Του αγίου Μαξίμου :

Μην παραδώσεις την ακοή σου στη γλώσσα εκείνου πού καταλαλεί, ούτε τη δική σου γλώσσα στην ακοή του φιλοκατήγορου, ακούγοντας (ή μιλώντας) μ' ευχαρίστηση εναντίον του πλησίον σου, για να μη χάσεις τη θεία αγάπη και βρεθείς απόκληρος της αιώνιας ζωής.

Κλείνε το στόμα εκείνου πού κατηγορεί (τον άλλον) μπροστά σου, για να μην πέφτεις μαζί του σε διπλή αμαρτία· και με το να συνηθίζεις ο ίδιος σε καταστροφικό πάθος, και με το να μη σταματάς εκείνον πού φλυαρεί εναντίον του πλησίον.

Εκείνος πού λέει χωρίς εμπάθεια το αμάρτημα κάποιου αδελφού, το κάνει για δύο αιτίες: ή για να τον διορθώσει ή για να ωφελήσει άλλον. Αν όμως δεν το λέει - είτε στον ίδιο τον αδελφό είτε σε άλλον - για καμιά από τις δυο αυτές αιτίες, τότε το λέει ή για να τον προσβάλει ή για να τον εξευτελίσει, και δεν θ' αποφύγει την εγκατάλειψη του Θεού, αλλά θα πέσει οπωσδήποτε ή στο ίδιο ή σε άλλο παράπτωμα και, αφού ελεγχθεί και προσβληθεί από άλλους, θα καταντροπιαστεί.

St. Andrew Orthodox Church Tour Pt. 3

Τότε και μόνον τότε έχουν αξίαν Εκκλησιαστικήν αι αποφάσεις των Συνόδων

Πάσα Σύνοδος Αρχιερέων, δια να είναι αι αποφάσεις αυτής σεβασταί, είναι ανάγκη να αποδεικνύεται κανονική, νόμιμος και αι αποφάσεις αυτής να στηρίζωνται εις τον Ευαγγελικόν Νόμον, τους Ιερούς Κανόνας και εις την μακραίωνα Εκκλησιαστικήν δημοκρατικήν τάξιν και πράξιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τότε και μόνον τότε έχουν αξίαν Εκκλησιαστικήν αι αποφάσεις αυτής της Συνόδου. Η οιαδήποτε πλειοψηφία δεν αρκεί, όταν απουσιάζουν αι ανωτέρω προϋποθέσεις. Έτσι κατανοούμεν τον χαρακτηρισμόν «ληστρική» Σύνοδος και έτσι έμειναν εις την ιστορίαν Σύνοδοι, ως εκείνη, ήτις εξεθρόνισε και αφώρισε τον Ιερόν Χρυσόστομον.

Τότε... και Τώρα...

Τότε :

Οι λατινόφρονες με τον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννην Βέκκον ήλθον εις το Άγιον Όρος μετά στρατιωτικής δυνάμεως, και αφού έπραξαν εκείνα τα οποία έπραξαν εις τας άλλας Μονάς, ήλθον τελευταίον και εις την Ιεράν Μονήν του Ζωγράφου, πυρ και μανίαν πνέοντες κατά των οικούντων αυτήν Μοναχών. Κατ’ εκείνον δε τον φρικτόν και φοβερόν δια το Άγιον Όρος καιρόν, πλησίον της Μονής Ζωγράφου ηγωνίζετο κατά μόνας εις Μοναχός, έχων συνήθειαν ιεράν να αναγινώσκη πολλάκις καθ΄ εκάστην τον Ακάθιστον Ύμνον της Θεοτόκου ενώπιον της θείας Εικόνος Αυτής. Εν μια λοιπόν των ημερών, ότε εις τα χείλη του Γέροντος αντηχούσεν ο Αρχαγγελικός ασπασμός της Υπεραγίας Παρθένου Μαρίας, το «Χαίρε», ακούει αίφνης ο Γέρων εκ της αγίας Αυτής Εικόνος τους εξής λόγους: «Χαίρε και συ, Γέρων του Θεού!», ο δε Γέρων εγένετο έντρομος. «Μη φοβού», εξηκολούθησεν ησύχως η εκ της Εικόνος θεομητορική φωνή, «αλλ’ απελθών ταχέως εις την Μονήν, ανάγγειλον εις τους αδελφούς και εις τον Καθηγούμενον ότι οι εχθροί εμού τε και του Υιού μου επλησίασαν. Όστις λοιπόν υπάρχει ασθενής τω πνεύματι, εν υπομονή ας κρυφθή, έως ότου παρέλθη ο πειρασμός, οι δε επιθυμούντες μαρτυρικούς στεφάνους ας παραμείνωσιν εν τη Μονή, άπελθε λοιπόν ταχέως».   ….είκοσι δε και εξ Μοναχοί, μετά των οποίων και ο Καθηγούμενος, έμειναν εις την Μονήν και εισήλθον εντός του Πύργου, αναμένοντες τους εχθρούς αυτών και προσδοκώντες τους μαρτυρικούς στεφάνους. Το αποτέλεσμα: εικοσιέξ Οσιομάρτυρες Ζωγραφίται, οι ελέγξαντες τους λατινόφρονας, τον τε βασιλέα Μιχαήλ και τον Πατριάρχην Βέκκον, επάνωθεν του Πύργου πυρί τελειούνται.

Τώρα :

Και οι δέκα εννέα Ηγούμενοι του Αγίου Όρους συλλειτουργούν και μνημονεύουν τον αρχιαιρεσιάρχην Πατριάρχην Κων/πόλεως,  κ. Βαρθολομαίον!...

Τι άλλο γράφει ο Άγ. Νεκτάριος που πρέπει να γνωρίζει ο Εψηφισμένος Μητροπολίτης :

O κ. Βαρθολομαίος ενθυμείται επιλεκτικά , ως φαίνεται, τον Άγιον Νεκτάριον...

Ἐνθυμοῦ καὶ αὖθις τοὺς κάτωθι λόγους τοῦ ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως ἐκ τῆς «Ποιμαντικῆς» του: «Αἱ δογματικαὶ διαφοραὶ, ὡς ἀναγόμεναι πρὸς μόνον τὸ κεφάλαιον τῆς πίστεως, ἀφίενται ἐλεύθερον καὶ ἀπρόσβλητον τὸ τῆς ἀγάπης κεφάλαιον•

Τι άλλο γράφει ο Άγ. Νεκτάριος που πρέπει να γνωρίζει ο Εψηφισμένος Μητροπολίτης
Αυστρίας κ. Αρσένιος ;

Ιδού τι γράφει ο Άγιος Νεκτάριος :

Τα πάντα εσοφίσθησαν, τα πάντα έδρασαν, όπως αναδείξωσι τους Πάπας ηγεμόνας της Εκκλησίας και τυράνους της Οικουμένης.

Ο χωρισμός των Εκκλησιών συνετελέσθη επί Φωτίου τα μάλα καλώς, αφού η Εκκλησία διέτρεχε κίνδυνον να αποβή εκ Μιάς Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, Εκκλησία Ρωμαική ή μάλλον παπική, κηρύττουσα ουχί πλέον τα των Αγίων Αποστόλων, αλλά τα των Παπών δόγματα.

Οι μη αναγενηθέντες δια της θείας χάριτος της ενεργούσης εν μόνη τη μιά αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία ουδεμίαν εκκλησίαν αποτελούσιν ούτε ορατήν, ούτε αόρατον.

 Οι πάπαι αμαρτάνουσι και κολάζονται μέχρι της Β' παρουσίας, ίσως και αιωνίως δια τα προς την Ελληνικήν Εκκλησίαν κακά και τας ψευδενώσεις και τας ασεβείς και αντιχριστιανικάς διατάξεις.





ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ ΣΧΟΛΑΡΙΟΥ ( ο πρώτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μετά την Άλωση) :

.....Έπειτα δεν θεωρώ μικρό πράγμα το μνημόσυνο του Πάπα ή οποιουδήποτε επισκόπου του.
Άλλωστε η πνευματική κοινωνία των ομοδόξων και η τελεία υπο­ταγή προς τους γνησίους ποιμένας εκφράζεται με το μνημόσυνο.
..... Επίσης, επειδή ελπίζετε και για κάποια βοήθεια από εκεί, αυτή η ανταλλαγή απόψεων αφ' ενός θα α­ποκαλύψη τι είδους είναι εκείνες οι ελπίδες και αφ' ε­τέρου δεν θα προσκρούετε στον Θεό.
Εάν, αντίθετα, πραγματοποιήσετε πρώτα αισχρώς τον εκλατινισμό που θέλετε, και τότε για να εξαπατή­σετε τους απλουστέρους βάλετε χρονικά όρια τάχα και ελπίδες λόγων και συζητήσεων, το συμπέρασμα του κακού αυτού διαβήματος θα είναι αυτό που πολ­λές φορές είπα. Εγώ τότε, έστω κι αν όλη η Ανατολή πάη στην Δύσι, δεν πηγαίνω. και αν όλη η Δύσις έλ­θη στην Ανατολή, εγώ θα σιωπήσω. και ήδη από τώ­ρα σιωπώ. Διότι, αν όλοι εσείς και η δήθεν σύναξίς σας γίνετε Λατίνοι, με ποιους και για ποιους και τι να ομιλή πλέον ο ταπεινός Γεννάδιος υπέρ του πατρίου δόγματος; Αυτά τα έγραψα εκτενέστερα και στον μέγα δού­κα, όπως γνωρίζουν οι τιμιώτατοι που ανέφερα.Τώρα μόνο τα κυριώτερα σταχυολόγησα. Έχω κοντά μου και αντίγραφο του γράμματος εκείνου, στο οποίο μου απήντησε ο μέγας δούκας με τρόπο που με εξέπληξε:

«Ματαίως κοπιάζεις, πάτερ, διότι αποφασίσθηκε να ε­παναφέρωμε το μνημόσυνο του Πάπα και είναι αδύνα­το να γίνη αλλοιώς. Με την προϋπόθεσι ότι δεν θα φέρης κανένα εμπόδιο, διότι τίποτα δεν θα πετύχης, έ­λα να βοηθήσης να το κάνουμε».

Και εγώ του απή­ντησα:

«Έλεγα (ότι θα έλθω), με την προϋπόθεσι ότι δεν θα γίνετε Λατίνοι. Εάν αποφασίσατε να γίνετε, και ήδη εγίνατε, όλα τελείωσαν και εγώ δεν έχω ευθύ­νη γι' αυτό». Λοιπόν, πατέρες άγιοι, δεν αμέλησα και γι' αυτό το συμφέρον της Πόλης. Μάλιστα ουδόλως αμέλησα για την Πίστι και για το συμφέρον της Πόλης, το ο­ποίο κυρίως εξαρτάται από τον Θεό και την προς Αυ­τόν ορθόδοξο Πίστι μας. Είθε ο Κύριος να ανοίξη τα μάτια όλων. Ειδ' άλλως, τουλάχιστον εσάς και τους πιο εκλεκτούς από σας να φυλάξη σταθερούς στην Πίστι των Πατέρων, ώστε εξ αιτίας σας να υπάρχη κάποια ελπίδα εκ Θεού. Με τις ευχές σας να ελεήση και εμένα τον αμαρτωλό. Πάντως λυπούμαι πολύ.

Χείλη ιερέως ου ψεύδονται»! Πόσο μάλλον αρχιερέως! Κι όμως εσείς....




Ο Εψηφισμένος Μητροπολίτης Αυστρίας Αρσένιος αντιφώνησε ως εξής:

Μετά Θεόν, εγκαρδίους ευχαριστίας και άπειρον ευγνωμοσύνην υποβάλλω προς την Υμετέραν Προσκυνητήν μοι Παναγιότητα, τον Μέγαν Πατριάρχην του Γένους των Ορθοδόξων, τον Πρώτον της όπου γης Ορθοδοξίας, τον αληθή Διδάσκαλον και φιλόστοργον Πατέρα, τον επί εικοσαετίαν ήδη πηδαλιουχούντα δεξιώς το σκάφος της Εκκλησίας......,

"τον επί εικοσαετίαν ήδη πηδαλιουχούντα δεξιώς το σκάφος της Εκκλησίας";;;

Iδού τα αποτελέσματα της εικοσαετούς πηδαλιουχίας :



"τον αληθή Διδάσκαλον";;;;

Αν ο κ. Βαρθολομαίος είναι αληθής Διδάσκαλος που ομολογεί τον Πάπα : εκ Δυσμών σεπτόν Ποιμένα και Πρόεδρον…. Ετι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου... Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου...

Τότε είναι ψεύστης ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και όλοι οι Άγιοι της Ορθοδοξίας !

Συλλειτουργία λοιπόν στο Φανάρι να ενωθούμε με τους αιρετικούς. Με αυτούς που δεν εβάστασαν ανόθευτον την πίστιν τών Πατέρων μας. Να ενωθούμε. Αλλά πώς; Να ενωθή η αλήθεια με το ψεύδος; Το φώς με το σκότος; Οι πιστοί εις την Εκκλησίαν με εκείνους που ηρνήθησαν την Εκκλησίαν; Να ενωθούμε, ναί. Αλλ’ αφού αποβάλουν οι κακόδοξοι Παπικοί τας κακοδοξίας των. Εις τα ζητήματα της πίστεως δεν χωρούν ανθρώπινοι συναισθηματισμοί. Αείποτε η Εκκλησία του Χριστού «δια τους λόγους των χειλέων Του εφύλαξεν οδούς σκληράς». Μέσος όρος δεν υπάρχει. Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν.  Ή ο από δέκα αιώνων Καθολικισμός περιέπεσεν εις αιρέσεις, οπότε πρέπει να τας αποβάλη και κατόπιν να έλθη προς ένωσιν Δογματικήν και Εκκλησιαστικήν ή δεν έχει αιρέσεις οπότε η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ’ όλων των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων και τα πάντα γίνονται άνω κάτω. Και κατά συνέπειαν πρέπει να διορθώσωμεν Ιερούς Κανόνας, να συμπληρώσωμεν το Σύμβολον της Πίστεως, να διασκευάσωμεν τα λειτουργικά μας βιβλία, να χρίσωμεν με ασβέστη τους τοιχογραφημένους αγίους Πατέρας μας καί να καύσωμεν τας φορητάς εικόνας των, αφού επλανήθησαν και πλανούν και ημάς τόσους αιώνας…Πρέπει να παύσωμεν του λοιπού να λέγωμεν εις τας προσευχάς μας «δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών». Πρέπει να κλαύσωμεν δια τα πλήθη των Ομολογητών, πού εμαρτύρησαν ματαίως και πρό του σχίσματος και μετά το σχίσμα. Και πρέπει να σβήσωμεν πλέον και την ιεράν κανδήλαν, που καίει ακοίμητα εις την είσοδον του Ναού του Πρωτάτου, επάνω εις τα  άγια λείψανα των Αγιορειτών Πατέρων, που εμαρτύρησαν από τους Ενωτικούς του 13ου αιώνος, διότι δεν εδέχθησαν το μνημόσυνον του Πάπα. Εάν δεν είναι αιρετική η παπική Εκκλησία, και ο Πάπας είναι Αγιώτατος, τότε τα θαύματα των αγίων Ομολογητών της Ορθοδοξίας είναι δαιμονικαί απάται. Εάν δεν είναι οι Λατίνοι αιρετικοί, πρέπει να καύσωμεν όλους τους αντιλατινικούς λόγους του Μ. Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Καβάσιλα, Ιωσήφ Βρυεννίου, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου του Σχολαρίου και τόσων ιερωτάτων θεολόγων μέχρι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ως και τας Συνοδικάς αποφάσεις. Τότε τι χρειάζονται, το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το «Τριώδιον»; Να τα ρίψωμεν εις το πύρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν! Δεν αγόμεθα από ακρίτους μισαλλοδοξίας. Δεν είμεθα τετυφλωμένοι φανατικοί. Αισθανόμεθα την ανάγκην, ως τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να δώσωμεν «την μαρτυρίαν του Αρνίου, ήν έχομεν». Η Ορθόδοξος Εκκλησία, διετήρησεν απαραχάρακτον την παρακαταθήκην της πίστεως, ως Δόγμα και Ηθικήν,  και οφείλομεν να το γνωρίζωμεν. Εκπέμπομεν το φώς τής πίστεως και όσοι οι εν τω σκότει άς προσέλθουν.

Ας μη καταφρονούμε τα κείμενα των Αγίων Πατέρων

«Στοχάσου λοιπόν πόσον μέγα κακόν είναι εμείς που ώφείλαμεν να ζούμεν βίον καθαρόν, ώστε να μην έχωμεν καμμίαν ανάγκην γραμμάτων αλλά να προσφέρωμεν εις το Πνεύμα αντί βιβλίων τας καρδίας μας, εμείς οι ίδιοι, αφού εχάσαμεν εκείνην την τιμήν και ήλθαμεν εις την ανάγκην των γραμμάτων, να μη χρησιμοποιούμεν ορθώς ούτε αυτό το δεύτερον φάρμακον. Διότι αν ήτο κατηγορία το να χρειασθούμεν τα γράμματα και να μη σύρωμεν εις ημάς την χάριν του Πνεύματος, σκέψου πόσον μεγάλη κατηγορία είναι να μη θελωμεν να επωφεληθούμεν μήτε από την βοήθειαν αυτήν, αλλά να περιφρονούμεν τα γράμματα, σαν να έχουν δοθή χωρίς λόγον και σκοπόν και να επισύρωμεν την τιμωρίαν μεγαλυτέραν. Δια να μη γίνη τούτο ας προσέχωμεν με άκρίβειαν εις τας γραφάς και ας διδαχθούμεν πως εδόθη ο παλαιός νόμος και πως η Καινή Διαθήκη».

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου Ομιλία Α΄ στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο Ε.Π.Ε. τομ. 36 σελ. 19

The Work of Controlling our Talking

To know God directly requires an interior balance and harmony.  We must consider ourselves to be pilgrims yearning for a personal relationship with God.  We need to maximize our communications with things of spiritual nature and minimize our communications about mundane worldly matters. Saint Seraphim warns us that the fire Christ came to light within us can easily be extinguished.  He says the most common thing that cools this fire is unbridled conversation. These spiritual conversations lead us to great growth in knowledge of God.

Tο προσδοκώμενον ήξει και ου χρονιεί....

Εκφράζουμε εκ βαθέων την ευχή η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος «η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα» φωτίση, ενισχύση και κατευθύνη τους αξίους της αποστολής τους επισκόπους, όπως τιθέμενοι επικεφαλής του πιστού λαού του Θεού απελευθερώσουν την Ορθόδοξο Εκκλησία από το αιρετικό οικουμενιστικο-παπικό καρκίνωμα και την οδηγήσουν δια της αγιοπνευματικής-χαρισματικής οργανώσεως προς την διαρκή Πεντηκοστή, «ίνα εν ενί στόματι και μια καρδία» αναπέμπεται από τον πιστό Ορθόδοξο λαό ο ύμνος και η δοξολογία προς τον εν Τριάδι προσκυνητό Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν.