«Μελαγχολικαί ενοράσεις»


Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, μεταξύ άλλων, λέγει, ότι «οι Μοναχοί είναι οι κήρυκες της ερχομένης Βασιλείας, οι προφήται της Καινής Διαθήκης». Την φράση αυτη μού θύμισαν κάποιες συζητησεις, πού είχα τελευταίως με τρεις φίλους ησυχαστές, πού και οι τρείς, ωσάν από προφητική διαίσθηση, ισχυρίζοντο για την επέλευση απιθάνων εθνικών καταστάσεων. Και ποιές καταστάσεις είναι αυτές;
 Ότι, ταχα, η Ελλάς, σταδιακώς, δεν θά συρρικνωθεί μέν εδαφικώς, αλλά θά κατακτηθεί εκ των ένδον από τό Ισλάμ! Και εστήριζαν τον ισχυρισμόν των, στις ηλεγμένες πληροφορίες, όπως έλεγαν, πού τούς μετέδιδαν παλαιοί φίλοι τους κορυφαίων πολιτικών θέσεων, πού τούς επεσκέπτοντο στην Ερημο τού Αθωνος ή τους έγραφαν.
Και στην ερώτησή μου· Ο Θεός θά επιτρέψει την αντικατάσταση της αγίας Εκκλησίας Του, πού «επεριποιήσατο τώ ιδίω Αίματι», μέ τόν σκοτεινό και δαιμονικόν μουσουλμανισμόν μέσα στην Τοπική Ορθοδοξία της Ελλάδος; Μού απήντησαν με ένα στόμα ότι, ο Θεός θα το επιτρέψει εξ αφορμής τής εκτεταμένης αμαρτίας. Καί ανεφέρθησαν στους βυζαντινούς ρωμηούς, πού δεν μετανοούσαν.
Και όταν πάλιν τους ερώτησα· πώς θα συμβεί αυτό και πότε και τί θά γίνουν οι Έλληνες; Απήντησαν, ότι ήδη ενεργείται η άλωση με τα 2-3 εκατομμύρια των μωαμεθανών, πού ονομάζονται μετανάστες, καί πού θα στερεώνονται σταδιακώς μέ τήν ελληνικήν ιθαγένεια, πού θά τούς χορηγεί ευχαρίστως τό Κράτος, δηλαδή η άθεη κυβέρνηση.
Οι δε Έλληνες βαθμιαίως θά γίνουν μειονότης, έως ότου θά μείνουν ελάχιστοι χριστιανοί ως…δείγμα. Μή απορείς, πάτερ Θ., έσπευσαν να εξηγήσουν, αυτήν τήν τραγωδία του λαού μας. Πολλοί θά αποδεχθούν τον μουσουλμανισμόν αβιάστως. Αλλοι, με κάποιαν βίαν ποικίλης μορφής. Και άλλοι «χριστιανοί» θα μεταναστεύσουν σέ χριστιανικές χώρες, μή δυνάμενοι νά συμβιώσουν με τους βαρβάρους αυτούς, πού τους χρησιμοποιεί ο Θεός ως μέσον παιδαγωγίας, όπως ανά τους αιώνες ενεργούσε στούς Ισραηλίτες και στους χριστιανούς, πού δεν μετανοούσαν για τίς αμαρτίες τους. Παράδειγμα ο Κατακλυσμός, τα Σόδομα, ο Ελληνισμός της Ανατολής, το Βυζάντιον.
Αυτά όλα με είχαν συντρίψει ψυχικώς και σκεφτόμουνα, τάχα θά επιτρέψει ο Θεός αυτήν την ασύλληπτον συμφοράν; Επηκολούθησε σιωπή για αρκετή ώρα. Στη συνέχεια, έθεσα το ερώτημα· Πατέρες άγιοι και αδελφοί, φαντάζεσθε σείς, πώς θα ανεχθεί ο Κύριος τίς μουσουλμανικές δαιμονικές θυσίες, αντί των ορθοδόξων θυσιαστηρίων; Τότε ένας ησυχαστής μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητού πού, μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως, είδε επάνω στήν αγία Πρόθεση ερειπωμένου Ναού, μία γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και νά οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Άγγελος Κυρίου και του λέγει· Αββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό πού είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν; Και ο Αγγελος εγένετο άφαντος.
Η συζήτηση κράτησε περισσότερον από δύο ώρες, οπότε οι ησυχαστές ανεχώρησαν και μου ετόνισαν να ευχαριστώ τον Κύριον γιά όσα επιτρέπει να γίνωνται εξ αγάπης και για την σωτηρίαν τών ψυχών. Και να μή παρασύρομαι συναισθηματικώς από την επιφάνεια τών γεγονότων, αλλά να εισδύω στήν ουσίαν των, αφού είναι δεδομένον, ότι «ο Θεός αγάπη εστί».
Κι έμεινα μόνος…
Μέσα στον συγκλονισμό μου γιά τήν τραγωδία του λαού μας, τόν κλαυθμόν και τους στεναγμούς μου προς τον πανυπερεύσπλαγχνον Θεόν, άρχισα να μελετώ όσα είπαν με βεβαιότητα οι όσιοι εκείνοι ερημίτες και άνθρωποι τού Θεού και να αναλύω λογικώς τούς ισχυρισμούς τους. Παρ ότι καμιά ανησυχούσα φωνή δεν ακούεται, όμως, κάποια σποραδικά δημοσιεύματα προ μηνών στον γρηγορούντα «Ορθόδοξον Τύπον» ήρχοντο να επαληθεύσουν σχεδόν τούς ισχυρισμούς των φίλων μου ησυχαστών. Και μάλιστα κάποια δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, πάλιν στον «Ο.Τ.» από σώφρονες χριστιανούς, θεολόγους καί συγγραφείς, οι οποίοι με πειστικά επιχειρήματα κατέληγαν στα ίδια συμπεράσματα, πού εβασίζοντο σέ αντικειμενικά στατιστικά στοιχεία.
Αλλά το σκάνδαλον ευρίσκεται στήν σιωπήν των κοινής πληροφορήσεως μέσων, των λεγομένων μαζικής ενημερώσεως. Όμως, όσον και αν φαίνεται περίεργη η βαθειά σιγή επί ενός βοώντος εθνικού κινδύνου, το φαινόμενον δέν είναι ανεξήγητον. Πρόκειται περί σχεδόν καθολικής πωρώσεως τών συνειδήσεων. Και είναι ιστορικώς αποδεδειγμένον, ότι όταν η αμαρτία καθολικοποιείται, γενικεύεται, ακολουθεί, δίκην συνδρόμου, η άγνοια του κακού. Ιδού η απόδειξη· Οταν ο Θεός είχεν αποφασίσει τόν Κατακλυσμόν, με το αιτιολογικόν· «Ου μή καταμείνη το πνεύμα μου εις τους ανθρώπους τούτοις, διά το είναι αυτούς σάρκας», έδωκεν εντολήν στον δίκαιον Νώε νά κατασκευάσει την Κιβωτόν. Ειργάζοντο οι τεχνίτες επί ένα χρόνον. Βλέποντες οι απονεκρωθέντες αμαρτωλοί την κατασκευαζομένην Κιβωτόν και τον σκοπόν, πληροφορούμενοι, έλεγαν· και τί κάνουμε ώστε να πνιγούμε; Και όταν οι Αγγελοι είπαν στον δίκαιον Λώτ νά ειδοποιήσει τους συγγενείς του, γιατί θα έριχναν φωτιά να κάψουν τά Σόδομα, όλην την Πεντάπολιν, οι συγγενείς του γελούσαν με τόν γέροντα· και τί κάνουμε, ώστε νά μάς κάψει ο Θεός;
Το ίδιο συμβαίνει και τώρα, σέ κάποιο μέτρο· το σύνδρομο της πωρώσεως. Καμμία εφημερίδα δέν έγραψε για τον εθνικόν κίνδυνον μέ εξαίρεση την πολύτιμη ορθόδοξη έπαλξη, τον «Ορθόδοξον Τύπον», πού, και μόνον γιατί από ένα χρόνο σχεδόν σαλπίζει, το σάλπισμα τής μετανοίας, αξίζει τον έπαινον τής Εκκλησίας και την εκ Θεού δικαίαν μισθαποδοσίαν. Οι απόψεις και οι απελπιστικές ενοράσεις των αγίων εκείνων ερημιτών, όσον και αν δεν είναι αποδεικτικές, δεν στερούνται, όμως, σέ κάποιον βαθμόν, πειστικότητος, γιατί βασίζονται σε απτά δεδομένα, ένα των οποίων, είναι οι ενεργούμενες αμαρτίες αγνοουμένης τής μετανοίας, σ όλην την Ελλάδα, παρά τις ελάχιστες νησίδες χριστιανικής ζωής και ηθικής αντιστάσεως. Δεύτερον ότι, ο προφητικός λόγος «αμαρτίαι, έθνη ελαττονούσι», έχει πολλάκις επαληθευθεί.
Τρίτον, στην δραστηριότητα τής αμαρτίας, περιλαμβάνονται και οι ένα εκατομμύριον εκτρώσεις κάθε τριετίαν· οι υπερτερούντες θάνατοι των γεννήσεων· ναρκωτικά καί άλλες ηθικές πληγές. Και τέλος, τό κυριώτερον, είναι τα τρία σχεδόν εκατομμύρια των νομιμοποιουμένων μουσουλμάνων, πού αυξάνονται και πληθύνονται με ταχύτατους ρυθμούς, ένα φαινόμενον, πού ερμηνεύει και τις απόψεις των ησυχαστών, των μουσουλμάνων ενεργούντων ως οργάνων ασυνειδήτων του Θεού. Όπως επίσης ασυνείδητα όργανα —όχι ανεύθυνα, βεβαίως— είναι οι άθεοι κυβερνήτες μας, πού υποδέχονται τους δεδηλωμένους εχθρούς του Έθνους μας, για να μή κατηγορηθούν, τάχα, ως ρατσιστές ή εθνικιστές. Αυτή η καραμέλλα έχει πολύ πέραση στην εποχή μας, μεταξύ τών επιπολαίων και αθέων, πού γίνονται καταγέλαστοι με τις παραδοξολογίες των. Παράδειγμα, «τό αλβανάκι» πέρυσι και τώρα η γερμανιδούλα του Βόλου, πού αν είναι διαποτισμένοι, ο πρώτος από τόν αλβανικόν ανθελληνικόν σωβινισμόν και η δεύτερη πιστεύει στό γερμανικό «ούμπερ άλλες» τότε, στά χέρια των το ελληνοχριστιανικόν σύμβολον η γαλανόλευκη μέ Σταυρόν, είναι τιμωρία, δεν είναι τιμή! Είναι αντίφαση.
Τώρα το πρόβλημα, το παμπρόβλημα, είναι η αλλοτρίωση του ελλαδικού χώρου, κατά παραχώρηση Θεού, για την αμετανοησία τών πιστών. Οπότε αβιάστως ανακύπτει η υποχρέωση της ποιμαινούσης Εκκλησίας νά κηρύξει μετάνοιαν στόν λαόν. Αλλοιώς; «Εάν μή μετανοήτε, πάντες ωσαύτως απολείσθε» (Λουκ. ιγ 3). Το γάρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα.


Θεόκλητος Μοναχός Διονυσιάτης
Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 23 Νοεμβρίου 2001

Ο ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ

Το κ. Θεοδώρου Γεωργοπούλου, Θεολόγου

……..
…….  (Ο.Τ  1897)

Ἡ ἀγγλικανικὴ περιεκτικότης δικαιολογεῖ τὴ συνύπαρξη χριστιανικῶν καὶ εἰδωλολατρικῶν ἀντιλήψεων στὴ ζωὴ καὶ τὴ συμπεριφορὰ τῶν μελῶν της. Δυστυχῶς αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῆς περιεκτικότητος ἔχει εἰσέλθει πρὸ πολλοῦ καὶ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὑπάρχουν στὴν
Ὀρθόδοξη Ἐκ κλη σία παραδοσιακοὶ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅ,τι πιστεύει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Καὶ ὑπάρχουν καὶ κληρικοὶ οἰκουμενιστές, ποὺ δὲν πιστεύουν στὴν Ὀρ θοδοξία. Ὑπάρχουν καθηγητὲς τῶν θεολογικῶν σχολῶν, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν αἱρετικὲς διδασκαλίες ἢ
εἶναι ὀρθολογιστὲς καὶ ἄπιστοι. Ὑ πάρχουν θεολόγοι στὴ Μέση Ἐκ παίδευση, οἱ ὁποῖοι τυχαίως εὑρέθησαν στὶς θεολογικὲς σχολές, διότι ὁ τρόπος τῶν πανελληνίων ἐξετάσεων τούς ἐξέβρασε ἐκεῖ. Αὐτοὶ στὰ σχολεῖα διδάσκουν, ἀλλὰ δὲν πιστεύ ουν ὅσα διδάσκουν. Ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους ἄλλωστε μαρτυρεῖ περὶ τῆς ἀπιστίας τους καὶ τῆς πλήρους ἐκκοσμικεύσεώς τους. Κυκλοφοροῦν θεολογικὰ ἔργα, ποὺ ἀρνοῦ ν ται βασικὰ δόγματα τῆς ὀρθοδό ξου πίστεως. Ἐφθάσαμε στὸ σημεῖο νὰ διακηρύττωμε ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ξεπερασμένοι καὶ ὅτι πρέπει νὰ πᾶμε σὲ μιὰ νέα μεταπατερικὴ θεολογία. Ὑπάρχουν κληρικοὶ καὶ θεολόγοι, οἱ ὁποῖ οι εἶναι ἐναντίον τῆς πολυτεκνίας. Καὶ τὸ διακηρύττουν ἐμπράκτως, διότι εἶναι γονεῖς 1 ἢ 2 παιδιῶν.
Οἱ ἱεροὶ κανόνες ἀπαγορεύουν σὲ ἄνδρες, ποὺ ἔχουν τελέσει δεύτερο γάμο, νὰ ἱερωθοῦν. Καὶ ὅμως ὑπάρχουν σύγχρονες περιπτώσεις διγάμων κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι ὑπηρέτησαν ἀνενόχλητοι κοντὰ σὲ ἰσχυροὺς ἐπισκόπους. Σὲ μιὰ τέτοια περίπτωση συνέβη κάτι χειρότερο: Ἄγαμος κληρικὸς πέταξε τὰ ράσα καὶ ἐνυμφεύθη. Μετὰ τὸν γάμο του ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ ἐπίσκοπο ὡς ἔγγαμος κληρικὸς πλέον. Καὶ ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἔλαβε κανένα μέτρο ἐναντίον τῶν κραυγαλέων αὐτῶν κανονικῶν παραβάσεων. Μέσα στὴν ἱερὰ σύνοδο τῆς ἱεραρχίας μητροπολίτης μεγάλα φρονῶν γιὰ τὶς θεολογικές του γνώσεις, σὲ εἰσήγησή του διεκήρυξε ὅτι καμμία ἐκκλησία δὲν κατέχει τὸ ἀποκλειστικὸ προνόμιο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὴ εἶναι ἡ φρικτότερη μορφὴ τῆς παναιρέσως τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Κι ὅμως ὁ τότε ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δὲν τὸν ἀνεκάλεσε στὴν τάξη. Οὔτε κάποιος ἄλλος ἐπίσκοπος ἀπὸ τοὺς συμμετέχοντες σʼ αὐτὴ τὴ σύνοδο τῆς ἱεραρχίας διεμαρτυρήθη γιὰ τὴν κηρυττόμενη «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» αἵρεσιν. Πρὸς αἰώνιον αἶσχος αὐτῶν ποὺ τὸ ἐζήτησαν, μὲ ἔγγραφο δῆθεν τῆς Δ. Ἱ. Συνόδου, μὲ πλαστογραφημένες 9 ὑπογραφὲς συνοδικῶν μητροπολιτῶν, ἐζητήθη ἀπὸ τὴν Ἀρχὴ προσωπικῶν δεδομένων νὰ ἀναγνωρισθῆ ἡ ὁμοφυλοφιλία ὡς ἰδιωτικὴ ὑπόθεση τῶν ἐπισκόπων!
Ἡ Ἀρχὴ προσωπικῶν δεδομένων, πρὸς τιμήν της, ἀρνήθηκε νὰ ἐκδώση τέτοια βρομερὴ ἀπόφαση. Ἀντιθέτως μάλιστα, διεκήρυξε μὲ ἀπάντησή της, ὅτι οἱ ἐπίσκοποι εἶναι δημόσιοι λειτουργοὶ καὶ πρέπει ἡ ζωή τους νὰ ἀντέχη στὸν δημόσιον ἔλεγχον. Ἐν ἀντιθέσει μὲ ὅσα διακηρύττει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος περὶ ὑποδειγματικῶν ἱερατικῶν οἰκογενειῶν καὶ ἡ Ἐκκλησία ἀνέκαθεν πιστεύει, πλεῖστοι κληρικοὶ ζοῦν κοσμικώτατα. Οἱ οἰκογένειες αὐτῶν τῶν κληρικῶν δὲν διαφέρουν σὲ τίποτε ἀπὸ τῶν ἀπίστων κοσμικῶν τὶς οἰκογένειες. Παπαδιὲς καὶ παπαδοπαίδια ντύνονται ἢ μᾶλλον γδύνονται μὲ τὴ μόδα καὶ ἀπολαμβάνουν ὅλες τὶς κοσμικὲς ἁμαρτωλὲς τέρψεις. Οἱ πλεῖστοι ἐπίσκοποι ἔχουν καταργήσει στὴν πράξη τὰ κωλύματα
ἱερωσύνης. Γιʼ αὐτὸ ἔχουν εἰσέλθει στὸν κλῆρο τόσοι ἀνάξιοι κληρικοί, κατασκανδαλίζοντας μὲ τὴ ζωὴ τους τὸ ἀποίμαντο ποίμνιο. Εὑρέθη μάλιστα μεγαλόσχημος κληρικός, μὲ τεράστια οἰκονομικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἰσχύ, ὁ ὁποῖος διεκήρυξε σὲ βιβλίο του σχετικὸ μὲ τοὺς ἱεροὺς κανόνες αὐτὴ τὴν τερατώδη  αἱρετικὴ δοξασία: «Ἁμαρτίαι πρότεραι ἀρχιερέως, οἱαιδήποτε ἂν ὦσι, κατὰ τὴν χειροτονίαν αὐτοῦ συγχωροῦνται».Ἡ αἱρετικὴ αὐτὴ διδασκαλία φαίνεται ὅτι γίνεται ἀποδεκτὴ καὶ ἀπὸ ἄλλους ἐπισκόπους. Ἔτσι ἐξηγεῖται, γιατί εἰσῆλθαν στὸ σῶμα τῶν ἐπισκόπων τόσοι ἀνώμαλοι, κατασκανδαλίζοντας τὸν λαὸ καὶ διασύροντας τὴν Ἐκκλησία. Οἱ ἐπίσκοποί μας ἰδιαιτέρως, ἀνέχονται τὰ πάντα στοὺς Χριστιανούς. Τοὺς μεγαλύτερους σκανδαλοποιοὺς καὶ ἀπίστους καὶ ὑβριστὲς τοῦ Χριστοῦ τοὺς δέχονται καὶ τούς ἐνταφιάζουν μετὰ πάσης τιμῆς ὡς πιστὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας. Γιὰ νὰ φανῆ σὲ ποιὸ βαθμὸ ἔχει προχωρήσει ἡ ἐκκοσμίκευση στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀρκεῖ νὰ ἐπισημάνουμε τὸ ἑξῆς: Ἡ Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησία γνωρίζει μόνον δύο λόγους διαζυγίου.Ἡ σύζευξη τῆς Ὀρθ. Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ἄθεη πολιτεία τὴν ὡδήγησε νὰ δεχθῆ δέκα (10) λόγους διαζυγίου! Δηλαδὴ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία σὲ κραυγαλέα ἀντίθεση μὲ τὴν διδασκαλία της, συνεργεῖ μὲ τὸ κράτος στὴ διάλυση τῆς οἰκογενείας. Αὐτὸ ἰδιαιτέρως μὲ τὴν ἀποδοχὴ τοῦ αὐτομάτου καὶ συναινετικοῦ διαζυγίου. Παρουσιάσαμε κάποια σημεῖα ποὺ ἀποδεικνύουν τὴν ἐκκοσμίκευση καὶ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Φρονοῦμε ὅτι ἡ κυριώτερη αἰτία αὐτοῦ τοῦ ἀγγλικανισμοῦ εἶναι ὁ συνεχὴς συγχρωτισμὸς μὲ τοὺς αἱρετικούς τοῦ παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.Ε.). Ἐκεῖ ἄρχισε ἡ διάβρωση τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ὅταν διαβρωθῆ ἡ πίστη, τότε ἀρχίζει καὶ ἡ νοθεία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους. Πίστη καὶ
ἦθος εἶναι ἀλληλοεξαρτώμενα. Ὅσοι παραδοσιακοὶ κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ βλέπουν αὐτὴ τὴν εἰσβολὴ τοῦ ἀγγλικανισμοῦ στὴν Ἐκκλησία μας, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀντιδράσουν. Μόνο μὲ ἀγῶνα καὶ ἀντίσταση νικῶνται οἱ αἱρέσεις. Αὐτὴ ἦταν ἡ τακτική τῶν Ἁγίων Πατέρων. Καὶ ἡ τακτικὴ αὐτὴ εἶναι δοκιμασμένη ἐδῶ καὶ δύο χιλιάδες χρόνια. Ἡ «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ» πρέπει ὄχι μόνον νὰ ὑπογραφῆ ἀπὸ ὅλους τούς πιστούς, ἀλλὰ καὶ νὰ γίνη σημαία στὴν ἀντίσταση κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

ΓΙΝΕ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ.

 ὉἍγιος ωάννης Χρυσόστομος μιλών τας για την προσευχ
κα την Θεία Λατρεία λέγει:

«Ατός, πο συνομιλε μ τν Θεν γίνεται νώτερος π τν θάνατον
κα π κάθε διαφθορά. πως κριβς κενος, πο πολαμβάνει τς
λιακς κτνες βρίσκεται κατ νάγκην μακρυ π τ σκοτάδι, τσι κα
ποιος ξιώνεται ν συνομιλ μ τν Θεν παύει ν εναι θνητός. ζω τς
ψυχς εναι λατρεία το Θεο κα βίος, πο ταιριάζει σ ατήν. Τν νά-
ρετη ζωή, πο ταιριάζει στν λατρεία το Θεο, τν πιτυγχάνει προσευχ
κα τν ποθησαυρίζει στς ψυχς μας μ τρόπον θαυμαστόν. Ατς λοι-
πόν, πο δν προσεύχεται κα δν πιθυμε ν συνομιλ συνεχς μ τν
Θεν εναι νεκρς κα ψυχος κα δν στέκεται στ λόγια του… λοι ο
νθρωποι χουμε νάγκην π τν προσευχή, π σην χουν τ δέντρα
γι νερ κα κόμα περισσότερη».

Δεν έχουν την ευαισθησίαν της πίστεως

 
Κατά τους εσχάτους χρόνους Ορθόδοξοι Πατριάρχαι,
Αρχιερείς, Ιερείς, Θεολόγοι, ήρχισαν να μην ομιλούν
με την παραδοσιακήν αυτήν έναντι του παπισμού
γλώσσαν, ως εάν ο παπισμός παρητήθη των
αντιευαγγελικών του γραμμών. Ορθόδοξοι πατριάρχαι
ετέλεσαν επιμνημοσύνους δεήσεις δια τον αποθανόντα
Παύλον ΣΤ΄…. τον εχαρακτήρισαν ως άγιον και
την εκκλησίαν της Ρώμης ως αγίαν…κ.ο.κ. 
Υπάρχουν δε και έτεραι πράξεις ορθοδόξων ιεραρχών
και λοιπών ιερωμένων και λαϊκών… αι οποίαι
δεικνύουν ότι πράγματι οι Ορθόδοξοι ούτοι έπαυσαν
να θεωρούν τον παπισμόν, ως εθεώρουν αυτόν οι μέχρι
τούδε Ορθόδοξοι. Το Ορθόδοξον αισθητήριόν των δεν
αντιδρά, ως αντέδρα μέχρι σήμερον εις την αίρεσιν του παπισμού. Δεν έχουν την ευαισθησίαν της
πίστεως, την οποίαν πάντοτε είχον οι Ορθόδοξοι.

(Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης).

Μ. Βασίλειος: η αρχαιότητα της νηστείας

Αλλ' ο λόγος ας βαδίζει με την ιστορία, εξετάζοντας την αρχαιότητα της νηστείας. Και όπως όλοι οι άγιοι, σαν κάποια πατρική κληρονομιά, την εκληρονόμησαν, έτσι την διαφύλαξαν, παραδίνοντας ο πατέρας στο παιδί, απ' όπου και σε μας διαδοχικά διασώθηκε το κτήμα. Δεν υπήρχε στον παράδεισο οίνος· όχι ακόμη ζωοθυσίες· όχι ακόμη κρεοφαγίες. Μετά τον κατακλυσμό ο οίνος· μετά τον κατακλυσμό, «να τρώγετε από όλα, σαν χλωρά χορτάρια» (Γεν. 9, 3). Όταν απορρίφθηκε η τελείωση, τότε επιτράπηκε η απόλαυση. Δείγμα δε της απειρίας του οίνου ο Νώε που αγνοούσε την χρήση του οίνου. Διότι ακόμη δεν είχε εισέλθει στη ζωή, ούτε είχε χρησιμοποιηθεί στις συναναστροφές των ανθρώπων. Επειδή ούτε άλλον είχε δει, ούτε ο ίδιος εδοκίμασε, περιέπεσε απρόσεκτα στη μέθη του οίνου. «Διότι εφύτευσε άμπελο ο Νώε, και ήπιε από το γέννημα του καρπού και εμέθυσε» (Γεν. 9, 20-21)· όχι διότι ήταν μέθυσος, αλλά διότι δεν εγνώριζε την μέτρια πόση. Τόσον το εύρημα της οινοποσίας είναι νεώτερο από τον παράδεισο, και τόσον παλαιός ο σεβασμός της νηστείας. Αλλά εγνωρίσαμε ότι και ο Μωυσής με τη νηστεία επλησίασε το όρος (Έξοδ. 24, 18). Διότι δεν θα αποτολμούσε ενώ εκάπνιζε η κορυφή, ούτε θα είχε το θάρρος να εισέλθει στον γνόφο, εάν δεν είχε οπλισθεί με το όπλο της νηστείας. Με τη νηστεία υποδέχθηκε το νόμο που εγράφη με το δάκτυλο του Θεού στις πλάκες. Και επάνω μεν η νηστεία έγινε πρόξενος της νομοθεσίας, κάτω δε η γαστριμαργία τους εξέτρεψε σε ειδωλολατρεία. «Διότι εκάθισε o λαός για να φάει και να πιει, και εσηκώθηκαν μετά για να διασκεδάσουν» (Έξοδ. 32,6). Η μέθη καταστρέφει την πνευματικότητα του ανθρώπου. Σαράντα ημερών προσμονή με νηστεία και προσευχή του δούλου του Θεού την αχρήστευσε μία oινοποσία. Διότι αυτές τις πλάκες που έλαβε η νηστεία με το δάκτυλο του Θεού γραμμένες, αυτές η μέθη εκομμάτιασε, διότι ο προφήτης δεν έκρινε άξιο να νομοθετείται μέθυσος λαός από τον Θεό. Σε μία φευγαλέα στιγμή, με την γαστριμαργία, ο λαός εκείνος που είχε γνωρίσει τον Θεό με τα πιο μεγάλα θαύματα, εκυλίσθηκε στην ειδωλολατρική τρέλα των Αιγυπτίων. Σύγκρινε και τα δυο· πώς δηλαδή η νηστεία οδηγεί στο Θεό και πως η τρυφή προδίδει την σωτηρία. Κατέβα, βαδίζοντας τον δρόμο προς τα κάτω. Τα ευεργετικά αποτελέσματα της νηστείας στην Παλαιά και Κ. Διαθήκη.

Μακρόθυμε Κύριε...

Κύριε, καὶ τὸν φόβον σου πτοοῦμαι, καὶ τὸ πονηρὸν ποιεῖν οὐ παύομαι,
τίς ἐν δικαστηρίῳ τὸν δικαστὴν οὐ πτοεῖται; ἢ τὶς ἰαθῆναι βουλόμενος, τὸν ἰατρὸν παροργίζει ὡς κᾀγώ;

Μακρόθυμε Κύριε, ἐπὶ τῇ ἀσθενείᾳ μου σπλαγχνίσθητι, καὶ ἐλέησόν με .

έως πότε, ο δεσπότης ο άγιος και ο αληθινός...

1970 --  2010

14. 800. 000 ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από τις εκτρώσεις!!!

"και έκραξαν φωνή μεγάλη λέγοντες·
έως πότε, ο δεσπότης ο άγιος και ο αληθινός,
ου κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών

εκ των κατοικούντων επί της Ελληνίδος γης;"