Αι φρικταί και βλάσφημοι αποφάσεις της "Πρώτης Βατικανικής Συνόδου"



…….Ἡ ἐξουσία τοῦ Πάπα δὲν ἔχει μέτρο οὔτε ὅρια. Ὅποιος ἀρνεῖται τὴν ἀνώτατη ἐξουσία καὶ ἡγεμονία τοῦ Πάπα ἁμαρτάνει ἐνάντια στὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, διαιρεῖ τὸν Χριστὸ καὶ εἶναι αἱρετικός. Μονάχα στὸν Πάπα δόθηκε ἡ ἐξουσία νὰ ἀφαιρεῖ ὁ,τηδήποτε ἀπὸ ὁποιονδήποτε καὶ νὰ τὸ δίνει σὲ ἄλλον. Ὁ Πάπας ἔχει ἐξουσία νὰ ἀφαιρεῖ καὶ νὰ διαμοιράζει αὐτοκρατορίες, βασίλεια, πριγκηπάτα καὶ κάθε λογῆς περιουσία.
Τὴν ἐξουσία του ὁ Πάπας τὴ λαμβάνει ἀπευθείας ἀπὸ τὸν Θεό, οἱ δὲ αὐτοκράτορες καὶ οἱ βασιλιάδες ἀπὸ τὸν Πάπα.
Ὁ Πάπας εἶναι τοποτηρητὴς τοῦ Θεοῦ καὶ ὅποιος ἀρνεῖται αὐτὸ τὸ γεγονός, εἶναι ψεύτης. Ὁ Πάπας εἶναι ἀντικαταστάτης τοῦ Θεοῦ πάνω στοὺς καλοὺς καὶ τοὺς κακοὺς Ἀγγέλους· ὅ,τι τελεῖται μὲ τὴν ἐξουσία τοῦ Πάπα, τελεῖται μὲ τὴν ἐξουσία τοῦ Θεοῦ.
Ὅποιος δὲν ὑπακούει καὶ δὲν ὑποτάσσεται στὸν Πάπα, δὲν ὑπα-
κούει καὶ δὲν ὑποτάσσεται στὸν Θεό. Κάθε τί ποὺ κάνει ὁ Πάπας εἶναι ἀρεστὸ στὸν Θεό.
Τὸν Πάπα δὲν μπορεῖ νὰ τὸν κρίνει κανείς, ἐπειδὴ ἔχει λεχθεῖ ὅτι:
“Ὁ πνευματικὸς ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾽ οὐδενὸς ἀνακρίνεται”. Ἡ δύναμη καὶ ἡ ἐξουσία του ἐκτείνεται ἴσαμε τὰ πνευματικά, τὰ γήϊνα καὶ τὰ καταχθόνια. Ὁ Πάπας εἶναι ὁμοίωση τοῦ Χριστοῦ, στὸ σῶμα του δέ, ζεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Ὁ Πάπας εἶναι κύριος πάντων, βασιλιὰς καὶ αἰτία πάσης αἰτίας. Ὁ Πάπας εἶναι νυμφίος καὶ κεφαλὴ τῆς Οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Πάπας δὲν μπορεῖ νὰ πλανᾶται ἢ νὰ κάνει λάθος, εἶναι παντοδύναμος καὶ μέσα του ἐνυπάρχει ὅλο τὸ πλήρωμα τῆς δυνάμεως καὶ ἐξουσίας.
Εἶναι ὁ Πάπας πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, γιατί σύμφωνα μὲ τὴν κλήση του στέκει στὸ ἴδιο ἐπίπεδο μὲ τὸν Ἀπόστολο Πέτρο. Γι᾽ αὐτὸ τὸν λόγο μπορεῖ νὰ διαφωνεῖ μὲ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καὶ νὰ δίνει ἐντολὲς ἀντίθετες μὲ τὶς ἐπιστολὲς ἐκείνου.
Τὸ νὰ κατηγορεῖ ἢ νὰ καταγγέλλει κάποιος τὸν Πάπα εἶναι τὸ ἴδιο
ὅπως τὸ ν᾽ ἁμαρτάνει ἐνάντια στὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, εἶναι δὲ κάτι ποὺ δὲν συγχωρεῖται οὔτε σ᾽ αὐτὸν οὔτε στὸν μέλλοντα αἰῶνα.
Τὸ τριπλὸ στέμμα (ἡ τιάρα – σ.μ.) τοῦ Πάπα σημαίνει τὸ τρισσὸ τῆς ἐξουσίας του: Πάνω στοὺς Ἀγγέλους στοὺς οὐρανούς, πάνω στοὺς ἀνθρώπους στὴ γῆ καὶ πάνω στοὺς δαίμονες στὴν κόλαση. Ὁ Θεὸς παραχώρησε στὴν ἐξουσία τοῦ Πάπα ὅλους τοὺς νόμους, ἄλλα ὁ ἴδιος ὁ Πάπας εἶναι πιὸ ψηλὰ ἀπ᾽ ὅλους τοὺς νόμους.
Ἂν ὁ Παπας ἀπεφθέγγετο ἀπόφαση ἐνάντια στὴν κρίση τοῦ Θεοῦ, τότε ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ διορθωθεῖ καὶ νὰ μεταβληθεῖ. Ὁ Πάπας εἶναι τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας καὶ ἀνταύγειά της. Ὁ Πάπας εἶναι τὸ πᾶν ἐπὶ πάντων καὶ τὰ πάντα δύναται…».

(Σ. Νόσωφ, “Ὁ παπισμὸς καὶ οἱ ἀγῶνες του κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας”, μετάφρασι ἀπὸ τὸ ρωσικὸ πρωτότυπο ὑπό Χαραλάμπους Ἰ. Ἀσσιώτη, θεολόγου, ἐκδόσεις “Κύπρος, ἡ Ἁγία Νῆσος – Αἰγιαλοῦσα Καρπασίας” 1997, σ.σ. 23–27. Γιὰ ὅσους ἐπιθυμοῦν νὰ ἀποκτήσουν αὐτὸ τὸ
ἀξιόλογο βιβλίο, τοῦτο διατίθεται καὶ ἀπὸ τὸ βιβλιοπωλεῖο “Τὸ Φῶς” τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου)».

Σημείωσις «ΟρθοδόξουΤύπου»:
Μὲ τοὺς Παπικοὺς ὑβριστὰς τοῦ Θεοῦ συνομιλεῖ διὰ τὴν ἕνωσιν τῶν “Ἐκκλησιῶν” τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ὁλόκληρος ἡ Ἑλληνόφων Ὀρθοδοξία καὶ ἕν σημαντικὸν τμῆμα τῆς Σλαβικῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ Παπισμὸς ἀναγνωρίζεται ὡς κανονικὴ “Ἐκκλησία” καὶ ὁ Πάπας ὡς κανονικὸς Ἐπίσκοπος Ἐκκλησίας, ἐνῶ μέχρι
πρὸ ὀλίγων ἐτῶν ἐπολεμᾶτο ὑπὸ τῶν Ὀρθοδόξων ὡς αἵρεσις, ἐκ τῆς ὁποίας πηγάζουν ὅλαι αἱ αἱρέσεις καὶ τὰ κινήματα τῆς ἀθεΐας. Κάποιαι δυνάμεις ἐντὸς τῆς Ὀρθοδοξίας νοθεύουν τὴν Πίστιν καὶ ἐξισώνουν τὴν Ἀλήθειαν μὲ τὸ ψεῦδος, τὸ φῶς μὲ τὸ σκότος, τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία σώζει, μὲ τὴν “Ἐκκλησίαν”, ἡ
ὁποία διαστρεβλώνει τὸν Εὐαγγελικὸν λόγον.

Δεν υπάρχουν σχόλια: