+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.


     44) γ) Ακολουθώντες τον Αυγουστίνον απεδέχθηκαν οι Φραγκο-Λατίνοι την αναζήτησιν της ευδαιμονίας ως τον φυσικόν προορισμόν του ανθρώπου. Επίστευσαν έτσι ότι μόνον ο Θεός είναι εκείνο το Ύψιστον Αγαθόν που ημπορεί να ικανοποιήση την ιδιοτέλειαν του ανθρώπου. Μέσα στα πλαίσια αυτά ο Θεός είναι η τελική αιτία της ευδαιμονίας των προορισμένων ανθρώπων, ενώ η Θεία χάρις είναι η αιτιατή δύναμις που προστίθεται στην ψυχή δια να την κινεί ιδιοτελώς και ακαταγωνίστως προς το Ύψιστον Αγαθόν. Μέσα στα πλαίσια αυτά η θεραπεία της καθάρσεως και του φωτισμού της καρδίας και του δοξασμού μετεβλήθηκαν εις Νεο-Πλατωνικά δαιμονικά πνευματικά γυμνάσια. Η κάθαρσις της καρδίας έγινε η απαλλαγή των δήθεν θείων αρχαιτύπων της θείας ουσίας μέσα στην ψυχήν από τα υλικά τους συμβεβηκότα. Ο φωτισμός της καρδίας κατήντησε να είναι η δαιμονική φαντασία του μυστικού, ότι ενοράται τα δήθεν θεία αρχαίτυπα. Ο μεν δοξασμός ή η θέωσις κατήντησε να είναι η Νεο-Πλατωνική έκστασις κατά την οποίαν εξίσταται ο νούς από το σώμα και τάχα ενώνεται κατ' ευθείαν με τα ανύπαρκτα αρχαίτυπα που ανοήτως πιστεύουν ότι υπάρχουν εντός της θείας ουσίας.

Συνεχίζεται.

Αλέξ. Παπαδιαμάντης : ΘΕΡΟΣ – ΕΡΟΣ



ΕΙΔΥΛΛΙΟΝ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

Περ τν χαραυγήν, γραα Φωτειν ξύπνισε τ παιδία, κα φο τ νιψε κα τ κτένισε πιμελς τος δωσε παξιμαδάκια ν μασήσουν, «γι ν μν τ μπουκώσ γάδαρος». Ετα λαβε τ κομψόν, επλεκτον καλάθιόν της, θεσε ντς τν ρόκαν, τν μανδήλαν της κα λίγα τρόφιμα δι πρωινν πρόγευμα, κα ξλθε μετ τς συνοδίας της.
Δν το πρώτη φορ καθ ν γραα Φωτειν ξύπνα τόσον πρωί. μόνη διαφορ το τι σήμερον, νεκα το ξαιρετικο τς μέρας, δήγει μαζί της τ μικρ παιδία, κα χι μόνον ατά. λλ καλ γραα το πάντοτε γροδίαιτος, κα ν διενυκτέρευε συνήθως ες τν πόλιν, ποτέ, οτε μίαν μέραν δν λειπεν π τν ξοχήν. Εχε τν μνάδα της, τν ποίαν τρεφε φιλοστόργως κα α γαθα γειτόνισσαι διηγοντο τι κοιμτο μετ ατς γκαλιαστά, δι ν ζεσταίνεται. λλ κα ν δν κοιμτο μ τν μνάδα, κοιμτο μως ες τ ατ πόστεγον, που κα μνάς, μικρν πόστεγον μ διαφέρον ρνιθνος ες τν μυχν τς αλς. Κα τν μέραν μν μνς εχε τ ρνία της, δ Φωτειν τ παιδία της, τ τέκνα τς κυρίας της κα τς δελφς ατς, μίσειαν δωδεκάδα μικρν διαβόλων, οτινες κρεμντο π τ φουστάνια της, προσεκολλντο ες τ σπηλαιώδη στέρνα της κα πήδων ες τος κυρτος μους της. Τν δ νύκτα μν μνς εχε τ μηρυκάσματά της, δι ν κράτει ξυπνον τν σύνοικον, δ γραα εχε τ νειρά της, λλα μηρυκάσματα τς φαντασίας κα ατά, φ ν στέναζεν νίοτε ν τ μέσ τς νυκτός, ξυπνοσα τν προβατίναν, τις δι μικρο βελασμο πήντα συμπαθς ες τος στεναγμούς της.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

προσωπικότητες μεγίστου πνευματικού βεληνεκούς!....

Διαβάζω δύο κείμενα από διαφορετικές πηγές.

Το πρώτο:
......Άλλη βασική διαπίστωση είναι ότι το Άγιον Όρος σήμερα κοσμείται από μεγάλες και σπουδαίες μορφές, προσωπικότητες μεγίστου πνευματικού βεληνεκούς, άξιους συνεχιστές της μεγάλης Ορθόδοξης παράδοσης, που θέλει τον χώρο του Μοναχισμού να αναδεικνύει φωτεινούς Εκκλησιαστικούς αστέρες. Πρόκειται για ανθρώπους που ξέρουν να αναδεικνύουν την πνευματική διάσταση και των πιο υλιστικών πραγμάτων και δεδομένων, που χαίρονται την απλότητα της Μοναχικής ζωής, ενώ, παράλληλα, είναι τόσο πολυπράγμονες προκειμένου να μεταδώσουν στον διψασμένο κόσμο το νερό της αλήθειας του Ευαγγελίου. Πρόκειται για ακοίμητους εργάτες της προσευχής που ξέρουν καλά ότι αυτή είναι που ελκύει ακόμα τη χάρη του Θεού στην πλανεμένη ανθρωπότητα.....

Το δεύτερο:

Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!
Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.
Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου!

Έτσι οι φύλακες της Ορθόδοξης Παράδοσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους!
Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.

Άφησαν ξέφραγο και απροστάτευτο τον αμπελώνα του Κυρίου και συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα του οικουμενισμού, του κακόδοξου χριστιανικού συγκρητισμού.

Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!

Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και της διδασκαλίας της.

Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων και ομολογητών Ορθοδοξίας.

Σήμερα το Άγιο Όρος, μοιάζει με αποσαθρωμένο από τον οικουμενισμό και την αίρεση οπωροφυλάκιο, μνημείο πλέον αγιορειτικής εγκαταλείψεως του περιβολιού της Παναγίας!

Το θλιβερό αυτό γεγονός συμβαίνει σήμερα, σε ώρα και στιγμή προχωρημένης αποδυναμώσεως της Ορθοδοξίας από ζωτικές και άγρυπνες δυνάμεις μαρτυρίας και ομολογίας, δεδομένου ότι, σήμερα, επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι και

Πατριάρχες αλλά και κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, μεταποιούμενοι αλαζονικώς σε τάξη εκκλησιαστικής οικουμενικής συνόδου, αποφθέγγονται άρρητα ρήματα κακοδοξίας, «επ’ αγαθώ» της Ορθοδοξίας!

Αιρετικές χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζονται σήμερα ως εκκλησίες, συλλειτουργίες με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και συμπροσευχές βαπτίζονται ως αγαπητικές σχέσεις και κάθε ορθόδοξη αλήθεια παραπέμπεται στον κάλαθο του οικουμενισμού, για επανερμηνεία με τα νέα δεδομένα της μετανεωτερικότητας, η οποία απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των πάντων στη θεολογία και γενικώς στη ζωή της Εκκλησίας!

Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!

Παραδόθηκαν στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας, με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο πρόσωπο του Πατριάρχου!

Έτσι μετέτρεψαν την πνευματική τους ηγεσία σε αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο του περιβολιού της Παναγίας!

Έκαναν την επιλογή τους!

Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!

Ολα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.


Όποιον μνημονεύουμε με εκείνον κοινωνούμε και με όποιον κοινωνούμε τον μνημονεύουμε. Ολα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Έλεγε ο άγιος Αθανάσιος: «Εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται καί σκανδαλίζωσι τόν λαόν, χρή (πρέπει) αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ' αυτών εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις τήν γέενναν του πυρός». 
(Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 33, 199) 
και "ων το φρόνημα αποστρεφόμεθα, τούτους από της κοινωνίας προσήκει φεύγειν" 
(PG 26, 1188 Β).

Yποδεχόμενοι τον αιρετικό Πατριάρχη, ιεροκάπηλοι οι Κληρικοί της Κρήτης!

......πως είναι λοιπόν νόμιμο και θεάρεστο να ενωθούμε με εκείνους από τους οποίους αποκοπήκαμε δίκαια και κανονικά , εφόσον παραμένουν αμετάβλητα στις αιρέσεις τους; Εάν το δεχθούμε αυτό ανατρέπουμε μονομιάς τα πάντα και καταργούμε την Ορθοδοξία ...... 

..... Ποιος «άδης» θα εκφωνήσει το μνημόσυνο του πάπα – ο οποίος αποκόπηκε δίκαια από το Άγιο Πνεύμα εξ αιτίας της αυθαδείας του, εναντίον του Θεού και των θείων Μυστηρίων – και θα γίνει με αυτόν τον τρόπο εχθρός του Θεού ; Διότι αν ακόμη και ο απλός χαιρετισμός, μας καθίστα κοινωνούς των πονηρών έργων αυτού που χαιρετάμε , πόσο μάλλον η μνημόνευσης του, εκφώνως, και μάλιστα την στιγμή που αντικρίζουμε με φρίκη τα θεία Μυστήρια ; 
Αν αυτός ο Ίδιος που βρίσκεται μπροστά μας είναι η Αυτοαλήθεια , πως είναι δυνατό να ανεχθεί ένα τόσο μεγάλο ψεύδος , το να συγκατατάσσεται δηλαδή ο πάπας μεταξύ των λοιπών Ορθοδόξων πατριαρχών ; Μήπως θα παίξουμε θέατρο κατά τον καιρό των φρικτών Μυστηρίων ;
Και πως θα τα ανεχτεί αυτά η ψυχή του Ορθοδόξου και δεν θα απομακρυνθεί αμέσως από την εκκλησιαστική κοινωνία αυτών πού τον μνημόνευσαν και δεν θα τους θεωρήσει ιεροκαπήλους ;
 
Άλλωστε η Ορθόδοξη Εκκλησία του Θεού δεχόταν από παλιά την αναφορά του ονόματος του αρχιερέως ενώπιον των Αγίων Μυστήριων ως τελεία συγκοινωνία....

π. Θεόδωρος Ζήσης. Σχόλια στο κήρυγμα Κυριακής (ΙB' Ματ.)


Δημοσιεύτηκε στις 27 Αύγ 2012 από 
Π. Θεόδωρος Ζήσης - Συμπληρωματικά σχόλια στο κήρυγμα Κυριακής ΙB' Ματθαίου κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο 2012 (βίντεο)

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


Ακόμη ολίγα λόγια δι΄ εμέ και δια σε, αναγνώστα, και δια κάθε φιλόχριστον: Εμπρός μας ευρίσκονται οι άγιοι βίοι των αγίων, που ευηρέστησαν ενώπιον του Θεού. Οι άγιοι εβάδισαν τον πιο μακρύν δρόμον, που ημπορεί να περιπατήση ένα ανθρώπινον ον: τον δρόμον που εκτείνεται από τον άδην ως τον παράδεισον. Ή μάλλον έναν ακόμη μακρύτερον και απ΄ αυτόν, τον πιο μακρύν: τον δρόμον από τον διάβολον μέχρι τον Θεόν. Αγκαλιασμένοι από τον Αναστάντα και Αναληφθέντα Θεάνθρωπον, οι άγιοι ανεστήθησαν συν Αυτώ και ανελήφθησαν συν Αυτώ. Προηγουμένως όμως είχαν σταυρωθή μαζί Του, και έγιναν όμοιοι με Αυτόν ως προς τον θάνατον. Αλλά επίσης όμοιοι με Αυτόν δια της ζωής που έζησαν μέχρι την Ανάστασιν και την Ανάληψιν. Με αυτόν τον τρόπον έχουν επαναλάβει εις τον εαυτόν των τον Χριστόν, έχουν επαναλάβει τον Νικητήν της αμαρτίας, του θανάτου και του διαβόλου. Επανέλαβαν εντός των τον Θεάνθρωπον: ενεσωματώθησαν εις τον Χριστόν (=ενχρίστωσις) και εχριστοποιήθησαν (=χριστοποίησις). Ώστε κατώρθωσαν να πραγματοποιήσουν αυτό που έθεσεν ο Θεός ως σκοπόν της ανθρωπίνης υπάρξεως: έγιναν «θεοί κατά χάριν», όπως τόσον εκφραστικά ευαγγελίζεται ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος.     

   Συνεχίζεται.