“Orthodox Tradition and Modernism”

By Constantine Cavarnos:


The Orthodox always regarded the unchanging persistance of the Orthodox Church in Sacred Tradition as her boast. On the contrary, the heterodox--with exceptions, especially in recent times--regarded this persistance as a sign of decline, as a sign of deficiency in her inner life. In particular, the Protestants hurled the reproof that the Orthodox Church is “dead” and likened her to a “petrified mummy.” This demonstrates the ignorance which the heterodox customarily have about the true essence of Christianity, and shows to what degree they confuse the revealed faith with the different worldly systems, with the different human contrivances and creations. Since in the crafts and the sciences there is a continuous development and perfection, they think the same thing ought to happen in the Christian religion, that here too there should be a continuous revision, change, and replacement of the old by the new--in a word, “modernization.” Looking at Christianity rationalistically, they misunderstand its revelatory character and demote it to the level of the systems which the mind of man has formed on the basis of reason and observations of the five senses.”,

Ένας διάλογος

Όταν ο Γκαγκάριν γύρισε από το διάστημα, δεν έπαυε να δηλώνει περιφρονητικά.
-- Θεός δεν υπάρχει. Πουθενά δεν τον συνάντησα...
Σε μία δεξίωση που είχε γίνει προς τιμήν του, συνάντησε τον Ρώσο Πατριάρχη Αλέξιο. Πλησίασε τον σεβαστό Ιεράρχη ο οποίος τον ρώτησε,
-- Είναι αλήθεια, ότι δεν είδες τον Θεό στον ουρανό;
-- Ναί, είναι αλήθεια, του είπε ο Γκαγκάριν. Τόσες μέρες στο διάστημα πουθενά δεν τον συνάντησα...
-- Τον γνωρίζεις; ρώτησε με χιούμορ ο Πατριάρχης.
-- Τι θέλετε να πείτε; απάντησε ξαφνιασμένος ο κοσμοναύτης.
-- Θέλω να πω, συνέχισε ο Αλέξιος, πώς είναι δυνατόν να λες για κάποιον ότι δεν τον συνάντησες εάν ποτέ σου δεν τον έχεις γνωρίσει. Πώς φαντάσθηκες ότι θα έβλεπες έτσι τον Θεό;
-- Δεν ξέρω, είπε με αμηχανία ο Γκαγκάριν. Πραγματικά δεν ξέρω με ποιόν τρόπο θα έπρεπε να τον γνωρίσω.
-- Έλα τότε να σε μάθω, και όταν ξαναπάς θα τον δείς. Να είσαι βέβαιος ότι θα τον δεις, του είπε με νόημα ο Ρώσος Πατριάρχης.

Γιατί ο Θεός δεν είναι ορατός ούτε με τηλεσκόπια, ούτε με διαστημόπλοια...Τον βλέπουμε από τα φαινόμενα και προσεγγίζεται διά της πίστεως.

Τα ΟΧΙ του Ελληνισμού

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων

Τώρα που διερχόμαστε μία μείζονα κρίση, οικονομική, ηθική, πνευματική, ακριβώς τώρα καθίσταται ακόμη πιο επίκαιρο το μήνυμα από το ΟΧΙ του 1940. Το ΟΧΙ που βεβαίως είπε ο Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς εκφράζοντας την άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας. Ήταν ένα ΟΧΙ κατά της ξένης εισβολής και υπέρ της ελευθερίας και της εθνικής αξιοπρέπειας. Οι φράσεις του Μεταξά προς τον Ιταλό Πρέσβυ Γκράτσι ήταν: “Alors c’ est la guerre”, που σημαίνει στα γαλλικά: Λοιπόν, έχουμε πόλεμο. Και το ΟΧΙ αυτό επαναλήφθηκε χιλιάδες φορές από απλούς φαντάρους και αξιωματικούς, από κληρικούς και λαϊκούς, από επιστήμονες και ολιγογράμματους μαχητές. Από άνδρες και γυναίκες που αισθάνθηκαν ότι προσεβλήθη η Παναγία κατά τον τορπιλλισμό της ΕΛΛΗΣ από ιταλικό υποβρύχιο στις 15 Αυγούστου 1940. Ο πόλεμος έγινε με υψηλά ιδανικά. Την Ορθόδοξη Πίστη και την Πατρίδα. Είχε ο απλός Έλληνας ισχυρούς προστάτες. Την Παναγία και την διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού. Τους ήρωες και τους μάρτυρες του Γένους.

Έγραψε σχετικά ο σπουδαίος λόγιος και δημοσιογράφος Σπύρος Μελάς: «Από αυτό το καμπαναριό της Μεγαλόχαρης αντιλάλησε ως τα πέρατα του Ελληνισμού η καμπάνα του εθνικού συναγερμού, όταν ο Ιταλός, αφήνοντας τον ακήρυχτο πόλεμο, ήρθε στις φανερές εχθροπραξἰες. Ο σεπτός ναός της παρθένου στάθηκε το ψυχικό στρατηγείο του έθνους. Μία θεία κόρη στρατηγεύει πάντα στους μεγάλους πολέμους των Ελλήνων. Η Αθηνά παράστεκε τους ήρωες στην Ιλιάδα. Τα στρατεύματα και ατ καράβια μας, στο αγώνα τούτο της λευτεριάς, η Μεγαλόχαρη της Τήνου...».

Ο Εμμανουέλε Γκράτσι, ο Ιταλός Πρέσβυς που επέδωσε στο Ιωάννη Μεταξά το επαίσχυντο τελεσίγραφο τα ξημερώματα της 28.10.1940, παραδέχεται ότι: «Το έγκλημα της Τήνου είχε γι’ αποτέλεσμα, να μην πω έκαμε το θαύμα, να δημιουργηθεί σ’ όλην την Ελλάδα μια απόλυτη ενότητα ψυχών. Μοναρχικοί και Βενιζελικοί, οπαδοί και αντίπαλοι της 4ης Αυγούστου, πείστηκαν πως έναν μόνο αδυσώπητο εχθρό είχε η Ελλάδα: Την Ιταλία. Και πως αν δεν γινόταν να αποφευχθεί μιά σύγκρουση με την Ιταλία, θα ήταν προτιμότερο ν’ αντιμετωπισθεί ο εχθρός με ανδρισμό, παρά να υποχωρήσει το ελληνικό έθνος μπροστά σ’ έναν εχθρό, που δεν δίσταζε να μεταχειρίζεται τέτοια μέσα...».

Δεν μπορούσε να ήταν διαφορετική η απάντηση των Ελλήνων στην εισβολή του Μουσσολίνι. Ο Ελληνισμός καταγράφηκε με χρυσά γράμματα στις δέλτους της παγκόσμιας ιστορίας κυρίως με τα ΟΧΙ του. Η αντίσταση των Πανελλήνων κατά της Περσικής εισβολής το 490-479 π.Χ. έσωσε την Ευρώπη από την ασιατική βαρβαρότητα . Σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο διδάσκονται με θαυμασμό το ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ του Λεωνίδα και το Ίτε παίδες Ελλήνων, που διέσωσε ο Αισχύλος. Το ΟΧΙ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου το 1453 διέσωσε την τιμή και την υπερηφάνεια των Ελλήνων και κράτησε άσβεστη τη φλόγα της Μεγάλης Ιδέας. Είχε προηγηθεί, λίγα χρόνια πριν, το ΟΧΙ του Μάρκου Ευγενικού, Επισκόπου Εφέσου, προς τον Πάπα, ο οποίος ζητούσε την πλήρη υποδούλωση της Ορθοδοξίας στη Λατινική Δύση. Ο αείμνηστος Βρετανός Βυζαντινολόγος Σερ Στήβεν Ράνσιμαν παραδέχεται ότι αυτό το ΟΧΙ διαφύλαξε την ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και όταν η Εκκλησία επιβιώνει τότε επιβιώνει και ο Ελληνισμός. Το ΟΧΙ των Σουλιωτών και Σουλιωτισσών προς τον Αλή Πασά αποτέλεσαν τον πρόλογο του 1821. Το ΟΧΙ του Παπαφλέσσα θαυμάσθηκε ακόμη και από τον σκληρό αντίπαλό του, τον Αιγύπτιο Ιμπραήμ. ΤΟ ΟΧΙ των Μεσολογγιτών και η συγκινητική Έξοδός τους παρακίνησαν διαδηλώσεις φοιτητών στην Αγγλία και στη Γαλλία και θυελλώδεις συζητήσεις υπέρ του ελληνικού Αγώνα στα ευρωπαϊκά Κοινοβούλια.

ΤΟ ΟΧΙ κατά των Γερμανών Ναζί στο Ρούπελ θαυμάσθηκε ακόμη και από τον Χίτλερ και από τους αλαζόνες στρατηγούς του. Το ΟΧΙ κατά των βρετανών αποικιοκρατών που δήλωσαν οι Έλληνες Κύπριοι το 1955-59 ταπείνωσε μία ολόκληρη αυτοκρατορία και αναπτέρωσε το ηθικό του απανταχού Ελληνισμού. Τα μεγάλα συλλαλητήρια των Ελλήνων το 1992-94 εμπόδισαν τους ενδοτικούς να παραχωρήσουν το όνομα και τον πολιτισμό της Μακεδονίας στο θνησιγενές κρατίδιο των Σκοπίων. Το ΟΧΙ αυτό ελήφθη σοβαρά υπ’όψιν από φίλους και εταίρους, όπως δήλωσε προ ετών στην Αθήνα ο υπεύθυνος της Ευρ. Ενώσεως για τα Βαλκάνια, Ντέϊβιντ Όουεν. Οι Κύπριοι αδελφοί μας ξαναείπαν το ΟΧΙ τους στο κρίσιμο δημοψήφισμα του 2004. Έσωσαν το νησί τους από το σχέδιο Ανάν που θα έφερνε πλήρη Τουρκοκρατία στον βορρά και μερική τουρκοκρατία στον νότο. Και τα ΟΧΙ πρέπει να έχουν συνέχεια. Τώρα που υπό την πίεση των οικονομικών μας προβλημάτων καλούμεθα να δηλώσουμε πλήρη υποταγή σε ξένες αποφάσεις και να παραχωρήσουμε σε επικίνδυνο βαθμό την εθνική μας κυριαρχία.

Την 28η Οκτωβρίου 1940 ο μεγάλος ποιητής μας Κωστής Παλαμάς πρότεινε να μεθύσουν όλοι οι Έλληνες από το αθάνατο κρασί του 1821. Η πίστη στον Θεό και στην Παναγία, η συνείδηση της ιστορικής συνέχειας, η αίσθηση του χρέους απέναντι στην πατρίδα, στους προγόνους και στους επιγόνους, αυτά ήσαν πρωτίστως τα ιδανικά που ενέπνευσαν την εποποιία των βορειοηπειρωτικών βουνών. Για να μπορέσουμε σήμερα να επιβιώσουμε ως έθνος και ως αξιοπρεπείς Έλληνες είναι απαραίτητο να αναβαπτισθούμε στις σταθερές αρχές και αξίες της Ορθοδοξίας και της Ελληνικής Ιστορίας. Για να συνεχίσουμε τα ΟΧΙ του Ελληνισμού!

Πηγή: http://www.antibaro.gr/node/3431

Καθρέπτης του ανθρώπου είναι οι λόγοι και αι πράξεις του.

Αι πράξεις και οι λόγοι του ανθρώπου είναι απαύγασμα και εξωτερίκευσις του ποιού του ψυχικού αυτού κόσμου. Ό,τι είναι ο άνθρωπος, είναι και οι λόγοι και πράξεις αυτού, αφού «εκ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί» (Ματθ. ιβ, 35) ως είπεν ο Κύριος. Εάν η ψυχή είναι ευσεβής και ενάρετος, τοιαύται θα είναι αι πράξεις και λόγοι αυτής. Αν δε είναι ασεβής, τοιούτοι θα είναι οι λόγοι και τα έργα της. Καθρέπτης λοιπόν του ανθρώπου είναι οι λόγοι και αι πράξεις του.

Προς εθνική παιδαγωγία

Η γνώσις της Ιστορίας μας, η γέμουσα απαραμίλλων άθλων υπέρ Πίστεως, Πατρίδος και Ελευθερίας, αποτελεί ένα εκ των κυρίων παραγόντων εθνικοχριστιανικού, αλλά και ανθρωπιστικού φρονηματισμού του Λαού και οδηγό ορθής κρίσεως του παρόντος και του μέλλοντος. Δια τούτο ο βιογράφος του Θ. Κολοκοτρώνη Φωτάκος γράφει : «είναι εντροπή ο Έλληνας να αγνωεί τα κατορθώματα των προγόνων του», ο δε μεσαιωνοδίφης Κ. Σάθας λέγει : «δυστυχείς οι λαοί οι έχοντες ιστορία και αγνοούντες αυτήν». Δια τούτο επέτειοι γεγονότων οριακών και κρισίμων εθνικώς δέον να μη παρέρχωνται εν σιγή, αλλ΄ εν μελέτη πολλή εις βάθος προς εθνική παιδαγωγία.

Η ΕΚΡΙΖΩΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ.

 Ο Μέγας Μακάριος μας εξηγεί στην «Τρίτη Ομιλία» του πως να πολεμούμε για την
εκρίζωση της αμαρτίας από μέσα μας και αυτή η εκρίζωση δεν γί-
νεται χωρίς την βοήθεια του Θεού. Ιδού η σχετική διδασκαλία του:


«Το να εκριζωθή η αμαρτία και το κακόν, που υπάρχει μαζί με την
ψυχή, αυτό είναι δυνατόν να γίνη μόνον με την θεία δύναμη. Διότι
δεν είναι δυνατόν και κατορθωτόν στον άνθρωπον να εκριζώση την
αμαρτίαν μόνον με την δική του δύναμη. Το να την αντιπαλαίσης και
να πολεμήσης εναντίον της, το να δείρης και να δαρθής, είναι δικό
σου έργον. Το να την εκριζώσης όμως είναι έργον του Θεού. Διότι, αν
μπορούσες να το κάνης αυτό το έργον, τότε τι χρειαζόταν ο ερχομός
του Κυρίου; Γιατί, όπως δεν είναι δυνατόν να δη το μάτι χωρίς φως
ή να μιλάς χωρίς γλώσσα ή να ακούς χωρίς αυτιά ή να περπατάς χωρίς
πόδια ή να εργάζεσαι χωρίς χέρια, έτσι δεν μπορείς να σωθής και να
μπης στην βασιλεία των ουρανών χωρίς τον Ιησούν Χριστόν».

Ταλαίπωρε Καντάφι.....

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἀναπαντήτων δηλώσεων τοῦ δικτάτορος τῆς Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι ἀπέστειλε εἰς τήν Ἀραβικήν γλώσσαν εἰς αὐτόν διά τοῦ ἐνταῦθα Πρέσβεως τῆς «Μεγάλης, Σοσιαλιστικῆς, Λαϊκῆς, Λιβυκῆς, Ἀραβικῆς Τζαμαχιρίας» κ. Ramadan Barg τήν κάτωθεν σχετικήν ἀπάντησιν, πού ἀποτελεῖ καί μίαν θέσιν γενικωτέραν εἰς τήν ἰσλαμικήν θρησκείαν, πού ἤδη «κτυπᾶ» τήν πόρτα τῆς Εὐρώπης. 

 Παραθέτωμεν εἰς τήν Ἑλληνικήν τό κείμενον: 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
᾿Ακτή Θεμιστοκλέους 190
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
᾿Αριθμ. Πρωτ. 182᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 11ῃ Φεβρουαρίου 2010


Πρός Τόν Ἐξοχώτατον Κύριον Μουάμαρ Καντάφι

Πρόεδρον Μεγάλης, Σοσιαλιστικῆς, Λαϊκῆς, Λιβυκῆς, Ἀραβικῆς ΤζαμαχιρίαςΕἰς ΤΡΙΠΟΛΙΝ ΛΙΒΥΗΣ 

Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε,

Τυγχάνω Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ στήν Ἑλλάδα καί διαποιμαίνω τό ἐπίνειον τῆς Πρωτευούσης τῆς Χώρας, τόν ἀσφαλῶς γνωστό καί σέ ἐσᾶς Πειραιᾶ. Θεωρῶ ἐπιβεβλημένο καθῆκον μου νά ἀπευθύνω πρός τήν Ἐξοχότητά Σας τήν ἐπιστολή μου αὐτήν διά νά ἀπαντήσω, ὡς ὀφείλω ἐκ τῆς ἰδιότητός μου καί τῆς θρησκευτικῆς μου πίστεως, πρός ὅσα δημόσια ἡ Ἐξοχότητά Σας δήλωσε στίς 16/11/2009 στήν Ρώμη τῆς Ἰταλίας, ὅπου συμμετείχατε στήν Σύνοδο Κορυφῆς τοῦ F.A.O., ἀναφερόμενος στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἰσχυριζόμενος ὅτι «ὁ Χριστός ἦλθε στόν κόσμο γιά τούς Ἑβραίους, ὄχι γιά ἐσᾶς, ἐνῶ ὁ Μωάμεθ ἦλθε γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους», προσθέτων ὅτι: «δέν ἦταν ὁ Χριστός αὐτός πού σταυρώθηκε ἀλλά κάποιος πού τοῦ ἔμοιαζε», προτρέπων τό ἀκροατήριό Σας ἀποτελούμενο ἀπό νεαρές κυρίες νά προσηλυτισθεῖ στό Ἰσλάμ. Θέλω λοιπόν νά Σᾶς ἀπαντήσω κάνοντας δύο κατ’ ἀρχάς ἐπισημάνσεις. Ἡ πρώτη, ὅτι ἡ ἐπικοινωνία μου μετά τῆς Ἐξοχότητός Σας δέν σημαίνει ὅτι ἀναγνωρίζω τό καθεστώς πού ἔχετε ἐπιβάλλει στήν χώρα τῆς Λιβύης, μετά τῆς ὁποίας ἡ πατρίδα μου εἶχε διαχρονικά σχέσεις φιλίας καί καλῆς γειτονίας καί ἡ δεύτερη ὅτι αὐτοκλήτως σχολιάζω καί ἀπαντῶ στίς ἀνωτέρω διακηρύξεις Σας πού ἀλλοιώνουν τήν θρησκευτική μου πίστη, μετά πάροδο τριῶν μηνῶν, διότι ἀνέμενα τήν ἀπαιτουμένην ἐκ τῶν προκλητικῶν δηλώσεών Σας ἀπάντησιν τῆς παγκοσμίου χριστιανικῆς κοινότητος καί εἰδικώτερον τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Θρησκευτικῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία παρά τήν αἱρετική της ἀπόκλιση καί τήν στρέβλωση τοῦ Χριστιανικοῦ μηνύματος ἀποτελεῖ μίαν ὁμολογίαν πού πιστεύει εἰς τό θεανδρικόν πρόσωπον τοῦ ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Πατρός Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Βεβαίως θά μποροῦσε κάποιος νά πεῖ, ὅτι δέν ὑπῆρξε ἀπάντησις διότι δέν θεωρεῖσθε πρόσωπον βαρύτιμον εἰς τήν παγκόσμια κοινότητα, ἐπιτρέψατέ μου ὅμως νά ἀντιπαραθέσω ὅτι διά τήν ἀνθρωπολογία τῆς χριστιανικῆς θεολογίας ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἀνεπανάληπτος καί μοναδική εἰκόνα τοῦ αἰωνίου Θεοῦ, ὑπέρ τῆς ὁποίας εἰκόνος ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἐκουσίως ἀπέθανε γιά νά διακηρύξει κατά ἀναντίρρητον τρόπον πόσον ἀγαπᾶ ὁ Θεός τόν κόσμο καί τόν κάθε ἄνθρωπο ἀσχέτως ἀπό τήν ὁποιαδήποτε συμπεριφοράν του.Μέ τίς ἐπισημάνσεις πού Σᾶς προανέφερα καί μέ τόν σεβασμό πού ἁρμόζει στό ἀξίωμα πού κατέχετε ἐπιτρέψατέ μου ἐξ ἀρχῆς νά Σᾶς ὑποβάλλω τήν εὐθεία κρίση, ὅτι τελεῖτε σέ βαθυτάτη πλάνη καί ὅτι ἡ θρησκευτική παραδοχή τήν ὁποία πρεσβεύετε δέν ἀποτελεῖ ἀποκάλυψη τοῦ ζῶντος Θεοῦ ἀλλά ἀνθρωποπαθές κατασκεύασμα πού οὐδεμία σχέση ἔχει μέ τήν ἀλήθεια τοῦ ἀποκαλυφθέντος στήν Παλαιά Διαθήκη Δημιουργοῦ τοῦ σύμπαντος κόσμου Ἑνός καί μοναδικοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ, στούς γενάρχες τοῦ ἑβραϊκοῦ ἔθνους Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ καί ἐξαιρέτως στόν Προφήτη Μωϋσῆ καί κατά τήν Καινή Διαθήκη ἐνσαρκωθέντος ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Λόγου Αὐτοῦ σέ ἐκπλήρωση τῶν ἀνά τούς αἰώνας προφητειῶν γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου. Τίς ἀνωτέρω θέσεις δέν τίς ὑποβάλλω στήν ἐξοχότητά Σας μέ φονταμενταλιστική διάθεση ἐχθρότητος πρός τό πρόσωπό Σας καί τούς ὁμοθρήσκους Σας καί ἀντιπαραθέσεως ἀλλά  ἐπειδή προκύπτουν εὐθέως ἀπό τό γιά Σᾶς θεωρούμενο ἱερό βιβλίο πού ταυτοποιεῖ τό λόγο τοῦ Θεοῦ (κοράνιο), καί τό ὁποῖο διανείματε κατά τά εἰδησεογραφικά πρακτορεῖα στίς προσκληθεῖσες ἀκροάτριές Σας. Ἐπιτρέψατέ μου νά Σᾶς ἀναφέρω ὅτι ἀσφαλῶς ὁ Θεός εἶναι ἀπολύτως Ἕνας ἀλλά ἡ μονάδα εἶναι τρισυπόστατη. Τά τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐκφράζουν τόν τρόπον τῆς αἰώνιας καί ἀναλλοίωτης ὑπάρξεως τοῦ Ἑνός καί μόνου Θεοῦ. Μία καί μόνη εἶναι ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἔχει τρεῖς ὑποστάσεις, δηλαδή τρία πρόσωπα. Τά πρόσωπα βεβαίως διακρίνονται μεταξύ τους, ἀλλά ἡ διάκριση δέν σημαίνει διαίρεση κατά τά πρότυπα τῆς κτιστῆς πραγματικότητας. Τά πρόσωπα κοινωνοῦν σύμφωνα μέ τήν ταυτότητα τῆς μίας οὐσίας καί ἔχουν μαζί καί χωριστά τό πλήρωμα τῆς θεότητας πλήν τοῦ αἰτίου, γιατί μοναδικό αἴτιο τῆς ὑπάρξεως τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁ Θεός Πατέρας. Γι’ αὐτό κάθε πρόσωπο εἶναι ὁλόκληρος ὁ Θεός καί δέν ἔχουμε τρεῖς Θεούς ἀλλά Ἕναν ἀπολύτως. Οὐσία καί φύση τοῦ Θεοῦ εἶναι ταυτόσημες, σημαίνουν τόν Ἕνα καί μόνο Θεό. Πρόσωπο καί ὑπόσταση εἶναι πάλι ταυτόσημες ἔννοιες, σημαίνουν τήν ἰδιαιτερότητα ὡς ἀτομικότητα. Συνεπῶς οἱ τρεῖς ὑποστάσεις ὑπάρχουν αἰωνίως καί συναϊδίως στήν ἔκφανση τῆς μίας οὐσίας. Αὐτός εἶναι ὁ ἕνας καί μοναδικός τρόπος τῆς αἰώνιας ἀκατάλυπτης καί ἀναλλοίωτης ὑπάρξεως τοῦ ἑνός καί μόνου Θεοῦ. Στήν ἀΐδια αὐτή σχέση τῶν τριῶν προσώπων, μοναδικό αἴτιο εἶναι ὁ Θεός Πατέρας. Ὁ ἀποκαλυφθείς ἀληθινός Θεός εἶναι μονάδα τρισυπόστατη, κατά τήν οὐσία του εἶναι ἀόρατος καί ἀκατάληπτος καί ἐπέκεινα πάντων. Ὡστόσο καθίσταται ὀρατός καί καταληπτός διά μέσου τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν του, ἀπό τίς ὁποῖες προέρχεται ὅλος ὁ κτιστός ὑλικός καί πνευματικός κόσμος. Ἑπομένως ὅ,τι γνωρίζομεν γιά τόν Θεόν δέν εἶναι ἡ οὐσία του ἀλλά οἱ ἄκτιστες ἐνέργειές Του πού ἀποκαλύπτονται στή δημιουργία καί δίνουν οὐσία καί ὑπόσταση στά πάντα. Διά μέσου τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Αἰωνίου καί Ἀσάρκου Λόγου, πού ἐνανθρώπισε σέ μία δεδομένη ἱστορική στιγμή καί ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος καί ἔνσαρκος Λόγος, κατανοοῦμε τό μυστήριο τῆς Δημιουργίας καί γινόμαστε κατ’ υἱοθεσίαν κοινωνοί καί μέτοχοι τῆς Θεότητος. Ἐξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε,Τό «ἱερόν» σας βιβλίον, πού ἀποτελεῖ γιά Σᾶς τήν ἀληθινή ἀποκάλυψη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τήν τελευταῖα ἔκδοση τοῦ αἰωνίου Ἀρχετύπου  καί πού συνιστᾶ γιά σᾶς τό ἀσφαλές κριτήριο γιά τήν ἀλήθεια τῶν Γραφῶν πού προηγήθηκαν δηλ. τόσον τῆς «Τορά» Πεντατεύχου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τῶν Ψαλμῶν, ὅσον καί τοῦ «Ἰντζίλ» – Εὐαγγελίου καί πού ἐπικυρώνει ἤ ἀπορρίπτει τήν αὐθεντικότητα τῆς διδασκαλίας τους δέν ἀποδέχεται τήν πίστιν εἰς τήν Θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τῆς σούρας (Ἡ Τράπεζα 5:19) «Ἄπιστοι εἰσίν οἱ λέγοντες ὅτι ὁ Μεσσίας Υἱός τῆς Μαριάμ εἶναι Θεός. Εἰπέ αὐτοῖς, τίς δύναται νά ἀναχαιτίσῃ τόν Θεόν ἐάν θελήσῃ νά καταστρέψῃ τόν Μεσσίαν Υἱόν τῆς Μαριάμ καί τήν μητέραν αὐτοῦ καί πάντα τά ἐπί τῆς γῆς ὄντα;» ἀπορρίπτει ὡσαύτως τήν πίστιν εἰς τήν πατρότητα τοῦ Θεοῦ, διότι ἀφελῶς συνδέεται αὕτη μετ’ ἀποδοχῆς συζύγου καί τέκνων καί βεβαίως τήν πίστιν εἰς τήν Ἁγίαν Τριάδα, διά τῆς σούρας τοῦ Κορανίου: (Αἱ γυναῖκες 4:169) «Πιστεύετε ὅθεν εἰς τόν Θεόν καί εἰς τούς ἀποστόλους Αὐτοῦ καί μή λέγετε ὅτι ὑπάρχει Τριάς. Παύσατε λέγοντες τοῦτο καί θά ὠφεληθῆτε διότι εἷς εἶναι μόνον ὁ Θεός. Δεδοξασμένον εἴη τό ὄνομα τοῦ Κυρίου, οὗτος δέν ἔχει Υἱόν. Τά ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἄνω καί τά ἐν τῇ γῇ κάτω εἰς Αὐτόν ἀνήκουσι μόνον. Ἡ προστασία αὐτοῦ εἶναι ἐπαρκής»., ἀπορρίπτει ὡσαύτως τήν σταύρωσιν καί τήν ἀνάστασιν τοῦ ἀληθοῦς Θεοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τή σούρα τοῦ Κορανίου (Αἱ γυναῖκες 4:156): «Καί εἶπον ἡμεῖς ἐφονεύσαμεν τόν Μεσσίαν Ἰησοῦν, Υἱόν τῆς Μαριάμ τόν Ἀπόστολον τοῦ Θεοῦ. Οὐχί δέν ἐφόνευσαν, δέν ἐσταύρωσαν αὐτόν ἀλλά ἕτερον τινά ὅμοιον αὐτῷ. Οἱ δέ συζητήσαντες ἐπί τοῦ ἀντικειμένου τούτου, ἔμειναν αὐτοί οἱ ἴδιοι ἐν τῇ ἀμφιβολίᾳ, δέν ἦσαν βέβαιοι περί τούτου ἀλλά κατά εἰκασίαν. Ἀληθῶς οὗτοι δέν ἐφόνευσαν αὐτόν ἀλλ’ ὁ Θεός ἐν τῇ ἰσχύι καί σοφίᾳ αὐτοῦ μετεκαλέσατο αὐτόν», εἰσαγάγει γεώδεις, χωματένιες σαρκικές ἠδονές στόν Παράδεισο μέ τήν σούρα τοῦ Κορανίου (Αἱ γυναῖκες 4:60) «ὁ πιστεύων καί πράττων τό ἀγαθόν εἰσελεύσεται εἰς κήπους περιρύτους ὑπό ρυάκων, ἐκεῖ θά μένει αἰωνίως, ἐκεῖ θά εὕρη γυναίκας ἀσπίλους καί εὐάρεστον σκιάν» καί θεσπίζει τό ἔγκλημα καί τό φόνο καί τήν ἐπιβολή τῆς βίας σάν πρακτικές διαδόσεως τῆς δῆθεν ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ μέ τήν σούρα τοῦ Κορανίου (Ἡ μετάνοια 9:5) «Ὅταν παρέλθωσι οἱ ἱεροί μῆνες τότε φονεύετε τούς πολυθεϊστάς ὅπου ἄν συναντήσητε, ζωγρεῖτε πολιορκοῦντες καί ἐνεδρεύοντες αὐτούς», καθώς καί μέ τή σούρα (Ὁ Μωάμεθ 47:4-10) «Ὁπόταν συναντᾶτε τούς ἀπίστους φονεύετε καί κατασφάζετε, συγκρατοῦντες στερρῶς τά δεσμά τοῦ αἰχμαλώτου. Μετά δέ τήν κατάπαυση τῆς μάχης ἄφετε ἐαυτόν ἐλεύθερον ἤ ἀνταλλάξατε ἀντί λύτρων. Πράττετε οὕτως ἐάν ἐβούλετο ὁ Θεός θά ἐθριάμβευε ὁ ἴδιος ἐπ’ αὐτῶν ἀλλά ὑποβάλλει ὑμᾶς εἰς τόν πόλεμον διά νά δοκιμάσει ὑμᾶς διά τῶν δέ ... ὅσοι πιστοί ἐάν συνδράμετε τόν Θεόν εἰς τήν μάχην Αὐτοῦ κατά τῶν ἀπίστων καί ὁ Θεός θά συνδράμει ὑμᾶς κατευθύνων τά ὑμέτερα διαβήματα».

συνέχεια

Παρά ὅμως τά ἀνωτέρω στό Κοράνιον περιγράφεται καί ἀναγγέλεται ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί ἡ γέννησις τοῦ Λυτρωτοῦ καί Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τήν σούρα: (Ἡ Μαριάμ 19:16-29) «Ὦ  Μωάμεθ πραγματεύθητι ἐν τῷ Κορανίῳ περί τῆς Μαριάμ. Πῶς αὕτη ἀπεσύρθη τοῦ οἴκου της, πρός τό ἀνατολικόν μέρος. Ἐκαλύφθη διά πέπλου, ὅστις ἀπέκρυψεν αὐτήν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν των. Καταπέμψαμεν αὐτῇ τό Πνεῦμα ἡμῶν, ὅπερ ἐνώπιόν της ἔλαβεν ἀνθρωπίνην μορφήν. Αὕτη δέ εἶπεν: Ζητῶ καταφύγιον παρά τοῦ Οἰκτίρμονος ἐναντίον σου ἐάν φοβεῖσαι αὐτόν. Οὗτος δέ ἀπεκρίθη. Ἐγώ εἰμί ἀπόστολος τοῦ Κυρίου σου πεμφθείς πρός σε ὅπως σοί δώσω υἱόν ἅγιον. Πῶς τοῦτο προσέθηκεν αὕτη ἐνῶ ἄνδρα οὐ γινώσκω καί ἐνῶ οὐκ εἰμί ἀκόλαστος. Ὁ δέ ἀπεκρίθη οὕτω γεννήσεται ὁ Κύριος σου εἶπεν τοῦτο δι’ ἐμέ εἶναι εὔκολον. Ἔστε δέ σημεῖον τοῖς ἀνθρώποις καί τεκμήριον τῆς ἡμετέρας μακροθυμίας. Τό θέσπισμα ἀπηγγέλθη ἤδη. Συνέλαβεν υἱόν καί ἀπεσύρθη εἰς μεμακρυσμένον μέρος κατέλαβον δέ αὐτήν αἱ ὀδύναι τοῦ τοκετοῦ πλησίον δένδρου φοινίκων... Καί ἐπορεύθη εἰς τόν οἶκον αὐτῆς φέρουσα εἰς τούς βραχίονας τό υἱόν της. Μαριάμ παράδοξον ἔργον ἔπραξας». Σέ ἄλλη σούρα (Ἡ Τράπεζα 5:116-117) τοῦ Κορανίου γίνεται δεκτόν τό κατ’ ἐξοχήν προφητικόν ἀξίωμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἀπονέμονται σέ Αὐτόν τίτλοι, πού δέν ἀποδίδονται ἀπό τό Κοράνιον στόν ἴδιον τόν Μωάμεθ: «Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς Πῶς ἠδυνάμην νά εἴπω ... Σύ ἔγνως τά ἐν τῷ μυχῷ τῆς καρδίας μου... ἐγώ δέν ἐδίδαξα αὐτοῖς ἤ τάς ἐντολάς σου. Λατρεύετε τόν Θεόν τόν Κύριον ἐμοῦ τε καί ἡμῶν. Ἐν ὅσῳ διέμενον ἐπί τῆς γῆς ἠδυνάμην νά μαρτυρήσω περί αὐτῶν, νῦν ὅμως ἀνεκλίθην παρά σοῦ. Σύ αὐτός ἐώρας τά πάντα καί εἶ μάρτυς πάντων». Στήν σούρα (Ἡ Βοῦς 2:81) ἀναφέρεται τό Κοράνιον στόν Ἰησοῦν Χριστόν μέ τούς λόγους «Παρέσχομεν τῷ Ἰησοῦ Υἱῷ τῆς Μαριάμ σημεῖα προφανῆ τῆς ἀποστολῆς αὐτοῦ ἐνισχύσαντες αὐτόν διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Δέν ἀποκαλεῖται στό Κοράνιον ὁ Ἰησοῦς Χριστός μόνον «Προφήτης καί Ἀπόστολος», ἀλλά ἀκόμη «Μεσσίας», «Λόγος Θεοῦ», θεωρεῖται «Νεός Ἀδάμ» διότι ἐγεννήθη κατά ἰδιαίτερον ὑπερφυσικόν τρόπον καί ὄχι ὅπως οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι. Στήν σούρα τοῦ Κορανίου (Αἱ γυναῖκες 4:169) διακηρύσσεται «Ὁ Μεσσίας Ἰησοῦς Υἱός τῆς Μαριάμ, Ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ καί ὁ Λόγος Αὐτοῦ». Τό ἀνακαινιστικόν ἔργον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ περιγράφεται στό Κοράνιον μέ τρόπον διθυραμβικόν στήν σούρα (Ὁ οἶκος Ἐμράν 3:40-42,43) ὅπου ἀναφέρεται «Ὁ Μεσσίας θά κληθῇ Ἰησοῦς υἱός τῆς Μαριάμ ἔνδοξος ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ καί ἐν τῷ μέλλοντι καί εἷς ἐκ τοῦ οἶκου τοῦ Κυρίου. Θά διδάξει τούς ἀνθρώπους ἀπό τῆς βρεφικῆς αὐτοῦ ἡλικίας καί εἴτα γενόμενος ἀνήρ. Ἔσεται δέ ἐκ τῶν ἐναρέτων... καί θά διδάξῃ τήν βίβλιον, τήν σοφίαν, τήν Πεντάτευχον καί τό Εὐαγγέλιον. Ὁ Ἰησοῦς ἔσται ὁ ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ πρός τούς υἱούς Ἰσραήλ καί θά εἴπη πρός αὐτούς. Ἔρχομαι πρός ὑμᾶς διά τῶν σημείων τοῦ Κυρίου ἡμῶν. Θά σχηματίσω ἀπό χοῦν πτηνόν, θά ἐμφυσήσω εἰς αὐτό διά τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, θά λάβῃ ζωήν. Θά θεραπεύσω τόν ἐκ γενετῆς τυφλόν καί τόν λεπρόν, θά ἀναστήσω νεκρούς διά τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ καί θά εἴπω ὑμῖν ὅτι ἐφάγετε καί ὅ,τι κρατεῖτε κρυπτόν ἐν τῇ οἰκίᾳ ἡμῶν. Ταῦτα πάντα ἔσονται θαύματα δι’ ὑμᾶς ἐάν εἶσθε πιστοί». Τά ἴδια ἐπαναλαμβάνονται καί στήν σούραν (Ἡ Τράπεζα 5:109-111). Σέ πολλά σημεῖα τοῦ Κορανίου τονίζεται ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐγεννήθη κατά τρόπον ὑπερφυσικόν ἐκ τῆς Παρθένου Μαριάμ καί τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ. Οὐδαμοῦ ἀναφέρεται σάν υἱός ἀνδρός τινός, ὅπως συνήθιζαν οἱ Ἄραβες ἀλλά πάντοτε ὡς ὁ Ἰησοῦς ὁ Υἱός τῆς Μαριάμ, ὁ ὁποῖος ἀπό τοῦ βρεφικοῦ ἤδη λίκνου κατέχει σοφίαν, ὁμιλεῖ, ἀναγγέλει τό ἔργον Του, βεβαιώνει τήν ἁγνότητα τῆς Μητρός Του. Στή σούρα (Ἡ Μαριάμ 19:30-32) ἀναφέρονται «Ἡ Μαριάμ ἔνευσε πρός αὐτούς ἵνα ἐρωτήσωσι τό βρέφος. Πῶς ἠρώτησαν δύνατια νά λαλήςῃ πρός ἡμᾶς τό βρέφος κείμενον ἔτι ἐν τῷ λίκνῳ; Εἰμί δοῦλος τοῦ Θεοῦ εἴπεν τό βρέφος, ὁ Κύριος μοι ἐδώρησεν τήν βίβλον ποιήσας με προφήτην». Στό Κοράνιον ὁ Μωάμεθ γνωρίζει καί σέβεται τήν ὑπέροχον θαυματουργικήν δύναμιν τοῦ Μεσσίου. Ἀναφέρει θεραπεῖες ἀσθενῶν, καθαρισμόν λεπρῶν, ἀνάστασιν νεκρῶν καί ἀκόμη θαύματα τά ὁποία μνημονεύονται ἀπό τά ἀπόκρυφα Εὐαγγέλια. Ἰδιαιτέρα ἔμφασις δίδεται

η συνέχεια

στό θαμα το ησο Χριστο διά το ποίου διέθερεψε τούς πεντάκις χιλίους νδρας στήν ρημον. Στή σούρα ( Τράπεζα 5:112-115) ναφέρεται: «Επον ο μαθηταί πρός τόν ησούν Υέ τς Μαριάμ δύναται Κύριός Σου νά καταβιβάσ μν ξ ορανο Τράπεζα πλήρη δεσμάτων; καί ησος πεκρίθη φοβήθητε τόν Θεόν άν εσθε εσεβες. πιθυμομεν επον ο μαθηταί παρακαθήσαντες νά εωχηθμεν π’ ατς καί τότε στερεωθήσεται καρδία μν, θά γνωρίσωμεν τι δίδαξας μν τήν λήθειαν καί σόμεθα μολογηταί σου. Καί ησος Υός τς Μαριάμ δεηθείς πρός τόν Θεόν επε: Κύριε καί Θεέ μου καταβίβασον ξ ορανο Τράπεζα πρός εωχίαν το πρώτου καί το τελευταίου μν καί ατη στω ς τεκμήριον τς σς παντοδυναμίας. Διάθρεψον μς Σύ ριστος τν διατροφέων. Επεν Θεός: Θά καταβιβάσω ατήν πρός μς πλήν οαί ες τόν μή πιστεύοντα ες τό θαμα τοτο».Σέ δέκα τρία κεφάλαια ναφέρεται περαγία Θεοτόκος Μαρία μέ ξόχως τιμητικόν τρόπον σάν σπιλος παρθένος στήν σούραν (Ο Προφται 21:91), «ες δέ τήν σπιλον Παρθένον νεφυσήσαμεν τό Πνεμα μν», σάν νάρετος μήτηρ το ησο στήν σούραν ( Τράπεζα 5:79) « δέ μήτηρ ατο (Μεσσίου) το νάρετος» σάν γνή πάσης κηλίδος μεταξύ λων τν γυναικν, στήν σούρα ( οκος μράν 3:37) «Καί επεν γγελος Μαριάμ Κύριος σου ξέλεξέ σε καί τήρησέ σε γνήν πάσης κηλίδος μεταξύ λων τν γυναικν».Κατόπιν λων ατν τν νωτέρω νδεικτικς ναφερομένων σημείων το Κορανίου παραθέτομεν τό κήρυγμα το Κυρίου καί Θεο καί Σωτρος μν ησο Χριστο κ το ερο Εαγγελίου πού προηγήθη ξ (6) λοκλήρους αἰῶνες τς μφανίσεως το ραβος μπόρου Μωάμεθ ποος γεννήθη τό τος 570 μΧ στή Μέκκα τς ραβικς χερσονήσου, υός το μπνταλάχ καί τς μινα Μπίντ Οαχάμπ πό τήν φυλή τν Κουραϊσιτν πού νκε στήν οκογένεια τν Χασιμιτν καί πού ρφανός νετράφη πό τόν πάππον του μπντούλμουτταλίμπ καί τόν θεον του μπού Ταλίμπ καί 25ετής ν συνεζεύχθη τήν 40χρονη χήρα Χαντίτζα καί λλας κτώ (8) πισήμους γυναίκας, μετά τόν θάνατόν της καί πού ρχισε να΄κηρύττει τό 610 μΧ σέ λικία 40 τν χων πολλάς μφιβολίας διά τό ργον ατό. Τό κήρυγμα λοιπόν το διακηρυσσομένου καί πό τόν Μωάμεθ σάν Μεσσίου δηλ. πεσταλμένου το Θεο πού προανήγγειλαν λοι ο Προφται τς Παλαις Διαθήκης καί Θεανθρώπου Κυρίου μν ησο Χριστο εναι ντελς ντίθετον μέ ,τι Μωάμεθ συνέλαβε σάν δέα περί το νός καί ληθινο Θεο καί τήν διεκήρυξε.Παραθέτομεν τρία μόνο ἐνδεικτικά σημεῖα ἀπό τό ἄπειρο πλῆθος πού ὑπάρχει: Α. «Εἰ ἀγαπᾶτε τούς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καί γάρ οἱ ἁμαρτωλοί τούς ἀγαπῶντας αὐτούς ἀγαπῶσι. καί ἐάν ἀγαθοποιῆτε τούς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καί γάρ οἱ ἁμαρτωλοί τό αὐτό ποιοῦσι. καί ἐάν δανείζητε παρ’ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καί γάρ οἱ ἁμαρτωλοί ἁμαρτωλοῖς δανείζουσι ἵνα ἀπολάβωσι τά ἴσα. πλήν ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν καί ἀγαθοποιεῖτε καί δανείζετε μηδέν ἀπελπίζοντες, καί ἔσται ὁ μισθός ὑμῶν πολύς, καί ἔσεσθε υἱοί ὑψίστου, ὅτι αὐτός χρηστός ἐστιν ἐπί τούς ἀχαρίστους καί πονηρούς. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ πατήρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί». (Λουκ. 6,36) Β. «Οὐ περὶ τούτων δὲ ἐρωτῶ μόνον, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πιστευόντων διὰ τοῦ λόγου αὐτῶν εἰς ἐμέ, ἵνα πάντες ἓν ὦσιν, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας. κἀγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμὲν, ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσιν τετελειωμένοι εἰς ἕν, καὶ ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας. Πάτερ, οὓς δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ' ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσιν τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου. πάτερ δίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω, ἐγὼ δέ σε ἔγνων, καὶ οὗτοι ἔγνωσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας, καὶ ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομά

η συνέχεια

σου καὶ γνωρίσω, ἵνα ἡ ἀγάπη ἣν ἠγάπησάς με ἐν αὐτοῖς ᾖ κἀγὼ ἐν αὐτοῖς» (Ἰωαν. 17,20-26) Γ. «Πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς γραφὰς μηδὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ· ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ' ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι.» (Ματθ. 22,29-30) Ὁλόκληρο τό Εὐαγγέλιον ἀποκαλύπτει τήν πατρική σχέση τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο καί καλεῖ τόν ἄνθρωπο ὄχι νά ὑποταγῆ στόν Θεόν ἀλλά νά ἑνωθῇ μέ τήν θεία του φύση καί νά γίνῃ Θεός καί ὁ ἄνθρωπος κατά χάριν. Τό κήρυγμα τοῦ Μεσσίου δέν ἀφοροῦσε ἀσφαλῶς μόνο τούς ἑβραίους ἀλλά ὅλο τό ἀνθρώπινον γένος κατά τόν λόγον Αὐτοῦ πρός τούς μαθητάς Του: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διδάσκοντες αὐτοῖς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν. Καί ἰδού ἐγώ μεθ’ ἡμῶν εἰμί πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος (Ματθ. 28, 19-20). Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν ἦρθε νά καταργήσῃ τόν Μωσαϊκόν Νόμον καί τούς Προφήτας ἀλλά νά τούς συμπληρώσῃ καί εἶναι ἡ μόνη καί ἡ πλήρης γιά τόν Θεόν, τόν κόσμον καί τόν ἄνθρωπον ἀλήθεια ἡ ὁποία ἀπεδείχθη καί ἐσφραγίσθη ὄχι μόνο μέ τό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων καί μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ μόνον, ἀλλά μέ τό αἷμα καί τό μαρτύριον τους. διότι τά ἀληθινά παιδιά τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ οὐδέποτε ἐπεβλήθησαν μέ τήν βία καί τήν μάχαιρα καί τόν θάνατο τῶν ἄλλων ἀλλά μέ τό θαῦμα καί τήν προσωπική τους θυσία. Τό ἀληθές κήρυγμα λοιπόν τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Μεσσίου βεβαιοῦται μέ τήν μαρτυρία καί τό μαρτύριο ἐπί τρεῖς ὁλοκλήρους αἰῶνες τῶν Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί 11.000.000 περίπου σφαγιασθέντων κατακρεουργηθέντων καί καέντων μαρτύρων καί Ἁγίων Της καί ἑπομένως ἐγείρεται κατόπιν ὅλων τῶν ἀνωτέρω τό ἀμείλικτο γιά Σᾶς κ. Πρόεδρε καί τούς ὁμοθρήσκους Σας ἐρώτημα: Ποῖος λέγει τήν ἀλήθειαν; Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεάνθρωπος, πού ἐγεννήθη στόν κόσμον αὐτόν ὑπερφυσικῶς, διά τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καί ὄχι κατά τήν φυσικήν ὁδόν τῶν ἀνθρώπων ὅπως ἀποδεικνύεται καί διά τῆς παραθέσεως τῶν ἀνωτέρω σουρῶν ὅτι ἀποδέχεται καί διακηρύσσει πλήρως καί ὁ Μωάμεθ στό Κοράνιόν του, καί τοῦ ὁποίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τό κήρυγμα ἀποτελεῖ συμπλήρωσιν καί ὁλοκλήρωσιν τῆς εἰς τούς Προφήτας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γενομένης ὑπό τοῦ Θεοῦ Ἀποκαλύψεως τοῦ ὁποίου ὁ Λόγος μᾶς δίδεται ἀψευδής διά τῶν μέ τόν θάνατο τους μαρτυρησάντων τήν Ἀλήθειαν ἤ ὁ λόγος καί οἱ πεποιθήσεις ἑνός κοινοῦ ἀνθρώπου τοῦ Ἄραβα ἐμπόρου Μωάμεθ υἱοῦ τοῦ Ἀμπνταλάχ καί τῆς Ἄμινα Μπίντ Οὐαχάμπ, πού ἔζησε ἑξακόσια χρόνια μετά τόν Ἰησοῦν Χριστόν καί πού γεννήθηκε ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γεννιοῦνται κατά φύσιν καί πού ἀνατρέπουν πλήρως καί οὐσιαστικῶς ὅλον τό περιεχόμενον τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ διά τῶν προφητῶν καί τοῦ ἐνσαρκωθέντος, σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Υἱοῦ Του, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ὅταν ληφθῇ ἐπιπροσθέτως ὅτι ὁ Μωάμεθ ὑπ’ οὐδενός ἐπροφητεύθη διότι ὁ ἰσχυρισμός του στή σούρα τοῦ Κορανίου (Πολεμική παράταξη 61:6) «Ὁ δέ Ἰησούς Υἱός τῆς Μαριάμ εἶπε πρός τόν λαόν αὐτοῦ Ὦ υἱοί Ἰσραήλ ἐγώ εἰμί Ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ πεμφθείς πρός ὑμᾶς ὅπως κυρώσω τήν πρό ἐμοῦ ἀποσταλεῖσαν Πεντάτευχον καί εὐαγγελίσωμαι ὑμῖν τήν ἔλευσιν ἑτέρου Ἀποστόλου μετ’ ἐμέ οὗ τό ὄνομα Ἀχμέτ» καθώς καί ἡ θέσις τῶν Μουσουλμάνων ἑρμηνευτῶν ὅτι δῆθεν τό Εὐαγγελικό ἐδάφιο Ἰω. 16, 7 «Ἐάν μή ἀπέλθω ὁ Παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρός ὑμᾶς, ἐάν δέ πορευθῶ πέμψω αὐτόν πρός ὑμᾶς» ὑπῆρχε ἀρχικά ἡ λέξις περικλυτός καί ὄχι Παράκλητος ἡ ὁποία σημαίνει ἔνδοξος καί εἶναι συνώνυμος τῆς κορανικῆς λέξεως Ἀχμέτ εἶναι ἐντελῶς ἀνάξια ἀντικρούσεως διότι προσκρούουν στήν ἐπί ἕξι αἰῶνες μέχρι τῆς ἐμφανίσεως τῆς δῆθεν ἀποκαλύψεως τοῦ Κορανίου, χριστιανική πίστη, Οἰκουμενικές Συνόδους, θεολογία, συγγραφική δραστηριότητα, παγχριστιανική πεποίθηση καί ἐπιστήμη καί μάλιστα στήν κοινή λογική διότι εἶναι ἐντελῶς ἀδιανόητο νά ἀνέμενε ὁ Θεός ἕξι ὁλοκλήρους αἰῶνες ἀπό τήν ὑπερφυσική ἐνσάρκωση, δράση καί παρουσία τοῦ Μεσσίου καί ἀνάληψή του στούς οὐρανούς γιά νά ἀποστείλει τήν δῆθεν σφραγίδα πάντων τῶν προφητῶν δηλαδή τόν κοινόν ἄνθρωπον Μωάμεθ. Ἀντιθέτως

το τελευταίο

ληθινός Παράκλητος, τό τρίτο πρόσωπο τς γίας Τριάδος, τό Πανάγιον Πνεμα πεφοίτησε πενήντα μέρες μετά τήν νάσταση το Χριστο καί δέκα μετά τήν νάληψη Του στούς μαθητάς καί ποστόλους Του δρύοντας τήν κκλησία Του πού εναι τό σμα Του μέ κενον κεφαλή, νδυναμώνοντας τούς κρυβομένους καί τρομοκρατημένους μαθητάς το Χριστο γιά νά κηρύξουν σέ λο τόν κόσμο τό Εαγγέλιο τς υοθεσίας το νθρώπου πό τό Θεό Πατέρα καί νά διαφορήσουν γιά τήν προσωπική τους τύχη καί γιά τά τρομακτικά βάσανα καί τελικά τόν μαρτυρικό καί πώδυνο θάνατο, πού θά «κέρδιζαν» πό λη ατή τήν πνευματική προσπάθεια. ταν ληφθ πίσης π’ ψιν τι Μωάμεθ κατά τά νωτέρω πέβαλε τήν θρησκεία του μέ τήν βία, τόν θάνατο καί τήν ξουσία καί τό κυριώτερον άν σαν ληθες ο δθεν ποκαλύψεις πού γένοντο σέ ατόν πό τόν φερομένον σάν ρχάγγελον Γαβριήλ, θά πρεπε Θεός νά εναι ντελς παράφρων, φ’ σον λλα κήρυσε καί πεκάλυπτε πί αἰῶνες στό νθρώπινον γένος καί ξακόσια χρόνια μετά τήν τελευταίαν του ποκάλυψιν «μετέβαλε γνώμην» καί λλαξε ιζηδόν τήν περί το αυτο του γνωστοποίηση. πειδή μως ατό εναι βλασφημία καί βρις κατά το ληθινο Θεο, ποος πως τό μεγαλειδες σύμπαν, «τό ργον τν χειρν Του» ποδεικνύει μέ τήν περμαθηματικήν κρίβειαν τν δισεκατομμυρίων γαλαξιακν σχηματισμν εναι πανσοφία, εναι πόλυτος λήθεια, εναι πόλυτος γάπη, λογικς  εναι ντελς  δύνατον νά χει συμβε καί κατά λογική κολουθία τό συμπέρασμα πού ξάγεται εχερς εναι, τι κοινός νθρωπος Μωάμεθ διεμόρφωσε ξακόσια χρόνια μετά τήν λοκλήρωση τς Θείας ποκαλύψεως ξ δίας πρωτοβουλίας, σκέψεως καί ντιλήψεως τό θρησκευτικό του σύστημα πού ποτελε συμπίλημα ρχαίων ραβικν θρησκευτικν δοξασιν ουδαϊκν καί χριστιανικν ντιλήψεων καί τό χρησιμοποίησε γιά νά συνενώσει τίς ραβικές φυλές τς ποχς του καί γιά νά δημιουργήσει τό θεοκρατικό, γεμονικό του καθεστώς, κατακτώντας τήν ξουσία καί δημιουργώντας κράτος.
Κατόπιν ατν, Σς καλ, ν πιθυμτε τήν σωτηρίαν τς ψυχς Σας νά δεχθτε τόν Κύριον μν ησον Χριστόν σάν Σωτήρα καί Λυτρωτή Σας, γιατί ατό τό διακηρύσσει κατ’ οσίαν χι μόνο τό Εαγγέλιο λλά κυρίως τό Κοράνιο πού πρεσβεύετε.

Μετά θερμν εχν καί τιμς
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Πειραις ΣΕΡΑΦΕΙΜ