Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.



Τό σπουδαῖο καί ἔχον μεγίστη σημασία εἰς τήν παροῦσα μελέτη εἶναι τό ὅτι ὁ ἅγ. Γρηγόριος δέν ἦτο ἁπλῶς ἀποτειχισμένος ἀπό τόν Πατριάρχη Καλέκα πρό συνοδικῆς
κρίσεως, ἀλλά ἐπί πλέον ἐθεωροῦσε (καί διεκήρυττε) ὅτι ἦτο ἀδύνατον κάποιος πού ἐπικοινωνεῖ ἐκκλησιαστικῶς μέ τόν Πατριάρχη νά εἶναι Ὀρθόδοξος, ἐνῶ αὐτός, πού
ἦτο ἀπό αὐτόν ἀποτειχισμένος, ἦτο ἑνωμένος συγχρόνως μέ τήν εὐσεβῆ πίστι. Αὐτό τό ἀναφέρει ἀκροτελεύτια εἰς τήν θεολογική πραγματεία του, ἡ ὁποία ἐπιγράφεται: «Ὅτι
παρεξήγησίς ἐστι καί ἀνασκευή τοῦ τόμου σαφής ἥν ὁ τοῖς βααρλαμίταις προσθέμενος Πατριάρχης γράψας ἐξήγησιν τοῦ τόμου πρός ἀπάτην καλεῖ». Λέγει λοιπόν ὁ ἅγιος τά
ἑξῆς: «Τούτου τοίνυν οὕτω καί τοσαυτάκις παντός τοῦ τῶν ὀρθοδόξων πληρώματος ἐκκεκομμένου, λείπεται τῶν ἀδυνάτων εἶναι τελεῖν ἐν τοῖς εὐσεβέσι τόν μή ἀφωρισμένον ἐκ τούτου, τοῦ καταλόγου δ’ εἶναι χριστιανῶν ἀληθῶς καί τῷ Θεῷ ἡνωμένον κατ’ εὐσεβῆ πίστιν, ὅστις ἄν εἴη τούτων ἕνεκεν ἀφωρισμένος ἐκ τούτου» (Ἀναίρεσις ἐξηγήσεως τόμου Καλέκα, ΕΠΕ 3, 692).
Αὐτό δεικνύει καθαρά ὅτι ὁ ἅγιος τήν ἔνταξι καί τόν χωρισμό ἀπό τήν Ἐκκλησία τά συνέδεε ἀπολύτως ὄχι μέ τήν ὑποταγή εἰς τά ἑκάστοτε ποιμένοντα πρόσωπα, ἀλλά μέ τήν πλήρη ἀποδοχή καί ταύτισι μέ τήν ὀρθόδοξο πίστι. Τόν Πατριάρχη Ἰωάννη Καλέκα τόν ἐθεωροῦσε ἀποκομμένο ἀπό τούς Ὀρθοδόξους, λόγῳ πίστεως, πρό συνοδικῆς
κρίσεως καί αὐτούς πού τόν ἀκολουθοῦσαν ὁμοίως τούς συγκατέλεγε μέ αὐτόν. Ἡ σκέψις δηλαδή τοῦ ἁγίου εἶναι ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά συγκαταλέγεται κάποιος μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων, ἔστω καί ἄν ἰσχυρίζεται ὅτι ἔχει ὀρθόδοξο πίστι, τήν στιγμή πού ἀκολουθεῖ καί ἐντάσσεται σέ κάποιον αἱρετικό ποιμένα καί ἀρχιποιμένα.
Ὑπάρχει εἰς τό σημεῖο αὐτό καί ἕνα ἄλλο, πλέον ἀποκαλυπτικό χωρίο τοῦ ἁγ. Γρηγορίου, τό ὁποῖο εἶναι τόσο διαυγές πού δέν ἀφήνει περιθώρια παρερμηνείας, οὔτε καί εἰς αὐτούς πού προσπαθοῦν νά τά ἐφεύρουν ὥστε νά καλυφθοῦν. Εἶναι ἀπό τήν ἀναίρεσι πού κάνει εἰς τό γράμμα τοῦ Ἀντιοχείας Ἰγνατίου. Ἀναφέρει δέ τά ἑξῆς: «Ποῖος κλῆρος, ποία μερίς, τίς γνησιότης πρός τήν Χριστοῦ ἐκκλησίαν, τῷ συνηγόρῳ τοῦ ψεύδους, ἐκκλησίαν, ἥ “στύλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας” κατά Παῦλόν ἐστιν, ἥ καί μένει χάριτι Χριστοῦ διηνεκῶς ἀσφαλής καί ἀκράδαντος, ἐστηριγμένη παγίως οἷς ἐπεστήρικται ἡ ἀλήθεια; Καί γάρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί · καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί, καί τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἄν και σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποίμενας ἱερούς ἑαυτούς καλοῦντες καί ὑπ’ ἀλλήλων καλούμενοι · μηδέ γάρ προσώποις τόν χριστιανισμόν, ἀλλ’
ἀληθείᾳ καί ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα» (Ἀναίρεσις γράμματος Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, ΕΠΕ 3,606). Μέ λίγα λόγια ἡ ἀληθινή καί ὀρθόδοξος πίστις εἶναι
τό κριτήριο εἰσόδου ἤ ἐξόδου ἀπό τήν Ἐκκλησία, εἶναι δέ τό μεγαλύτερο ψεῦδος νά λέγωνται κάποιοι ποιμένες καί ἀρχιποιμένες, ὅταν ἔχουν αἱρετικά φρονήματα καί, ἐπί
πλέον, τό χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ Χριστιανισμοῦ δέν εἶναι τά πρόσωπα, ἀλλά ἡ ἀληθινή καί ἀκριβής πίστις.

Ἀπάντησις εἰς τὸ προκλητικὸν ἄρθρον τοῦ Σεβ. Χαλκηδόνος


Τ πράγματα χουν προχωρήσει πάρα πολύ. Τ ρθρα τν
Οκουμενιστν πισκόπων κα θεολόγων διαδέχονται τ να
τ λλο, κα μία σωτερικ ερ γανάκτηση δν φτάνει, γι
ν ρεμίσει τν ψυχή, πο ποφέρει, καθς βλέπει ν
μετατρέπεται  οκος το Θεο, σ οκο... αρετικν βλασφημιν.
Χρειάζεται πλέον φραγγέλιον κα ποις χει τ σθένος κα εναι
ξιος ν τ χρησιμοποιήσει;
Δν προλάβαμε ν χωνέψωμεν τν πιστολν το Πατριάρχου
κατ τν πιστν κληρικν κα λαϊκν, πο ντιστέκονται πρς
τος νεωτερισμος το Φαναρίου, κα τν διεδέχθη  Χαλκηδόνος
θανάσιος,  ποος, πως κα ο λλοι οκουμενιστα πίσκοποι
το Φαναρίου, μιλε ς... κπρόσωπος μίας δη ν νώσει
ερισκομένης κκλησίας, πο ποτελεται π τν
α) Δυτικν κκλησίαν (χωρς πλέον εσαγωγικά) τς ποίας τ
ποιμαντικ κ.. προβλήματα ξετάζει, ς ἐὰν ο Παπικο ν εναι 
μέλη τς κκλησίας μας, κα β) τν νατολικν κκλησία
ν κκλησίαν μ λλείψεις, κατ τν Πάπα Βενέδικτον) τν
ποίαν, ς πίσκοπος νευ ποιμνίου, βλέπει φʼ ψηλο, π
κάποια λύμπια κορυφ κριτο κατέχοντος πσαν τν λήθειαν, 
τν ποίαν ο παρχιται λλαδίτες κυρίως, γνοον.
Διαβάστε τ νέον –πλήρη κενότητος κα κακοδοξίας– ρθρον το
Χαλκηδόνος θανασίου π τν πίτιτλο «ΕΓΕΙΡΕΣΘΕ! "Ἐὰν δν πιθυμετε ναος ς μπάρ..."». Σ ατ μιλε   
Ι) δι τν Παπισμν
κα τν Μίαν ρθόδοξον κκλησίαν, ς ν εναι νωμέναι.
ΙΙ) Χρησιμoποιε δι τος πιστούς, πο λέγχουν τν Πατριάρχην καὶ τος κολούθους του, χαρακτηρισμος βριστικούς, 
χωρς νὰ καταθέτει στοιχεα αρετικν  ντικανονικν νεργειν των.
«σν δ ν μ ρκουν ατά, (σημειώνει ες ν σημεον το
ρθρου του) κα ες τν καθʼ μς νατολήν, χομεν κα τς
"ξωτικς πώρας" το  νέο-γεροντισμο, το παθολογικο
νέο-συντηρητισμο κα τς "θεολογικς λητείας", α ποαι
μόνον ες τν ποπλάνησιν τν δαν κα συχνάκις "θεουσν"
ποσκοπον, μ προβλέπτους κα λεθρίας συνεπείας».
Κα  πηρετν τν βδελυρν αρεσιν το Οκουμενισμο
Χαλκηδόνος θανάσιος,  χων ες τν πλάτην του τς συμφωνίες 
το Μπάλαμαντ, το Πόρτο λέγκρε, τς πανθρησκειακς
συμπροσευχς στν σσίζη, τς βαρύγδουπες καινοτομίες τς
βαπτισματικ θεολογίας, τς θεολογίας τν κλάδων κα λλες
πολλς μαρτημένες κακοδοξίες, κατακλείει τ ρθρο του ς ξς:
«γείρεσθε τοίνυν, γρηγορετε, ργάζεσθε κα μ μαρτάνετε,
διότι ο καιρο ο μενετοί. Ἐὰν δν πιθυμετε ναος ς μπάρ,
στιατόρια  κα εκτηρίους οκους τέρων θρησκευμάτων».

«Θο Κύριε, φυλακν τ στόματί μου», Τρίτη σπέρας, τς Ε´ 
βδομάδος τν Νηστειν.

Λεόντιος Διονυσίου.

Πηγή : Ορθόδοξος Τύπος.





ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ… ΚΟΡΑΝΙΑ!


Την  ρχή καμε Οκουμενικς Πατριάρχης Βαρθολομαος,
ποος πρν λίγους μνες στς Η.Π.Α. δώρισε στν μουσουλμάνο, τουρκικς καταγωγς, πρόεδρο τς πολυεθνικς ταιρείας «Κόκα-Κόλα», τ «γιον Κοράνιον», πως νέφερε διος νώπιον δεκάδων δημοσιογράφων κα τηλεοπτικν φακν! Τ σκυτάλη πρε πίσκοπος Τούζλας (Βοσνίας – ρζεγοβίνης) Βασίλειος. Θέλοντας ν βραβεύσει τ βοσνιακ στρατεύματα, πο στν πλειοψηφία τους εναι μουσουλμανικς πίστεως, γι τν προσφορά τους στος πολίτες τς χώρας κατ τς καταστροφικς πλημμύρες το περασμένου φθινοπώρου, προσέφερε στ μουσουλμάνο διοικητὴ Sanad Masonic Κοράνιο μ φιέρωση! Θεωρομε πς σο κα ν οἱ δημόσιες σχέσεις τν ψηλ σταμένων κκλησιαστικν ταγν πιτάσσουν βρότητες, στόσο δν πάρχει καμι δικαιολογία ν
μοιράζουν «κοράνια», «Ταλμούδ», «Βέδες» κα λλα «ερ βιβλία» λλων θρησκειν! πάρχουν κα λλα πειρα δρα ν προσφέρουν, λλ χι τέτοια, διότι προσφορ τους χει τεράστια συμβολικὴ σημασία, τόσο γι τος παραλπτες, σο κα γι σους βλέπουν το λγειν ατ θέαμα. Ο ν λόγ πίσκοποι δ γνωρίζουν τ πίστευτα βριστικά το Κορανίου κατ το Τριαδικο Θεο, το Κυρίου μας ησο Χριστο, τς Θεοτόκου, τν γίων μας, τς κκλησίας μας, μν τν Χριστιανν ς πίστων κα ρα ξίων πρς ξόντωση,
μ τν «ερ πόλεμο»; Δ γνωρίζουν τι στ γράμμα κα τ πνεμα το Κορανίου θανατώθηκαν πειρος ριθμς Χριστιανν καὶ συνεχίζεται ξόντωση (Τουρκία, Πακιστάν, Αγυπτο, Νιγηρία, κλπ); Δν χουν κούσει γι τος χιλιάδες Νεομάρτυρες (λληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, κλπ), π τος μουσουλμάνους  θωμανος στ χρόνια τς δουλείας; Ἐὰν τ γνωρίζουν ατ (πο φυσικ τ
γνωρίζουν), τότε ναγκαζόμαστε ν ποθέτουμε συνειδητ κπτωση πίστεως κα  πράξεως π μέρους τους!
Ν εχηθομε: κα μὴ χειρότερα! 

" O. T."

ΟΙ ΘΕΑΤΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ


Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Πολλοί  νθρωποι χρησιμοποιον τν ποκρισία προκειμένου ν κα-
λύψουν τς δυναμίες τους κα τς μαρτωλς κα ξιοκατάκριτες
πράξεις τους. Σκοπός τους πάντα δημιουργία καλν ντυπώσε-
ων γι τ πρόσωπό τους. ν δν θέλουν ν λλάξουν τν μαρτωλή
ζωή τους, τος ρέσει ν μφανίζονται διαφορετικο κα νώτεροι.
Τ φαινόμενο ατ εναι ερέως διαδεδομένο. Ο ποκριτς εναι
πολλο κα ο ντυπώσεις πίσης πο δημιουργον πολλές. Σ ατ
βοηθάει κα τηλεόραση, ποία τος προβάλλει προθύμως, χωρς
ποτ ν σχολεται μ τν προσωπική τους ζωή. φακς πέφτει πάν-
τα στν ποκριτική τους εκόνα, πο φιλοτεχνεται μ πιμέλεια.
Ο ποκριτς εναι πρόσωπα πο πωθον. πως ταν κα ο Φαρι-
σαοι στν ποχ το Χριστο, ο ποοι μφανίζονταν ς σπουδαοι
κα νάρετοι, ν ταν κριβς τ ντίθετο. Τος νδιέφερε δη-
μόσια εκόνα κα χι τ πραγματικ θος. νας πίσκοπος λέει τι «
φαρισαϊσμς στ θρησκεία κα τ ζω εναι τ συμπαθέστατο
πργμα, κα στ μάτια το Θεο κα στ μάτια τν νθρώπων. πο-
κρισία τν τρόπων, σκληρότης τν ασθημάτων, ατοϊκανοποίησις
κα πεποίθησις γι τν θικ κα πνευματικ κατάστασί μας εναι ο
κακίες, πο συνθέτουν τ φαρισαϊσμό».
Δυστυχς, λας βλέπει τ ξωτερικ κα πηρεάζεται. Μένει στς
ψεύτικες συμπεριφορές, πιστεύει τς δηλώσεις κα πιπόλαια χειροκρο-
τε τος «χαρισματούχους». Ατ τν δυναμία το λαο γνωρίζουν ο
ποκριτς κα νεργον ναλόγως. λας δν διακρίνει τ φαινόμενα
π τν οσία τν πραγμάτων, γι ατ γίνεται κα εκολο θμα.
Χριστς δν νεχόταν τν ποκριτικ συμπεριφορ τν Φαρι-
σαίων κα συχν χρησιμοποιοσε σκληρος λόγους, προκειμένου ν
διορθωθον ο διοι λλ κα νυποψίαστος λας ν νημερωθε κα
ν μ τος μπιστεύεται. Θεωροσε τν ποκρισία βεβήλωση τν
ερν κα τν σίων.
Τ φαινόμενο τς ποκρισίας πρχε κα πάρχει στν ερ χρο
τς κκλησίας. Εναι τ φαρμακερ γκάθι, πο πληγώνει πολλος
πιστος κα γι ατ πρέπει ν κόβεται κα ν καίγεται. Δν εναι εκο-
λο τ ργο ατό. Ο ντιδράσεις εναι μεγάλες κα κάποτε λυσσαλέ-
ες. Πρέπει μως τ κακ ν περισταλε κα κάποτε ν κλείψει. νας
πολύπειρος πίσκοπος, ναφερόμενος στος ποκριτές, πο μφανί-
ζονται στν κκλησία, γραφε: «Εναι δυστύχημα πο φαρισαοι
πάρχουν πάντα κι λήθεια το χριστιανισμο κα τ ργο τς
κκλησίας κακοποιεται κα σήμερα —π κείνους, πο μονοπωλον
τν πίστι κα διοποιονται στ σκέψι του τ Θε κα ξουθενώνουν
τος λλους κα πιδεικνύουν τν γιότητάς τους, π τος ποκρι-
τάς, τος θεατρίνους τς θρησκείας κα τς θικς. Ατο εναι συμ-
παθες κα στ μάτια τν νθρώπων σων καταλαβαίνουν— κα στ
μάτια το Θεο».

" Oρθόδοξος  Τύπος"