Ὀφείλω νά ὁμολογήσω ὅτι ἡ κατάσταση δέν εἶναι τόσο φρικτή ὅσο φαίνεται· εἶναι ἀκόμη χειρότερη! Ἡ Ἑλλάς ἦταν ὀργανωτικά καί πολιτικά ἀπροετοίμαστη γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν νέων συνθηκῶν. Τῆς ἔλειπε καί τό ἀνάλογο ἠθικό καί πνευματικό ἕρμα. Μπῆκε στήν ΕΟΚ καί ἀκολούθως στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ὅπως ἕνας μουζίκος στά Χειμερινά Ἀνάκτορα.
Ὁ λαός μας ἐξ αἰτίας τῶν ἄσκοπων καί ἄστοχων παροχῶν ἔχασε τήν πλέον βασική ἀρετή του πού εἶναι τό ἀλφάβητο τῆς οἰκονομικῆς γραμματικῆς. Ἐννοῶ τήν ἐργατικότητά του. Σχημάτισε τή βλακώδη ἀντίληψη ὅτι πολλά καί ὡραῖα πράγματα μποροῦν νά κατακτηθοῦν χωρίς μόχθο, μόνο μέ τή μαγκιά ἤ τήν κατεργαριά. Σήμερα σέ συντριπτικό ποσοστό ὅλες οἱ παραγωγικές ἐργασίες –κυρίως οἱ χειρωνακτικές– γίνονται ἀπό ξένο ἐργατικό δυναμικό.
Βρισκόμαστε ἀκόμη στήν ἀρχή τῆς καταστροφῆς. Ἡ ἑλληνική τραγωδία εἶναι ἕνα βιβλίο πού δέν ἔχει γραφτεῖ. Τώρα εἴμαστε στήν εἰσαγωγή. Τό δράμα, πού θά περιέχει καί αἷμα, δέν ἔχει κορυφωθεῖ. Ἡ Ἑλλάς τούτη τή στιγμή μοιάζει μέ τό «Μεθυσμένο καράβι» τοῦ Ρεμπώ ἤ μέ τό «Πλοῖο τῶν Τρελλῶν», τοῦ Σεβαστιανοῦ Μπράντ. Εἶναι παντελῶς ἀπυξίδωτη. Καί οἱ Ἕλληνες, γιά νά θυμηθῶ μιά φράση τοῦ Τσώρτσιλ, εἶναι σάν τούς ναῦτες τοῦ Κολόμβου πού δέν ἤξεραν οὔτε ποῦ πήγαιναν οὔτε ποῦ ἔφθασαν. Ἔτσι, παρόλο πού εἴμαστε λαός μέ τεράστια ναυτική παράδοση, πέσαμε σέ... ξέρα! Βουλάζουμε ἐπί ἔτη πολλά, ἐπειδή ἀλλάζουμε πρός τό χειρότερο! Ἀκόμη καί τήν ἁγία γλώσσα μας θανατώσαμε.
Μᾶς ἔλειψαν καί μᾶς λείπουν οἱ κατάλληλοι πλοηγοί. Ἕνας καλός κυβερνήτης μπορεῖ νά μετατρέπει μιά συμφορά σέ πραγματικό θρίαμβο. Ἀλλά πρέπει νά κατανοηθεῖ κι ἀπό τό λαό αὐτό πού λέει ὁ ποιητής: «Γιά νά γυρίσει ὁ ἥλιος, θέλει δουλειά πολλή». Κι ἐμεῖς νιώθουμε τή δουλειά, ὅπως ἔνιωθε πάνω του ὁ Ἡρακλῆς τόν χιτώνα τοῦ Νέσσου.
Οἱ σκηνές πού παρακολουθήσαμε ἐσχάτως ἔξω ἀπό τή Βουλή καί στούς πέριξ χώρους δημιούργησαν τήν ἐντύπωση πώς ἡ Ἀθήνα –κι ὄχι μόνον αὐτή– βρίσκεται στά περίχωρα τῆς κόλασης. Λίγο ἀπέχουμε ἀπό τό νά γίνουμε Λιβύη. Οἱ δυνάμεις ἀνατροπεῖς βρίσκονται μέσα στούς κόλπους μας. Τά κόμματα, ἀδιαφορώντας γιά τήν παιδαγωγική τους ἀποστολή, μᾶς ἔκαναν ἕναν ἀλληλομισούμενο λαό. Χαιρόμαστε πιό πολύ κι ἀπό τή δική μας ἐπιτυχία τήν ἀποτυχία τοῦ ἄλλου. Ἡδονιζόμαστε μέ τόν αὐτοεξευτελισμό μας. Σβήσαμε τό αἴσθημα τοῦ πατριωτικοῦ φιλότιμου ἀπό τήν ψυχή τῆς νεολαίας. Ἡ λέξη Ἑλλάς δέν συγκινεῖ· ἀπωθεῖ. Γιατί ἡ Ἑλλάς ταυτίστηκε μέ ἕναν κόσμο πού παραπέμπει στή ζούγκλα. Μόνο πού σ’ αὐτή τήν ἑλληνική ζούγκλα κάποια ἐπιτήδεια θηρία φορᾶνε σακκάκι καί γραβάτα......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου