Ο Θεάνθρωπος Χριστός, αίρων την αμαρτίαν, εγεφύρωσε
πρώτος το χάσμα που εδημιούργησεν αυτή μεταξύ του χρόνου και της αιωνιότητος,
μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, μεταξύ του ανθρώπου και των λοιπών όντων.
Τοιουτοτρόπως αποκατέστησεν εις την συνείδησιν και την αίσθησιν του ανθρώπου
την ενότητα μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, μεταξύ του χρόνου και της
αιωνιότητος, μεταξύ τούτου και του άλλου κόσμου. Δι΄ αυτό οι άνθρωποι που έχουν
το πνεύμα και την πίστιν του Χριστού, όταν αγωνίζωνται κατά της αμαρτίας, αγωνίζονται
δια να αποκαταστήσουν εντός των την ωλοκληρωμένην εικόνα του κόσμου, δια να
φθάσουν εις τον πλήρη και ακέραιον άνθρωπον. Η αμαρτία
διέσπασε την ενότητα της ανθρωπίνης αυτοαισθήσεως, της αυτοσυνειδησίας, της
σκέψεως, της ζωής, της υπάρξεως, του είναι. Έτσι διέσπασε και την ενότητα της
ανθρωπίνης αισθήσεως περί του κόσμου ( της κοσμο-θεωρίας). Ο κατά Χριστόν αγών
εναντίον της αμαρτίας δεν είναι άλλο τι παρά αγών εναντίον εκείνης της μόνης
δυνάμεως, που διασπά καταστρεπτικώς μέσα εις τον άνθρωπον την αίσθησιν της
ενότητος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, του χρόνου και της αιωνιότητος, την
αίσθησιν της καθολικής ενότητος (πανενότητος). Ο Θεάνθρωπος με την θεανθρωπίνην
ζωήν Του έδωσε την θεανθρωπίνην Του φιλοσοφίαν της πανενότητος. Εις την ζωήν
αυτήν και εις την φιλοσοφίαν αυτήν δεν υπάρχει τόπος δια την αμαρτίαν, το κακόν
και τον θάνατον. Ο
άνθρωπος εδημιουργήθη από τον Θεόν ως ένα μακροκοσμικόν ον, δια τούτο είναι
φυσικόν και λογικόν να υπάρχη μέσα του μακροκοσμική αίσθησις και συνείδησις του
κόσμου. Δια τον λόγον αυτόν ο άνθρωπος, που δεν τον έχει διαταράξει και
διασπάσει η αμαρτία, αισθάνεται την οργανικήν ενότητα όλων των δημιουργημάτων,
αισθάνεται την χαράν, και την λύπην των δημιουργημάτων ως ιδικήν του, διότι
κατά κάποιον μυστικόν τρόπον είναι φορεύς του κλήρου όλων των δημιουργημάτων.
Παράδειγμα τούτου είναι ο Αδάμ. Εις τον Αδάμ εδέσποζεν η αίσθησις της
πανενότητος μέχρι της πτώσεως. Όταν δε έπεσε, παρέσυρε μαζί του εις την αμαρτίαν
και τον θάνατον όλην την κτίσιν. Νεώτερα παραδείγματα είναι οι Απόστολοι, οι
Μάρτυρες, οι Άγιοι και όλοι οι αληθινοί χριστιανοί. Το παράδειγμα των
παραδειγμάτων είναι ο Απόστολος Παύλος. Κανείς άλλος όπως αυτός δεν αισθάνεται
τόσον βαθειά και έντονα, ότι πάσα η κτίσις «συστενάζει και συνωδίνει» μετά των
ανθρώπων, συστενάζει και συνωδίνει από την αμαρτίαν και λόγω της αμαρτίας, από
τον θάνατον και λόγω του θανάτου, όπου την υπέταξεν ο φιλαμαρτήμων άνθρωπος
(πρβλ. Ρωμ. 8, 12-23).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου