Ακούσατε, αδελφοί μου,
καθώς ένας άρχοντας έχει δέκα δούλους και σφάλλει ο ένας και τον διώχνει και
βάνει άλλον εις το ποδάρι του, έτσι και ο Κύριος, ωσάν εξέπεσε το πρώτον τάγμα
των αγγέλων και έγιναν δαίμονες, τότε επρόσταξεν ο πανάγαθος Θεός και έγινεν ο
κόσμος ετούτος και έκαμεν εμάς τους ανθρώπους δια να μας βάλη εις τον πρώτον
τόπον των αγγέλων. Εμείς εδώ, χριστιανοί μου, δεν έχομεν πατρίδα. Ετούτη η γη
δεν είναι εδική μας, είναι δια τα ζώα, η θάλασσα δια τα οψάρια, ο αέρας δια τα
πετεινά. Δια τούτο ο πανάγαθος Θεός μας έκαμε με το κεφάλι ορθούς και μας
έβαλεν τον νουν εις το απάνω μέρος, εις την κεφαλήν, δια να στοχαζώμασθε
πάντοτε την ουράνιον βασιλείαν, την αληθινήν πατρίδα μας, διατί εδώ, εις
ετούτον τον κόσμον, καν βασιλείς να γένωμεν, δεν ημπορούμεν να αναπαυθούμεν.
Ετούτος ο κόσμος είναι ωσάν ένα χάνι. Εις το χάνι οπού θέλεις να πηγαίνης,
κάθεσαι πολύν καιρόν εκεί ή μία βραδιά και ύστερα φεύγεις να πας εις το σπίτι
σου ογλήγορα; Διατί εδώ δεν έχει κανένας πατρίδα. Πατρίδα έχομεν, καθώς
είπαμεν, την ουράνιον βασιλείαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου