Μ. Βασίλειος για τη νηστεία

Επειδή δεν ενηστεύσαμε, εφύγαμε από τον παράδεισο· ας νηστεύσουμε λοιπόν, για να επανέλθουμε σ'' αυτόν. Δεν βλέπεις τον Λάζαρο, πως με τη νηστεία μπήκε στον παράδεισο; (Λουκ. 16, 20-31). Να μην μιμηθείς την παρακοή της Εύας, να μην παραδεχθείς το φίδι πάλι σαν σύμβουλο, που προτείνει την βρώση, φροντίζοντας για το σώμα. Στους ασθενείς επιβάλλεται όχι η ποικιλία των φαγητών αλλά η νηστεία και η δίαιτα. Να μην προφασίζεσαι αρρώστια του σώματος και αδυναμία. Διότι τις δικαιολογίες δεν τις λέγεις σε μένα, αλλά σ' αυτόν που γνωρίζει. Πες μου, δεν μπορείς να νηστεύεις; Μπορείς όμως να παραχορταίνεις για όλη τη ζωή και να συντρίβεις το σώμα σου με το βάρος των φαγητών. Και όμως στους ασθενείς όχι ποικιλία φαγητών, αλλά ασιτία και δίαιτα γνωρίζω ότι επιβάλλουν οι ιατροί. Πώς λοιπόν συ που μπορείς αυτά, προφασίζεσαι ότι δεν μπορείς εκείνα; Τι είναι ευκολότερο για την κοιλιά, να περάσει τη νύκτα με την λιτότητα της δίαιτας, ή με την αφθονία των φαγητών να κείτεται βαρειά; Μάλλον δε μήτε να κείτεται, αλλά να πυκνοστριφογυρίζει παραφορτωμένη και στενοχωρημένη με κίνδυνο να ανοίξει; Εκτός αν πεις ότι οι κυβερνήτες σώζουν ευκολότερα το βαρυφορτωμένο πλοίο από το καλά εφοδιασμένο και ελαφρό. Διότι αυτό μεν το οποίο πιέζεται από το πλήθος του φορτίου, η μικρή τρικυμία το καταβυθίζει, εκείνο δε που έχει σύμμετρα τα εμπορεύματα εύκολα διαπλέει την τρικυμία, επειδή τίποτα δεν το εμποδίζει να ανέβει ευκολότερα. Και τα σώματα λοιπόν των ανθρώπων όταν παραφορτώνονται με τον συνεχή χορτασμό, εύκολα υποκύπτουν στις ασθένειες· όταν δε κάνουν χρήση στερεάς και ελαφράς τροφής, και το αναμενόμενο από τη νόσο κακό ξεφεύγουν, όπως την κακοκαιρία το πλοίο και το ήδη παρόν ενοχλητικό το ξεπερνούν, σαν κάποια έφοδο δίνης. Όμως και η ησυχία κατά την γνώμη σου είναι πιο κουραστική από το τρέξιμο και η ηρεμία από την πάλη, εάν ακριβώς ισχυρίζεσαι ότι και η τρυφή είναι καταλληλότερη από την δίαιτα για τους ασθενείς. Η πολυτέλεια και η ποικιλία των φαγητών εδημιούργησε τα διάφορα είδη των ασθενειών. Διότι η δύναμη που κυβερνά τον άνθρωπο την αυτάρκεια και την λιτότητα εύκολα μεν επεξεργάσθηκε και την έκαμε οικεία στο τρεφόμενο· όταν όμως παρέλαβε την πολυτέλεια και ποικιλία των φαγητών, έπειτα επειδή δεν μπόρεσε προς το τέλος να αντέξει, εδημιούργησε τα διάφορα είδη των ασθενειών.

Eurasian Union

05 November 2011

Eurasian Union should play the most active part in world destiny, Russian Сhurch official believes


"I hope the Eurasian Union will enter the history as one of the strongest international associations which will positively influence on everything happening in the world and especially among nations-organizers," head of the Synodal Department for Church and Society Relations Archpriest Vsevolod Chaplin said. According to him, today no nation can survive alone and adequately influence global processes and thus its own destiny and "the fact of setting up above-national organizations in Africa, in Islamic world, in South and North America proves it"

Greek Orthodox Archdiocese of America

November 8, 2011

Feast of the Synaxis of the Holy Archangels

To the Most Reverend Hierarchs, the Reverend Priests and Deacons, the Monks and Nuns, the Presidents and Members of the Parish Councils of the Greek Orthodox Communities, the Distinguished Archons of the Ecumenical Patriarchate, the Day, Afternoon, and Church Schools, the Philoptochos Sisterhoods, the Youth, the Hellenic Organizations, and the entire Greek Orthodox Family in America

Beloved Brothers and Sisters in Christ,

St John Damascene

BOOK I CHAPTER IX

Concerning what is affirmed about God.

The Deity is simple and uncompound. But that which is composed of many and different elements is compound. If, then, we should speak of the qualities of being uncreate and without beginning and incorporeal and immortal and everlasting and good and creative and so forth as essential differences in the case of God, that which is composed of so many qualities will not be simple but must be compound. But this is impious in the extreme. Each then of the affirmations about God should be thought of as signifying not what He is in essence, but either something that it is impossible to make plain, or some relation to some of those things which are contrasts or some of those things that follow the nature, or an energy.

μακαριστός Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

Η ένωση των «Εκκλησιών»: «Ουδείς πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός, συνετός, φρόνιμος, έχων ολίγον φόβον Θεού θα δεχθεί ποτέ την ένωσιν με τους αιρετικούς παπιστάς τους καταφρονητάς των επτά Αγίων Οικουμενικών και των Αποστολικών και Πατρικών Παραδόσεων. Ας στοχαστεί καλώς ο Πατριάρχης και ας μην αυταπατάται και νομίζει εύκολον την ένωσιν και ότι θα τον ακολουθήσουν οι γνήσιοι Έλληνες Ορθόδοξοι και ότι θα καταπατήσουν την συνείδησή των και θα καταφρονήσουν ευκόλως Αποστολικάς και Πατρικάς παραδόσεις και τους ιερούς κανόνας.

Και οι μεν Άγιοι Πατέρες, οι καλοί και αληθινοί Ποιμένες, εξεδίωξαν μακράν της Εκκλησίας τους αιρετικούς, τους λοιμώδεις λύκους, ο δε οικουμενικός Πατριάρχης καλεί τον αιρετικόν Πάπαν, τον εχθρόν της Εκκλησίας, τον παραβάτην και καταφρονητήν των αποστολικών και Πατρικών Παραδόσεων.

Οίμοι! Οίμοι, ψυχή μου! Στέναξον, κλαύσον, θρήνησον, ως άλλος Ιερεμίας, ουχί δια την επίγειον Ιερουσαλήμ, την πόλιν των αιμάτων, Συ θρήνησον δια την Νύμφην του Χριστού, την ακηλίδωτον και άμωμον, την Μίαν, Αγίαν, Ορθόδοξον Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, την πνευματικήν Μητέρα των Ορθοδόξων Χριστιανών».

Ἡ καρδιακὴ προσευχή


Μέσα στὴν πνευματικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας,  «Προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ» ἢ «καρδιακὴ προσευχὴ» ὀνομάστηκε η συνεχὴς καὶ σιωπηλὴ ἐπίκληση τοῦ θείου ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ γίνεται μὲ θέρμη ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου. Η «Προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ» εἶναι γιὰ τοὺς πιστοὺς μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ προσφιλεῖς προσευχές, γιατὶ περιέχει ὅλη τὴ χάρη τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Δημιουργεῖ στὸν ἄνθρωπο κατάνυξη καὶ μετάνοια, γεμίζει τὴν καρδιά του μέ ἀγάπη, χαρὰ καὶ εἰρήνη, καὶ τὸν ἐνισχύει στὸν ἀγώνα του κατὰ τῶν παθῶν καὶ τῶν ἐπιθέσεων τοῦ διαβόλου. Ἐπειδὴ εἶναι ἁπλὴ καὶ περιεκτικὴ μπορεῖ νὰ τὴν χρησιμοποιεῖ ὁ καθένας καὶ σὲ κάθε στιγμὴ καὶ περίσταση τῆς ζωῆς του. Ἰδιαίτερα ὅμως προσφέρεται σ᾿ ἐκείνους ποὺ η ὀργάνωση καὶ ὁ ρυθμὸς τῆς καθημερινῆς τους ζωῆς ὄχι μόνο δὲν τοὺς ἀφήνει πολὺ χρόνο γιὰ προσευχή, ἀλλὰ τείνει νὰ κρύψει ὁλότελα ἀπὸ τὴν ψυχή τους τὴ θέα τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ. Η συχνὴ καὶ ἐγκάρδια ἐπίκληση τοῦ ἁγίου ὀνόματος τοῦ Θεοῦ ἐνσαρκώνει ἀκριβῶς αὐτὴ τὴν καθημερινὴ ἀναζήτηση καὶ εὕρεση τῆς βαθύτερης πραγματικότητας τῆς ζωῆς, ποὺ εἶναι ὁ Χριστός. Ἐκεῖνος δηλαδὴ ποὺ δίνει ἀληθινὸ νόημα στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου.

Σχέση Αγάπης και Αληθείας. π. Θεόδωρος Ζήσης


Uploaded by on Nov 3, 2011

Mακαριστός π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

«Ο ταγο το λαο –Πατριάρχαι κα ρχιεπίσκοποι– προδίδουν τν κκλησία χωρς δισταγμ νοίγουν τν πόρτα στν Οκουμενισμό»

(
μιλία ες τν προφ. σαΐα, ριθ. 85, 1997, . Μ. Παντοκράτορος)

+π.
θανάσιος Μυτιληναος

«...Κα
μία λόκληρη τοπικ κκλησία μπορε ν καθεύδει κα ν χει νάγκη ατς τς φυπνίσεως. Θ λέγαμε κόμη, ν ξεχωρίσουμε πρόσωπα μόνο, τι κα σ λόκληρη τν ρθόδοξη κκλησία (πως θ συμβε κα συμβαίνει δη στ σχατα, διότι εμεθα στν περιοχ τν σχάτων, ν ψει το ρχομο το ντιχρίστου), λόκληρη κκλησία ν εναι σ μι κατάσταση ναρκώσεως, ξω π πρόσωπα, ξω π πρόσωπα -τ λέγω δυ φορές-, τ ποα θ εναι σ κατάσταση γρηγόρσεως.
Χριστς πόσες φορς τ επε: «Γρηγορετε κα προσεύχεσθε, να μ εσέλθητε ες πειρασμόν». Ατ τ «γρηγορετε» εναι ναγκαιότατον σύνθημα πρς τν κκλησίαν· κα βέβαια δν γρηγορον λοι ο νθρωποι· μακάριοι μως ο γρηγοροντες. Κα τοτο διότι ρχεται φοβερ ποχή. Ζομε τν ποχ ατή, χουμε εσέλθει στν περιοχ ατς τς φοβερς ποχς. τσι, ταν θ ρχίσει ν πλώνεται –κα πλώνεται– Οκουμενισμς κα στν πατρίδα μας, κα στ Πατριαρχεα μας, –τ κούσατε ραγε;– κα στ πατριαρχεα μας, κα στς ρχιεπισκοπές μας, τότε δν εναι πέξω χθρός· κα ταν τελευταία, θ λέγαμε, πράξη εναι Οκουμενισμός, κα θ εναι ργαλεο στ χέρια το ντιχρίστου, συνεπς, δν πρέπει ν εμεθα ξύπνιοι; Ναί, πρέπει, λλ ο πολλο μπορε ν μ εναι ξύπνιοι. τσι θ λέγαμε, τι μοιάζει κάποτε λόκληρη ρθοδοξία ν κοιμται, ταν Πατριάρχαι κα ρχιεπίσκοποι μπορε ν τν προδίδουν. Ναί. Τότε μοιάζει μʼ κενο τ πλοιάριο στ ποο Χριστς κάποτε κοιμτο. κενο τ πλοιάριο μ τος μαθητς εναι τύπος τς κλλησίας...
Κα
βλέπουμε σʼ ατν τν εκόνα: Χριστς καθεύδει. Ποιός καθεύδει; Μοιάζει τι καθεύδει Χριστός. τσι, σ μι ποχ παρακμς κα καθιζήσεως πνευματικς, ο λίγοι σωστο πιστο κραυγάζουν τν διο λόγο: «πιστάτα, πολλύμεθα, βοήθησον μν». Τότε τν επαν πιστάτη, προϊστάμενο. Σήμερα λέμε: «Κύριε χανόμαστε, βάλε τ χέρι Σου». Δν τ λέμε; Τ λέμε μ πόνο, μ δύνη, μ δάκρυα...

Άγ. Ι. Χρυσόστομος

Ἡ ἀνάγκη τῆς προσευχῆς

«Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχομεν ἀνάγκην τῆς προσευχῆς περισσότερον ἀπὸ ὅ,τι τὰ δένδρα ἔχουν ἀνάγκην τῶν ὑδάτων. Διότι οὔτε τὰ δένδρα δύνανται νὰ παράγουν τοὺς καρπούς, ἐὰν δὲν πίνουν ὕδωρ διὰ τῶν ριζῶν, οὔτε ἡμεῖς θὰ δυνηθῶμεν νὰ παραγάγωμεν τοὺς πολυτίμους καρποὺς τῆς εὐσεβείας, ἐὰν δὲν ποτιζώμεθα διὰ τῶν προσευχῶν. Διὰ τοῦτο πρέπει καὶ ὅταν ἐξεγειρώμεθα ἐκ τῆς κλίνης, νὰ προφθάνωμεν πάντοτε τὸν ἥλιον μὲ τὴν λατρείαν τοῦ Θεοῦ· καὶ ὅταν καθήμεθα εἰς τὴν τράπεζαν διὰ νὰ φάγωμεν καὶ ὅταν πρόκειται νὰ κοιμηθῶμεν. Μᾶλλον δὲ καθ᾿ ἑκάστην ὥραν καὶ μίαν προσευχὴν νὰ προσφέρωμεν εἰς τὸν Θεόν, διατρέχοντες τοιουτοτρόπως διὰ τῆς προσευχῆς ἕνα δρόμον ἴσον πρὸς τὸ διάστημα τῆς ἡμέρας».