Αλέξ. Παπαδιαμάντης : ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ


Μεταξ τν πολλν δημωδν τύπων, τος ποίους θ χωσι ν κμεταλλευθσιν ο μέλλοντες διηγηματογράφοι μας, διαπρεπ κατέχει θέσιν κακ πενθερά, ς κα κακ μητρυιά. Περ μητρυις λλοτε θ ποπειραθ ν διαλάβω τιν πρς ποικοδόμησιν τν ναγνωστν μου. Περ μις κακς πενθερς σήμερον λόγος.
Ες τί πταιεν τυχς νέα Διαλεχτή, οτως νομάζετο, θυγάτηρ το Κασσανδρέως μπαρμπα-Μανώλη, μεταναστεύσαντος κατ τν λληνικν πανάστασιν ες μίαν τν νήσων το Αγαίου, ες τί πταιεν ν το στερα κα τεκνος; Εχε νυμφευθ πρ πταετίας, κτοτε δς μετέβη ες τ λουτρ τς Αδηψο, πεντάκις τς δωκαν ν πί διάφορα τελεσιουργ βότανα, ες μάτην, γ μενεν γονος. Δύο τρες γύφτισσαι τς δωκαν ν φορέσ περίαπτα θαυματουργ περ τς μασχάλας, εποσαι ατ τι τοτο το τ μόνον μέσον, πως γεννήσ, κα μάλιστα υόν. Τέλος καλόγηρός τις Σιναΐτης τ δώρησεν γιασμένον κομβολόγιον, επν ατ ν τ βαπτίζ κα ν πίν τ δωρ. Τ πάντα μάταια.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Η αγιότης είναι η ομαλή κατάστασις της θεοειδούς ψυχής του ανθρώπου, δια τούτο η αγιότης ημών είναι θέλημα του Θεού: «Τούτο γαρ εστι θέλημα του Θεού, ο αγιασμός ημών» (Α΄ Θεσ. 4,3). Αυτό θέλει ο Θεός από ημάς, αυτό απαιτεί, εις αυτό έγκειται όλον το θέλημά Του δι΄ ημάς. Και ημείς επιτελούμεν το θέλημά Του μόνον εάν κάμωμεν εκείνο το οποίον είναι άγιον, το οποίον αγιάζει και φωτίζει. Μόνον τότε εξαγιαζόμεθα και φωτιζόμεθα. Αυτό είναι δυνατόν να το επιτύχωμεν εάν κρατώμεν πάντοτε τον εαυτόν μας εις την αγίαν διάθεσιν δια της εν χάριτι ασκήσεως των ευαγγελικών αρετών. Εάν όλας μας τας σκέψεις και επιθυμίας, τα αισθήματα και τας πράξεις κατευθύνωμεν εις την οδόν του ευαγγελικού αγιασμού και φωτός (πρβλ. Α΄ Θεσσ. 4,1-8).                                                                                
Ολόκληρον το Ευαγγέλιον συνοψίζεται εις μίαν παραγγελίαν του Θεού προς όλους ημάς: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμι» (Α΄ Πέτρ. 1,16). Εν τη ανεκφράστω συγκαταβάσει Του ο Θεός της αγάπης εξισώνει τους ανθρώπους με τον Εαυτόν Του: και δια τον Θεόν και δια τους ανθρώπους ισχύει το ίδιον Ευαγγέλιον, η ίδια χάρις, η ίδια αλήθεια, η ίδια δικαιοσύνη, η ίδια ζωή, η ίδια αγαθότης: «Ο τε γαρ αγιάζων και οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες» (Εβρ. 2,11). Εντεύθεν η οδός των χριστιανών είναι «η των αγίων οδός» (Εβρ. 9,8). Ο Απόστολος συμβουλεύει τους χριστιανούς: «Κατά τον καλέσαντα υμάς άγιον—τ.ε. κατά τον Χριστόν—και αυτοί άγιοι εν πάση αναστροφή γενήθητε» (Α΄ Θεσσ. 1,15). Η καινοδιαθηκική επίσης εντολή είναι: «Περιπατείτε αξίως του Θεού» (Α΄ Θεσσ. 2,12. Πρβλ. Κολ. 1,10. Φιλ. 1,27). Το Ευαγγέλιον δεν είναι άλλο παρά η υπό του Θεού κλήσις των ανθρώπων εις αγιασμόν, εις αγιότητα (Α΄ Θεσς. 4,7). Το διώκειν τον αγιασμόν μετά πάντων (πρβλ. Εβρ. 12,14)—τούτο αποτελεί τον κανόνα όλων των σχέσεών μας προς αλλήλους. Χωρίς αυτού ουδείς όψεται τον Κύριον (αυτόθι). Ο Κύριος είναι άγιος, δια τούτο μόνον οι άγιοι, μόνον οι ηγιασμένοι και φωτισμένοι δύνανται να ίδουν Αυτόν. Εκείνοι δηλ. οι οποίοι οικειοποιούνται την αιωνίαν Αλήθειαν με όλον το είναι των (πρβλ. Ιωάν. 17,17). 


 Συνεχίζεται.  

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Παρ’ ὅλα αὐτά ἡ Ὀρθοδοξία κατήντησε σήμερα νά ἄγεται καί νά φέρεται ὡς πλοῖον ἄνευ πηδαλίου, ἀπό αὐτούς τούς αὐτοκηρυγμένους ὁδηγούς καί προστάτες καί μάλιστα εἰς τά θέματα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί αἱρέσεως. Κάτι ἀκόμη τό ὁποῖον χαρακτηρίζει τούς σημερινούς Ὀρθοδόξους εἶναι τό ὅτι ἔχουν τελεία σχεδόν ἄγνοια ὡς πρός τήν στάσι τῶν Πατέρων ἀπέναντι στούς αἱρετικούς, τήν διαφύλαξι τῆς Πίστεως, τήν εὐθύνη κληρικῶν καί λαϊκῶν δι’ αὐτά τά θέματα, τοῦ τρόπου ἐπαναφορᾶς εἰς τήν Ὀρθοδοξία καί κυρίως τῶν ἐπιπτώσεων τῆς αἱρέσεως, ὅταν αὐτή ἐπικρατήση καί γίνη γραμμή τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ σημερινοί θρησκευόμενοι και συνειδητοί Ὀρθόδοξοι ἀρέσκονται νά μελετοῦν τούς συγχρόνους γέροντες, τούς προορατικούς καί διακριτικούς, καθώς ἐπίσης καί διάφορα πνευματικά θέματα πού ἔχουν σχέσι μέ τήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν τήν ἀγάπη, τήν ἐλεημοσύνη καί τήν ταπείνωσι ἤ νά ἀκοῦν κηρύγματα ἀναλόγου περιεχομένου · διά τά θέματα τῆς πίστεως ὅμως ὑπάρχει ἀφ’ ἑνός μέν προκλητική ἀδιαφορία ἐκ μέρους των, ἀφ’ ἑτέρου δέ συστηματική προπαγάνδα ἐκ μέρους τῶν ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν, περί τοῦ ὅτι αὐτά ἤ δέν ὑφίστανται κἄν ἤ στήν καλύτερη τῶν περιπτώσεων ὅτι θά λυθοῦν δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἀπό αὐτήν πού ἀπαιτεῖ ἡ Ὀρθόδοξος Παράδοσις. Ἔχοντας λοιπόν ὅλα αὐτά τά εἰδοποιά στοιχεῖα καί γνωρίσματα τῆς ἐποχῆς μας, τά ὁποῖα φρονοῦμε ὅτι εἶναι ἡ γενεσιουργός αἰτία καί κυρίως ἡ αἰτία διαιωνίσεως τῆς αἱρέσεως, θά προσπαθήσωμε νά παρουσιάσωμε τά ἐπιχειρήματα ὅλων αὐτῶν πού σήμερα ἀντιστρατεύονται στό θέμα τῆς ἀποτειχίσεως καί τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ 15ου ἱεροῦ Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου.


Συνεχίζεται.