' αυτών συνερχομένους και κοινωνούντας, πάντως υπονοήσαντες αδιάφορον είναι το τοιούτον, εις τον της ασεβείας εμπεσούνται βόρβορον». Και παρακάτω γράφει: Για να μη συμβεί αυτό, να αποφεύγετε την εκκλησιαστική επικοινωνία με όσους φανερά συμμερίζονται και πιστεύουν τα ασεβή δόγματα του Αρείου, εκείνους δε που νομίζουν ότι δεν έχουν αποδεχτεί την αρειανικὴ διδασκαλία, αλλ’ όμως επικοινωνούν μετά των αιρετικών αρειανών, απ’ αυτούς αρχικά να φυλάγεσθε. Και κατ’ εξοχήν εμείς που ορθοφρονούμε, πρέπει να αποφεύγουμε την εκκλησιαστική κοινωνία, με εκείνους, των οποίων το φρόνημα ως κακόδοξο απορρίπτουμε. «Ίνα ουν μη τούτο γένηται, θελήσατε …τους μεν φανερώς φρονούντας τα της ασεβείας αποστρέφεσθαι, τους δε νομίζοντας τα Αρείου μη φρονείν, κοινωνούντας δε μετά των ασεβών φυλάττεσθαι· και μάλιστα ων το φρόνημα αποστρεφόμεθα, τούτους από της κοινωνίας προσήκει φεύγειν»

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ


+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης


Διάγνωσις και θεραπεία.

http://www.romanity.org/htm/im/w.gifΗ πατερική παράδοσις ήτο υποχρεωμένη να χρησιμοποιήση την φιλοσοφικήν γλώσσαν της εποχής της, δια να γίνη κατανοητή και να πολεμήση τας αιρετικάς διαστροφάς της εκκλησιαστικής παραδόσεως. Τούτο, εν τούτοις, δεν σημαίνει ότι η φιλοσοφία εχρησίμευσεν εις την κατανόησιν της διδασκαλίας του Χριστού. Πάντως, οι Πατέρες απέρριπτον τους αφηρημένους στοχασμούς περί Θεού και την σχέσιν Του με την δημιουργίαν και επέμενον εις την εμπειρικήν προσέγγισιν της ενώσεως μετά του Θεού, δια μέσου της καθάρσεως και του φωτισμού της καρδίας. Εντός αυτού του πλαισίου πρέπει να εννοηθούν οι όροι αυτών (δηλαδή των πατέρων), "πράξις" (κάθαρσις, φωτισμός) και "θεωρία" (όρασις). Τούτο δεν έχει καμμίαν σχέσιν με την μεσαιωνικήν δυτικήν διάκρισιν μεταξύ κοινωνικής δράσεως και στοχαστικής θεωρίας περί Θεού, η οποία δια τους Πατέρας είναι δαιμονική και πηγή όλων των αιρέσεων. "Πράξις" είναι η κάθαρσις της καρδίας και "θεωρία" είναι η όρασις της δόξης, την οποίαν η καρδία έχει, ή δια της εσωτερικής πίστεως του φωτισμού, ή δια του δοξασμού, ή της θεώσεως. Θέωσις είναι η όρασις (θέα) της δόξης του Θεού εν Χριστώ. Θέωσις δεν είναι ο φωτισμός ή απλώς η συμμετοχή εις την Θείαν Ευχαριστίαν, ως φαίνεται να πιστεύουν μερικοί Ορθόδοξοι σήμερα.

       Συνεχίζεται.